Հեմերա (հին հունարեն՝ Ἡμέρα [hɛ ː Mera] օր) Հին հունական դիցաբանության մեջ օրվա մարմնացումն էր, Սկզբնական աստվածություններից մեկն էր։ Նա ցերեկվա, օրվա ժամանակի, օրվա լույսի աստվածուհի է, ըստ Հեսիոդի՝ Էրեբոսի և Նիկտայի (գիշերվա աստվածուհի) դուստրն է[2]։ Հեմերան նշված է Cicero-ի De Natura Deorum, որտեղ տրամաբանորեն որոշված է, Diesը (Հեմերա) աստված է այն դեպքում, եթե Ուրանոսն էլ աստված է[3]։
Բանաստեղծ Բաքիլիդեսը նշում է, որ նրա ծնողները Կրոնոսն և Նիկտա են
Սակայն Հիգինոսը նշում էր, որ նրա մայրը / հայրը եղել է Քաոսը, իսկ Նիկտան՝ քույրն էր։
Հեմերան, նրա եղբայր Եթերի (Լույս) համ՝ կին, համ՝ քույրն է եղել, չնայած վերջինն ոչ մի դեր չի խաղացել նրա պաշտամունքի մեջ։
Ըստ Հիգինոսին նրա երեխաներն էին՝ Ուրանոսը, Գեան և Տարտարոսը, Սկզբնական աստվածություններ, բայց Հեսիոդը նշում է միայն Տալլասային։
Համաձայն Հեսիոդի Թեոգոնիաին[4], Հեմերան լքում է Տարտարոսը, երբ Նիկտան գալիս է, իսկ երբ Հեմերան վերադառնում է, Նիկտան է հեռանում.
"Երբ Հեմերան է իջնում է տուն, Նիկտան է դուրս է գալիս։"
Պավսանիասցին կարծես շփոթում նրան Էոսի հետ, երբ ասում է, որ նա (Էոսն) է փախցրել Կեփալոսին և իրենից ծնել Փաեթոնին[5]։
Պավսանիասցին Աթենքի արքայական սյունասրահի կղմինդրի ծածկի վրա պատկերված Էոսին, Կեֆալոսի հետ, նույնականացմում է Հեմերային հետ։ Նա կատարում է այդ նույնականացումը կրկին Ամիկլայում և Օլիմպիայում (որտեղ համարվում է Մեմնոսի[6] մայրը), հիմնվելով Էոսի արձանների և նկարազարդումների վրա։
Hemera Վիքիպահեստում
