Դիկե

Դիկե;
Տեսակ	աստվածուհի, հունական դիացաբանության աստված և Հորաներ
Սեռ	իգական
Երևի համընկնում է	Յուստիցիա և Աստրաիա
Հայր	Զևս և Նոմոս
Մայր	Թեմիս և Eusebia?
Քույր/Եղբայր	Եվնոմիա և Էյրենե
Ասպարեզ	արդարություն
	Dikes Վիքիպահեստում

Դիկե (հին հունարեն՝ Δίκη՝ «ճիշտ», «ճշմարտություն», «արդարություն»), հունական դիցաբանության^[3] մեջ բարոյական կարգերի, ճշմարտության աստվածուհի-ոգին, արդարության անձնավորում։ Ըստ Հեսիոդոսի («Թեոգոնիա»)՝ Զևսի և նրա երկրորդ կնոջ՝ Թեմիսի դուստրն է, Հորաներից մեկը^[4]^[5]։ Դիկեն հետևում է մարդկանց կյանքին և անարդարությունների մասին հաղորդում Զևսին։ Մի շարք առասպելներում Դիկեն հանդես է գալիս որպես Զևսի խորհրդատու։ Ողբերգություններում նա ահավոր վրեժխնդիր է. սրով խոցում է անարդար մարդկանց սրտերը։ Դիկեի մականուններից մեկն է Աստրեյա (Աստղային), որը հավանաբար կապված է այն պատկերացման հետ, թե իսկական արդարությունը գտնվում է երկնքում։ Դիկեն պատկերվում էր լախտը (գնդաձև ծայրով գավազան) կամ կշեռքը ձեռքին, խստադեմ կնոջ կերպարանքով^[6]։

Հոմերոսի մոտ Դիկեն հանդիպում է էպիզոդիկ^[7]։

Հորայի անունով է անվանակոչված Դիկե (99) աստերոիդը՝ հայտնաբերված 1868 թվականին։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Encyclopedia of Ancient Deities — 1 — Jefferson: McFarland & Company, 2000. — P. 151. — 597 p. — ISBN 0-7864-0317-9
↑ ^2,0 ^2,1 Любкер Ф. Δίκη (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 394—396.
↑ Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т. 1. С. 378, Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т. 1. С. 436—438; Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека I 3, 1
↑ «Горы, в мифологии»։ Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ)։ Սանկտ Պետերբուրգ։ 1890–1907
↑ Гесиод. Теогония 902; Гесиод. Труды и дни 256; Орфические гимны XLIII 2; Гигин. Мифы 183
↑ Մ. Բոտվիննիկ, Մ. Կոգան, Մ. Ռաբինովիչ, Բ. Սելեցկի. «Դիցաբանական բառարան», Երևան, 1985, էջ 60
↑ Драч Г. В. и др. Культурология: Учебник для вузов. СПб.: Питер, 2011. С. 115.

[_37d631162e0931f2-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 Encyclopedia of Ancient Deities — 1 — Jefferson: McFarland & Company, 2000. — P. 151. — 597 p. — ISBN 0-7864-0317-9

[_c4957da5a96fb3f6-2] 2,0 ^2,1 Любкер Ф. Δίκη (ռուս.) // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга, Ф. Гельбке, П. В. Никитин, В. А. Канский — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 394—396.

[3] Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т. 1. С. 378, Любкер Ф. Реальный словарь классических древностей. М., 2001. В 3 т. Т. 1. С. 436—438; Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека I 3, 1

[Викитека_ЭСБЕ_Гвм-4] «Горы, в мифологии»։ Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ)։ Սանկտ Պետերբուրգ։ 1890–1907

[5] Гесиод. Теогония 902; Гесиод. Труды и дни 256; Орфические гимны XLIII 2; Гигин. Мифы 183

[dicabanakan_bararan-6] Մ. Բոտվիննիկ, Մ. Կոգան, Մ. Ռաբինովիչ, Բ. Սելեցկի. «Դիցաբանական բառարան», Երևան, 1985, էջ 60

[7] Драч Г. В. и др. Культурология: Учебник для вузов. СПб.: Питер, 2011. С. 115.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]