Մանկական ճարպակալում

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Մանկական ճարպակալում
Երեխաներ տարբեր աստիճանի մարմնի ճարպերով
Տեսակհիվանդություն
ԵնթադասՃարպակալում
Մասնագիտությունէնդոկրինոլոգիա, մանկաբուժություն և bariatric medicine?
ICD-9278
MeSHD063766
MedlinePlus003101
eMedicine123702

Մանկական ճարպակալման ժամանակ մարմնի ավելորդ ճարպը բացասաբար է անդրադառնում երեխայի առողջության կամ բարեկեցության վրա։ Քանի որ մարմնի ճարպի քանակությունը օրգանիզմում որոշելու մեթոդները դժվար են, ճարպակալման ախտորոշումը հաճախ հիմնված է BMI-ի (Մարմնի զանգվածի ինդեքս) վրա։ Երեխաների ճարպակալման աճի և առողջությանը հասցրած բազմաթիվ անբարենպաստ հետևանքների պատճառով այն ճանաչվում է որպես հանրային առողջության լուրջ խնդիր։ Ավելորդ քաշի տերմինը, քան ճարպակալումը, հաճախ օգտագործվում է մանկական ճարպակալումը քննարկելիս, հատկապես բաց քննարկման ժամանակ[1]

:

Դասակարգում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մարմնի զանգվածի ինդեքսի տարիքային տոկոսային մասի համար` 2-ից 20 տարեկան տղաների համար:
Մարմնի զանգվածի ինդեքս տարիքային տոկոսային մասի համար` 2-ից 20 տարեկան տղաների համար:

Մարմնի զանգվածի ինդեքսը (BMI) նշել է, որ է ճարպակալումը երեխաների մոտ սկսվում է երկու տարեկանից համար[2]։ Այն որոշվում է քաշի և բարձրության հարաբերակցությամբ[3]։ Երեխաների BMI-ի համար նորմի սահմանը տարբերվում է տարիքից և սեռից։ Մինչդեռ 85-րդ տոկոսից բարձր BMI-ը սահմանվում է որպես ավելաքաշ, 95% գերազանցող կամ հավասար BMI-ն` որպես գիրություն, հիվանդությունների վերահսկման և կանխարգելման կենտրոնների կողմից[4]։ ԱՄՆ-ի կանխարգելիչ ծառայության աշխատանքային խումբը հաղորդել է, որ բարձր BMI-ով ոչ բոլոր երեխաները պետք է նիհարեն։ Բարձր BMI-ն կարող է բացահայտել քաշի հավանական խնդիր, բայց չի տարբերակում ճարպը կամ նիհար հյուսվածքը[5]։ Բացի այդ, BMI-ն սխալմամբ կարող է բացառել որոշ երեխաների, ովքեր ունեն ավելցուկային ճարպային հյուսվածք։ Հետևաբար ձեռնտու է լրացուցիչ զննումներ կատարել, ինչպիսիք են ճարպային հյուսվածքի կամ մաշկի ծալման չափումները[6]։

Հետևանքներ առողջության վրա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հոգեբանական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գեր երեխաների մոտ առաջացած առաջին խնդիրները սովորաբար հուզական կամ հոգեբանական են[7]։ Գեր երեխաները հաճախ իրենց հասակակիցների կողմից բռնություն են զգում[8][9]։ Ոմանք իրենց ընտանիքի կողմից ոտնձգությունների կամ խտրականության են ենթարկվում[9]։ Կարծրատիպերը շատ են և կարող են հանգեցնել ցածր ինքնագնահատականի և ընկճվածության[10]։

Ֆիզիկական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանկական ճարպակալումը, այնուամենայնիվ, կարող է հանգեցնել կյանքի համար վտանգավոր պայմանների՝ շաքարախտի, արյան բարձր ճնշման, սրտի հիվանդությունների, քնի հետ կապված խնդիրների, քաղցկեղի և այլ խանգարումների[11][12]։ Մյուս խանգարումների մի մասը ներառում է լյարդի հիվանդություն, վաղ սեռական հասունություն, ուտելու խանգարումներ, ինչպիսիք են անորեքսիան և բուլիմիան, մաշկի վարակները և ասթմա ու շնչառական այլ խնդիրներ[13]։ Պատանեկության շրջանում ճարպակալման վաղ ֆիզիկական հետևանքներն անդրադառնում են երեխայի գրեթե բոլոր օրգանների վրա՝ լեղապարկերը, հեպատիտը և ներգանգային ճնշման բարձրացումը[14]։ Պատանեկության շրջանում ճարպակալումը մեծացրել է բարձր տարիքում մահացության մակարդակը[15]։ 2008 թվականի ուսումնասիրությամբ պարզվել է, որ գիրացած երեխաները ունեն կարոտիդային զարկերակներ, որոնք վաղաժամ ծերացել են երեսուն տարի անց, ինչպես նաև խոլեսթերինի աննորմալ մակարդակները[16]։

Caption text
Համակարգ Պայման
Ներզատական համակարգ •Գլյուկոզի հանդուրժողականության խանգարում

•Շաքարային դիաբետ

•Մետաբոլիկ համախտանիշ

•Ազդեցությունը աճի և սեռական հասունության վրա

Ստամոքս-աղիքային տրակտ •Ոչ ալկոհոլային ճարպային լյարդի հիվանդություն

•Լեղային քար

Հենաշարժիչ համակարգ Բլաուսի հիվանդություն
Հոգեբանական •Աղավաղված հասակակիցների հարաբերությունները

•Ինքնագնահատականի անկում[17]

•Տագնապ

• Դեպրեսիա

Արյան շրջանառություն •Գերճնշում

•Հիպերլիպիդեմիա

•Պսակային զարկերակային հիվանդություն

Շնչառական համակարգ •Քնի օբստրուկտիվ ապնոէ
Նյարդաբանություն •Իդիոպաթիկ ներգանգային հիպերտոնիա
Մաշկային •Ֆուրունկուլ

[18]

Երկարաժամկետ էֆեկտներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երեխաները, ովքեր ճարպակալում են, հավանաբար մեծահասակների պես գեր են։ Այսպիսով, նրանք ավելի շատ ունենում են մեծահասակների առողջության հետ կապված խնդիրներից, ինչպիսիք են սրտի հիվանդությունը, 2-րդ տիպի շաքարախտը, ինսուլտը, քաղցկեղի մի քանի տեսակներ և օստեոարթրիտը։ Ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ երեխաները, ովքեր 2 տարեկանից սկսած ճարպակալում են, ավելի հավանական է, որ մեծ տարիքում էլ կլինեն գեր[19]։ Ըստ «Նյու Յորք Թայմս»-ի մի հոդվածի, գեր երեխաներն ապրում են հինգ տարի ավելի քիչ[20]։

Պատճառները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանկական ճարպակալումը կարող է բերել մի շարք գործոնների, որոնք հաճախ գործում են համատեղ[21][22][23][24][25]։ «Օբսոգեն միջավայրը» տարրերի այս խառնուրդի համար որոշված բժշկական տերմին է[26]։ Երեխայի ճարպակալման ամենամեծ ռիսկը կապված է երկու ծնողների ճարպակալումն հետ։ Դա կարող է արտացոլվել ընտանիքի միջավայրի և գենետիկայի կողմից[27]։ Կարող են առաջանալ նաև հոգեբանական գործոններից և երեխայի մարմնի տեսակից։ 2010 թվականի ուսումնասիրության մեջ նշվում է, որ մանկական ճարպակալումը, ամենայն հավանականությամբ, բնական ընտրության փոխազդեցության արդյունք է, որը նպաստում է նրանց ավելի շատ քրտնաջան էներգետիկ նյութափոխանակության ունեցողներին և այսօրվա էժան սնունդի հեշտ հասանելիությամբ և առօրյա կյանքում էներգիայի պակասի պահանջմունքներով[28]։ Գործոնները ներառում են տեխնոլոգիայի օգտագործման ավելացում, խորտիկների և կերակուրների մասնաբաժնի մեծացում, երեխաների ֆիզիկական գործունեության նվազում։ Ուսումնասիրության արդյունքում պարզվել է, որ այն երեխաները, ովքեր օգտագործում են էլեկտրոնային սարքեր օրական 3 և ավելի ժամ, ունեին ավելաքաշի ռիսկի 17-44%, կամ գիրության 10-61% աճ։ Մանկական ճարպակալումը տարածված է աֆրիկաամերիկյան և իսպանական համայնքների երեխաների շրջանում։ Դրա պատճառը հիմնականում այն է, որ երեխաները ավելի քիչ ժամանակ են ծախսում տնից դուրս գալու, խաղալու և ակտիվ մնալու համար[29]։

Գենետիկա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանկական ճարպակալումը հաճախ գենետիկական և շրջակա միջավայրի գործոնների միջև փոխազդեցության արդյունք է։ Ախորժակը և նյութափոխանակությունը վերահսկող զանազան գեներում պոլիմորֆիզմները անհատներին նախազգուշացնում են ճարպակալման դեպքում, երբ որ բավարար կալորիաներ կան։ Ավելի քան 200 գեն ազդում է քաշի վրա՝ որոշելով գործունեության մակարդակը, սննդի նախասիրությունները, մարմնի տեսակը և նյութափոխանակությունը[30]։ Ալֆա դիօքսիգենազ FTO ճարպակալման հետ կապված սպիտակուց ունենալը մեծացնում է և' ճարպակալման, և' շաքարախտի հավանականությունը[31]։ Որպես այդպիսին, ճարպակալումը մի շարք հազվագյուտ գենետիկ պայմանների հիմնական առանձնահատկությունն է, որոնք հաճախ առկա են մանկական տարիքում․

Երեխաների մոտ սկիզբ առած ծանր ճարպակալման 7%-ը պարունակում է մեկ տեղաբաշխում[32][33]։ Ուսումնասիրության արդյունքում պարզվել է, որ երկու գեր ծնողների սերունդների 80%-ը ճարպակալված են[34]։ Ճարպակալման տոկոսը, որը կարող է ժառանգվել գենետիկորեն, տատանվում է 6%-ից մինչև 85%, կախված հետազոտվող բնակչությունից[35]։

Ընտանեկան պրակտիկա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վերջին տասնամյակների ընթացքում ընտանեկան պրակտիկան զգալիորեն փոխվել է, և այդպիսի մի շարք գործելակերպներ մեծապես նպաստում են մանկական ճարպակալմանը[3]։

  • Կրծքով կերակրող մայրերի նվազող թվով ավելի շատ նորածիններ դառնում են ճարպոտ երեխաներ, քանի որ նրանք մեծանում են և փոխարենը սնվում են մանկական կերերով[36]։
  • Ավելի քիչ երեխաներ են գնում դուրս և զբաղվում ակտիվ խաղերով, քանի որ տեխնոլոգիաները, ինչպիսիք են հեռուստատեսությունն ու տեսախաղերը, երեխաներին պահում են ներսում։
  • Քայլելու կամ հեծանիվ վարելը փոխարեն դեպի կանգառ կամ ուղղակի դպրոց, ավելի շատ դպրոցական տարիքի երեխաներ իրենց ծնողների ուղեկցությամբ՝ մեքենայով են գնում դպրոց՝ նվազեցնելով ֆիզիկական ակտիվությունը։

Սոցիալական քաղաքականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նախկին առաջին տիկին Միշել Օբաման ուսանողների հետ Վիրջինիայում նախաճաշում է, օգտագործելով առողջ սնունդ, որը ներկայացնում է Միացյալ Նահանգների գյուղատնտեսության նախարարությունը

Տարբեր համայնքներ և երկրներ որդեգրել են բազում սոցիալական պրակտիկա և քաղաքականություն, որոնք կա'մ օգտակար են, կա'մ վնասակար են երեխաների ֆիզիկական առողջության համար։ Այս սոցիալական գործոնները ներառում են[3].

  • դպրոցական լանչերի որակը
  • դպրոցների շեշտը ֆիզիկական գործունեության վրա
  • պուրակների, հեծանվային արահետների և մայթերի տարածվածությունը և հասանելիությունը
  • պետական սուբսիդիաներ եգիպտացորենի յուղի և շաքարի համար
  • արագ սննդի ռեստորանների և կոնֆետների գովազդ
  • առողջ և անառողջ սնունդների գները
  • թարմ, առողջ և մատչելի սնունդների մուտք[37]։

Գովազդ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Անառողջ մթերքների գովազդումը կապված է երեխաների ճարպակալման մակարդակի հետ[3]։ Որոշ երկրներում քաղցրավենիքի, հացահատիկային և արագ սննդի ռեստորանների գովազդումը երեխաների հեռուստաալիքներով անօրինական է կամ սահմանափակված է[38]։ Լրատվամիջոցները՝ ծնողներին մեղադրում են անառողջ սննդի համար իրենց երեխաների պահանջները զիջելու մեջ[3]։

Սոցիալ-տնտեսական կարգավիճակը[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Շատ ավելի տարածված է այն երիտասարդների համար, ովքեր ռասայական կամ էթնիկ փոքրամասնության կրողներ են, կամ նրանց համար, ովքեր ավելի ցածր սոցիալ-տնտեսական կարգավիճակ ունեն, ավելորդ քաշ ունենալ և զբաղվել ավելի քիչ առողջ վարքով և նստակյաց գործողություններով[39]։

Կանխարգելում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դպրոցները մեծ դեր են խաղում երեխաների գիրությունը կանխելու գործում` ապահովելով ապահով և օժանդակ միջավայր[40]։ Տանը ծնողները կարող են օգնել, որպեսզի իրենց երեխաները ավել քաշ չունենան՝ փոխելով ընտանիքում սննդակարգը և վարժությունների ձևը։ Երեխաների սովորելու լավագույն միջոցը օրինակն է, այնպես որ ծնողները պետք է առաջնորդվեն օրինակով՝ առողջ ապրելակերպ վարելով[41]։ Ճարպակալման փորձարկումները խորհուրդ են տրվում վեց տարեկանից բարձր անձանց մոտ[42]։ Թե՛ ֆիզիկական ակտիվությունը, և թե՛ դիետան կարող են կանխել մոտ 0-ից մինչև 5 տարեկան երեխաների մոտ ճարպակալման ռիսկի նվազեցմանը։ Մինչդեռ, բացառիկ ֆիզիկական ակտիվությունը կարող է նվազեցնել ճարպակալման ռիսկը 6-ից 12 տարեկան երեխաների, և 13-ից 18 տարեկան դեռահասների մոտ[43]։ Երեխաների խնամքի ծառայությունների բարելավմանն ուղղված այնպիսի գործունեությունների իրականացումը, ինչպիսիք են նախադպրոցական հաստատությունները, մանկապարտեզները՝ առողջ սննդի, ֆիզիկական գործունեության և ճարպակալման կանխարգելման վրա, քիչ ազդեցություն է թողնում երեխայի սննդակարգի, ֆիզիկական գործունեության և քաշի կարգավիճակի վրա[44]։

Դիետա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սննդառության սովորությունների հետևանքները երեխաների ճարպակալման վրա դժվար է որոշել։ Երեք տարվա պատահականորեն վերահսկվող ուսումնասիրությունների արդյունքնում, 1,704՝ 3-րդ դասարանի երեխաների մոտ, որն ապահովում էր օրական երկու առողջ սնունդ՝ վարժությունների ծրագիր և դիետիկ խորհրդատվություն, չկարողացան ցույց տալ մարմնի ճարպի տոկոսային զգալի նվազում՝ համեմատած վերահսկիչ խմբի հետ։ Դա մասամբ պայմանավորված էր նրանով, որ չնայած երեխաները հավատում էին, որ ավելի քիչ են ուտում, իսկական կալորիականության սպառումն չի նվազել միջամտությամբ։ Միևնույն ժամանակ դիտարկված էներգիայի ծախսերը խմբերի միջև մնացել են նույնը։ Դա տեղի է ունեցել, չնայած ճարպի ընդունումը նվազել է 34%-ից մինչև 27%[45]։ 5106 երեխաների երկրորդ հետազոտությունը ցույց տվեց նման արդյունքներ։ Չնայած երեխաները ուտում էին բարելավված սնունդ, BMI-ի վրա ազդեցություն չի հայտնաբերվել[46]։ Ինչո՞ւ այդ ուսումնասիրությունները չհանգեցրեցին մանկական ճարպակալումը զսպելու ցանկալի հետևանքին։ Փոփոխություններ կատարվել են հիմնականում դպրոցական միջավայրում, մինչդեռ զգացվում է, որ դրանք պետք է տեղի ունենան տանը, համայնքում և դպրոցում միաժամանակ՝ էական ազդեցություն ունենալու համար[47]։ Կալորիականությամբ հարուստ ըմպելիքները և ուտելիքները երեխաների համար մատչելի են։ Շաքարով լցված ըմպելիքների սպառումը կարող է նպաստել մանկական ճարպակալմանը։ 198 ամսվա ընթացքում 548 երեխաների ուսումնասիրության ընթացքում ճարպակալման հավանականությունը ավելացել է 1.6 անգամ` յուրաքանչյուր օրվա ընթացքում սպառվող յուրաքանչյուր լրացուցիչ ըմպելիքի համար[48][49]։ Կալորիականությամբ հարուստ, պատրաստված նախուտեստները հասանելի են շատ վայրերում։ Որոշ հետազոտություններ ցույց են տալիս, որ դպրոցներում անպիտան սննդի մատչելիության աճը կարող է կազմել վերջին տասնամյակում դեռահասների շրջանում միջին BMI-ի աճի բարձրացման մոտ մեկ հինգերորդ մասը[50]։ Արագ սննդի ռեստորաններում ուտելը շատ տարածված է երիտասարդների շրջանում, 7-ից 12-րդ դասարան սովորողների 75%-ը սպառում են արագ սնունդ[51]։ Արագ սնունդը ազդում է նաև մանկական ճարպակալման աճի վրա։ ՄաքԴոնալդսը ունի տասներեք կայքեր, որոնք ամեն ամիս դիտում են 365,000 երեխաներ և 294,000 պատանիներ։ Բացի այդ, արագ սննդի ռեստորանները խաղալիքներ են տալիս երեխաներին՝ դնելով սննդի մեջ, ինչը գրավում է երեխաներին, որպեսզի գնեն արագ սնունդ։ Երեխաների քառասուն տոկոսը խնդրում է իրենց ծնողներին ամեն օր տանել արագ սննդի ռեստորաններ։ Ներառյալ ուսումնասիրությունը, պարզել է, որ դպրոցների մերձակայքում գտնվող արագ սննդի ռեստորանները մեծացնում են ուսանողների՝ բնակչության շրջանում ճարպակալման վտանգը[52]։ Մեկից երկու տարեկան երեխաների մոտ կաթի ամբողջ սպառումը՝ 2%-ը, ոչ մի ազդեցություն չի ունեցել քաշի, հասակի կամ մարմնի ճարպի տոկոսի վրա։ Հետևաբար այս տարիքային խմբի համար խորհուրդ է տրվում օգտագործել կաթ։ Այնուամենայնիվ, պարզվել է, որ կաթնային քաղցրեղենը փոխարինելու միտումը հանգեցնում է ավելորդ քաշի ավելացման[53]։

Օրինական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Որոշ իրավասու մարմիններ օգտագործում են օրենքներ և կանոնակարգեր՝ երեխաներին և ծնողներին առաջնորդելու ուղղությամբ՝ ավելի առողջ սնունդ ընտրելու հարցում։ Երկու օրինակ է՝ կալորիաների հաշվարկման օրենքները և դպրոցներում զովացուցիչ ըմպելիքներ վաճառող մեքենաների արգելումը[54]։ Միացյալ Թագավորությունում ճարպակալման առողջապահական կազմակերպությունը կոչ է արել, որ պետք է քայլեր ձեռնարկել, որպեսզի նվազեցնեն մանկական գիրությունը, օրինակ, արգելելով գովազդներ՝ անառողջ սնունդի մասին մինչև երեկոյան 9:00։ Քննադատվել է Միացյալ Թագավորության ներկայիս կառավարության ձախողումը՝ սննդի մեջ շաքարի, ճարպի և աղի մեծ պարունակությունը։ Առողջապահության ոլորտի փորձագետները, առողջապահության ոլորտի ընտրության հանձնաժողովը և արշավի մասնակիցները նկարագրեցին պահպանողական պլանները երեխաների ճարպակալման վերաբերյալ՝ որպես «թույլ» և «ջրազերծված»[55]։

Ֆիզիկական ակտիվություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Միջնակարգ դպրոցի ուսանողները Հավանայում, Կուբայում, ֆիզկուլտուրայի դասի ընթացքում

Երեխաների ֆիզիկական անգործությունը նույնպես ցույց է տվել, որ լուրջ պատճառ է հանդիսանում, և երեխաները, ովքեր չեն կարողանում կանոնավոր ֆիզիկական գործունեություն ծավալել, ավելի մեծ ճարպակալման վտանգ ունեն։ Հետազոտողները ուսումնասիրել են 133 երեխաների ֆիզիկական ակտիվությունը երեք շաբաթվա ընթացքում՝ օգտագործելով արագացուցիչ, չափելու յուրաքանչյուր երեխայի ֆիզիկական գործունեության մակարդակը։ Նրանք պարզել են, որ ճարպակալած երեխաները 35%-ով ավելի քիչ են մասնակցել դպրոցական ֆիզիկական խաղերին, իսկ հանգստյան օրերին` 65%-ով, համեմատած գեր երեխաների հետ։ 6000 մեծահասակների ֆիթնես հետազոտության արդյունքում հետազոտողները պարզել են, որ 14-ից 19 տարեկան հասակում ակտիվ համարվողների 25%-ը նույնպես ակտիվ մեծահասակներ են, համեմատած 14-ից 19 տարեկան անգործության մեջ գտնվողների 2%-ի հետ[56]։ Ֆիզիկապես ոչ ակտիվ մնալը մարմնում թողնում է չօգտագործված էներգիա, որի մեծ մասը պահվում է որպես ճարպ։ Հետազոտողները ուսումնասիրել են 16 տղամարդու 14-օրյա ժամանակահատվածում և նրանց սնունդը ապահովել են ամեն օր պահանջվող էներգիայի 50%-ով ավելի քանակությամբ ճարպեր և ածխաջրեր։ Նրանք հայտնաբերեցին, որ ածխաջրերի գերբեռնվածությունը արտադրում է 75–85% ավելորդ էներգիա, որը պահվում է որպես մարմնի ճարպ և ճարպերի գերբեռնվածություն՝ 90-95% ավելորդ էներգիա[57]։ Շատ երեխաներ չեն կարողանում մարզվել, քանի որ նրանք երկար ժամանակ են անցկացնում նստակյաց գործունեության մեջ, ինչպիսիք են համակարգչի օգտագործումը, վիդեո խաղեր խաղալը կամ հեռուստացույց դիտելը։ Տեխնոլոգիան մեծ գործոն ունի երեխաների ակտիվության վրա[57]։ Մի պատահական դատավարություն ցույց տվեց, որ կրճատելով հեռուստացույց դիտելը և համակարգչի օգտագործումը կարող է նվազեցնել տարիքային ճշգրտված BMI-ի նվազմանը[58]։ Տեխնոլոգիական գործողությունները մանկական ճարպակալման միակ կենցաղային ազդեցությունները չեն։ Ցածր եկամուտ ունեցող տնային տնտեսությունները կարող են ազդել երեխայի քաշը ստանալու ձգտման վրա։ Ավելի քան երեք շաբաթվա ընթացքում հետազոտողները ուսումնասիրեցին սոցիալ-տնտեսական կարգավիճակի (SES) փոխհարաբերությունները մարմնի կազմի հետ` 194 երեխաների, մոտ 11-12 տարեկան։ Նրանք չափում էին քաշը, հասակը, մաշկի ծայրերը, ֆիզիկական ակտիվությունը, հեռուստացույց դիտելը և սոցիալ-տնտեսական կարգավիճակը[59]։ Մանկական անգործությունը կապված է Միացյալ Նահանգներում ճարպակալման հետ, ավելի մեծ թվով երեխաներ՝ մեծ քաշ են ունենում ավելի փոքր տարիքում։ 2009 թվականին ուսումնասիրության արդյունքում նախադպրոցական տարիքի սովորողների 89%-ը գտնվել է նստակյաց վիճակում, մինչդեռ նույն ուսումնասիրության արդյունքում պարզվել է, որ նույնիսկ դրսում գտնվելու դեպքում երեխաների 56 տոկոսը դեռ նստակյաց են[60]։

Տնային միջավայր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երեխաների սննդի ընտրության վրա ազդում են նաև ընտանեկան սնունդը։ Հետազոտողները տնային տնտեսություններին հարցաթերթիկ են տրամադրել 18,177 երեխաների՝ 11–21 տարեկան հասակում և հայտնաբերել, որ հինգ ծնողներից չորսը թույլ են տալիս իրենց երեխաներին որոշում կայացնել իրենց սննդի վերաբերյալ։ Ավելի քիչ հավանական է հաղորդել կաթնամթերքի անբավարար սպառման մասին[61]։ Մեծ Բրիտանիայում 2010 թվականին հրապարակված հետազոտության արդյունքները ենթադրում են, որ իրենց տատիկների և պապիկների խնամքի տակ մեծացած երեխաները ավելի հավանական է, որ կլինեն գեր[62]։

Զարգացման գործոնները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Զարգացման տարբեր գործոններ կարող են ազդել ճարպակալման մակարդակի վրա։ Օրինակ, կրծքով կերակրումը կարող է պաշտպանել ճարպակալումից կյանքի հետագա տարիների ընթացքում[63]։ Երեխայի մարմնի աճի օրինաչափությունը կարող է ազդել նիհարելու հակումի վրա։ Հետազոտողները չափել են ստանդարտ շեղումը (SD քաշը և երկարությունը) միավորները՝ 848 նորածինների խմբային ուսումնասիրության։ Նրանք պարզեցին, որ նորածինները, ովքեր 0,67-ից բարձր SD գնահատական ունեին, աճ են արձանագրել (նրանք ավելի քիչ հավանական են, որ ավելորդ քաշ ունեն), համեմատած այն նորածինների հետ, ովքեր ունեն 0,67 SD միավորից ցածր (նրանք ավելի հավանական է, որ նիհարեն)[64]։ Հետազոտողները նաև համատեղ հետազոտություն են կատարել 19397 նորածնի վերաբերյալ, նրանց ծննդյան պահից մինչև յոթ տարեկան և հայտնաբերել են, որ չորս ամսվա ընթացքում ճարպերի քանակը նորածինների մոտ 1.38 անգամ ավելի մեծ են, քան յոթ տարեկան հասակում, համեմատած նորմալ քաշի երեխաների հետ։ Մեկ տարեկան հասակում ճարպերը 1,17 անգամ ավելի են, քան յոթ տարեկանում, համեմատած նորմալ քաշի երեխաների հետ[65]։

Բժշկական հիվանդություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քուշինգի սինդրոմը (մի պայման, որի դեպքում մարմինը պարունակում է ավելցուկային քանակությամբ կորտիզոլ) նույնպես կարող է ազդել երեխաների ճարպակալման վրա։ Հետազոտողները վերլուծել են երկու իզոֆորմ (սպիտակուցներ, որոնք ունեն նույն նպատակը, ինչպես մյուս սպիտակուցները, բայց ծրագրավորված են տարբեր գեներով) 16 մեծահասակների բջիջներում, որովայնի վիրահատություն է անցնում։ Նրանք հայտնաբերեցին, որ իզոֆորմի մեկ տեսակը ստեղծում է օքսո-ռեդուկտազի ակտիվություն (կորտիզոնի փոփոխություն դեպի կորտիզոլ) և այդ ակտիվությունն աճել է 127,5 մմ դեղաչափով 127,5 մգ, երբ մեկ այլ ձև իզոֆորմը բուժվում է կորտիզոլով և ինսուլինով։ Կորտիզոլի և ինսուլինի գործունեությունը հնարավոր է ակտիվացնի Քուշինգի սինդրոմը[66]։ Հիպոթիրեոզն է հորմոնալ պատճառը գիրություն, բայց դա էապես չի ազդում գեր մարդկանց վրա։ Հիպոթիրեոզով վարակված 108 հիվանդների համեմատ` հիպոթիրեոզիզմի 131 գիրությամբ հիվանդների համեմատությամբ, հետազոտողները պարզել են, որ հիպոթիրեոզով հիվանդությամբ տառապողները կալորիականության մասշտաբով ունեն ընդամենը 0,077 միավոր ավելին, քան առանց հիպոթիրեոզիզմի հիվանդները[67]։

Հոգեբանական գործոնները[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հետազոտողները հետազոտել են 1,520 երեխա՝ 9-10 տարեկան, հայտնաբերել են դրական հարաբերակցություն ճարպակալման և ցածր ինքնագնահատականի միջև։ Նրանք նաև պարզել են, որ ինքնագնահատականի նվազումը հանգեցրել է, որ ճարպոտ երեխաների 19%-ը տխրություն է զգում, նրանց 48%-ը ձանձրանում է, իսկ նրանց 21%-ը նյարդայնանում է։ Համեմատության համար նշենք, որ նորմալ քաշի երեխաների 8%-ը տխուր էր զգում, նրանց 42%-ը ձանձրույթ էր զգում, և նրանց 12%-ը նյարդայնություն էր զգում[68]։ Սթրեսը կարող է ազդել երեխայի ուտելու սովորությունների վրա[69]։ Դեպրեսիայի զգացողությունը կարող է առաջացնել երեխայի գերլարում։ Բոլոր ճարպակալած դեռահասներից 8.2%-ը ասել է, որ ընկճված է, համեմատած ոչ ճարպոտ դեռահասների 8,9%-ի հետ[70]։ Սակայն հակադեպրեսանտները, կարծես, շատ քիչ են ազդում մանկական ճարպակալման վրա։ Հետազոտողները տրամադրել են դեպրեսիայի հարցաթերթիկ 487 ավելաքաշ/ճարպակալված սուբյեկտների մոտ և պարզել են, որ ցածր դեպրեսիայի ախտանիշ ունեցողներից 7%-ը օգտագործում են հակադեպրեսանտներ և ունեն միջին BMI գնահատական 44.3-ով, չափավոր դեպրեսիայի ախտանիշ ունեցողների 27%-ը օգտագործում էր հակադեպրեսանտներ և ուներ միջին BMI[71]: Մի շարք ուսումնասիրություններ ուշադրություն են դարձրել նաև ուշադրությանը-դեֆիցիտի հիպերակտիվության խանգարման (ԱՀՆ) և երեխաների մոտ ճարպակալման միջև։ 2005 թվականին կատարված ուսումնասիրության արդյունքում պարզվել է, որ երեխաների ճարպակալման պատճառով հոսպիտալացված երեխաների մի ենթախմբի շրջանակներում 57,7%-ը ունեցել է համախտանիշային ADHD[72]: Այնուամենայնիվ, այս ուսումնասիրությունները որոշեցին, որ երեխաները ավելի շատ աննկատելի տիպի ADHD-ի ցուցումներ են դրսևորում, քան համակցված տիպի ADHD[72]։ Նույն կապը ճարպակալման և ADHD-ի միջև կա նաև մեծահասակների բնակչության շրջանում[73]։ Երեխաներում ADHD-ի և ճարպակալման միջև փոխհարաբերությունների գոյություն ունեցող հիմնական բացատրությունները ներառում են, բայց չեն սահմանափակվում հիպո-դոպամիներգիկ ճանապարհի աննորմալություններով, ADHD-ը` ստեղծելով աննորմալ ուտելու վարք, որը հանգեցնում է ճարպակալման կամ իմպուլսիվության հետ կապված հիվանդությունների[73][74]։ ԱՀՀ փոխհարաբերությունների վերաբերյալ գրականության համակարգված ուսումնասիրությունը եզրակացրեց, որ բոլոր վերանայված ուսումնասիրությունները հայտնում են, որ ADHD հիվանդները ավելի ծանր էին, քան սպասվում էր[74]։ Այնուամենայնիվ, նույն համակարգված վերանայումն ասում էր նաև, որ այդ կապը սատարող բոլոր ապացույցները դեռևս սահմանափակ են, և հետագա հետազոտությունները դեռ անհրաժեշտ են այս կապի վերաբերյալ ավելին իմանալու համար[74]։ Հաշվի առնելով երեխաների մեջ և՛ ճարպակալման, և՛ ԱՀՀ-ի տարածվածության մակարդակը, երկուսի միջև հնարավոր փոխհարաբերությունները հասկանալը կարևոր է հանրային առողջության համար, մասնավորապես, բուժման և կառավարման տարբերակների ուսումնասիրության ժամանակ։ Երեխաների ճարպակալման հոգեբանական բուժման համար ուղղակի միջամտությունը վերջին տարիներին տարածված է դարձել։ Երեխաների և դեռահասների շրջանում ճարպակալման հոգեբանական բուժման մետա-վերլուծությունը պարզեց, որ ընտանեկան վարքագծային բուժումը (FBT) և ծնողական բուժումը հոգեբանական շրջանակներում հանդիսանում են երեխաների մոտ ճարպակալման բուժման ամենաարդյունավետ պրակտիկան[75]։

Կառավարում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երեխաների ճարպակալումը բուժվում է դիետիկ փոփոխություններով և ֆիզիկական ակտիվությամբ[76]։ BMI հետևելու և քաշի շուրջ խորհրդատվություն տրամադրելու օգուտը նվազագույն է[77]։

Ապրելակերպ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բացառապես կրծքով կերակրումը առաջարկվում է բոլոր նորածինների մեջ` դրա սննդային և այլ օգտակար ազդեցությունների համար[63]։ Ծնողները, ովքեր փոխում են իրենց սերունդների սննդակարգն ու ապրելակերպը` առաջարկելով համապատասխան սննդի բաժիններ, ավելացնելով ֆիզիկական ակտիվությունը և նվազագույն պահելով նստակյաց վարքագիծը, կարող են նաև նվազեցնել երեխաների ճարպակալման մակարդակը[78]։ Եթե երեխաները լինեին ավելի շարժունակ և պակաս նստակյաց, գիրության մակարդակը կնվազեր։ Ծնողները պետք է ճանաչեն նշանները և խրախուսեն իրենց երեխաներին լինել ֆիզիկապես ավելի ակտիվ։ Քայլելը կամ հեծանիվ վարելը, փոխարենը՝ օգտագործելու ավտոմոբիլային տրանսպորտը կամ հեռուստացույց դիտելը, կնվազեցնի նստակյաց գործունեությունը[79]։

Դեղամիջոցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ներկայումս երեխաների մոտ ճարպակալման բուժման համար հաստատված դեղամիջոցներ չկան։ Օրլիսթեյթ և սիբութրամինը կարող է օգտակար լինել չափավոր օգտագործման պարագայում[63]։ Մեթֆորմինը նվազագույն օգտակար է[80]։ Կոխրանի 2016 թվականի ակնարկը եզրակացրեց, որ դեղամիջոցները կարող են փոքր չափով իջեցնել BMI-ն և մարմնի քաշը գեր երեխաների և դեռահասների մոտ։ Այս եզրակացությունը հիմնված էր միայն ցածր որակի ապացույցների վրա[81]։

Վիրաբուժություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2015 թվականի դրությամբ չկա լավ ապացույց, որը համեմատում է վիրահատությունը երեխաների հետ ճարպակալման կենսակերպի փոփոխությանը, չնայած կան մի շարք բարձրորակ ուսումնասիրություններ, որոնք հետևում են այս խնդրին[82]։ Բարիաթրիկ վիրաբուժական պրոցեդուրաները ավելի ու ավելի հաճախ են օգտագործվում դեռահասների խիստ ճարպակալմամբ դեռահասների շրջանում` քաշի կորուստը նպաստելու համար[83]։

Համաճարակաբանություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2-ից 19 տարեկան երեխաների շրջանում ավելաքաշի մակարդակը ԱՄՆ-ում:

1980 թվականից 2013 թվականներին երեխաների մոտ ավելաքաշի և ճարպակալման տարածվածությունը աճել է մոտ 50%-ով[84]։ Ներկայումս աշխարհում երեխաների 10%-ի մոտ կա ավելաքաշություն կամ գիրություն։ 2014 թվականին Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպությունը ստեղծեց բարձր մակարդակի հանձնաժողով՝ մանկական ճարպակալումը դադարեցնելու համար[85]։ Ամբողջ աշխարհում ավելի քան 42 միլիոն ավելաքաշ երեխաներ ունենալով, աշխարհում երեխաների ճարպակալումը մեծանում է։ 1980 թվականից ի վեր ճարպոտ երեխաների թիվը կրկնապատկվել է Հյուսիսային Ամերիկայի բոլոր երեք երկրներում՝ Մեքսիկայում, ԱՄՆ-ում և Կանադայում[86]։ Չնայած ԱՄՆ-ում մանկական ճարպակալման մակարդակը դադարել է աճել, ներկայիս մակարդակը շարունակում է մնալ բարձր։ 2010 թվականին 6-ից 11 տարեկան երեխաների 32,6 տոկոսը ավելաքաշ էին, իսկ 6-9 տարեկան երեխաների 18 տոկոսը` գեր[86]։

Աշխարհում մինչև 5 տարեկան ավելորդ քաշ ունեցող երեխաների ցուցանիշը՝ 1990 և 2020 թվականների համեմատությամբ

Աղբյուրը՝ ourworldindata.org

Կանադա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կանադացի երեխաների շրջանում ավելորդ քաշի և ճարպակալման մակարդակը կտրուկ աճել է։ Տղաների մոտ 1980-ականներին աճել է 11%-ից մինչև 30%[87]:

Բրազիլիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բրազիլացի երեխաների մոտ ավելորդ քաշի և ճարպակալման մակարդակը 1980-ական թվականներից 4%-ից հասավ 14%-ի[87]։ 2007 թվականին երեխաների ճարպակալման գերակշռությունը աղջիկների մոտ 11,1% էր, իսկ տղաների մոտ` 8.2%[88]:

Միացյալ Նահանգներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գիրության շրջանը երեխաների և դեռահասների, Միացյալ Նահանգներում գրեթե եռապատկվել է 1980-ականների սկզբին և 2000 թվականին։ Այն, սակայն էականորեն չի փոխվել մինչև 2000 և 2006 թվականներին[89]։ 2008 թվականին Միացյալ Նահանգներում ավելաքաշ և ճարպոտ երեխաների մակարդակը 32% էր, և դադարել էր աճել[90]։ 2011 թվականին նորածինների և փոքրիկների ազգային համախմբային ուսումնասիրությունը պարզեց, որ ԱՄՆ-ում երեխաների գրեթե մեկ երրորդը ավելորդ քաշ կամ ճարպակալում ունեն 9 ամսական և 2 տարեկան հասակում[91]։ Հետագա ուսումնասիրության ընթացքում նորածինների քաշի կարգավիճակը (առողջ և գեր) խիստ կապված էր նախադպրոցական քաշի կարգավիճակի հետ[92]։

Ավստրալիա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

21-րդ դարի սկզբից Ավստրալիան պարզել է, որ երեխաների ճարպակալման քանակությունը ավելացել է Միացյալ Նահանգների հետ համեմատած։ Ստացված տեղեկատվությունը եզրակացրել է, որ աճը տեղի է ունեցել ցածր սոցիալ-տնտեսական տարածքներում, որտեղ մեղավոր է վատ սնունդը։

Հետազոտություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ավստրալիայի Կոլաչ քաղաքում 2-ից 12 տարեկան 1800 երեխաների ուսումնասիրությամբ փորձարկվել է սահմանափակ սննդակարգի ծրագիր (առանց գազավորված ըմպելիքների կամ քաղցրավենիքի) և ֆիզիկական վարժությունների մեծացում։ Միջանկյալ արդյունքները ներառում էին դպրոցական գործունեության ծրագրերից հետո 68% աճ, հեռուստատեսության դիտման 21% իջեցում և միջինում 1 կգ քաշի իջեցում՝ համեմատած կառավարման խմբի հետ[93]։ Ամերիկյան ճարպակալման ասոցիացիայի կողմից իրականացված հետազոտությունը, որը վերաբերում է ծնողների վերաբերմունքին իրենց երեխաների քաշի նկատմամբ, ցույց է տվել, որ ծնողների մեծամասնությունը կարծում է, որ տրոհումը չպետք է կրճատվի կամ փոխարինվի։ Գրեթե 30%-ը ասաց, որ մտահոգված է իրենց երեխայի քաշով։ Ծնողների 35%-ը կարծում էին, որ իրենց երեխայի դպրոցը նրանց այնքան էլ չի սովորեցնում մանկական ճարպակալման մասին, իսկ ավելի քան 5%-ը կարծում է, որ մանկական ճարպակալումը ամենամեծ ռիսկն է իրենց երեխայի կյանքի, երկար առողջությունը պահպանելու համար[94]։ Ավելորդ քաշի կամ ճարպոտ երեխաների թվաքանակի աշխարհիկ միտումների վերանայումը հանգել է այն եզրակացության, որ վերջին երկու տասնամյակների ընթացքում տարածվածությունը աճել է առավել արդյունաբերական երկրներում՝ բացառությամբ Ռուսաստանից և Լեհաստանից, և ցածր եկամուտ ունեցող մի շարք երկրներում, հատկապես քաղաքային տարածքներ։ Գերակշռությունը կրկնապատկվել կամ եռապատկվել է 1970-ականների սկզբից և 1990-ականների վերջին Ավստրալիայում, Բրազիլիայում, Կանադայում, Չիլիում, Ֆինլանդիայում, Ֆրանսիայում, Գերմանիայում, Հունաստանում, Մեծ Բրիտանիայում և ԱՄՆ-ում։ Մինչև 2010 թվականը Հյուսիսային Ամերիկայի և արևելյան Միջերկրածովյան ԱՀԿ շրջաններում երեխաների ավելի քան 40%-ը, Եվրոպայում 38%-ը, արևմտյան Խաղաղ օվկիանոսի 27%-ը և հարավարևելյան Ասիայի 22%-ը կանխատեսվում էր ճարպակալում։ Այնուամենայնիվ, 2006 թվականին Վերանայման նախադիտում էին վերջին տվյալները, որոնք, չնայած դեռ շատ շուտով հաստատ կլինեն, ենթադրում են, որ ԱՄՆ–ում, Մեծ Բրիտանիայում և Շվեդիայում մանկական ճարպակալման աճը կարող է թուլանալ3[95]։ Բրիտանական երկայնական ուսումնասիրության արդյունքում պարզվել է, որ մանկության նկատմամբ սահմանափակված ճարպակալումը նվազագույն ազդեցություն է ունենում մեծահասակների արդյունքների վրա 30 տարեկանում[96]։ Տնտեսական հետազոտությունների ազգային բյուրոյի 2017 թվականի Հոդվածում պարզվել է, որ ԱՄՆ-ում մանկական ճարպակալումը բարձրացնում է բժշկական ծախսերը տարեկան 1,354 դոլարով[97]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ Bessesen DH (June 2008). «Update on obesity». J. Clin. Endocrinol. Metab. 93 (6): 2027–34. doi:10.1210/jc.2008-0520. PMID 18539769.
  2. ↑ Deurenberg P, Weststrate JA, Seidell JC (March 1991). «Body mass index as a measure of body fatness: age- and sex-specific prediction formulas». Br. J. Nutr. 65 (2): 105–14. doi:10.1079/BJN19910073. PMID 2043597.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Berger, Kathleen Stassen (2014). Invitation to the Life Span, Second Edition. New York: Worth Publishers. էջեր 247. ISBN 978-1464172052.
  4. ↑ «Healthy Weight: Assessing Your Weight: BMI: About BMI for Children and Teens». CDC.
  5. ↑ «Experts Available to Discuss Childhood Obesity, Role of BMI». Business Wire ExpertSource Group. 2005. Վերցված է 2013 թ․ դեկտեմբերի 15-ին.
  6. ↑ Javed, A.; Jumean, M.; Murad, M. H.; Okorodudu, D.; Kumar, S.; Somers, V. K.; Sochor, O.; Lopez-Jimenez, F. (2015). «Diagnostic performance of body mass index to identify obesity as defined by body adiposity in children and adolescents: a systematic review and meta-analysis». Pediatric Obesity. 10 (3): 234–244. doi:10.1111/ijpo.242. PMID 24961794.
  7. ↑ Great Britain Parliament House of Commons Health Committee (May 2004). Obesity - Volume 1 - HCP 23-I, Third Report of session 2003-04. Report, together with formal minutes. London, UK: TSO (The Stationery Office). ISBN 978-0-215-01737-6. Վերցված է 2007 թ․ դեկտեմբերի 17-ին.
  8. ↑ Janssen I, Craig WM, Boyce WF, Pickett W (2004). «Associations between overweight and obesity with bullying behaviors in school-aged children». Pediatrics. 113 (5): 1187–94. doi:10.1542/peds.113.5.1187. PMID 15121928.
  9. ↑ 9,0 9,1 Obesity.Org
  10. ↑ «SRTS Guide: Health Risks». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ մարտի 21-ին. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 4-ին.
  11. ↑ Childhood obesity - CNN
  12. ↑ «Childhood Obesity». Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2006 թ․ սեպտեմբերի 14-ին.
  13. ↑ Childhood obesity: Complications - MayoClinic.com
  14. ↑ Must, A; Strauss, R S (1999 թ․ ապրիլի 1). «Risks and consequences of childhood and adolescent obesity». Nature. 23: S2–S11. doi:10.1038/sj.ijo.0800852. PMID 10340798.
  15. ↑ Must A, Jacques PF, Dallal GE, Bajema CJ, Dietz WH (November 1992). «Long-term morbidity and mortality of overweight adolescents. A follow-up of the Harvard Growth Study of 1922 to 1935». The New England Journal of Medicine. 327 (19): 1350–5. doi:10.1056/NEJM199211053271904. PMID 1406836.
  16. ↑ «Obese kids have arteries of 45-year-olds: study». CTV News. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ հունվարի 16-ին. Վերցված է 2008 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
  17. ↑ Cornette R (2008). «The emotional impact of obesity on children». Worldviews Evid Based Nurs. 5 (3): 136–41. doi:10.1111/j.1741-6787.2008.00127.x. PMID 19076912.
  18. ↑ Uptodate.com|http://www.uptodate.com/online/content/topic.do?topicKey=pedigast/13911#25 Արխիվացված 2009-02-03 Wayback Machine
  19. ↑ https://www.cdc.gov/healthyyouth/obesity/facts.htm Արխիվացված 2018-03-17 Wayback Machine, Adolescent and school health, CDC
  20. ↑ Belluck, Pam (2005 թ․ մարտի 17). «Children's Life Expectancy Being Cut Short by Obesity». The New York Times.
  21. ↑ Ebbeling CB, Pawlak DB, Ludwig DS (2002). «Childhood obesity: public-health crisis, common sense cure». Lancet. 360 (9331): 473–82. doi:10.1016/S0140-6736(02)09678-2. PMID 12241736.
  22. ↑ Dietz WH (1998). «Health consequences of obesity in youth: childhood predictors of adult disease». Pediatrics. 101 (3 Pt 2): 518–25. PMID 12224658.
  23. ↑ Speiser PW, Rudolf MC, Anhalt H, և այլք: (2005). «Childhood obesity». J. Clin. Endocrinol. Metab. 90 (3): 1871–87. doi:10.1210/jc.2004-1389. PMID 15598688.
  24. ↑ Kimm SY, Obarzanek E (2002). «Childhood obesity: a new pandemic of the new millennium». Pediatrics. 110 (5): 1003–7. doi:10.1542/peds.110.5.1003. PMID 12415042.
  25. ↑ Miller J, Rosenbloom A, Silverstein J (2004). «Childhood obesity». J. Clin. Endocrinol. Metab. 89 (9): 4211–8. doi:10.1210/jc.2004-0284. PMID 15356008.
  26. ↑ McBride, D. (2010). Childhood obesity. Practice Nurse, 39(11), 40-45
  27. ↑ Cole T.J. (2006). Early Causes of Childhood Obesity and Implications for Prevention. Retrieved December 1, 2011, from http://discovery.ucl.ac.uk/14548/1/14548.pdf Արխիվացված 2018-07-23 Wayback Machine
  28. ↑ Han JC, Lawlor DA, Kimm SY (2010). «Childhood obesity». Lancet. 375 (9727): 1737–1748. doi:10.1016/S0140-6736(10)60171-7. PMC 3073855. PMID 20451244.
  29. ↑ Seipel, M. M.; Shafer, K (2013). «The effect of prenatal and postnatal care on childhood obesity». Social Work. 58 (3): 241–52. doi:10.1093/sw/swt025. PMID 24032305.
  30. ↑ Gluckman, Peter; Hanson, Mark A. (2006). Developmental origins of health and disease. Cambridge University Press. doi:10.1017/CBO9780511544699. ISBN 9780511544699.
  31. ↑ Frayling, Timothy M. (2007 թ․ մայիսի 11). «A common variant in the FTO gene is associated with body mass index and predisposes to childhood and adult obesity». Science. 316 (5826): 889–894. Bibcode:2007Sci...316..889F. doi:10.1126/science.1141634. PMC 2646098. PMID 17434869.
  32. ↑ Farooqi, I. Sadaf; O’Rahilly, Stephen (2006). «Genetics of Obesity in Humans». Endocrine Reviews. 27 (7): 710–718. doi:10.1210/er.2006-0040. PMID 17122358.
  33. ↑ Farooqi IS (September 2005). «Genetic and hereditary aspects of childhood obesity». Best Practirce Resesearch: Clinical Endocrinology & Metabolism. 19 (3): 359–74. doi:10.1016/j.beem.2005.04.004. PMID 16150380.
  34. ↑ Kopelman, Peter G (2005). Clinical obesity in adults and children: In Adults and Children. Blackwell Publishing. էջ 493. ISBN 978-1-4051-1672-5.
  35. ↑ Yang W, Kelly T, He J (2007). «Genetic epidemiology of obesity». Epidemiol Rev. 29: 49–61. doi:10.1093/epirev/mxm004. PMID 17566051.
  36. ↑ Melnik, Bodo C. (2012 թ․ հունվարի 1). «Excessive Leucine-mTORC1-Signalling of Cow Milk-Based Infant Formula: The Missing Link to Understand Early Childhood Obesity». Journal of Obesity. 2012: 197653. doi:10.1155/2012/197653. ISSN 2090-0716. PMC 3317169. PMID 22523661.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)
  37. ↑ Howlett, Elizabeth; Davis, Cassandra; Burton, Scot (2015). «From Food Desert to Food Oasis: The Potential Influence of Food Retailers on Childhood Obesity Rates». Springer. 139 (2): 215–224. doi:10.1007/s10551-015-2605-5.
  38. ↑ Lobstein, Tim; Dibb, Sue (2005). «Evidence of a possible link between obesogenic food advertising and child overweight». Obesity Reviews. 6 (3): 203–208. doi:10.1111/j.1467-789x.2005.00191.x. PMID 16045635.
  39. ↑ Delva Jorge; O'Malley Patrick M.; Johnston Lloyd D. (2006). «Racial/Ethnic and Socioeconomic Status Differences in Overweight and Health-Related Behaviors among American Students: National Trends 1986-2003». Journal of Adolescent Health. 39 (4): 536–45. doi:10.1016/j.jadohealth.2006.02.013. PMID 16982389.
  40. ↑ «Adolescent and School Health». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 17-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 9-ին.
  41. ↑ «Which BMI standards to use in practice?». Public Health Nutrition. 15 (8A): 1541–1542. 2012. doi:10.1017/s136898001200167x.
  42. ↑ US Preventive Services Task, Force.; Grossman, DC; Bibbins-Domingo, K; Curry, SJ; Barry, MJ; Davidson, KW; Doubeni, CA; Epling JW, Jr; Kemper, AR; Krist, AH; Kurth, AE; Landefeld, CS; Mangione, CM; Phipps, MG; Silverstein, M; Simon, MA; Tseng, CW (2017 թ․ հունիսի 20). «Screening for Obesity in Children and Adolescents: US Preventive Services Task Force Recommendation Statement». JAMA. 317 (23): 2417–2426. doi:10.1001/jama.2017.6803. PMID 28632874.
  43. ↑ Brown T, Moore TH, Hooper L, Gao Y, Zayegh A, Ijaz S, Elwenspoek M, Foxen SC, Magee L, O'Malley C, Waters E, Summerbell CD (2019 թ․ հուլիսի 23). «Interventions for preventing obesity in children». Cochrane Database of Systematic Reviews. 7 (7): CD001871. doi:10.1002/14651858.CD001871.pub4. PMC 6646867. PMID 31332776.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  44. ↑ Wolfenden L, Barnes C, Jones J, Finch M, Wyse RJ, Kingsland M, Tzelepis M, Grady A, Hodder RK, Booth D, Yoong SL (2020 թ․ փետրվարի 10). «Strategies to Improve the Implementation of Healthy Eating, Physical Activity and Obesity Prevention Policies, Practices or Programmes Within Childcare Services». Cochrane Database of Systematic Reviews. 2 (2): CD011779. doi:10.1002/14651858.CD011779.pub3. PMC 7008062. PMID 32036618.
  45. ↑ Caballero B, Clay T, Davis SM, և այլք: (November 2003). «Pathways: a school-based, randomized controlled trial for the prevention of obesity in American Indian schoolchildren». Am. J. Clin. Nutr. 78 (5): 1030–8. doi:10.1093/ajcn/78.5.1030. PMC 4863237. PMID 14594792.(չաշխատող հղում)
  46. ↑ Nader PR, Stone EJ, Lytle LA, և այլք: (July 1999). «Three-year maintenance of improved diet and physical activity: the CATCH cohort. Child and Adolescent Trial for Cardiovascular Health». Arch Pediatr Adolesc Med. 153 (7): 695–704. doi:10.1001/archpedi.153.7.695. PMID 10401802. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ փետրվարի 2-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 18-ին.
  47. ↑ Kolata G (2007). Rethinking Thin: The new science of weight loss — and the myths and realities of dieting. Picador. ISBN 978-0-312-42785-6.
  48. ↑ Emmett, Pauline M.; Jones, Louise R. (2015 թ․ հոկտեմբերի 1). «Diet, growth, and obesity development throughout childhood in the Avon Longitudinal Study of Parents and Children». Nutrition Reviews. 73 Suppl 3: 175–206. doi:10.1093/nutrit/nuv054. ISSN 1753-4887. PMC 4586450. PMID 26395342.
  49. ↑ James J, Kerr D (2005). «Prevention of childhood obesity by reducing soft drinks». Int J Obes (Lond). 29 (Suppl 2): S54–7. doi:10.1038/sj.ijo.0803062. PMID 16385753.
  50. ↑ «Federal Reserve Bank of Chicago, Reading, Writing, and Raisinets: Are School Finances Contributing to Children's Obesity?, October 2004» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2012 թ․ հոկտեմբերի 21-ին. Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 4-ին.
  51. ↑ French SA, Story M, Neumark-Sztainer D, Fulkerson JA, Hannan P (2001). «Fast food restaurant use among adolescents: associations with nutrient intake, food choices and behavioral and psychosocial variables». Int. J. Obes. Relat. Metab. Disord. 25 (12): 1823–33. doi:10.1038/sj.ijo.0801820. PMID 11781764.
  52. ↑ Davis B, Carpenter C (December 2008). «Proximity of Fast-Food Restaurants to Schools and Adolescent Obesity». Am J Public Health. 99 (3): 505–10. doi:10.2105/AJPH.2008.137638. PMC 2661452. PMID 19106421.
  53. ↑ Allen RE, Myers AL (November 2006). «Nutrition in toddlers». American Family Physician. 74 (9): 1527–32. PMID 17111891.
  54. ↑ Reinehr T, Wabitsch M (2011). «Childhood Obesity». Current Opinion in Lipidology. 22 (1): 21–25. doi:10.1097/MOL.0b013e32833f9c37. PMID 20871401.
  55. ↑ General election 2017: Labour proposes junk food ad ban BBC
  56. ↑ Ortega FB, Ruiz JR, Castillo MJ, Sjöström M (2007). «Physical fitness in childhood and adolescence: a powerful marker of health». Int J Obes (Lond). 32 (1): 1–11. doi:10.1038/sj.ijo.0803774. PMID 18043605.
  57. ↑ 57,0 57,1 Horton TJ, Drougas H, Brachey A, Reed GW, Peters JC, Hill JO (1995). «Fat and carbohydrate overfeeding in humans: different effects on energy storage». Am. J. Clin. Nutr. 62 (1): 19–29. doi:10.1093/ajcn/62.1.19. PMID 7598063.
  58. ↑ Epstein LH, Roemmich JN, Robinson JL, և այլք: (March 2008). «A randomized trial of the effects of reducing television viewing and computer use on body mass index in young children». Arch Pediatr Adolesc Med. 162 (3): 239–45. doi:10.1001/archpediatrics.2007.45. PMC 2291289. PMID 18316661. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ փետրվարի 2-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 18-ին.
  59. ↑ Lluch A, Herbeth B, Méjean L, Siest G (2000). «Dietary intakes, eating style and overweight in the Stanislas Family Study». Int. J. Obes. Relat. Metab. Disord. 24 (11): 1493–9. doi:10.1038/sj.ijo.0801425. PMID 11126347.
  60. ↑ «The Inactivity Of Preschoolers Amid Rising Childhood Obesity». Medical News Today. February 2009. Արխիվացված է օրիգինալից (Summarized from Child Development, Vol. 80, Issue 1, Social and Environmental Factors Associated with Preschoolers' Non-sedentary Physical Activity by Brown, WH (University of South Carolina), Pfeiffer, KA (Michigan State University), McIver, KL (East Carolina University), Dowda, M, Addy, CL, and Pate, RR (University of South Carolina).) 2009 թ․ փետրվարի 11-ին. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 25-ին.
  61. ↑ Videon TM, Manning CK (2003). «Influences on adolescent eating patterns: the importance of family meals». J Adolesc Health. 32 (5): 365–73. doi:10.1016/S1054-139X(02)00711-5. PMID 12729986.
  62. ↑ Wilkinson, Emma (2010 թ․ փետրվարի 15). «Grandparents 'boost obesity risk'». BBC News. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 28-ին.
  63. ↑ 63,0 63,1 63,2 «North American Society for Pediatric Gastroenterology, Hepatology and Nutrition» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2016 թ․ մարտի 3-ին. Վերցված է 2008 թ․ օգոստոսի 27-ին.
  64. ↑ Ong KK, Ahmed ML, Emmett PM, և այլք: (2000). «Association between postnatal catch-up growth and obesity in childhood: prospective cohort study». BMJ. 320 (7240): 967–71. doi:10.1136/bmj.320.7240.967. PMC 27335. PMID 10753147.
  65. ↑ Stettler N, Zemel BS, Kumanyika S, Stallings VA (2002). «Infant weight gain and childhood overweight status in a multicenter, cohort study». Pediatrics. 109 (2): 194–9. doi:10.1542/peds.109.2.194. PMID 11826195.
  66. ↑ Bujalska IJ, Kumar S, Stewart PM (1997). «Does central obesity reflect "Cushing's disease of the omentum"?». Lancet. 349 (9060): 1210–3. doi:10.1016/S0140-6736(96)11222-8. PMID 9130942.
  67. ↑ Tagliaferri M, Berselli ME, Calò G, և այլք: (2001). «Subclinical hypothyroidism in obese patients: relation to resting energy expenditure, serum leptin, body composition, and lipid profile». Obes. Res. 9 (3): 196–201. doi:10.1038/oby.2001.21. PMID 11323445.
  68. ↑ Strauss RS (2000). «Childhood obesity and self-esteem». Pediatrics. 105 (1): e15. doi:10.1542/peds.105.1.e15. PMID 10617752.
  69. ↑ Ogg EC, Millar HR, Pusztai EE, Thom AS (1997). «General practice consultation patterns preceding diagnosis of eating disorders». Int J Eat Disord. 22 (1): 89–93. doi:10.1002/(SICI)1098-108X(199707)22:1<89::AID-EAT12>3.0.CO;2-D. PMID 9140741.
  70. ↑ Goodman E, Whitaker RC (2002). «A prospective study of the role of depression in the development and persistence of adolescent obesity». Pediatrics. 110 (3): 497–504. doi:10.1542/peds.110.3.497. PMID 12205250.
  71. ↑ Dixon JB, Dixon ME, O'Brien PE (2003). «Depression in association with severe obesity: changes with weight loss». Arch. Intern. Med. 163 (17): 2058–65. doi:10.1001/archinte.163.17.2058. PMID 14504119.
  72. ↑ 72,0 72,1 Agranat-Meged, Anat N.; Deitcher, Chane; Goldzweig, Gil; Leibenson, Lilach; Stein, Magda; Galili-Weisstub, Esti (May 2005). «Childhood obesity and attention deficit/hyperactivity disorder: A newly described comorbidity in obese hospitalized children». International Journal of Eating Disorders. 37 (4): 357–359. doi:10.1002/eat.20096. PMID 15856493.
  73. ↑ 73,0 73,1 Pagoto, Sherry L.; Curtin, Carol; Lemon, Stephenie C.; Bandini, Linda G.; Schneider, Kristin L.; Bodenlos, Jamie S.; Ma, Yunsheng (March 2009). «Association Between Adult Attention Deficit/Hyperactivity Disorder and Obesity in the US Population». Obesity. 17 (3): 539–544. doi:10.1038/oby.2008.587. PMC 3221303. PMID 19131944.
  74. ↑ 74,0 74,1 74,2 Cortese, Samuele; Angriman, Marco; Maffeis, Claudio; Isnard, Pascale; Konofal, Eric; Lecendreux, Michel; Purper-Ouakil, Diane; Vincenzi, Brenda; Bernardina, Bernardo Dalla; Mouren, Marie-Christine (2008 թ․ մայիսի 28). «Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) and Obesity: A Systematic Review of the Literature». Critical Reviews in Food Science and Nutrition. 48 (6): 524–537. doi:10.1080/10408390701540124. PMID 18568858.
  75. ↑ Altman, Myra; Wilfley, Denise E. (2015 թ․ հունվարի 1). «Evidence update on the treatment of overweight and obesity in children and adolescents». Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology. 44 (4): 521–537. doi:10.1080/15374416.2014.963854. ISSN 1537-4424. PMID 25496471.
  76. ↑ Golden, N. H.; Schneider, M.; Wood, C. (August 2016). «Preventing Obesity and Eating Disorders in Adolescents». Pediatrics. 138 (3): e20161649. doi:10.1542/peds.2016-1649. PMID 27550979.
  77. ↑ Sim, LA; Lebow, J; Wang, Z; Koball, A; Murad, MH (October 2016). «Brief Primary Care Obesity Interventions: A Meta-analysis». Pediatrics. 138 (4): e20160149. doi:10.1542/peds.2016-0149. PMID 27621413.
  78. ↑ Han JC, Lawlor DA, Kimm SY (May 2010). «Childhood obesity». Lancet. 375 (9727): 1737–48. doi:10.1016/S0140-6736(10)60171-7. PMC 3073855. PMID 20451244.
  79. ↑ «Management and prevention of obesity and its complications in children and adolescents | Obesity Hub». obesity hub. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
  80. ↑ McDonagh, MS; Selph, S; Ozpinar, A; Foley, C (Feb 2014). «Systematic review of the benefits and risks of metformin in treating obesity in children aged 18 years and younger». JAMA Pediatrics. 168 (2): 178–84. doi:10.1001/jamapediatrics.2013.4200. PMID 24343296.
  81. ↑ Mead, E; Atkinson, G; Richter, B; Metzendorf, MI; Baur, L; Finer, N; Corpeleijn, E; O'Malley, C; Ells, LJ (2016 թ․ նոյեմբերի 29). «Drug interventions for the treatment of obesity in children and adolescents» (PDF). The Cochrane Database of Systematic Reviews. 11: CD012436. doi:10.1002/14651858.CD012436. PMC 6472619. PMID 27899001. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2018 թ․ հուլիսի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ հուլիսի 18-ին.
  82. ↑ Ells, LJ; Mead, E; Atkinson, G; Corpeleijn, E; Roberts, K; Viner, R; Baur, L; Metzendorf, MI; Richter, B (2015 թ․ հունիսի 24). «Surgery for the treatment of obesity in children and adolescents» (PDF). The Cochrane Database of Systematic Reviews. 6 (6): CD011740. doi:10.1002/14651858.CD011740. PMID 26104326.
  83. ↑ Inge, Thomas H.; Coley, R. Yates; Bazzano, Lydia A.; Xanthakos, Stavra A.; McTigue, Kathleen; Arterburn, David; Williams, Neely; Wellman, Rob; Coleman, Karen J.; Courcoulas, Anita; Desai, Nirav K. (2018). «Comparative effectiveness of bariatric procedures among adolescents: the PCORnet bariatric study». Surgery for Obesity and Related Diseases (անգլերեն). 14 (9): 1374–1386. doi:10.1016/j.soard.2018.04.002. PMC 6165694. PMID 29793877.
  84. ↑ Ng, Marie; Fleming, Tom; Robinson, Margaret; Thomson, Blake; Graetz, Nicholas; Margono, Christopher; Mullany, Erin C; Biryukov, Stan; Abbafati, Cristiana; Abera, Semaw Ferede; Abraham, Jerry P; Abu-Rmeileh, Niveen M E; Achoki, Tom; Albuhairan, Fadia S; Alemu, Zewdie A; Alfonso, Rafael; Ali, Mohammed K; Ali, Raghib; Guzman, Nelson Alvis; Ammar, Walid; Anwari, Palwasha; Banerjee, Amitava; Barquera, Simon; Basu, Sanjay; Bennett, Derrick A; Bhutta, Zulfiqar; Blore, Jed; Cabral, Norberto; Nonato, Ismael Campos; և այլք: (2014 թ․ մայիսի 29). «Global, regional, and national prevalence of overweight and obesity in children and adults during 1980—2013: a systematic analysis for the Global Burden of Disease Study 2013». The Lancet. 384 (9945): 766–781. doi:10.1016/S0140-6736(14)60460-8. PMC 4624264. PMID 24880830.
  85. ↑ Cheng, Maria (2014 թ․ մայիսի 29). «UW study: 30 percent of world is now fat, no country immune». Seattle Times. Associated Press. Վերցված է 2014 թ․ նոյեմբերի 13-ին.
  86. ↑ 86,0 86,1 Ogden, Cynthia L.; Carroll, Margaret D.; Dommarco, Juan A. Rivera; Carroll, Margaret; Shields, Margot; Flegal, Katherine (2012). «Prevalence of obesity and trends in body mass index among US children and adolescents, 1999-2010». Journal of the American Medical Association. 307 (5): 483–90. doi:10.1001/jama.2012.40. PMC 6362452. PMID 22253364.
  87. ↑ 87,0 87,1 Flynn MA, McNeil DA, Maloff B, և այլք: (February 2006). «Reducing obesity and related chronic disease risk in children and youth: a synthesis of evidence with 'best practice' recommendations». Obes Rev. 7 (Suppl 1): 7–66. doi:10.1111/j.1467-789X.2006.00242.x. PMID 16371076.
  88. ↑ Guedes DP, Rocha GD, Silva AJ, Carvalhal IM, Coelho EM,"Effects of social and environmental determinants on overweight and obesity among Brazilian schoolchildren from a developing region.", Rev Panam Salud Publica., October 30, 2011
  89. ↑ Ogden CL, Carroll MD, Flegal KM (May 2008). «High body mass index for age among US children and adolescents, 2003–2006». JAMA. 299 (20): 2401–5. doi:10.1001/jama.299.20.2401. PMID 18505949.
  90. ↑ U.S. Childhood Obesity Rates Level Off
  91. ↑ Moss, B.G.; Yeaton, W.H. (Jan 2011). «Young children's weight trajectories and associated risk factors: Results from the ECLS-B». American Journal of Health Promotion. 25 (3): 190–198. doi:10.4278/ajhp.090123-QUAN-29. PMID 21192749.
  92. ↑ Moss, B.G.; Yeaton, W.H. (Jan 2012). «U.S. children's preschool weight status trajectories: Patterns from 9 month, 2 year, and 4 year ECLS-B data». American Journal of Health Promotion. 26 (3): 172–175. doi:10.4278/ajhp.100304-ARB-73. PMID 22208415.
  93. ↑ "Obesity study bears fruit", Jamie Oliver, 24 August 2006.
  94. ↑ Survey on parents' perceptions of their children's weight Արխիվացված 2007-10-17 Wayback Machine, American Obesity Association. August, 2000. Retrieved 2006-11-21.
  95. ↑ Han, Joan; Debbie Lawor; Sue YS Kimm (2010 թ․ մայիսի 6). «Child Obesity». The Lancet. 375 (9727): 1737–1748. doi:10.1016/s0140-6736(10)60171-7. PMC 3073855. PMID 20451244.
  96. ↑ Viner, RM; Cole, TJ (2005 թ․ հունիսի 11). «Adult socioeconomic, educational, social, and psychological outcomes of childhood obesity: a national birth cohort study». BMJ (Clinical Research Ed.). 330 (7504): 1354. doi:10.1136/bmj.38453.422049.e0. PMC 558281. PMID 15901644.
  97. ↑ Biener, Adam I.; Cawley, John; Meyerhoefer, Chad (August 2017). «The Medical Care Costs of Youth Obesity: An Instrumental Variables Approach». NBER Working Paper No. 23682. doi:10.3386/w23682.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մանկական_ճարպակալում&oldid=9489267» էջից