Նախկինում Ղըրխբուլաղ անվանումով ընդգրկված է եղել Երևանի նահանգիՆոր Բայազետի գավառում, բայց մինչ Ղըրխբուլաղ անունը ստանալը, ունեցել է հայտնի Ակներ անվանումը[2]։ Խորհրդային տարիներին մասն է կազմել Հայկական ԽՍՀ Նոր Բայազետի գավառի, 1930 թվականից` Վարդենիսի շրջանի։ Վերանվանվել է Ակունք1935 թվականին[3]։ 1995 թվականից մտնում է ՀՀ Գեղարքունիքի մարզի մեջ։Պաշտոնական տեղեկատվության համաձայն՝ Ակունքը բարեկարգ գյուղ է, գազիֆիկացված, ապահովված խմելու և ոռոգման ջրով։ Ունի միջնակարգ դպրոց` հիմնանորոգված և ջեռուցվող, համակարգչային նոր տեխնոլոգիաներով հարուստ դասասենյակ։ Համայնքն ունի մշակույթի տուն, գրադարան, գործող մանկապարտեզ, առողջության առաջնային պահպանման կենտրոն:
Ըստ Հայաստանի 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների՝ Ակունքի մշտական բնակչությունը կազմել է 4443, առկա բնակչությունը՝ 4313 մարդ[4]։ Ըստ առկա տվյալների` 1873 թվականից ի վեր բնակեցված է հայերով[5], որոնց մի մասը հին բայազետցիներ են[3]։ Ակունքի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում՝ ստորև.
Գևորգ Խաչատրյան, Ակունքի կանաչ սիմֆոնիան, «Հայաստանի աշխատավորուհի», 1980, № 1, էջ 17-20։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 235)։