«Արտազ»–ի խմբագրումների տարբերություն
չNo edit summary |
չ կետադրություն, փոխարինվեց: : → ։ (2) |
||
Տող 3. | Տող 3. | ||
Եղել է [[Ամատունիներ]]ի նախարարական տոհմի ժառանգական տիրույթը։ Տարածքով մոտավորապես համապատասխանում է ներկայիս [[Իրան]]ի Մակու գավառին։ Ըստ [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացու]]՝ նախապես կոչվել է Շավարշավան (Շավարշական) և մ.թ.ա. II դարի 1-ին կեսին Արտազ է անվանել Ալանանց երկրի Արտազ (Արդոզ, Արդոզական) գավառի անունով, երբ [[Արտաշես Ա]]-ն այնտեղ բնակեցրել է ալան գերիներով։ |
Եղել է [[Ամատունիներ]]ի նախարարական տոհմի ժառանգական տիրույթը։ Տարածքով մոտավորապես համապատասխանում է ներկայիս [[Իրան]]ի Մակու գավառին։ Ըստ [[Մովսես Խորենացի|Մովսես Խորենացու]]՝ նախապես կոչվել է Շավարշավան (Շավարշական) և մ.թ.ա. II դարի 1-ին կեսին Արտազ է անվանել Ալանանց երկրի Արտազ (Արդոզ, Արդոզական) գավառի անունով, երբ [[Արտաշես Ա]]-ն այնտեղ բնակեցրել է ալան գերիներով։ |
||
Արտազով է անցել Արտաշատ-Եկբատան ճանապարհը։ Արտազում տեղի են ունեցել հայ-պարսկական զինաբախումներ` [[Ավարայրի ճակատամարտ]]ը [[451]] թվական, [[Ներսեհապատի ճակատամարտ]]ը [[483]] |
Արտազով է անցել Արտաշատ-Եկբատան ճանապարհը։ Արտազում տեղի են ունեցել հայ-պարսկական զինաբախումներ` [[Ավարայրի ճակատամարտ]]ը [[451]] թվական, [[Ներսեհապատի ճակատամարտ]]ը [[483]] թվական։ [[8-րդ դար]]ի 2-րդ կեսից Արտազը դարձել է [[Արծրունիներ]]ի սեփականությունը, [[885]] թվականից մտել է [[Բագրատունիներ]]ի, [[908]] թվականից` [[Վասպուրականի թագավորություն|Վասպուրականի թագավորության]] մեջ։ |
||
8-րդ դարում ստեղծվել է Մակուի իշխանությունը։ [[14-րդ դար]]ի սկզբից Արտազը զավթել է Սեֆյան Պարսկաստանը, Արտազում հիշատակվում են Շավարշավան (այժմ` [[Մակու]]) գյուղաքաղաքը, նշանավոր ուխտատեղի [[Սուրբ Թադևոսի վանք|Սուրբ Թադևոս]] վանքը, Եդինդ (Երինդ) գյուղը (ուր ընթացել են [[484]] թ [[Նվարսակի պայմանագիր|Նվարսակի պայմանագրի նախնական բանակցությունները]]), դպրոցով ու գրչության կենտրոնով հռչակված [[Ծոր Ծոր|Ծործորի վանքը]]։ |
8-րդ դարում ստեղծվել է Մակուի իշխանությունը։ [[14-րդ դար]]ի սկզբից Արտազը զավթել է Սեֆյան Պարսկաստանը, Արտազում հիշատակվում են Շավարշավան (այժմ` [[Մակու]]) գյուղաքաղաքը, նշանավոր ուխտատեղի [[Սուրբ Թադևոսի վանք|Սուրբ Թադևոս]] վանքը, Եդինդ (Երինդ) գյուղը (ուր ընթացել են [[484]] թ [[Նվարսակի պայմանագիր|Նվարսակի պայմանագրի նախնական բանակցությունները]]), դպրոցով ու գրչության կենտրոնով հռչակված [[Ծոր Ծոր|Ծործորի վանքը]]։ |
||
== Գրականություն == |
== Գրականություն == |
||
* Թ.Խ. Հակոբյան (1981). Հայաստանի պատմական աշխարհագրություն. Երևան։ «Միտք» |
* Թ.Խ. Հակոբյան (1981). Հայաստանի պատմական աշխարհագրություն. Երևան։ «Միտք»։ |
||
== Ծանոթագրություններ == |
== Ծանոթագրություններ == |
12:46, 18 փետրվարի 2015-ի տարբերակ
Արտազ, գավառ Մեծ Հայքի Վասպուրական նահանգի կազմում[1]։
Եղել է Ամատունիների նախարարական տոհմի ժառանգական տիրույթը։ Տարածքով մոտավորապես համապատասխանում է ներկայիս Իրանի Մակու գավառին։ Ըստ Մովսես Խորենացու՝ նախապես կոչվել է Շավարշավան (Շավարշական) և մ.թ.ա. II դարի 1-ին կեսին Արտազ է անվանել Ալանանց երկրի Արտազ (Արդոզ, Արդոզական) գավառի անունով, երբ Արտաշես Ա-ն այնտեղ բնակեցրել է ալան գերիներով։
Արտազով է անցել Արտաշատ-Եկբատան ճանապարհը։ Արտազում տեղի են ունեցել հայ-պարսկական զինաբախումներ` Ավարայրի ճակատամարտը 451 թվական, Ներսեհապատի ճակատամարտը 483 թվական։ 8-րդ դարի 2-րդ կեսից Արտազը դարձել է Արծրունիների սեփականությունը, 885 թվականից մտել է Բագրատունիների, 908 թվականից` Վասպուրականի թագավորության մեջ։
8-րդ դարում ստեղծվել է Մակուի իշխանությունը։ 14-րդ դարի սկզբից Արտազը զավթել է Սեֆյան Պարսկաստանը, Արտազում հիշատակվում են Շավարշավան (այժմ` Մակու) գյուղաքաղաքը, նշանավոր ուխտատեղի Սուրբ Թադևոս վանքը, Եդինդ (Երինդ) գյուղը (ուր ընթացել են 484 թ Նվարսակի պայմանագրի նախնական բանակցությունները), դպրոցով ու գրչության կենտրոնով հռչակված Ծործորի վանքը։
Գրականություն
- Թ.Խ. Հակոբյան (1981). Հայաստանի պատմական աշխարհագրություն. Երևան։ «Միտք»։