Ապահունիք
 | |
|---|---|
 | |
| Երկիր |  Մեծ Հայք |
| Կարգավիճակ | գավառ |
| Մտնում է | Տուրուբերան |
| Հիմնական լեզու | հայերեն |
| Ազգային կազմ | հայեր |
| Կրոնական կազմ | հեթանոսներ (մինչև՝ 301 թ․), քրիստոնյաներ (սկսած 301-ից) |
| Պատմական շրջան(ներ) | Մեծ Հայք |
Ապահունիք (նաև՝ Աբագունիք[1]), գավառ Մեծ Հայքի Տուրուբերան նահանգի կազմում[1], Տարածվում էր Վանա լճի առափնյա շրջաններում[2]։
Աշխարհագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Տարածվում էր Հարքից հյուսիս-արևելք՝ Արածանիի ափերին։
Այլ անվանումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ապահունիք գավառի հետ է նույնացվում Հնագույն Հայաստանում եղած Աբագունիք երկրամասը[1]։ Բացի այդ, «Աբաենի» անունով այն հիշատակված է Ասորեստանի թագավոր Թիգլաթպալասար I-ի կողմից մ․ թ․ ա․ 1114 թվականին Նաիրիում նվաճված 23 երկրների շարքում, որը Գրիգոր Ղափանցյանը տեղադրում է հետագայի Մանազկերտի և Բագրևանդի միջև։
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Տանուտիրական Հայքի դարաշրջանում, պատկանել է Հայկ Նահապետից սերած Ապահունիների իշխանական տանը։ Գավառի տարածքում էին գտնվում Մանավազկերտ քաղաքը և Ծումբ բերդը։
Գավառի նշանավոր պատմական վայրերից էր Թոնդուրակ (Թոնդրակա) բնակավայրը, որից իր անունն է ստացել 9-11-րդ դարերում Հայաստանում լայն տարածում ստացած թոնդրակյան աղանդավորական շարժումը։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 1 [Ա-Գ] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի համալսարանի հրատարակչություն», 1986, էջ 1 — 992 էջ։
- ↑ «Մեծ Հայքի վարչական բաժանումը». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 27-ին. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
Գրականություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Հայաստանի պատմական աշխարհագրություն», Թ.Խ. Հակոբյան, «Միտք», Երևան, 1981։
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 501)։ 
|