Հենրիկ Պոնթոպիդան

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Հենրիկ Պոնթոպիդան
դան․՝ Henrik Pontoppidan
Ծնվել էհուլիսի 24, 1857(1857-07-24)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՖրեդերիսիա, Դանիա[4][5]
Վախճանվել էօգոստոսի 21, 1943(1943-08-21)[4][1][2][…] (86 տարեկան)
Վախճանի վայրOrdrup, Գենտոֆտե, Դանիա
Մասնագիտությունգրող, վիպասան, ինքնակենսագիր և բանաստեղծ
Լեզուդանիերեն
ՔաղաքացիությունԴանիա
Ժանրերարձակ
Պարգևներ
ԱմուսինMette Marie Hansen?[8] և Antoinette Kofoed?[8]
Изображение автографа
 Henrik Pontoppidan Վիքիպահեստում

Հենրիկ Պոնթոպիդան (դան․՝ Henrik Pontoppidan, հուլիսի 24, 1857(1857-07-24)[1][2][3][…], Ֆրեդերիսիա, Դանիա[4][5] - օգոստոսի 21, 1943(1943-08-21)[4][1][2][…], Ordrup, Գենտոֆտե, Դանիա), դանիացի գրող։ 1917 թ. գրականության Նոբելյան մրցանակակիր "Դանիայում ժամանակակից կյանքի ճշմարտացի նկարագրության համար"։ 1881 թ. «Արտասահմանում և տանը» («Udeog hjemme») շաբաթականում հրապարակել է իր առաջին ստեղծագործությունը՝ «Կյանքի վերջը» («Et Endeligt») պատմվածքը։

Ստեղծագործություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պատմվածքների հավաքածուներ.

  • «Գյուղական կյանքի նկարներ» (1883)
  • «Խրճիթներում» (1887)

Վիպակներ.

  • «Սանդինգ գանձատնում» (1883)

Վեպեր.

  • «Գիշերային պահազոր» (1894)
  • «Երգ երգոց» (1896) (եռերգություն)
  • «Ավետյաց երկիր» (1891—1895)
  • «Բախտավոր Պեր» (1898—1904)
  • «Ոստան մեռած» (1912—1916)

Ինքնակենսագրական ակնարկներ.

  • «Ճանապարհին իրեն» (1943)

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]