Բյուրակն (Շիրակի մարզ)
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Բյուրակն (այլ կիրառումներ)
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Բյուրակն | ||
| Երկիր |  Հայաստան | |
| Մարզ | Շիրակի | |
| Այլ անվանումներ | Գյուլլիբուլաղ | |
| Մակերես | 24 կմ² | |
| ԲԾՄ | 1730 մ | |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն | |
| Բնակչություն | 921[1] մարդ (2012) | |
| Ազգային կազմ | Հայեր | |
| Ժամային գոտի | UTC+4 | |
| ||
Բյուրակն, գյուղ Հայաստանի Շիրակի մարզում, մարզկենտրոնից 16 կմ հյուսիս-արևմուտք։ Գտնվում է Ախուրյան գետի աջ կողմում։ Գյուղը մոտ 200 տարի առաջ հիմնադրել ե ն հայերն ու ազերիները։ 1988 թվականից հետո վերաբնակեցվել է Վրաստանի Հանրապետությանց և Ադրբեջանից գաղթած, ինչպես նաև Գյումրիից և մոտակա համայնքներից տեղափոխված հայերով։ Գյուղի նախկին անվանումը եղել է Գյուլլիբուլաղ, որը թարգմանաբար նշանակում է «Վարդաղբյուր»։ 2008 թվականին գյուղը անվանափոխվել է Բյուրակնի։
Բյուրակն է վերանվանվել 04.07.2006 թ.-ի հուլիսի 4-ին։
Պատմություն
1998 թվականին ՄԱԿ-ի գրասենյակի կողմից հաստատվել է ծրագիր, ըստ որի հիմնական վերակառուցման ենթարկվեցին գյուղի միջնակարգ դպրոցի շենքը և ամբուլատորիան։ 2002 թվականին IFAT և ՀՍՆՀ կազմակերպությունների հովանավորությամբ գյուղում շահագործման հանձնվեց մոտ 5,5 կմ երկարությամբ խմելու ջրի ջրագիծը, որը համայնքի բնակչության մոտ 40%-ը ապահովվեց շուրջօրյա խմելու ջրով, հետագայում 2006 թ.-ին OXFAM բրիտանական հասարակական կազմակերպության և ՇՀԿՄ այակցությամբ վերանորոգման ենթարկվեց ջրագծի 5,5 կմ հատվածը և կառուցվեց նոր 2,5 կմ երկարությամբ ջրագիծ։ Դրա շնորհիվ համայնքի բնակիչների 70% -ը ապահովվեց շուրջօրյա ջրամատակարարմամբ։ Համայնքի մշակութային, կրթական կյանքի աշխուժացման նպատակով համայնքում հիմնադրվեց և գործում է Քաղաքացիական կենտրոնը (հիմնադրվել է OXFAM ՀԿ-ի և ՇՀԿՄ աջակցությամբ)։
Բնակչություն
Բյուրակնի ազգաբնակչության փոփոխությունը.[2]
| Տարի | 1886 | 1897 | 1926 | 1939 | 1959 | 1970 | 1979 | 1989 | 2001 | 2004 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Բնակիչ | 673 | 958 | 1142 | 1388 | 1529 | 2459 | 2580 | 305 | 781 | 890 |
Տնտեսություն
Բնակչությունը զբաղվում է անասնապահությամբ և դաշտավարությամբ։
Պատմամշակութային կառույցներ
Բյուրակնի տարածքում կան եկեղեցու և հայկական հին բնակավայրի ավերակներ։
Հասարակական կառույցներ
Սովետական տարիներին գյուղն ունեցել է կոլտնտեսություն, ակումբ, կարի արտադրամաս, կենցաղի տուն, գրադարան, միջնակարգ ու գիշերօթիկ դպրոցներ, ճաշարան, բաղնիք, հացի փուռ և բուժկետ։ 1989 թվականի օգոստոս ամսին բացվեց 1-ին միջնակարգ դպրոցը՝ 120 աշակերտներով։ Մինչև 1997 թվականը նկատվել է բնակչության աճ, դպրոցում աշակերտների թիվը հասել է 250-ի։
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
- ↑ ԱՎԾ տվյալներ
- ↑ «Հայաստանի հանրապետության բնակավայրերի բառարան, էջ 48» (PDF). Վերցված է 2014 Ապրիլի 26-ին.
