Օլգա Տոկարչուկ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Օլգա Տոկարչուկ
լեհ.՝ Olga Nawoja Tokarczuk
Olga Tokarczuk-9739.jpg
Ծնվել էհունվարի 29, 1962(1962-01-29)[1][2][3][…] (60 տարեկան)
ԾննդավայրSulechów, Zielona Góra County, Lubusz Voivodeship, Լեհաստան[4]
Գրական անունNatasza Borodin[5]
Մասնագիտությունվիպասան, գրող, հոգեբան, բանաստեղծուհի, լիբրետիստ, հրատարակիչ և donor
Լեզուլեհերեն
ՔաղաքացիությունFlag of Poland.svg Լեհաստան
ԿրթությունFaculty of Psychology, University of Warsaw? (1985)
Գիտական աստիճանմագիստրոս (1985)
Ժանրերպոեզիա, էսսե, վեպ և պատմավեպ
Ուշագրավ աշխատանքներThe Books of Jacob?, Flights?, House of Day, House of Night?, Primeval and Other Times?, Anna in the Tombs of the World?, Խոփդ քշիր մեռածների ոսկորների վրայով, The Lost Soul?, Playing on Many Drums?, The Wardrobe? և Q100295743?
ԱնդամակցությունStowarzyszenie Pisarzy Polskich? և Stefan Batory Foundation?[6]
ԿուսակցությունThe Greens?[7]
ԱշխատավայրԿրակովի համալսարան
Պարգևներ
ԱմուսինRoman Fingas?[14] և Grzegorz Zygadło?[15][14]
ԶավակներZbigniew Fingas?[14]
Изображение автографа
Կայքtokarczuk.wydawnictwoliterackie.pl
Commons-logo.svg Olga Tokarczuk Վիքիպահեստում

Օլգա Տոկարչուկ (լեհ.՝ Olga Nawoja Tokarczuk[16], հունվարի 29, 1962(1962-01-29)[1][2][3][…], Sulechów, Zielona Góra County, Lubusz Voivodeship, Լեհաստան[4]), լեհ գրող և բանաստեղծուհի, Բուքերյան միջազգային մրցանակի (2018)[17] և Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր (2018)։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծնվել է Լեհաստանի Սուլեխուվ քաղաքում։ Հայրական տատը Ուկրաինայից է, ընտանիքի մնացած մասը` լեհ[18]: Ավարտել է Վարշավայի համալսարանի հոգեբանության ֆակուլտետը, այնուհետև Վալբժիխում աշխատել է որպես հոգեթերապևտ։ Այժմ ապրում է Վրոցլավում։ Կանաչների կուսակցության անդամ է և «Քաղաքական քննադատություն» ամսագրի խմբագրական կազմի անդամ։ Առաջին անգամ հանդես եկավ բանաստեղծությունների ժողովածուով։ 1996 թվականին լույս տեսավ նրա առաջին վեպը՝ «Գրքի մարդկանց ուղևորությունը», որը 2006 հայերեն լույս ընծայեց «Գիտանք» հրատարակչությունը: «Ճամփորդները» վեպը նրան բերեց երկրում ամենահեղինակավոր «Նիկե» (2008) մրցանակաբաշխության գրական մրցանակը։ Տոկարչուկը նաև կարճ արձակի վարպետ է։ Քննադատները Օլգա Տոկարչուկին համարում են այսպես կոչված «1990 թվականների երիտասարդ արձակի» ներկայացուցիչներից մեկը։ Նրա ստեղծագործությունները թարգմանվել են շատ լեզուներով։

Տոկարչուկը և Ագնեշկա Հոլլանդը (2017)

2018 թվականի մայիսի 22-ին Օլգա Տոկարչուկը պարգևատրվեց Բուքերյան միջազգային մրցանակով իր «Ճամփորդները» վեպի համար(լեհ.՝ Bieguni, անգլ.՝ Flights)։ Տոկարչուկը դարձավ առաջին լեհ գրողը, որը ստացավ հեղինակավոր պարգևը։ 50 հազար ֆունտ ստեռլինգ պարգևավճարը նա պետք է հավասար կիսի թարգմանչուհի Ջենիֆեր Կրոֆտի հետ, որը «փայլուն թարգմանեց» նրա աշխատանքը անգլերեն։

Տոկարչուկը գրական փառատոնի ժամանակ (2017)

Հայերեն հրատարակություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գրքի մարդկանց ուղևորությունը ISBN 99930-963-4-2

Ռուսերեն հրատարակություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վեպեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պատմվածքներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Չե Գևարա/ Մարինա Կուրգանսկայայի թարգմանությամբ// Նոր Լեհաստան. — 2005. — № 7-8.
  • Համարներ/ Կ․ Ստարոսելսկայայի թարգմանությամբ// Արտասահմանյան գրականություն. — 2000. — № 8.

Մրցանակներ և պարգևներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տոկարչուկը «Գազանի հետքը» ֆիլմի շնորհանդեսին (Բեռլինի 67-րդ միջազգային կինոփառատոնին, 2017)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Speculative Fiction Database — 1995.
  2. ↑ 2,0 2,1 filmportal.de — 2005.
  3. ↑ 3,0 3,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 German National Library, Berlin State Library, Bavarian State Library, Austrian National Library Record #122302885 // Gemeinsame Normdatei — 2012—2016.
  5. ↑ Czech National Authority Database
  6. ↑ http://www.batory.org.pl/en/about_the_foundation/council_and_board
  7. ↑ https://www.facebook.com/partiazieloni/posts/10155770271222695
  8. ↑ http://www.zetchilli.pl/Kultura/Ksiazki/Czuje-sie-jakbym-dostala-Nobla-Olga-Tokarczuk-zostala-laureatka-szwedzkiej-nagrody-literackiej-2562
  9. ↑ http://masterdataapi.nobelprize.org/2.0/laureate/979
  10. ↑ https://kultura.onet.pl/ksiazki/olga-tokarczuk-z-nagroda-im-jana-michalskiego-dla-tlumaczenia-ksiag-jakubowych/ps2w2me
  11. ↑ https://www.ebrd.com/ebrd-literature-prize-longlist-2019.html
  12. ↑ https://dziennikzachodni.pl/olga-tokarczuk-i-szczepan-twardoch-wsrod-ambasadorow-polszczyzny-2019-znamy-wszystkich-laureatow-konkursu/ar/c13-14449353
  13. ↑ http://www.radawarszawy.um.warszawa.pl/Aktualnosci/Strony/ZnamyNowychHonorowychObywatelimstWarszawy.aspx
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 https://viva.pl/kultura/rodzina-olga-tokarczuk-dzieci-maz-pochodzenie-121193-r1/
  15. ↑ https://lelum.pl/olga-tokarczuk-maz-101019-zs-kim-jest
  16. ↑ «STOWARZYSZENIE KULTURALNE "GÓRY BABEL" | Rejestr.io»։ rejestr.io։ Վերցված է 2019-10-10 
  17. ↑ Ольга Токарчук стала лауреатом Международной Букеровской премии
  18. ↑ «Տոկարչուկի ծագումը» 

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Туркевич. В поисках «золотой середины» (о прозе Ольги Токарчук)// STUDIA POLONOROSSICA: К 80-летию Елены Захаровны Цыбенко. — М., 2003.
  • Roman Pawłowski. Nike 2008 dla Olgi Tokarczuk — «Bieguni» książką roku// Gazeta Wyborcza. 2008-10-05.
  • Dörte Lütvogt: Raum und Zeit in Olga Tokarczuks Roman 'Prawiek i inne czasy' (Ur- und andere Zeiten). — Frankfurt a. M.: Lang, 2004.

Հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1901-1925

Սյուլի-Պրյուդոմ (1901) • Թեոդոր Մոմզեն (1902) • Բյոռնստեռնե Բյոռնսոն (1903) • Ֆրեդերիկ Միստրալ / Խոսե Էչեգարայ (1904) • Հենրիկ Սենկևիչ (1905) • Ջոզուե Կարդուչչի (1906) • Ռեդյարդ Կիպլինգ (1907) • Ռուդոլֆ Քրիստոֆ Էյքեն (1908) • Սելմա Լագերլյոֆ (1909) • Պաուլ Հեյզե (1910) • Մորիս Մետերլինկ (1911) • Գերհարդ Հաուպտման (1912) • Ռաբինդրանաթ Թագոր (1913) • Ռոմեն Ռոլան (1915) • Վերներ Ֆոն Հեյդենստամ (1916) • Կարլ Գյելլերուպ / Հենրիկ Պոնթոպիդան (1917) • Կարլ Շպիտելեր (1919) • Կնուտ Համսուն (1920) • Անատոլ Ֆրանս (1921) • Խասինտո Բենավենտե ի Մարտինես (1922) • Ուիլյամ Բաթլեր Եյթս (1923) • Վլադիսլավ Ստանիսլավ Ռայմոնտ (1924) • Ջորջ Բեռնարդ Շոու (1925)

1926-1950
1951-1975

Պեր Լագերքվիստ (1951) • Ֆրանսուա Մորիակ (1952) • Ուինսթոն Չերչիլ (1953) • Էռնեստ Հեմինգուեյ (1954) • Հալդոր Լաքսնես (1955) • Խուան Ռամոն Խիմենես (1956) • Ալբեր Կամյու (1957) • Բորիս Պաստեռնակ (1958) • Սալվատորե Քվազիմոդո (1959) • Սեն-Ժոն Պերս (1960) • Իվո Անդրիչ (1961) • Ջոն Ստայնբեք (1962) • Յորգոս Սեֆերիս (1963) • Ժան Պոլ Սարտր (1964) • Միխայիլ Շոլոխով (1965) • Շմուել Ագնոն / Նելլի Զաքս (1966) • Միգել Անխել Աստուրիաս (1967) • Յասունարի Կավաբատա (1968) • Սեմյուել Բեքեթ (1969) • Ալեքսանդր Սոլժենիցին (1970) • Պաբլո Ներուդա (1971) • Հայնրիխ Բյոլ (1972) • Պատրիկ Ուայթ (1973) • Հարրի Մարտինսոն / Էյվինդ Յոնսոն (1974) • Էուջենիո Մոնտալե (1975)

1976-2000

Սոլ Բելլոու (1976) • Վիսենտե Ալեքսանդրե (1977) • Իսահակ Բաշևիս Զինգեր (1978) • Օդիսեաս Էլիտիս (1979) • Չեսլավ Միլոշ (1980) • Էլիաս Քանետտի (1981) • Գաբրիել Գարսիա Մարկես (1982) • Վիլյամ Գոլդինգ (1983) • Յարոսլավ Սեյֆերտ (1984) • Կլոդ Սիմոն (1985) • Վոլե Շոյինկա (1986) • Իոսիֆ Բրոդսկի (1987) • Նագիբ Մահֆուզ (1988) • Կամիլո Խոսե Սելա (1989) • Օկտավիո Պաս (1990) • Նադին Գորդիմեր (1991) • Դերեկ Ուոլկոտ (1992) • Թոնի Մորիսոն (1993) • Կենձաբուրո Օէ (1994) • Շեյմաս Հինի (1995) • Վիսլավա Շիմբորսկա (1996) • Դարիո Ֆո (1997) • Ժոզե Սարամագո (1998) • Գյունտեր Գրաս (1999) • Գաո Սինցզյան (2000)

2001-2025

Վիդիադհար Սուրաջպրասադ Նայփոլ (2001) • Իմրե Կերտես (2002) • Ջոն Մաքսվելլ Կուտզե (2003) • Էլֆրիդե Ելինեկ (2004) • Հարոլդ Փինթեր (2005) • Օրհան Փամուկ (2006) • Դորիս Լեսինգ (2007) • Ժան-Մարի Լեկլեզիո (2008) • Հերտա Մյուլլեր (2009) • Մարիո Վարգաս Լյոսա (2010) • Թոմաս Թրանսթրյոմեր (2011) • Մո Յան (2012) • Ալիս Մանրո (2013) • Պատրիկ Մոդիանո (2014) • Սվետլանա Ալեքսիևիչ (2015) • Բոբ Դիլան (2016) • Կաձուո Իսիգուրո (2017) • Օլգա Տոկարչուկ (2018) • Փեթեր Հանդքե (2019) • Լուիզա Գլյուկ (2020) • Աբդուլռազաք Գուրնա (2021)

Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Օլգա_Տոկարչուկ&oldid=7930059» էջից