Սպանդարյան (Սյունիքի մարզ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գյուղ
Սպանդարյան
ԵրկիրՀայաստան Հայաստան
ՄարզՍյունիքի
ԳյուղապետՍպարտակ Սիմոնյան
Մակերես23,76 կմ²
ԲԾՄ2150 մ
Պաշտոնական լեզուՀայերեն
Բնակչություն486 մարդ (2011)
Ազգային կազմՀայեր
Կրոնական կազմՀայ Առաքելական եկեղեցի
Տեղաբնականունսպանդարյանցի
Ժամային գոտիUTC+4
Սպանդարյան (Սյունիքի մարզ) (Հայաստան)##
Սպանդարյան (Սյունիքի մարզ) (Հայաստան)

Սպանդարյան (նախկին անվանումներ՝ Մելիքլար, ավելի վաղ՝ Բերդիկ, Վերդի, Բերդի, Ղալաջուղ, Վերդիղալա, Քալաճիկ, Վերդի), գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Սյունիքի մարզի Սիսիանի տարածաշրջանում, Սիսիան քաղաքից մոտ 14 կմ հյուսիս-արևմուտք, Երևան-Սիսիան ավտոմայրուղու աջ կողմում։

Նախկինում Մելիքլար անվան տակ ընդգրկված է եղել Ցարական Ռուսաստանի Ելիզավետպոլի նահանգի Զանգեզուրի գավառում[1]։ Խորհրդային տարիներին մասն է կազմել Հայկական ԽՍՀ Զանգեզուրի գավառի, իսկ 1930 թվականից` Սիսիանի շրջանի։ Վերանվանվել է Սպանդարյան 1939 թ. մայիսի 4-ին։ 1995 թվականից մտնում է ՀՀ Սյունիքի մարզի մեջ։

Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ ՀՀ 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների` Սպանդարյանի մշտական և առկա բնակչությունը կազմել է 371 մարդ[2]։ Մինչև 1918-1920 թթ. բնակեցված է եղել ադրբեջանցիներով[3], այնուհետ` հայերով։ Սպանդարյանի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում` ստորև.

Տարի Բնակչություն
1831 22 մարդ [4]
1873 112 մարդ [4]
1897 230 մարդ [4]
1926 342 մարդ [4]
1939 544 մարդ [4]
1959 564 մարդ [4]
1970 555 մարդ [4]
1979 465 մարդ [4]
1989 378 մարդ [4]
2001 446 մարդ [4]
2011 371 մարդ [5]


Աշխարհագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղը գտնվում է մարզկենտրոնից 115 կմ հյուսիս-արևմուտք, ծովի մակերևույթից 2150 մ բարձրության վրա։ Գյուղից դեպի հյուսիս-արևմուտք գտնվում են Որոտանի վրա կառուցված Սպանդարյանի ջրամբարը և Սպանդարյանի հիդրոէլեկտրակայանը։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տաթևի վանքի հին հարկացուցակում գյուղը կոչվել է Բորտի։ Բորտիի մոտակայքում կառուցված է եղել համանուն բերդ, որն համարվել է Ծղուկքի երեք ամուր բերդերից մեկը՝ Որոտնաբերդից և Սյունի բերդից հետո։

1905-1906 թվականներին հայ-թուրքական ընդհարումների ժամանակ փոքրաթիվ թուրք բնակչությամբ գյուղը նույնպես մասնակցել է Ղարաջուղի վրա կատարված ասպատակումներին։ 1918-1920 թվականներին գյուղում կրկին վերաբնակված թուրքերը հեռանում են։ Գյուղում բնակություն են հաստատում հիմնականում Անգեղակոթից և մյուս գյուղերից եկած ընտանիքները։

Գյուղում կա 5-6-րդ դարերի եկեղեցի։

Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնակչությունը զբաղվում է անասնապահությամբ, խոզաբուծությամբ, թռչնաբուծությամբ, դաշտավարությամբ և ծխախոտագործությամբ։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան», հտ. 3, էջ 763
  2. 2011 թ ՀՀ մարդահամարի արդյունքները
  3. Զավեն Կորկոտյան, «Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)»
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 4,8 4,9 Հայաստանի Հանրապետության բնակավայրերի բառարան (հայ.)Երևան: 2008. — էջ 183. — 184 p.
  5. Հայաստանի 2011 թ. մարդահամարի արդյունքները (հայ.)