Շիշկերտ
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Շիշկերտ (այլ կիրառումներ)
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Շիշկերտ | ||
| Երկիր |  Հայաստան | |
| Մարզ | Սյունիքի | |
| ԲԾՄ | 1820 մ | |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
| Բնակչություն | 264[1] մարդ (2011) | |
| Ազգային կազմ | Հայեր | |
| Կրոնական կազմ | Հայ Առաքելական եկեղեցի | |
| Տեղաբնականուն | շիշկերտցի | |
| Ժամային գոտի | UTC+4 | |
| ||
Շիշկերտ, գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Սյունիքի մարզում, Կապանից մոտ 16 կմ հարավ-արևմուտք, Ծավ գետի ձախակողմյան Շիշկերտ վտակի ձախ ափին, Ծավ գյուղից 12 կմ հյուսիս-արևմուտք, ծովի մակարդակից մոտ 1820 մ բարձրության վրա։
Նույն անվան տակ ընդգրկված է եղել Ցարական Ռուսաստանի Ելիզավետպոլի նահանգի Զանգեզուրի գավառում։ Խորհրդային տարիներին մասն է կազմել Հայկական ԽՍՀ Զանգեզուրի գավառի, իսկ 1930 թվականից` Կապանի շրջանի։ 1995 թվականից մտնում է ՀՀ Սյունիքի մարզի մեջ։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղը շրջապատված է խիտ անտառներով, որտեղից սկիզբ է առնում Բասուտա գետը, որը հոսում է Ծավ - Ներքին Հանդ գյուղերով, հասնում է մինչև ադրբեջանական ազատագրված տարածքները և թափվում է Արաքս գետը։
Գյուղը Տաթևի վանքի հարկատու գյուղերից էր և վճարում էր 10 միավոր հարկ։ Հետագայում գյուղը կոչվել է Շիշկերտ կամ Շկետ։ Վերջին անունը ավելի շատ հնչում է տեղացիների կողմից։ Շիշկերտը հիշատակվում է Ղուկաս Սեբաստացու «Դավիթ Բեկի» պատմության մեջ, որի համաձայն գյուղը հանդիսացել է Դավիթ Բեկի զորակայաններից մեկը։
Տեղացիները հաղթական մարտեր են մղել խանական ուժերի դեմ՝ ամուր պահելով թե գյուղի, և թե այն ժամանակ Չավնդուր կոչվող գավառի տարածքը։ Այստեղ՝ գյուղի հին գերեզմանատանն է թաղված Դավիթ Բեկի քաջ զորավար Մեղրեցի Առաքելը, ով ավանդության համաձայն եղել է Շիշկերտ գյուղի փեսա։
Հին գերեզմանատան ստորին մասում, ձորի պռնկին աչքի է ընկնում մի տապանաքար, որի վրա գուրզ է քանդակված։ Դա Առաքելի տապանաքարն է։
Գյուղի պատմությունը ունի անհայտ էջեր։ Ըստ զրույցների եղել է ժամանակ, երբ բնակչությունը հեռացել է և հաստատվել հեռավոր վայրերում։ Կա վարկած որ գյուղը վերաբնակեցրել են Մեղրու Լիճք գյուղից այստեղ եկած հովիվները։ Նրանք նկատել են քեղի և մացառուտների մեջ թաղված եկեղեցին ու ավերակ շինություններ։ Նրանք այստեղ են տեղափոխել իրենց ընտանիքները, ապա հրավիրել Շիշկերտում ապրել ցանկացողներին և շունչ տվել ավերակներին։ Դա տեղի է ունեցել ռուս-պարսկական 1826-1828 թվականների պատերազմից առաջ։ Ահա թե ինչու 1832 թվականի Ցարական Ռուսաստանի անցկացրած կամերալ (ծխական) նկարագրության մեջ գյուղն ունեցել է 82 բնակիչ։ Հետագայում բնակչությունն աճել է։ Շիշկերտում նախապես բնակություն են հաստատել նշանավոր Մելիք-Օհանջանյանները, որոնք որոշ ժամանակ այստեղ ապրելուց հետո տեղափոխվել են Մեղրու Կալեր գյուղ։ 1840 թ. կամերալ նկարագրության մեջ Մելիք-Օհանջանյանները հաշվառված են Շիշկերտ գյուղում։
Լեռնային այս գյուղը աչքի է ընկել առանձնապես Զանգեզուրի գոյամարտի տարիներին։ Նրանք բազմաթիվ հաղթական կռիվներ են մղել մուսավաթական ուժերի և Կարմիր բանակի դեմ։ Զանգեզուրի գոյամարտի շիշկերտցի նվիրյալներին բարձր է գնահատել Գարեգին Նժդեհը։
Շիշկերտը ամենահարուստ կոլեկտիվ տնտեսությունն է եղել խորհրդային ժամանակներում։ Գյուղը հացով ու կարտոֆիլով կերակրել է շրջանի սովյալներին, ինչպես նաև թուրք բնակչությանը։ 1968 թվականի Զանգեզուրի երկրաշարժից հետո բնակչության պահանջով գյուղը տեղափոխվեց ներկայիս Ծավ գյուղի Խաչտափ տարածքը։ Սակայն տեղացիները շարունակում էին աշխատել Շիշկերտի բնական ռեսուրսներով հարուստ տարածքում։ Խնդիր դրվեց վերականգնել գյուղը։ Խորհրդային Հայաստանի կառավարությունը սկսեց վերականգնման աշխատանքները։ Կառուցվեցին բնակելի տներ, սակայն շինարարությունը կիսատ մնաց արցախյան պատերազմի պատճառով։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ըստ ՀՀ 2011 թվականի մարդահամարի արդյունքների` Շիշկերտի մշտական բնակչությունը կազմել է 264, առկա բնակչությունը` 229 մարդ[1]։ Գյուղը բնակեցված է եղել և շարունակում է բնակեցված լինել հայերով[2], բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում` ստորև[2][3].
| Տարի | 1831 | 1873 | 1897 | 1926 | 1939 | 1959 | 1970 | 1979 | 1989 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Բնակիչ | 82 | 129 | 334 | 586 | 598 | 636 | 341 | 336 | 262 | 342[4] | 264[1] |
Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բնակչությունը զբաղվում է գյուղատնտեսությամբ։
Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Շիշկերտի շրջակայքում պահպանվել են XVII-XVIII դարերի եկեղեցիներ և XVII դարի գյուղատեղիներ։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 2011 թ ՀՀ մարդահամարի արդյունքները
- ↑ 2,0 2,1 Զավեն Կորկոտյան, «Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)»
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հ. 4, էջ 127
- ↑ 2001 թ ՀՀ մարդահամարի արդյունքները
