Շամլուղ

Քաղաք
Շամլուղ
Երկիր	Հայաստան
Մարզ	ԼոռուԼոռու մարզ
Քաղաքապետ	Լենդրուշ Բեժանյան
Հիմնադրված է	1770 թ.
Տվյալ կարգավիճակում	1996 թվականից
Մակերես	3,6 կմ²
ԲԾՄ	1175 մ
Պաշտոնական լեզու	Հայերեն
Բնակչություն	700 մարդ (2015)
Ազգային կազմ	Հայեր
Կրոնական կազմ	Հայ Առաքելական եկեղեցի
Տեղաբնականուն	շամլուղցի
Ժամային գոտի	UTC+4, ամառը UTC+5
Փոստային ինդեքս	1726
Շամլուղ Վիքիպահեստում

Շամլուղ, քաղաք Հայաստանի Լոռու մարզում, մարզկենտրոնից 69 կմ հյուսիս-արևելք, Կուրի ավազանի Ախթալա գետակի վերին հոսանքի ձախ սարալանջին։ 18-19-րդ դարերի գրավոր աղբյուրներում հիշատակվում է նաև Շամբլուղ, Շամբլուտ, Շամբուլուտ, Դամբլուդ և այլն։

Հիմնադրվել է 1770 թվականին 1763 թվականին վրաց Հերակլ 2 թագավորի կողմից Լոռի հրավիրված և Ախթալայում բնակություն հաստատած հույն կապարագործ-հանքագործների կողմից։ Վերջիններս համոզվելով որ ցածր է Ախթալայի հանքերում պղնձի և արծաթի պարունակությունը գտնում են նոր հանքավայրեր և տեղափոխվելով 1770 թվականին հիմնում են Մադան(ներկայումս Ալավերդու վարչական կազմում) և Շամլուղ գյուղերը։

19-րդ դարի վերջերին տարածաշրջանի պղնձարտադրությունը կապալով հանձնվեց Ֆրանսիացի արդյունահանողներին, որոնք հսկայական միջոցներ ներդրեցին Ալավերդու և Շամլուղի հանքերի վերակառուցման ու ընդլայնման ուղղությամբ։ Ձեռքի աշխատանքը փոխարինվեց մեքենաների աշխատանքով։ Տեղի ունեցավ եվրոպացիների ներհոսք, ինչը դրական ազդեցություն ունեցավ բնակավայրի սոցալ կրթական ու մշակութային զարգացման գործում։ Խորհրդային տարիներին Շամլուղը բանվորական ավան էր, իսկ 1996 թվականի վարչատարածքային փոփոխության արդյունքում դասվեց քաղաքների շարքը։

Շամլուղը երկար տարիներ ունեցել է բազմազգ բնակչություն` հայեր, վրացիներ, ադրբեջանցիներ, հույներ, ռուսներ, օսեր, իտալացիներ, ուկրաինացիներ, բելառուսներ և այլն։ Ուներ զարգացած կրթամշակութային համակարգ։ Գործում էին միջնակարգ դպրոց և մանկապարտեզներ հայերեն-ռուսերեն հոսքերով, կինոթատրոն, մշակույթի պալատ, դիսկոտեկ, գրադարան, ավտոմատ հեռախոսակայան, կապի բաժանմունք, հիվանդանոց։

Շամլուղի և Ախթալայի հանքերը տարբեր ժամանակներում եղել են որպես ինքնուրույն ձեռնարկություններ, սակայն 1970-ական թվականներից միավորվել էին Ալավերդու լեռնամետալուրգիական կոմբինատի մեջ։ 1989 թվականին բնապահպանական շարժման հետևանքով փակվեց կոմբինատը, փակվեցին նաև հանքերը։ Սկսվեց բնակչության արտագաղթը, որին ավելացավ նաև 90-ականներին հույները գաղթը դեպի Հունաստան։

Շամլուղ քաղաքի վարչական կազմի մեջ են մտնում Բենդիկ և Վերին Ախթալա գյուղերը։ Վերջինս 1989 թվականին լքվել է ադրբեջանցիների կողմից և ներկայումս գրեթե անմարդաբնակ է։ Շամլուղի ազգաբնակչության փոփոխությունը.

Տնտեսություն

2001 թվականին վերագործարկվեցին հանքերը։ Այսօր Շամլուղի բնակչության մի մասը աշխատում է հանքում, մյուս մասը զբաղվում է անասնապահությամբ, փայտահատությամբ, մասամբ հողագործությամբ։ Գյուղը շրջապատված է գեղեցիկ բնությամբ, բարձր լեռնային մարգագետիններով և անտառներով, ինչը հնարավորություն է տալիս զարգացնել զբոսաշրջությունը։ Սակայն տարիներ առաջ ստեղծված արհեստական որսահանդակը հաջողություն չունեցավ և փակվեց։ 19-րդ դարի վերջերից մինչը անցյալ դարի 80-ական թվականները Շամլուղում ամառային հանգիստ էին անցկացնում հարյուրավոր թբիլիսցիներ ու երևանցիներ։

Բնակչություն

Տարի	Բնակչություն
1873	91 մարդ
1897	862 մարդ
1926	836 մարդ
1939	1874 մարդ
1959	2864 մարդ
1964	3127 մարդ
1979	4500 մարդ
2001	882 մարդ
2004	800 մարդ
2015	700 մարդ

Պատմամշակութային կառույցներ

Հիմնական հոդված՝ Շամլուղի պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների ցանկ (Լոռու մարզ)

Շամլուղի վարչական կազմում է գտնվում Ուչքիլիսա կոչվող հնավայրը, որը ըստ պատմաբան Եղիշե Սահակյանի համապատասխանում է միջնադարյան հայ պատմիչների և վրաց աղբյուրներում հանդիպող Մանիցգոմ քաղաքին։ Պահպանվել են երեք եկեղեցիների մնացորդներ, որոնցից մեկը բավականին մեծ, ինչը ենթադրել է տալիս, որ բնակավայրը իրոք քաղաք է եղել։ Շամլուղում է գտնվում հունական Սուրբ Գեորգի մատուռը։ Մինչև 1990 ական թվականները դեռևս պահպանվում էին նաև ֆրանսիացի կապալառուների կողմից կառուցված բնակելի և այլ նշանակության շենքեր, որոնք կրում էին եվրոպական ճարտարապետության կնիքը։

Արտաքին հղումներ

• Էջը Լոռու մարզպետարանի կայքում(չաշխատող հղում)
• Համայնքի ղեկավարի էջը Լոռու մարզպետարանի կայքում(չաշխատող հղում)