Մեծ Սեպասար
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Մեծ Սեպասար | ||
| Երկիր |  Հայաստան | |
| Մարզ | Շիրակի | |
| Հիմնադրված է | 1823 [1] թ. | |
| Մակերես | 19.2 կմ² | |
| ԲԾՄ | 1990 մ | |
| Պաշտոնական լեզու | հայերեն | |
| Բնակչություն | 926[2] մարդ (2012) | |
| Ազգային կազմ | հայեր | |
| Կրոնական կազմ | կաթոլիկ հայեր | |
| Ժամային գոտի | UTC+4 | |
| Փոստային ինդեքս | 2807 | |
| ||
Մեծ Սեպասար, գյուղ Հայաստանի Շիրակի մարզում, մարզկենտրոնից 40 կմ հյուսիս, Կաթսայաջուր գետի ափին։
Բնակչություն
Նախնիները գաղթել են Ալաշկերտի գավառակի գյուղերից։ Հիմնականում հայ-կաթոլիկներ են։
Մեծ Սեպասարի ազգաբնակչության փոփոխությունը.[3]
| Տարի | 1831 | 1897 | 1926 | 1939 | 1959 | 1978 | 1989 | 2001 | 2004 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Բնակիչ | 64 | 620 | 893 | 1161 | 761 | 846 | 930 | 900 | 926 |
Տնտեսություն
Բնակչությունը զբաղվում է հացահատիկի և կերային կուլտուրաների մշակությամբ։
Պատմամշակութային կառույցներ
Մեծ Սեպասարում են գտնվում Սբ. Ամենափրկիչ եկեղեցին (XIX-XX դարեր) և հին եռակամար կամուրջը (1860 թ.), իսկ գյուղից հյուսիս՝ Դարի սուրբ գյուղատեղին համանուն մատուռով (XIX դար)։ «Դարի սրբի գլխին», այսինքն դարի գագաթին է գտնվում վաղ բրոնզեդարյան հուշարձան սրբարան-բնակատեղին։ 2004 թվականից սկսած այնտեղ պեղումներ է իրականացնում Շիրակի երկրագիտական թանգարանը. պեղող հնագետ՝ պ.գ.թ. Լարիսա Եգանյան։ Հուշարձանը սփռված է մոտ մեկ հա տարածքի վրա։ Հուշարձանը պատկանում է «Կուր-արաքսյան» կոչվող մշակույթին։ Հայտնաբերվել են տարածաշրջանում զուգահեռները չունեցող գայլի զոհաբերություններ և թաղումներ։
Հետաքրքիրև փաստեր
Գյուղի տարածքում կան սառնորակ աղբյուրներ, որոնցից մեկը հայտնի որպես Թթու ջուր[փա՞ստ]։
Տես նաև
Ծանոթագրություններ
- ↑ Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 7, էջ 438, Երևան, 1981
- ↑ ԱՎԾ տվյալներ
- ↑ «Հայաստանի հանրապետության բնակավայրերի բառարան, էջ 137» (PDF). Վերցված է 2014 Մայիսի 6-ին.
