Վարդանիձոր (նախկինում նաև Վարդանաձոր, Վարդանազուր),
գյուղ Հայաստանի ՀանրապետությանՍյունիքի մարզի Մեղրու տարածաշրջանում, Մեղրի քաղաքից մոտ 6 կմ հյուսիս, Մեղրի գետի ձախ ափին, ծովի մակարդակից 1040-1140 մ բարձրության վրա։ Հեռավորությունը մարզկենտրոնից ճանապարհով կազմում է մոտ 62 կմ։ Բնակչությունը` 228 մարդ (2011)[1], հայեր։
Ըստ ՀՀ 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների` Վարդանիձորի մշտական բնակչությունը կազմել է 228, առկա բնակչությունը` 194 մարդ[1]։ Մինչև 1988-1989 թթ. գյուղը բնակեցված էին ադրբեջանցիներով[4], որոնց արտագաղթից հետո գյուղում հաստատվել են Բաքվից և Գանձակից բռնագաղթած մոտ 100 հայ ընտանիքներ[5]։ Վարդանիձորի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում` ստորև[4][5].
Գյուղի տարածքում են գտնվում մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակից մինչև միջնադար գործող ամրոցի ավերակներ, 16-18-րդ դարի գերեզմանոց, որտեղ կան նաև խաչքարեր, մասնավորապես 1651 թվականի կանգնեցված Խաթունի, և 1551 թ.՝ Միքայելի խաչքարերը, ինչպես նաև մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակից մինչև միջնադար գործող հանքախորշերը, կա 17-րդ դարի անանուն եկեղեցի, մի շարք գյուղատեղիներ՝ Փուշկագ, Խումարան, Լսավանք, Տերտերասար։ Գյուղի պատմական հուշարձաններից է համարվում նաև Թխկուտի եկեղեցին։
Ըստ ավանդության այստեղով անցել է Վարդան Մամիկոնյանը, երբ գնում էր Պարսկաստան։
Գյուղատնտեսական գործունեության հիմնական ուղղություններն են՝ անասնապահությունը, դաշտավարությունը։ Գյուղատնտեսությամբ զբաղվում է 103 գյուղացիական տնտեսություն։
Անասնագլխաքանակը 2012 թ. հունվարի 1-ի դրությամբ կազմում է խոշոր եղջերավոր անասուններ՝ 112 գլուխ, մանր եղջերավոր անասուններ՝ 344 գլուխ, խոզեր՝ 30 գլուխ, մեղվաընտանիքներ՝ 234։
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Վարդանիձոր (այլ կիրառումներ)
Հայաստան
Հայ Առաքելական եկեղեցի
