Եղեգնուտ (Լոռու մարզ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Եղեգնուտ (այլ կիրառումներ)
| Գյուղ | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| Երկիր |  Հայաստան | ||
| Մարզ | Լոռու | ||
| Գյուղապետ | Միշա Հովհաննիսյան | ||
| Հիմնադրված է | 1856 թ. | ||
| Այլ անվանումներ | Ղամշկուտ | ||
| Մակերես | 12,26 կմ² | ||
| ԲԾՄ | 1000 մետր | ||
| Պաշտոնական լեզու | հայերեն | ||
| Բնակչություն | ▼893 մարդ (2011)[1] | ||
| Ազգային կազմ | Հայեր | ||
| Կրոնական կազմ | Հայ Առաքելական եկեղեցի | ||
| Տեղաբնականուն | եղեգնուտցի | ||
| Ժամային գոտի | UTC+4 | ||
| Պաշտոնական կայք | lori.mtad.am/about-communities/498 | ||
| |||
Եղեգնուտ (նախկին անվանումը` Ղամշկուտ), գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Լոռու մարզի Փամբակ համայնքում՝ Դեբետ գյուղի հարևանությամբ, Փամբակ գետի աջ ափին։ Բարձրությունը ծովի մակերևույթից՝ 1 000 մ։ Տեղակայված է մարզկենտրոն Վանաձորից 21-23 կմ հյուսիս-արևելք։
Հիմնադրվել է 1856 թվականին, վերանվանվել Եղեգնուտ 1935 թվականին[2]։ Վարչական տարածքը կազմում է 1225.9 հա։
Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ըստ ՀՀ 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների` Եղեգնուտի մշտական բնակչությունը կազմել է 893, առկա բնակչությունը` 788 մարդ[3]։ 1831 թվականից ի վեր բնակիչները հայեր են[4][2]։
Եղեգնուտի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում` ստորև.
Կլիմա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղը պատկանում է սակավահող տնտեսությունների թվին։ Ձմեռվա տևողությունը միջինում 140 օր է։ Ձմեռը մեղմ է, ամառը՝ զով։ Անտառները հարուստ են հատապտուղներով։
Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղում հիմնականում զբաղվում են կարտոֆիլի, կաղամբի և այլ բանջարաբոստանային կուլտուրաների արտադրությամբ։ Այս արտադրությունը և բերքատվությունը կախված են բնության քմահաճույքներից։ Անբարենպաստ պայմանների պատճառով գյուղացին երբեմն կորցնում է բերքի 50-55%-ը։ Գյուղում հիմնականում զբաղվում են անասնապահությամբ։ Արտադրվում է կաթ, միս, բուրդ, ձու։ Վերջին տարիներին գրանցվել է մեղվաբուծության առաջընթաց։ Բնության քմահաճույքները անդրադառնում են նաև անասնապահության բնագավառի առաջընթացին՝ կերի կուտակմանը և տեղափոխմանը։
Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Գյուղը շատ հարուստ է պատմամշակութային կառույցներով։ Գյուղում կան 22 խաչքար և 10 գերեզմանոց։ Գյուղի հարավային կողմում պահպանվել են Մ.թ.ա. 2-1-ին հազարամյակների ամրոցի պատերի մնացորդներ։ Կան Մ.թ.ա. 4-3-րդ հազարամյակների երկու բնակատեղի և մի ամրոց, ինչպես նաև միջնադարյան 6 գյուղատեղի։ Գործում են մեկ մատուռ և մեկ եկեղեցի։ Գյուղի տարածքում են գտնվում Մ.թ.ա. 2-1-ին հազարամյակների մեկ դամբարանատեղի, տապանաքար և թևավոր խաչ։ Փամբակ գետի վրա է գտնվում 19-րդ դարում կառուցված երկաթուղու կամուրջ։ Գյուղի սկզբնամասում, ճանապարհի ձախ կողմում է գտնվում Երկրորդ աշխարհամարտում զոհվածներերին նվիրված հուշարձան։
Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հուշարձան Երկրորդ աշխարհամարտում զոհվածներին
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ 1,0 1,1 ՀՀ 2011 թ. մարդահամարի արդյունքները (հայ.)
- ↑ 2,0 2,1 Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 2 [Դ-Կ] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի Համալսարանի Հրատարակչություն», 1986, էջ 185 — 992 էջ։
- ↑ 2011 թ ՀՀ մարդահամարի արդյունքները
- ↑ Զավեն Կորկոտյան, «Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)»
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Հայաստանի Հանրապետության բնակավայրերի բառարան (հայ.) — Երևան: 2008. — 184 p.
- ↑ Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան (հայ.) — Երևանի պետական համալսարան, 1986. — հատոր 5. — էջ 663.
|
