Վարդանիձոր

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Վարդանիձոր (այլ կիրառումներ)
Գյուղ
Վարդանիձոր
ԵրկիրՀայաստան Հայաստան
ՄարզՍյունիքի
ՇրջանՄեղրու
ԳյուղապետԱլբերտ Բեկլարյան
Մակերես23.02 կմ²
ԲԾՄ1050 մ
Պաշտոնական լեզուՀայերեն
Բնակչություն228[1] մարդ (2011)
Ազգային կազմՀայեր,
Կրոնական կազմՀայ Առաքելական եկեղեցի Հայ Առաքելական եկեղեցի
Տեղաբնականունվարդանիձորցի
Ժամային գոտիUTC+4
Հեռախոսային կոդ+374 (286)[2]
Վարդանիձոր (Հայաստան)##
Վարդանիձոր (Հայաստան)
Վարդանիձոր (Սյունիքի մարզ)##
Վարդանիձոր (Սյունիքի մարզ)

Վարդանիձոր (նախկինում նաև Վարդանաձոր, Վարդանազուր), գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Սյունիքի մարզի Մեղրու տարածաշրջանում, Մեղրի քաղաքից մոտ 6 կմ հյուսիս, Մեղրի գետի ձախ ափին, ծովի մակարդակից 1040-1140 մ բարձրության վրա։ Հեռավորությունը մարզկենտրոնից ճանապարհով կազմում է մոտ 62 կմ։ Բնակչությունը` 228 մարդ (2011)[1], հայեր։

Նախկինում Վարդանազուր Առաջին անվանումով ընդգրկված է եղել Ցարական Ռուսաստանի Ելիզավետպոլի նահանգի Զանգեզուրի գավառում[3]։ Խորհրդային տարիներին մասն է կազմել Հայկական ԽՍՀ Մեղրու գավառի, իսկ 1930 թվականից` Մեղրու շրջանի։ 1995 թվականից մտնում է ՀՀ Սյունիքի մարզի մեջ` հարևան Այգեձոր և Թխկուտ գյուղերի հետ կազմելով Վարդանիձոր համայնքը։

Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ ՀՀ 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների` Վարդանիձորի մշտական բնակչությունը կազմել է 228, առկա բնակչությունը` 194 մարդ[1]։ Մինչև 1988-1989 թթ. գյուղը բնակեցված էին ադրբեջանցիներով[4], որոնց արտագաղթից հետո գյուղում հաստատվել են Բաքվից և Գանձակից բռնագաղթած մոտ 100 հայ ընտանիքներ[5]։ Վարդանիձորի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում` ստորև[4][5].

Տարի 1831 1873 1897 1926 1939 1959 1970 1979 1989 2001 2011
Բնակիչ 36 316 506 187 347 413 480 483 201 197[6] 228[1]

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղի տարածքում են գտնվում մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակից մինչև միջնադար գործող ամրոցի ավերակներ, 16-18-րդ դարի գերեզմանոց, որտեղ կան նաև խաչքարեր, մասնավորապես 1651 թվականի կանգնեցված Խաթունի, և 1551 թ.՝ Միքայելի խաչքարերը, ինչպես նաև մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակից մինչև միջնադար գործող հանքախորշերը, կա 17-րդ դարի անանուն եկեղեցի, մի շարք գյուղատեղիներ՝ Փուշկագ, Խումարան, Լսավանք, Տերտերասար։ Գյուղի պատմական հուշարձաններից է համարվում նաև Թխկուտի եկեղեցին։

Ըստ ավանդության այստեղով անցել է Վարդան Մամիկոնյանը, երբ գնում էր Պարսկաստան։

Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղատնտեսական գործունեության հիմնական ուղղություններն են՝ անասնապահությունը, դաշտավարությունը։ Գյուղատնտեսությամբ զբաղվում է 103 գյուղացիական տնտեսություն։ Անասնագլխաքանակը 2012 թ. հունվարի 1-ի դրությամբ կազմում է խոշոր եղջերավոր անասուններ՝ 112 գլուխ, մանր եղջերավոր անասուններ՝ 344 գլուխ, խոզեր՝ 30 գլուխ, մեղվաընտանիքներ՝ 234։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 2011 թ ՀՀ մարդահամարի արդյունքները
  2. ՀՀ մարզերի կոդեր
  3. «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 4, էջ 776
  4. 4,0 4,1 Զավեն Կորկոտյան, «Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)»
  5. 5,0 5,1 «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ. 4, էջ 777
  6. 2001 թ ՀՀ մարդահամարի արդյունքները

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]