Ղազար Ա Ջահկեցի

Ղազար Ա Ջահկեցի, (հայտնի է նաև որպես Ճահկեցի, ծ. թ. անհայտ, Ջահուկ գավառ – 1751, ամփոփված է Էջմիածնի Ս. Գայանե վանքի գավթում), Ամենայն հայոց կաթողիկոս 1737-ից: Հաջորդել է Աբրահամ Գ Կրետացուն: Նախքան կաթողիկոս ընտրվելը եղել է հայրապետական նվիրակ Զմյուռնիայում: Աջակցել է Արևմտյան Հայաստանից մեծազանգված հայ գյուղացիությանը՝ Երևանի և Նախիջևանի գավառներում վերաբնակվելու գործում: Պարսկական իշխանություններից հալածվել և աքսորվել է Սևանա կղզի: 1747-ին ազատվել և վերահաստատվել է կաթողիկոսական գահին: Կառուցել է Էջմիածնի վանքի Վեհարանը և Ղազարապատ հյուրանոցը: Երկասիրել է «Գիրք Աստուածաբանական որ կոչի Դրախտ ցանկալի»-ն (1735)՝ նվիրված Հայ եկեղեցու դավանանքի պաշտպանությանը, «Գիրք Աղօթից որ կոչի Աստուածաղերս»-ը (1744, 2 հրտ., 1786): Գրել է նաև տաղեր, որոնք մեծ մասամբ ամփոփված են իր «Գիրք Նորաբոյս որ կոչի Երգարան»-ում (1737): Կաթողիկոս. գահին Ղազար Ա Ջահկեցուն հաջորդել է Մինաս Ա Ակնեցին:

Արտաքին հղումներ

Քրիստոնյա Հայաստան հանրագիտարան, Երևան, 2002

Նախորդող՝ Աբրահամ Գ Կրետացի

Կաթողիկոս 1737–1751

Հաջորդող՝ Ղազար Ա Ջահկեցի