Գերմանական ճարտարապետություն

Ֆրանկֆուրտի տաճարից տեսարանը ցույց է տալիս գերմանական ճարտարապետության բազմազանությունը

Գերմանական ճարտարապետությունը երկար, հարուստ և բազմազան պատմություն ունի։ Կան կարոլինգյան, ռոմանական, գոթական, վերածննդի, բարոկկո, դասական և ժամանակակից (մոդեռնիզմ) ճարտարապետության օրինակներ։

Գերմանիայի դարավոր մասնատումը մելիքությունների և թագավորությունների հանգեցրել է ճարտարապետության մի շարք ուղղությունների առաջացմանը և նպաստել ազգային ճարտարապետության զարգացմանը։ Գերմանական քաղաքների կառուցումն իրականացվել է տարասեռ և բազմազան ճարտարապետական ոճերով։ Ճարտարապետական հուշարձաններից շատերը կորել են Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ։ Հետպատերազմյան շինարարությունն իրականացվել է մոդեռն ոճով։

Հնագույն ճարտարապետություն

Պորտա Նիգրա անտիկ դարպասը Թրիերում, հռոմեական ժամանակաշրջանի ճարտարապետական հուշարձան

Հռոմեական կայսրությունից, որը ժամանակին զբաղեցնում էր ներկայիս Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետության մեծ մասը, երկրում մնացել են Lիմես Ռոմանուսի դիտակետերը, որոնք ժամանակին կանգնած էին Հին Հռոմի սահմանին և նշում էին Հռոմեական կայսրության սահմանները։ Բացի ռազմական կառույցներից, ինչպիսիք են հռոմեացիների և այլ սահմանային ամրությունների կողմից կառուցված ամրոցները և ռազմական քաղաքները, Հռոմեական կայսրությունից մնացել են առողջարաններ, կամուրջներ և ամֆիթատրոններ։

Մ.թ.ա. 15 թվականին Հռոմեական կայսր Օկտավիանոս Օգոստոսը Մոզել գետի ափին հիմնել է Թրիեր քաղաքը, որն այժմ Գերմանիայի ամենահին քաղաքն է։ Թրիեր քաղաքում պահպանվել են քաղաքի հնագույն դարպասները։ Այդ ժամանակներից պահպանվել են նաև ջերմային աղբյուրները, Հռոմեական կամուրջը և Կոնստանտինի բազիլիկը։

Հռոմեացիների հեռանալուց հետո Գերմանիայում ճարտարապետության մեջ նրանց նվաճումները, ինչպիսիք են ջրամատակարարումը, ջեռուցումը, պատուհանները, ապակիները, անհետացել են։

Նախահռոմեական ժամանակաշրջան

Torhalle դարպասը Լորշի վանքում։ Կարոլինգյան դարաշրջան։

Արևմտյան Եվրոպայի արվեստում նախահռոմեական շրջանը կապված է Մերովինգների թագավորության՝ 8-րդ դարի վերջից մինչև 11-րդ դարի սկզբի Կարոլինգյան Վերածննդի հետ։ Լորշի աբբայությունը պատկանում է այս ժամանակաշրջանի գերմանական շենքերին։ Շենքը համատեղում է Հռոմեական Հաղթական կամարի տարրերը (անցուղիներ, կիսասյուներ) ժողովրդական Տևտոնական ժառանգության հետ (կամարակապ, բազմագույն աղյուսագործություն)։

Այս շրջանի հայտնի եկեղեցիներից է Սուրբ Միքայելի աբբայության եկեղեցին, որը կառուցվել է 1001-1031 թվականներին՝ եպիսկոպոս Բերնվարդ Հիլդեսհայմի ղեկավարությամբ (993-1022) Բենեդիկտյան վանքի համար։ Այն կառուցվել է այսպես կոչված Օտտոնյան ոճով։ Օտտոնյան վերածննդի շրջանը Գերմանիայում Վերածննդի դարաշրջանի վաղ փուլն էր, որը համընկել է սաքսոնական դինաստիայի Սուրբ Հռոմեական կայսրերի տիրապետության հետ, բոլորը Օտտոն անունով՝ Օտտոն I (936-973), Օտտոն II (973-983) և Օտտոն III (983-1002)։

Ռոմանական ժամանակաշրջան

Շպայերի տաճար

Գերմանական ճարտարապետության ռոմանական շրջանը (10-րդ դարից մինչև 13-րդ դարի սկիզբը) բնութագրվում է կիսաշրջանաձև կամարներով, փոքրիկ զույգ պատուհաններով և թաղածածկ տներով։ Գերմանիայում այս ժամանակաշրջանի ամենանշանակալի շենքը Շպայերի տաճարն է։ Այն կառուցվել է 1030 թվականից սկսած մի քանի փուլով, իսկ 11-րդ դարում եղել է քրիստոնեական աշխարհի ամենամեծ շենքը և Սալիան դինաստիայի՝ գերմանական չորս միապետների դինաստիայի (1024-1125) ճարտարապետական հզորության խորհրդանիշը։

Վորմսի և Մայնցի տաճարները դարձել են ռոմանական ոճի օրինակ։ Այս ժամանակաշրջանում Գերմանիայում, հատկապես Սաքսոնիա-Անհալթում հիմնվել են բազմաթիվ վանքեր։ Առանձնահատուկ նշանակություն ունեն Քեդլինբուրգի Սուրբ Սերվատիուս եկեղեցին, Լյուբեկի տաճարը, Բրաունշվեյգի տաճարը, Թրիերի տաճարը և Բամբերգի տաճարը, որոնց կառուցման փուլն արդեն գոթական ժամակաշրջան էր։

Մաուլբրոնի աբբայությունը Ցիստերցիական ճարտարապետության օրինակ է։ Այն կառուցվել է 12-ից 15-րդ դարերում և ներառում է գոթական տարրեր։ 11-րդ դարում Գերմանիայում սկսվել է բազմաթիվ ամրոցների կառուցումը, այդ ժամանակ կառուցվել է հայտնի Վարթբուրգ ամրոցը, որը հետագայում վերակառուցվել է գոթական ոճով։

Գոթական ոճ

Քյոլնի տաճար

Գոթական ճարտարապետությունը վերելք է ապրել բարձր և ուշ միջնադարում։ Այն առաջացել է ռոմանական ճարտարապետությունից։ Գերմանիայում առաջին գոթական շինությունները կառուցվել են 1230-ական թվականներին, ինչպես, օրինակ, Մարիամ Աստվածածնի եկեղեցի (գերմաներեն Մեր Տիկնոջ եկեղեցին), մոտավորապես 1233-1283 թվականներին Թրիերը, որը Գերմանիայում վաղ գոթական դարաշրջանի կարևորագույն տաճարներից է և կառուցված է ֆրանսիական գոթական ճարտարապետական ավանդույթներով։

Ֆրայբուրգի տաճարը կառուցվել է երեք փուլով, առաջինը 1120 թվականին Զարինգենի դուքսերի կողմից, երկրորդը սկսվել է 1210 թվականին, իսկ երրորդը՝ 1230 թվականին։ Նրա 116 մետրանոց աշտարակը, ինչպես բազմիցս նշել է Յակոբ Բուրքհարդը, ամենագեղեցիկն է քրիստոնեական ճարտարապետության մեջ։ Աշտարակը հիմքում գրեթե քառակուսի է, կենտրոնում՝ աստղի տեսքով։ Վերևում պատկերված է կոնաձև գագաթ։ Դա Գերմանիայի միակ գոթական աշտարակն է, որը կառուցվել է միջնադարում (1330 թվական) և վերապրել 1944 թվականի ռմբակոծությունները, որը ավերել է Ֆրանկֆուրտի արևմտյան և հյուսիսային թաղամասերի բոլոր տները։

Դորնշտետենի շուկայում, աջ կողմում գտնվում է Սուրբ Մարտինի միջնադարյան եկեղեցին

Քյոլնի տաճարը աշխարհի ամենամեծ գոթական տաճարն է։ Նրա շինարարությունը սկսվել է 1248 թվականին և ընդհատումներով իրականացվել մինչև 1880 թվականը՝ ավելի քան 600 տարի։ Տաճարի բարձրությունը 144,5 մ է, լայնությունը՝ 86,5 մ։ Տաճարն ունի երկու աշտարակ՝ 157 մետր բարձրությամբ։

Աղյուսային գոթական (գերմ.՝ Backsteingotik) գոթական ճարտարապետության հատուկ ոճ է, որը տարածված է Հյուսիսային Եվրոպայում, հատկապես Հյուսիսային Գերմանիայում և բալթյան շրջաններում, որոնք չունեն բնական քարերի պաշարներ։

Շինարարության համար օգտագործվել են միայն աղյուսներ։ Այս ոճի օրինակներ են Շտրալզունդի ռատուշան և Սուրբ Նիկոլաս եկեղեցին։ Այս ոճով են կառուցվել այնպիսի քաղաքներ, ինչպիսիք են Լյուբեկը, Ռոստոկը, Վիսմարը, Շտրալզունդը, Գրայֆսվալդը և այժմյան հյուսիսային և արևմտյան Լեհաստանի քաղաքները։ Հյուսիսային Գերմանական եկեղեցիների օրինակ է Լյուբեկի Սուրբ Մարիամ եկեղեցին, որը կառուցվել է 1200 թվականից մինչև 1350 թվականները։

Գերմանիայում գոթական տաճարների կառուցումն ուղեկցվել է գիլդիայի տների և ռատուշաների կառուցմամբ։ Օրինակ՝ գոթական ռատուշան (13-րդ դար) Շտրալզունդում, Բրեմենի ռատուշան (1410 թվական) և Մյունստերի ռատուշան (1350 թվական)։

Այս ժամանակաշրջանի կացարանները կարելի է տեսնել Գոսլարում և Քվեդլինբուրգում։

Լյուբեկի Հոլշտեյնի դարպասը

Ռենեսանս

Wolfenbuettel Schloss

Վերածննդի ճարտարապետությունը վերաբերում է 15-րդ դարի սկզբին և 17-րդ դարի սկզբին։ Վերածննդի ճարտարապետության ամենավաղ օրինակը Գերմանիայում Ֆուգերների մատուռն է Աուգսբուրգի Սուրբ Աննա եկեղեցում։ Յակոբ Ֆուգերը այն կառուցել է որպես դամբարան իր ընտանիքի համար։

Այդ ժամանակ Գերմանիան մասնատվել էր բազմաթիվ իշխանությունների, որոնք զբաղված էին զինված հակամարտություններով։ Որոշ իշխանություններում, ինչպիսիք են Տորգաուն, Աշաֆենբուրգը և Լանդսհուտը, ծնվել է վերածննդի ճարտարապետությունը։ Օրինակ՝ Տրաուսնսից ամրոցի ներքին բակը և քաղաքի կենտրոնում գտնվող Landshut Residence-ը, որը կառուցվել է իտալական Վերածննդի դարաշրջանի վարպետների կողմից։

Մյունխենի Սուրբ Միքայել եկեղեցին (1581 թվականի սկիզբ) Վերածննդի դարաշրջանի կարևոր շինություն է։ Միառժամանակ Վերածննդին բնորոշ տարրերով կառուցվել է Հայդելբերգի ամրոցը, Աուգսբուրգի շենքը, որը կառուցվել է 1614-1620 թվականներին Աուգսբուրգի ճարտարապետ Էլիաս Հոլլի կողմից։

Գերմանիայի Վեզեր շրջանում կան բազմաթիվ ամրոցներ և կալվածքներ Վեզերի Վերածննդի ոճով։ Վերածննդի ոճի աշխատանքների օրինակներ են նաև Լեմգո և Համելն քաղաքների ամրոցները, Վոլֆենբյուտելի Գուելֆների ամրոցը և Maria Beatae Virginis-ի ավետարանական եկեղեցին։

Թյուրինգիայում և Սաքսոնիայում շատ եկեղեցիներ և պալատներ են կառուցվել Վերածննդի ոճով, օրինակ՝ Վիլյամի ամրոցը, Շմալկալդենի ամրոցը, Սուրբ Եկատերինայի եկեղեցին, Գոթայի ամրոցը, Լայպցիգի ռատուշան, Ֆրայբերգի տաճարը, Դրեզդենի և Գյորլից ամրոցները։ Հյուսիսային Գերմանիայում կառուցվել են Գյուստրովսկի ամրոցը և ինտերիերով հարուստ Սուրբ Նիկոլաս եկեղեցին։

Բարոկկո

Ֆրաուենկիրխե Եկեղեցի

Բարոկկոն ճարտարապետության մեջ, որը սկսվել է 17-րդ դարի սկզբին Իտալիայում, արտահայտում էր բացարձակ պետության և եկեղեցու հաղթանակը։ Բարոկկոն ուղղակիորեն կապված էր հակառեֆորմացիայի հետ, որը կաթոլիկ եկեղեցու ներսում բարեփոխման շարժում էր՝ ի պատասխան բողոքական ռեֆորմացիայի։

Բարոկկո ոճը տարածվել է Գերմանիայում Երեսնամյա պատերազմից հետո։ Այս ոճով շենքերը կառուցվել են ֆրանսիական մոդելով՝ ընդօրինակելով Լուի XIV-ի շենքերը Վերսալում։ Գերմանիայում կառուցված շենքերի օրինակ է Դրեզդենի չորս շենքերից բաղկացած Ցվինգերի պալատը, որը կառուցվել է Մատհաուս Պյոպելմանի կողմից 1709-1728 թվականներին՝ սկզբնապես պալատական տոնակատարությունների համար։

Ճարտարապետության, քանդակի և գեղանկարչության փոխազդեցությունը բարոկկո ճարտարապետության կարևորագույն տարրերից է։ Կարևոր օրինակ է Վյուրցբուրգի կայսերական նստավայրը, որի շինարարությունը սկսվել է Յոհան Բալտազար Նեյմանի ղեկավարությամբ 1720 թվականին։ Աստիճանների ֆրեսկոներն արվել են նկարիչ Ջովաննի Բատիստա Տիեպոլոյի կողմից 1751-1753 թվականներին։

Ցվինգերը վերևից։ Հետին պլանում՝ Էլբա գետն ու Դրեզդենի օպերային թատրոնը, առաջին պլանում՝ Դրամատիկական թատրոնը։

Բարոկկո ոճի մյուս հայտնի պալատներն են Նոր պալատը Պոտսդամում, Շառլոտենբուրգյան պալատ Բեռլինում, Վայսենշտեյն ամրոցը Պոմերսֆելդենում և Աուգուստուսբուրգ պալատը Բրյուլում, որոնց ինտերիերը մասամբ զարդարված է ռոկոկոյի ոճով։

Ռոկոկոյի ոճով, բարոկկոյի ուշ փուլում, զարդերն ավելի առատ դարձան վառ գույներով։ Օրինակ է 1745-1747 թվականներին կառուցված Սան-սուսի պալատը, որը Պրուսիայի թագավոր Ֆրիդրիխ Մեծի ամառային պալատն էր Բեռլինի մոտ գտնվող Պոտսդամում։

Հայտնի են նաև Բենեդիկտյան Օտտոբեուրեն աբբայության բարոկկո եկեղեցին, Վելտենբուրգի վանքը, Էթտալ աբբայությունը և Սուրբ Յանի եկեղեցին, որը կոչվում է Մյունխենի Ասամ եկեղեցի։ Բարոկկո եկեղեցական ճարտարապետության այլ օրինակներ են Վերին Ֆրանկոնիայում գտնվող Vierzehnheiligen բազիլիկան և Դրեզդենի վերականգնված Ֆրաուենկիրխեն, որը նախագծվել է ճարտարապետ Գեորգ Բաերի կողմից 1722-1743 թվականներին։

Կլասիցիզմ

Վերլից Պալատ

Կլասիցիզմը Գերմանիայում տարածվել է 18-րդ դարի երկրորդ կեսին։ Նա ոգեշնչվել է հին ճարտարապետությունից՝ որպես արձագանք բարոկկո ոճին ճարտարապետության և լանդշաֆտային ձևավորման մեջ։

Դեսսաու-Վյորլից պարտեզ թագավորությունը՝ Գերմանիայի առաջին և ամենամեծ անգլիական այգիներից է, ստեղծվել է 18-րդ դարի վերջին Անհալտ-Դեսաուի դուքս Լեոպոլդ III-ի (1740-1817) օրոք, իր ընկերոջ՝ ճարտարապետ Ֆրիդրիխ Վիլհելմ ֆոն Էրդմանսդորֆի հետ Իտալիայի, Նիդեռլանդների, Անգլիայի, Ֆրանսիայի և Շվեյցարիայի մեծ շրջագայությունից վերադառնալուց հետո։

Բրանդենբուրգյան դարպասները, որը ստեղծվել է Պրուսիայի թագավոր Ֆրիդրիխ Վիլհելմ II-ի պատվերով՝ ի նշան խաղաղության, որը նախագծվել է Կառլ Գոթհարդ Լանգհանսի կողմից 1791 թվականին, Գերմանիայի կլասիցիզմի ամենահայտնի հուշարձաններից մեկն է։ Բրանդենբուրգյան դարպասները վերականգնվել են 2000-2002 թվականներին գերմանական Denkmalschutz հիմնադրամի (Բեռլինի պահպանության հիմնադրամ) կողմից։ Ներկայումս դրանք համարվում են եվրոպական ամենահայտնի տեսարժան վայրերից մեկը։

Գերմանիայում այս ոճի ամենանշանակալի ճարտարապետը Կարլ Ֆրիդրիխ Շինկելն էր։ Նրա ամենահայտնի շենքերը գտնվում են Բեռլինում։ Դրանք են՝ Նոյե Վախեն (1816-1818), Բեռլինի դրամատիկական թատրոնը (1819-1821), որը փոխարինել է 1817 թվականի հրդեհից ավերված նախորդ թատրոնին և Թանգարանային կղզում Հին թանգարանը (1823-1830)։

Հունական ոճի մեկ այլ նշանավոր ներկայացուցիչ՝ Լեո ֆոն Կլենցեն (1784–1864), բավարիայի թագավոր Լյուդվիգ I-ի պալատական ճարտարապետն էր։ Հելլենիզմի հանդեպ Լյուդվիգի կիրքը ոգեշնչել է Կլենցեին, ով Մյունխենում կառուցել է բազմաթիվ նեոկլասիկական շենքեր։ Ռեգենսբուրգի մոտ նա կառուցել է Վալհալլայի տաճարը, որը կոչվում էր Վալհալլայի անունով, որը սկանդինավյան դիցաբանության աստվածների տունն էր։

17-րդ դարի շենքեր Գերմանիայում

Այս ժամանակաշրջանի մեկ այլ կարևոր շինություն է Վիլհելմի ամրոցը Կասելում (1786 թվականի սկիզբ)։

Պատմականություն

Օպերայի շենքը Դրեզդենում

Պատմականությունը (historismus), երբեմն հայտնի է որպես Էկլեկտիզմ, որը գեղարվեստական և ճարտարապետական ոճ է, ոգեշնչվում է պատմական ոճերից։ Նեոկլասիցիզմից հետո նոր պատմական ոճ է առաջացել 19-րդ դարի կեսերին, նշելով ճարտարապետության և նկարչության մեջ ավելի վաղ կլասիցիզմի վերադարձը։

Այս շրջանի կարևոր ճարտարապետը Գոդֆրիդ Զեմպերն էր, ով կառուցել է Ցվինգերի պատկերասրահը (1855 թվական) և Դրեզդենում Զեմպերի օպերային թատրոնը (1878 թվական)։ Զեմպերի շենքերը ներկայացնում են Վերածննդի, բարոկկոյի ոճերը և նույնիսկ Կորնթական սյուներ, որոնք բնորոշ են դասական Հունաստանին։

Գերմանիայում կան պատմական ոճի տարածաշրջանային տարբերակներ։ Օրինակներ են կուրորտային ճարտարապետությունը (հատկապես Բալթյան գերմանական ափին գտնվող Մեկլենբուրգում), Հանովերի ճարտարապետական դպրոցը և Նյուրնբերգյան ոճը։

Միջնադարյան շենքերի հանդեպ կիրքն արտացոլվել է Նոյշվանշտայն ամրոցում, որը Լյուդվիգ II-ը կառուցել է 1869 թվականին։ Նոյշվանշտայն ամրոցը նախագծվել է ճարտարապետ Քրիստիան Յանկեի կողմից, որը թատրոնի դեկորատոր է, ինչը, հավանաբար, բացատրում է ստացված շենքի ֆանտաստիկ բնույթը։ Բարձրլեռնային գոտում նման շինության համար կենսական նշանակություն ունեցող ճարտարապետական տարբերակը ներկայացրել է սկզբում Մյունխենի պալատական ճարտարապետ Էդուարդ Ռիդելը, իսկ ավելի ուշ՝ Լեո ֆոն Կլենցեի փեսա Գեորգ ֆոն Դոլմանը։

Հայտնի են նաև Ուլմի տաճարը և Ռայխստագի շենքը (1894 թվական), ճարտարապետ Փոլ Ուոլոտի կողմից։

Արդիականություն

Բաուհաուզ

Ժամանակակից ճարտարապետության տարբերակիչ առանձնահատկությունը շենքերի վրա զարդանախշերի բացակայությունն է։ Ճարտարապետության մեջ ոճը հետևում է Ադոլֆ Լոոսի հռչակած կարգախոսին. «զարդարանքը հանցագործություն է»։ Ձևը հետևում է գործառույթին, տները միայն «մեքենաներ են ապրելու համար»։ Այս սկզբունքները որդեգրվել են բազմաթիվ ազդեցիկ ճարտարապետների կողմից։ Մոդեռնիզմը երեք տասնամյակների ընթացքում դարձել է գերիշխող ճարտարապետական ոճը շենքերի շինարարության մեջ։

Գերմանիայում մոդեռնիստական ճարտարապետության սկզբնական խթանը տրվել է արդյունաբերական շինարարության անհրաժեշտությամբ, օրինակ՝ ճարտարապետ Պիտեր Բերենսի Բեռլինում մեքենաշինության սրահը (1908–1909), ճարտարապետ Վալտեր Գրոպիուսի կոշիկի ֆաբրիկան (1911–1914)։ Այս ժամանակահատվածում (1915 թվական) սկսվել է Ենա քաղաքում առաջին երկնաքերի կառուցումը։

Հայտնի է Էյնշտեյնի աշտարակը, որը աստղաֆիզիկական աստղադիտարան է Գերմանիայի Պոտսդամ քաղաքի Ալբերտ Էյնշտեյնի գիտական պարկում, որը նախագծվել է ճարտարապետ Էրիկ Մենդելսոնի կողմից։

Բարեկամության այգիներ և Էյնշտեյնի աշտարակ Պոտսդամում, Գերմանիա

Գնաճի և տնտեսական դժվարությունների ժամանակ Բաուհաուզի ճարտարապետության և դիզայնի դպրոցը ուղիներ էր փնտրում տնտեսական, ֆունկցիոնալ և ժամանակակից դիզայնով շենքեր կառուցելու համար։ Այդպիսի շենքեր են եղել 1923 թվականին Վայմարում կառուցված տները։ Սա ճարտարապետներ Գեորգ Մուխեի և Ադոլֆ Մեյերի Haus АМ Рог-ն է։

Երբ 1932 թվականին նացիստները իշխանության են գալիս, Բաուհաուզը փակվում է։ Դրանից հետո դպրոցի բազմաթիվ ներկայացուցիչներ շրջում են աշխարհով մեկ, շատերը հաստատվում ԱՄՆ-ում։

Կառուցվեւմ են մի շարք բնակելի համալիրներ, որոնք դառնում են մոդեռնիստական շրջանի կարևոր շինություններ։ Դրանք ներառում են Բեռլինում մոդեռնիստական թաղամասերը, որոնք կառուցվել են Բեռլինում 1930 թվականին ճարտարապետներ Թաութ Բրունոյի և Մարտին Վագների կողմից Վայմարյան հանրապետության ժամանակ, Էսսենում գտնվող Ցոլֆերայն հանքավայրը, որը կառուցվել է 1927-1932 թվականներին ճարտարապետներ Ֆրից Շուպի և Մարտին Կրեմերի կողմից։

Երրորդ ռայխի ճարտարապետությունը (1933-1945), գլխավոր ճարտարապետ Ալբերտ Շպերի գլխավորությամբ, զբաղվում էր ռայխի քաղաքականության քարոզչությամբ։ Ալբերտ Շպերի ամենահայտնի շենքը Նյուրնբերգում նացիստական կուսակցության շենքերի համալիրն էր, որը կառուցվել է 1938 թվականին նացիոնալ-սոցիալիստական կուսակցության համագումարի համար։ Շինարարության մակերեսը կազմել է ավելի քան 11 քառակուսի մետր։ Այս շենքի բեկորները պահպանվել են մինչ օրս։

Շարուն շրջան, Վայսենհոֆ

Reichchancellory շենքը Բեռլինում

Ճարտարապետության ֆաշիստական ոճը նման է հին հռոմեական ոճին, քանի որ մեծ և համաչափ շենքերը կառուցվել են սուր, չկորի եզրերով։ Շենքերն ու մարզադաշտերը մեծ էին, պատրաստված կրաքարից և այլ դիմացկուն քարերից՝ ֆաշիստական դարաշրջանի լիարժեքությունը հաստատելու համար։ Շենքերը կառուցվել են քիչ կամ առանց դեկորով և նվազագույն դիզայնով։ Հիտլերն ու Մուսոլինին օգտագործել են ֆաշիստական ճարտարապետությունը որպես քարոզչության մեկ այլ աղբյուր՝ աշխարհին ցույց տալու ռեժիմի հզորությունը։ Նացիոնալ-սոցիալիստական ճարտարապետության օրինակ էր Բեռլինի Օլիմպիական մարզադաշտը 1936 թվականի օլիմպիական խաղերի համար։

Հիտլերը մշակել է մայրաքաղաքի վերակառուցման և այն «Գերմանիայի համաշխարհային մայրաքաղաք» վերածելու ծրագրերը։ Այստեղ սկսվել է աշխարհի ամենամեծ՝ «Grosse Halle»-ի (Մեծ դահլիճի) շինարարությունը, որը պետք է ունենար 290 մ բարձրություն և 230 մ տրամագիծ։ Սակայն մինչև Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկիզբը շինարարությունը կասեցվել է։

Ֆաշիստական ճարտարապետությունը անկում է ապրել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմում Գերմանիայի պարտությամբ և ֆաշիստական գաղափարախոսության անկմամբ։ Արդյունքում, հետֆաշիստական դարաշրջանը այս ոճով գրեթե ոչ մի նոր շենք չի տվել։

Հետպատերազմյան ճարտարապետություն

Ֆրանկֆուրտի տաճարի հետպատերազմյան վերակառուցում

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի դաշնակիցների ռազմավարական ռմբակոծության ժամանակ Գերմանիայի քաղաքների մեծ մասի պատմական կենտրոնները մեծ կորուստներ են կրել՝ ընդհուպ մինչև գրեթե լիակատար ոչնչացում։ Պատերազմից հետո որոշ ճարտարապետական հուշարձաններ վերականգնվել կամ վերակառուցվել են, հաճախ պարզեցված տեսքով։

1980-ականներին Պոստմոդեռնիզմի ճարտարապետական ոճը տարածվել է Արևմտյան Գերմանիայում։ Այս ոճով կառուցվել է Գերմանական ճարտարապետության թանգարանը (1984 թվական) Մայնի Ֆրանկֆուրտ քաղաքում, նաև այստեղ ճարտարապետ Հան Հոլայը կառուցել է ժամանակակից արվեստի թանգարանը (1991 թվական)։

21-րդ դարում Գերմանիայի շատ քաղաքներում վերսկսվել են շենքերի վերակառուցման աշխատանքները։ Դրա օրինակները կարելի է գտնել Դրեզդենի Նոյմարկտե հրապարակում, Մայնի Ֆրանկֆուրտ Հին քաղաքի (Ռոմերի տուն) վերակառուցման մեջ, Բեռլինի քաղաքային պալատում և հին շուկայում, Պոտսդամի պալատում և այլն։

Զարգանում է նեոէքսպրեսիոնիզմը։ Այս ոճով կառուցվել են քանդակագործական և ֆուտուրիստական կառույցներ։ Հետաքրքրություն է ներկայացնում Ռայխստագի գմբեթը Բեռլինում։

Ճարտարապետության նոր ուղղությունը «Էկոլոգիական կառույցներն» են։ Օգտագործելով նոր տեխնոլոգիաներ և նյութեր, մշակվում են «արևային ճարտարապետության» «խելացի» և «արևային տների» նախագծեր՝ օգտագործելով ավտոմատացում և համակարգչային տեխնիկա։

Տես նաև

• Փայտե կոնստրուկցիաներ
• Համաշխարհային ժառանգության վայրեր Գերմանիայում

Գրականություն

Ընդհանուր տեղեկություններ

• Mathias Wallner und Heike Werner։ Architektur und Geschichte in Deutschland. Verlag Werner, München 2006, ISBN 3-9809471-1-4.

Հնություն

• Charles Marie Ternes։ Römisches Deutschland. Aspekte seiner Geschichte und Kultur. Reclam, Stuttgart 1986, ISBN 3-15-010341-X.

Նախահռոմեական ոճ

• Michael Imhof (Kunsthistoriker), Christoph Winterer։ Karl der Große. Leben und Wirkung, Kunst und Architektur. Edition Winterer, Petersberg 2005, ISBN 978-3-932526-61-9.

Ռոմանական ոճ

• Dethard von Winterfeld։ Die Kaiserdome Speyerer Dom, Mainzer Dom, Wormser Dom und ihr romanisches Umfeld. Echter Verlag, Würzburg 1993, ISBN 3-429-01489-1.

Գոթիկա

• Gottfried Kiesow։ Wege zur Backsteingotik. Deutsche Stiftung Denkmalschutz, Bonn 2003, ISBN 3-936942-34-X.

Ռենեսանս

• Hans-Joachim Kadatz։ Deutsche Renaissancebaukunst. Von der frühbürgerlichen Revolution bis zum Ausgang des Dreißigjährigen Krieges. Verlag für Bauwesen, Berlin 1983 (zugl. Dissertation Humboldt-Universität Berlin 1986).
• Wilfried Koch։Baustilkunde. Europäische Baukunst von der Antike bis zur Gegenwart. Orbis-Verlag, München 1988, ISBN 3-572-05927-5, S. 216 (Renaissance, Manierismus Deutschland).

Բարոկկո

• Stephan Hoppe։ Was ist Barock. Architektur und Städtebau Europas 1580—1770. 2. Aufl. Primus-Verlag, Darmstadt 2010, ISBN 978-3-89678-694-4.
• Hermann Bauer (Kunsthistoriker), Anna Bauer։ Johann Baptist Zimmermann und Dominikus Zimmermann. Entstehung und Vollendung des bayerischen Rokoko. Pustet, Regensburg 1985, ISBN 3-7917-0918-6.

Կլասիցիզմ

• Frank-Andreas Bechtoldt und Thomas Weiss (Hrsg.)։ Weltbild Wörlitz. Entwurf einer Kulturlandschaft. Hatje, Ostfildern-Ruit 1996, ISBN 3-7757-0603-8 (Katalog der gleichnamigen Ausstellung der Staatlichen Schlösser und Gärten Wörlitz, 21. März bis 2. Juni 1996).

Պատմականություն

• Valentin W. Hammerschmidt։ Anspruch und Ausdruck der Architektur des späten Historismus in Deutschland (1860—1914). Lang, Frankfurt/M. 1985, ISBN 3-8204-8351-9 (zugl. Dissertation, Universität Stuttgart 1984).

Մոդերն

• Wolfgang Pehnt։ Die Architektur des Expressionismus. Hatje, Ostfildern-Ruit 1998, ISBN 3-7757-0668-2.
• Romana Schneider und Vittorio Magnago Lampugnani (Hrsg.)։ Moderne Architektur in Deutschland 1900 bis 1950. Expressionismus und Neue Sachlichkeit. Hatje, Ostfildern-Ruit 1994, ISBN 3-7757-0452-3.
• Romana Schneider und Vittorio Magnago Lampugnani(Hrsg.)։ Moderne Architektur in Deutschland 1900 bis 1950. Reform und Tradition. Ostfildern-Ruit 1992. ISBN 3-7757-0363-2.
• Romana Schneider, Winfried Nerdinger und Wilfried Wang (Hrsg.)։ Architektur im 20. Jahrhundert. Deutschland. Prestel, München 2000, ISBN 3-7913-2293-1 (Katalog der gleichnamigen Ausstellung, Deutsches Architekturmuseum, Frankfurt/M. 25. März bis 25. Juni 2000).
• Winfried Nerdinger und Cornelius Tafel։ Architekturführer Deutschland. 20. Jahrhundert. Birkhäuser, Basel 1996, ISBN 3-7643-5315-5.
• Andreas Butter, Ulrich Hartung (Hrsg.)։ Ostmoderne. Architektur in Berlin 1945—1965. JOVIS Verlag, Berlin 2004, ISBN 978-3-936314-41-0 (Katalog der gleichnamigen Ausstellung, Deutscher Werkbund Berlin e. V.).

Ճարտարապետությունը նացիոնալ-սոցիալիզմի ժամանակաշրջանում

• Romana Schneider und Wilfried Wang (Hrsg.)։ Moderne Architektur in Deutschland 1900 bis 2000. Macht und Monument. Hatje, Ostfildern-Ruit 1997, ISBN 3-7757-0713-1, S. 101—161 (Katalog der gleichnamigen Ausstellung, Deutsches Architekturmuseum, Frankfurt/M. 24. Januar bis 5. April 1998).
• Winfried Nerdinger (Hrsg.)։ Architektur, Macht, Erinnerung. Stellungnahmen 1984—2004. Prestel, München 2004, ISBN 3-7913-3227-9

Ճարտարապետությունը ԳԴՀ-ում

• Romana Schneider und Wilfried Wang (Hrsg.)։ Moderne Architektur in Deutschland 1900 bis 2000. Macht und Monument. Hatje, Ostfildern-Ruit 1997, ISBN 3-7757-0713-1, S. 163—231 (Katalog der gleichnamigen Ausstellung, Deutsches Architektur, useum Frankfurt/M. 24. Januar bis 5. April 1998).
• Klaus von Beyme u. a. (Hrsg.)։ Neue Städte aus Ruinen. Deutscher Städtebau der Nachkriegszeit. Prestel, München 1992, ISBN 3-7913-1164-6.
• Werner Durth, Jörn Düwel, Niels Gutschow։ Architektur und Städtebau der DDR. Die frühen Jahre. JOVIS Verlag, Berlin 2007, ISBN 978-3-939633-29-7.

Ճարտարապետությունը ԳՖՀ

• Winfried Nerdinger u. a. (Hrsg.)։ Neue Städte aus Ruinen. Deutscher Städtebau der Nachkriegszeit. Prestel, München 1992, ISBN 3-7913-1164-6.
• Winfried Nerdinger und Ines Florschütz (Hrsg.)։ Architektur der Wunderkinder. Aufbruch und Verdrängung in Bayern 1945—1960. Pustet, Salzburg 2005, ISBN 978-3-7025-0505-9.
• Wolfgang Jean Stock und Ingeborg Flagge (Hrsg.)։ Architektur und Demokratie. Bauen für die Politik von der Amerikanische Revolution bis zur Gegenwart. Hatje, Stuttgart 1992, ISBN 3-7757-0402-7.

Պոստմոդեռն

• Heinrich Klotz (Hrsg.)։ Die Revision der Moderne. Postmoderne Architektur. 1960—1980. Prestel, München 1984, ISBN 3-7913-0664-2 (Katalog der gleichnamigen Ausstellung, Deutsches Architekturmuseum, Frankfurt/M. 1. Juni bis 10. Oktober 1984).
• Ingeborg Flagge und Romana Schneider (Hrsg.)։ Die Revision der Postmoderne. Post-Modernism Revisited. Hamburg 2004. ISBN 3-88506-558-4

Կոնստրուկտիվիզմ

• Ingeborg Flagge und Romana Schneider (Hrsg.)։ Die Revision der Postmoderne. Post-Modernism Revisited. Junius-Verlag, Hamburg 2004, ISBN 3-88506-558-4.

Ժամանակակից ճարտարապետություն

• Gert Kähler։ Baukultur in Deutschland. Bundesamt für Bauwesen und Raumordnung, Bonn 2002 (2 Bde.).
• Statusbericht Langfassung, Bestandsaufnahme, Tendenzen, Empfehlungen. 2002, ISBN 3-87994-061-4.
• Prozeßkommunikation, Umfragen, Interviews. 2002, ISBN 3-87994-062-2.

Արտաքին հղումներ

• Գերմանիայի ճարտարապետությունը