Շվանիձոր
Jump to navigation
Jump to search
| Գյուղ | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Երկիր |  Հայաստան | ||
| Մարզ | Սյունիքի մարզ | ||
| Շրջան | Մեղրու շրջան | ||
| Գյուղապետ | Ալիկ Թումանյան | ||
| Մակերես | 42,22 կմ² | ||
| ԲԾՄ | 640 մետր | ||
| Պաշտոնական լեզու | հայերեն | ||
| Խտություն | 7.2 մարդ/կմ² | ||
| Ազգային կազմ | Հայեր | ||
| Կրոնական կազմ |  Հայ Առաքելական եկեղեցի | ||
| Տեղաբնականուն | շվանիձորցի | ||
| Ժամային գոտի | UTC+4 | ||
| Հեռախոսային կոդ | +374 (286) | ||
| |||
Շվանիձոր, գյուղ Հայաստանի Սյունիքի մարզում, Մեղրու շրջանում։
Նախկինում Ախտախան, Աստազուր անվանումովներով ընդգրկված է եղել Ելիզավետպոլի նահանգի Զանգեզուրի գավառում[1]։
Գտնվում է Արաքս գետի ձախ ափին և համարվում է Մեղրու տարածաշրջանի ամենաբարեկարգ գյուղերից մեկը։ Շվանիձորում կանգուն է XVII դարում կառուցված ջրանցույցը։ Այն շարված է սրբատաշ բազալտե քարերից՝ կրաշաղախով, համարվում է միջնադարյան Հայաստանի այդ տիպի կառույցներից ամենակարևորը։ Շվանիձորի տարածքում են գտնվուն նաև «Գոմերանց», «Վերին շեն», «Թեղուտ» (XVII—XVIII դդ), «Շվանիձոր» (XVI—XX դդ) գյուղատեղիները, խաչքարերով գերեզմանոցը (XVII—XX դդ) և հին կամուրջը (XVII—XVIII դդ)։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Համաձայն 1910 թվականի Կովկասյան օրացույցի՝ գյուղի բնակչությունը 1908 թվականին եղել է 1175 մարդ, հիմնականում՝ հայեր[2], 1911 թվականին՝ 1272 մարդ[3], 1914 թվականին՝ 1222 մարդ, նույնպես հիմնականում հայեր[4]։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Էջը Սյունիքի մարզպետարանի կայքում Archived 2012-04-06 at the Wayback Machine.
- Համայնքի ղեկավարի Էջը Սյունիքի մարզպետարանի կայքում Archived 2014-01-29 at the Wayback Machine.
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 1, էջ 123
- ↑ Кавказский календарь на 1910 год. — Тифлис: Типография канцелярии Е.И.В. на Кавказе, казенный дом, 1910. — С. 188.
- ↑ Кавказский календарь на 1912 год. — Тифлис: Типография канцелярии Е.И.В. на Кавказе, казенный дом, 1912. — С. 127.
- ↑ Кавказский календарь на 1915 год. — Тифлис: Типография канцелярии Е.И.В. на Кавказе, казенный дом, 1915. — С. 91.
| ||||||||||||||