Վարդանիձոր
Jump to navigation
Jump to search
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Վարդանիձոր (այլ կիրառումներ)
| Գյուղ | |||
|---|---|---|---|
| Վարդանիձոր | |||
| Երկիր |  Հայաստան | ||
| Մարզ | Սյունիքի | ||
| Շրջան | Մեղրու | ||
| Գյուղապետ | Ալբերտ Բեկլարյան | ||
| Մակերես | 23.02 կմ² | ||
| ԲԾՄ | 1050 մ | ||
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | ||
| Բնակչություն | 228[1] մարդ (2011) | ||
| Ազգային կազմ | Հայեր, | ||
| Կրոնական կազմ |  Հայ Առաքելական եկեղեցի | ||
| Տեղաբնականուն | վարդանիձորցի | ||
| Ժամային գոտի | UTC+4 | ||
| Հեռախոսային կոդ | +374 (286)[2] | ||
| |||
Վարդանիձոր (նախկինում նաև Վարդանաձոր, Վարդանազուր), գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Սյունիքի մարզի Մեղրու տարածաշրջանում, Մեղրի քաղաքից մոտ 6 կմ հյուսիս, Մեղրի գետի ձախ ափին, ծովի մակարդակից 1040-1140 մ բարձրության վրա։ Հեռավորությունը մարզկենտրոնից ճանապարհով կազմում է մոտ 62 կմ։ Բնակչությունը` 228 մարդ (2011)[1], հայեր։
Նախկինում Վարդանազուր Առաջին անվանումով ընդգրկված է եղել Ցարական Ռուսաստանի Ելիզավետպոլի նահանգի Զանգեզուրի գավառում[3]։ Խորհրդային տարիներին մասն է կազմել Հայկական ԽՍՀ Մեղրու գավառի, իսկ 1930 թվականից` Մեղրու շրջանի։ 1995 թվականից մտնում է ՀՀ Սյունիքի մարզի մեջ` հարևան Այգեձոր և Թխկուտ գյուղերի հետ կազմելով Վարդանիձոր համայնքը։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ըստ ՀՀ 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների` Վարդանիձորի մշտական բնակչությունը կազմել է 228, առկա բնակչությունը` 194 մարդ[1]։ Մինչև 1988-1989 թթ. գյուղը բնակեցված էին ադրբեջանցիներով[4], որոնց արտագաղթից հետո գյուղում հաստատվել են Բաքվից և Գանձակից բռնագաղթած մոտ 100 հայ ընտանիքներ[5]։ Վարդանիձորի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում` ստորև[4][5].
| Տարի | 1831 | 1873 | 1897 | 1926 | 1939 | 1959 | 1970 | 1979 | 1989 | 2001 | 2011 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Բնակիչ | 36 | 316 | 506 | 187 | 347 | 413 | 480 | 483 | 201 | 197[6] | 228[1] |
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղի տարածքում են գտնվում մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակից մինչև միջնադար գործող ամրոցի ավերակներ, 16-18-րդ դարի գերեզմանոց, որտեղ կան նաև խաչքարեր, մասնավորապես 1651 թվականի կանգնեցված Խաթունի, և 1551 թ.՝ Միքայելի խաչքարերը, ինչպես նաև մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակից մինչև միջնադար գործող հանքախորշերը, կա 17-րդ դարի անանուն եկեղեցի, մի շարք գյուղատեղիներ՝ Փուշկագ, Խումարան, Լսավանք, Տերտերասար։ Գյուղի պատմական հուշարձաններից է համարվում նաև Թխկուտի եկեղեցին։
Ըստ ավանդության այստեղով անցել է Վարդան Մամիկոնյանը, երբ գնում էր Պարսկաստան։
Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղատնտեսական գործունեության հիմնական ուղղություններն են՝ անասնապահությունը, դաշտավարությունը։ Գյուղատնտեսությամբ զբաղվում է 103 գյուղացիական տնտեսություն։ Անասնագլխաքանակը 2012 թ. հունվարի 1-ի դրությամբ կազմում է խոշոր եղջերավոր անասուններ՝ 112 գլուխ, մանր եղջերավոր անասուններ՝ 344 գլուխ, խոզեր՝ 30 գլուխ, մեղվաընտանիքներ՝ 234։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 2011 թ ՀՀ մարդահամարի արդյունքները
- ↑ ՀՀ մարզերի կոդեր
- ↑ «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ 4, էջ 776
- ↑ 4,0 4,1 Զավեն Կորկոտյան, «Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)»
- ↑ 5,0 5,1 «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ. 4, էջ 777
- ↑ 2001 թ ՀՀ մարդահամարի արդյունքները
Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Էջը Սյունիքի մարզպետարանի կայքում Archived 2012-04-06 at the Wayback Machine.
- Համայնքի ղեկավարի Էջը Սյունիքի մարզպետարանի կայքում Archived 2014-01-29 at the Wayback Machine.
| ||||||
| ||||||||||||||