Գրացիա Դելեդա

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Գրացիա Դելեդա
իտալ.՝ Grazia Deledda
Grazia Deledda 1926.jpg
Ծննդյան անուն իտալ.՝ Maria Grazia Cosima Deledda
Ծնվել է սեպտեմբերի 27, 1871(1871-09-27)[1][2][3][4]
Ծննդավայր Նուորո, Իտալիա[5]
Վախճանվել է օգոստոսի 15, 1936(1936-08-15)[5][6][7][8] (64 տարեկանում)
Վախճանի վայր Հռոմ, Իտալիա[5]
Մասնագիտություն գրող, բանաստեղծ, վիպասան, դրամատուրգ և արձակ
Լեզու Sardinian և իտալերեն[1]
Քաղաքացիություն Flag of Italy (1861–1946).svg Իտալիայի թագավորություն
Flag of Italy.svg Իտալիա
Ուշագրավ աշխատանքներ Canne al vento, Q2528617? և The Mother
Պարգևներ Գրականության Նոբելյան մրցանակ[9][10]
Grazia Deledda signature.jpg
Grazia Deledda Վիքիպահեստում

Գրացիա Դելեդա (Դելեդդա, իտալ.՝ Grazia Deledda, Իտալերեն արտասանություն՝ [ˈɡrattsja deˈlɛdda], սեպտեմբերի 27, 1871(1871-09-27)[1][2][3][4], Նուորո, Իտալիա[5] - օգոստոսի 15, 1936(1936-08-15)[5][6][7][8], Հռոմ, Իտալիա[5]), իտալացի գրող, Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր (1926)[11]: Առաջին իտալացի կինն է, որ արժանացել է այդ պատվին[12]:

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրացիա Դելեդան ծնվել է Սարդինիայի Նուորո կոմունայում կալվածատեր, ջրաղացպան Ջովաննի Անտոնիո Դելեդայի և Ֆրանչեսկա Կամբոզու Դելեդայի ընտանիքում: Հայրն ունեցել է ինքնահրատարակած բանաստեղծություններ և գրքերի լավ հավաքածու: Գրացիան սովորել է տարրական դպրոցում, այնուհետև դասեր է առել մասնավոր ուսուցչի մոտ, հետո ինքնուրույն ուսանել է գրականություն: Ոգեշնչված Սարդինիայի գյուղացիների պայքարով՝ գրել սկսել է վաղ տարիքից[13]:

Առաջինը գրել և հրատարակել է Fiori di Sardegna («Սարդինիայի ծաղիկները») վեպը (հրատարակվել է 1892 թվականին): Սկզբում ակնարկներ է հրատարակել L'ultima moda ամսագրում: Տրևիսանիի կողմից 1890 թվականին հրատարակված Nell'azzurro համարվում է նրա առաջին ստեղծագործությունը: Գրացիայի ընտանիքը չի աջակցել գրող դառնալու նրա ցանկությանը, քանի որ այն հակասել է հայրիշխանության համակարգի սոցիալական նորմերին[14]: Հնարավոր է այդ պատճառով է, որ Stella d’Oriente վեպը հրատարակել է Ilia di Saint-Ismael գրական անվամբ[14]: Ստեղծագործություններում անդրադարձել է կյանքի դաժան իրողություններին ու բարդ կենսակերպին՝ համատեղելով երևակայական ու ինքնակենսագրական տարրեր: Նրա վեպերում ավելի շատ քննադատվում են սոցիալական արժեքներն ու բարոյական նորմերը, այլ ոչ թե մարդիկ, ովքեր զոհ են նման հանգամանքներում:

«Paesaggi Sardi» հրատարակվել է Սերիանիի կողմից 1896 թվականին: 1900 թվականին, Պաշտանության նախարարության պաշտոնյա Պալմիրո Մադեսանիի հետ ամուսնանալուց հետո, ում հանդիպել էր 1899 թվականի հոկտեմբերին Կալիարիում, Գրացիան տեղափոխվում է Հռոմ: «Anime oneste» (1895) և «Il vecchio della montagna» (1900), ինչպես նաև «La Sardegna», «Piccola rivista» և «Nuova Antologia» ամսագրերի հետ համագործակցությունից հետո նրա աշխատանքների հանդեպ աճում է քննադատական հետաքրքրությունը: Ուներ երկու որդի, ապրում էր հանգիստ կյանքով՝ զբաղեցրած իր գրվածքներով[15]: Բեղմնավոր գրող էր, ով միջին հաշվով, տարեկան հրատարակում էր մեկ վեպ[15]:

1903 թվականին հրատարակված «Elias Portolu» նրան իրական հաջողություն բերեց և նա շարունակեց իր բեղուն գործունեությունը՝ «Cenere» (1904), «L'edera» (1908), «Sino al confine» (1911), «Colombi e sparvieri» (1912), «Canne al vento» (1913, Իտալիայում նրա ամենահայտնի գիրքն է), «L'incendio nell'oliveto» (1918), «Il Dio dei venti» (1922):

«Cenere» ստեղծագործության հիման վրա նկարահանվել է համանուն համր ֆիլմը հայտնի իտալացի թատրոնի դերասանուհի Էլեոնորա Դուզեի մասնակցությամբ: Սա եղել է Դուզեի միակ ֆիլմը:

1926 թվականին արժանացել է գրականության Նոբելյան մրցանակի[16]:

Դերեդդան շարունակել է գրել, նույնիսկ մեծ տարիքում և ֆիզիկապես թույլ վիճակում: «La Casa del poeta» և «Sole d'Estate» այս ժամանակահատվածում գրված կարճ պատմվածքների ժողովածուներ են: Նույնիսկ ցավալի հիվանդությունից տառապելու ժամանակ էլ նա կյանքը ներկայացնում է լավատեսորեն, հավատում է, որ կյանքը գեղեցիկ է ու համերաշխ:

Մահացել է 64 տարեկան հասակում կրծքի քաղցկեղից: «La chiesa della solitudine» (1936) նրա վերջին վեպը իտալացի կնոջ կիսաինքնակենսագրական նկարագիրն է: «Cosima» (1937) ավարտուն վեպը հայտնաբերվել և հրատարակվել է նրա մահից հետո[12]:

Թանգարան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դելեդդայի ծննդավայրում գործում է նրա անվան տուն-թանգարանը (Museo Deleddiano): Թանգարանն ունի 10 սենյակ, որտեղ ներկայացված են էջեր ու դրվագներ գրողի կյանքից[17]:

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Գրացիա Դելեդայի դիմանկարը

  • Գրացիա Դելեդայի դիմանկարը (1898)

  • Գրացիա Դելեդան ամուսնու և որդու հետ, 1905

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 data.bnf.fr: տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. ↑ 2,0 2,1 AA.VV. Dizionario Biografico degli Italiani — 1960.
  3. ↑ 3,0 3,1 SNAC — 2010.
  4. ↑ 4,0 4,1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 5,7 5,8 Деледда Грация / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Istituto dell'Enciclopedia Italiana Enciclopedia Treccani — 1929.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1926/deledda-bio.html
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Nobelprize.org
  9. ↑ http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/1926/deledda-facts.html
  10. ↑ https://www.nobelprize.org/nobel_prizes/about/amounts/
  11. ↑ Grazia Deledda (Italian author). britannica.com
  12. ↑ 12,0 12,1 Hallengren Anders։ «Grazia Deledda: Voice of Sardinia»։ Nobel Media։ Վերցված է 16 April 2014 
  13. ↑ «Grazia Deledda Biography»։ Վերցված է 2016-09-12 
  14. ↑ 14,0 14,1 Amoia, Alba Della Fazia. 20th-century Italian Women Writers: The Feminine Experience. Carbondale: Southern Illinois UP, 1996. Print.
  15. ↑ 15,0 15,1 Migiel, Marilyn. "Grazia Deledda." Italian Women Writers: A Bio-bibliographical Sourcebook. By Rinaldina Russell. Westport, CT: Greenwood, 1994. 111-117. Print.
  16. ↑ http://www.nobelprize.org/nomination/archive/show.php?id=7586
  17. ↑ «Museo Deleddiano di Nuoro»։ Fidelity House (Italian)։ 5 February 2015։ Վերցված է 24 May 2016 

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Attilio Momigliano, Intorno a Grazia Deledda, in Ultimi studi, Firenze, La Nuova Italia, 1954.
  • Emilio Cecchi, Grazia Deledda, in Prosatori e narratori, in Storia della letteratura italiana, Il Novecento, Milano, Garzanti, 1967.
  • Antonio Piromalli, Grazia Deledda, Firenze, La Nuova Italia, 1968.
  • Natalino Sapegno, Prefazione a Romanzi e novelle, Milano, Mondadori, 1972.
  • Giulio Angioni, Grazia Deledda, l'antropologia positivistica e la diversità della Sardegna, in Grazia Deledda nella cultura contemporanea, Nuoro, 1992, 299–306; Introduzione, Tradizioni popolari di Nuoro, Bibliotheca sarda, Nuoro, Ilisso, 2010.
  • «Museo Deleddiano di Nuoro»։ Fidelity House (Italian)։ 5 February 2015։ Վերցված է 24 May 2016 
  • Garwood Duncan (2009)։ Sardinia։ Lonely Planet։ էջ 193։ ISBN 978-1741048193։ Վերցված է 24 May 2016 

Ձայնագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրացիա Դելեդան խոսում է Նոբելյան մրցանակի արարողության ժամանակ, 1926 (իտալերեն):

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1901-1925

Սյուլի-Պրյուդոմ (1901) • Թեոդոր Մոմզեն (1902) • Բյոռնստեռնե Բյոռնսոն (1903) • Ֆրեդերիկ Միստրալ / Խոսե Էչեգարայ (1904) • Հենրիկ Սենկևիչ (1905) • Ջոզուե Կարդուչչի (1906) • Ռեդյարդ Կիպլինգ (1907) • Ռուդոլֆ Քրիստոֆ Էյքեն (1908) • Սելմա Լագերլյոֆ (1909) • Պաուլ Հեյզե (1910) • Մորիս Մետերլինկ (1911) • Գերհարդ Հաուպտման (1912) • Ռաբինդրանաթ Թագոր (1913) • Ռոմեն Ռոլան (1915) • Վերներ Ֆոն Հեյդենստամ (1916) • Կարլ Գյելլերուպ / Հենրիկ Պոնթոպիդան (1917) • Կարլ Շպիտելեր (1919) • Կնուտ Համսուն (1920) • Անատոլ Ֆրանս (1921) • Խասինտո Բենավենտե ի Մարտինես (1922) • Ուիլյամ Բաթլեր Եյթս (1923) • Վլադիսլավ Ստանիսլավ Ռայմոնտ (1924) • Ջորջ Բեռնարդ Շոու (1925)

1926-1950
1951-1975

Պեր Լագերքվիստ (1951) • Ֆրանսուա Մորիակ (1952) • Ուինսթոն Չերչիլ (1953) • Էռնեստ Հեմինգուեյ (1954) • Հալդոր Լաքսնես (1955) • Խուան Ռամոն Խիմենես (1956) • Ալբեր Կամյու (1957) • Բորիս Պաստեռնակ (1958) • Սալվատորե Քվազիմոդո (1959) • Սեն-Ժոն Պերս (1960) • Իվո Անդրիչ (1961) • Ջոն Ստայնբեք (1962) • Յորգոս Սեֆերիս (1963) • Ժան Պոլ Սարտր (1964) • Միխայիլ Շոլոխով (1965) • Շմուել Ագնոն / Նելլի Զաքս (1966) • Միգել Անխել Աստուրիաս (1967) • Յասունարի Կավաբատա (1968) • Սեմյուել Բեքեթ (1969) • Ալեքսանդր Սոլժենիցին (1970) • Պաբլո Ներուդա (1971) • Հայնրիխ Բյոլ (1972) • Պատրիկ Ուայթ (1973) • Հարրի Մարտինսոն / Էյվինդ Յոնսոն (1974) • Էուջենիո Մոնտալե (1975)

1976-2000

Սոլ Բելլոու (1976) • Վիսենտե Ալեքսանդրե (1977) • Իսահակ Բաշևիս Զինգեր (1978) • Օդիսեաս Էլիտիս (1979) • Չեսլավ Միլոշ (1980) • Էլիաս Քանետտի (1981) • Գաբրիել Գարսիա Մարկես (1982) • Վիլյամ Գոլդինգ (1983) • Յարոսլավ Սեյֆերտ (1984) • Կլոդ Սիմոն (1985) • Վոլե Շոյինկա (1986) • Իոսիֆ Բրոդսկի (1987) • Նագիբ Մահֆուզ (1988) • Կամիլո Խոսե Սելա (1989) • Օկտավիո Պաս (1990) • Նադին Գորդիմեր (1991) • Դերեկ Ուոլկոտ (1992) • Թոնի Մորիսոն (1993) • Կենձաբուրո Օէ (1994) • Շեյմաս Հինի (1995) • Վիսլավա Շիմբորսկա (1996) • Դարիո Ֆո (1997) • Ժոզե Սարամագո (1998) • Գյունտեր Գրաս (1999) • Գաո Սինցզյան (2000)

2001-2025
Դիտել այս կաղապարը
  Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
BAV: ADV10149357 · BIBSYS: 90112089 · BNC: a1206564x · BNE: XX1041185 · BNF: 11899312j · CiNii: DA02098571 · CONOR: 25218147 · EGAXA: 000807945 · GND: 118859587 · ICCU: IT\ICCU\CFIV\000071 · ISNI: 0000 0001 1809 7937 · LCCN: n79084283 · NDL: 00521130 · NKC: jn20010601143 · NLA: 35034702 · NTA: 068787863 · NUKAT: n93115137 · PTBNP: 82677 · LIBRIS: 238264 · SUDOC: 026820285 · VIAF: 34455396 · FAST: 40010
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Գրացիա_Դելեդա&oldid=5661687» էջից