Ճամբարակ
| Քաղաք | ||
|---|---|---|
| Ճամբարակ | ||
 Ճամբարակի դաշտավայր | ||
| Կոորդինատներ: 40°35′35″ հս․ լ. 45°21′26″ ավ. ե. / 40.59306° հս․. լ. 45.35722° ավ. ե. | ||
| Երկիր |  Հայաստան | |
| Մարզ | Գեղարքունիք | |
| Քաղաքապետ | Վազգեն Ադամյան | |
| Հիմնադրված է | 1830 թ. | |
| Մակերես | 6 կմ² | |
| ԲԾՄ | >1860 մ | |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
| Բնակչություն | 5 800[1] մարդ (2015) | |
| Ազգային կազմ | Հայեր | |
| Կրոնական կազմ | Հայ Առաքելական եկեղեցի, Հայ Կաթոլիկ եկեղեցի | |
| Ժամային գոտի | UTC+4 | |
| Փոստային ինդեքսներ | 1301–1304 | |
| Պաշտոնական կայք | chambarak.am | |
| ||
Ճամբարակ (Միխայլովկա, Կարմիր գյուղ, Կրասնոսելսկ), քաղաք Հայաստանում, Գեղարքունիքի մարզի 5 քաղաքներից մեկը, մարզի հյուսիսարևելյան մասում, ՀՀ արևելյան սահմանից 1 կմ հեռավորության վրա։ Լեռնային բնակավայր է, ծովի մակերևույթից միջին բարձրությունը 1860 մ է։ Քաղաքը գտնվում է Գետիկի հովտում։ Հեռավորությունը մայրաքաղաք Երևանից 125 կմ է, իսկ մարզկենտրոն Գավառից՝ 90 կմ։ Բնակչության թվաքանակը 2015 թվականի դրությամբ՝ 5 800 մարդ:
Նախկինում քաղաքը կոչվել է Միխայլովկա, 1920 թվականին այն վերանվանվել է Կարմիր գյուղ, իսկ 1972 թվականին՝ Կրասնոսելսկ մինչ 1991 թվականը, երբ ստացավ ներկայիս Ճամբարակ անունը։
Քաղաքում բնակչության հիմնական զբաղմունքներն են գյուղատնտեսությունը և անասնապահությունը[2]։
Բովանդակություն
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ճամբարակ քաղաքը ձևավորվել է երեք բնակավայրերի միացումից. դրանք են Կրասնոսելսկը, Վերին Ճամբարակն ու Ներքին Ճամբարակը[3]։ Կրասնոսելսկի նախկին անվանումներից են եղել՝ Միխայլովկան, Կարմիրը և Կրասնոսելսկը։ Միխայլովկա գյուղը հիմնադրվել է 1740-1785 թվականներին Ռուսաստանի՝ Սամարայի և Սարատովի նահանգներից վերաբնակեցված Մոլոկանների կողմից։
1971 թվականին Կրասնասելսկը, ներառնելով Ներքին և Վերին Ճամբարակները, ստացավ քաղաքատիպ ավանի կարգավիճակ, 1992 թվականին վերանվանվել է Ճամբարակ, իսկ 1996 թվականին՝ մարզերի ձևավորումից հետո. արդեն ստացել է քաղաքի կարգավիճակ։
Մինչև 1988-1989 թվականները բնակչության հիմնական մասը կազմել են հայերը, ռուսները (մալոկաններ), ադրբեջանցիները, քրդերը,մորդվացիներ[4]։ Շրջանում բնակվող ադրբեջանցիների հեռանալուց հետո նրանց փոխարեն վերաբնակվեցին Բաքվից, Կիրավաբադից, Սումգայիթից, Շամխորից և Ադրբեջանի այլ շրջաններից տեղահանված փախստական հայեր։
1992-1994 թվականներին տնտեսական անկման պատճառով գրեթե ողջ ռուս բնակչությունը տեղափոխվեց Ռուսաստան։ Ղարաբաղյան պատերազմի ժամանակ ռուս բնակչությունը հայերի հետ մասնակցել է ադրբեջանցիների դեմ ինքնապաշտպանական կռիվներին։
Մշակույթ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Քաղաքում կա 4 միջնակարգ դպրոց, գեղարվեստի, մանկական երաժշտական դպրոցներ։ Պատմական հուշարձաններից՝ 11-րդ և 15-16–րդ դարերի եկեղեցիների ավերակներ, 20-ից ավել տարբեր դարերի խաչքարեր։
Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Հայաստանի Հանրապետության մշտական բնակչության թվաքանակը 2015 թվականի հուլիսի 1-ի դրությամբ,»։ Վերցված է 2015 Օգոստոսի 9
- ↑ Գեղարքունիքի մարզի ուղեցույց, 2012 թ
- ↑ Վերին և Ներքին Ճամբարակ գյուղերը կազմավորվել են Տավուշի մարզի Ներքին Կարմիր գյուղի անասնապահների կողմից։
- ↑ Մորդվացիները բնակվում էին Շորժա գյուղում, իսկ ադրբեջանցիները Թոխլուջա, Ջիլ, Աղբուլաղ, Գյոլքենդ և Չայքենդ գյուղերում։ Շրջանի գյուղերից է Արծվաշենը, որը Ղարաբաղյան պատերազմից հետո գտնվում է Ադրբեջանի վերահսկողության ներքո։
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||
