Սպանդարյան (Սյունիքի մարզ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գյուղ
Սպանդարյան
Spandaryan HPP (2).JPG
ԵրկիրՀայաստան Հայաստան
ՄարզՍյունիքի
ԳյուղապետՍպարտակ Սիմոնյան
Մակերես23,76 կմ²
ԲԾՄ2150 մ
Պաշտոնական լեզուՀայերեն
Բնակչություն486 մարդ (2011)
Ազգային կազմՀայեր
Կրոնական կազմՀայ Առաքելական եկեղեցի
Տեղաբնականունսպանդարյանցի
Ժամային գոտիUTC+4
##Սպանդարյան (Սյունիքի մարզ) (Հայաստան)
Red pog.png

Սպանդարյան (նախկին անվանումներ՝ Մելիքլար, ավելի վաղ՝ Բերդիկ, Վերդի, Բերդի, Ղալաջուղ, Վերդիղալա, Քալաճիկ, Վերդի), գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Սյունիքի մարզի Սիսիանի տարածաշրջանում, Սիսիան քաղաքից մոտ 14 կմ հյուսիս-արևմուտք, Երևան-Սիսիան ավտոմայրուղու աջ կողմում։

Նախկինում Մելիքլար անվան տակ ընդգրկված է եղել Ցարական Ռուսաստանի Ելիզավետպոլի նահանգի Զանգեզուրի գավառում[1]։ Խորհրդային տարիներին մասն է կազմել Հայկական ԽՍՀ Զանգեզուրի գավառի, իսկ 1930 թվականից` Սիսիանի շրջանի։ Վերանվանվել է Սպանդարյան 1939 թ. մայիսի 4-ին։ 1995 թվականից մտնում է ՀՀ Սյունիքի մարզի մեջ։

Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ ՀՀ 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների` Սպանդարյանի մշտական և առկա բնակչությունը կազմել է 371 մարդ[2]։ Մինչև 1918-1920 թթ. բնակեցված է եղել ադրբեջանցիներով[3], այնուհետ` հայերով։ Սպանդարյանի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում` ստորև.

Տարի Բնակչություն
1831 22 մարդ [4]
1873 112 մարդ [4]
1897 230 մարդ [4]
1926 342 մարդ [4]
1939 544 մարդ [4]
1959 564 մարդ [4]
1970 555 մարդ [4]
1979 465 մարդ [4]
1989 378 մարդ [4]
2001 446 մարդ [4]
2011 371 մարդ [5]


Աշխարհագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղը գտնվում է մարզկենտրոնից 115 կմ հյուսիս-արևմուտք, ծովի մակերևույթից 2150 մ բարձրության վրա։ Գյուղից դեպի հյուսիս-արևմուտք գտնվում են Որոտանի վրա կառուցված Սպանդարյանի ջրամբարը և Սպանդարյանի հիդրոէլեկտրակայանը։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տաթևի վանքի հին հարկացուցակում գյուղը կոչվել է Բորտի։ Բորտիի մոտակայքում կառուցված է եղել համանուն բերդ, որն համարվել է Ծղուկքի երեք ամուր բերդերից մեկը՝ Որոտնաբերդից և Սյունի բերդից հետո։

1905-1906 թվականներին հայ-թուրքական ընդհարումների ժամանակ փոքրաթիվ թուրք բնակչությամբ գյուղը նույնպես մասնակցել է Ղարաջուղի վրա կատարված ասպատակումներին։ 1918-1920 թվականներին գյուղում կրկին վերաբնակված թուրքերը հեռանում են։ Գյուղում բնակություն են հաստատում հիմնականում Անգեղակոթից և մյուս գյուղերից եկած ընտանիքները։

Գյուղում կա 5-6-րդ դարերի եկեղեցի։

Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնակչությունը զբաղվում է անասնապահությամբ, խոզաբուծությամբ, թռչնաբուծությամբ, դաշտավարությամբ և ծխախոտագործությամբ։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ. 3, էջ 763
  2. 2011 թ ՀՀ մարդահամարի արդյունքները
  3. Զավեն Կորկոտյան, «Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)»
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 4,9 Հայաստանի Հանրապետության բնակավայրերի բառարան (հայ.)Երևան: 2008. — էջ 183. — 184 p.
  5. Հայաստանի 2011 թ. մարդահամարի արդյունքները (հայ.)