Jump to content

Կոթի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Գյուղ
Կոթի
ԵրկիրՀայաստան Հայաստան
ՄարզՏավուշ
ՀամայնքՆոյեմբերյան համայնք
ԳյուղապետԱնդրանիկ Հախվերդյան
Հիմնադրված էմինչև 1200 թ.
Առաջին հիշատակում1831 թ.
Այլ անվանումներմինչև 1964 - Կոթիգեղ
մինչև 1992 - Շավարշավան
ԲԾՄ750 մ
Կլիմայի տեսակմերձարևադարձային
Պաշտոնական լեզուՀայերեն
Բնակչություն2014[1] մարդ (2011)
Ազգային կազմՀայեր
Կրոնական կազմՀայ Առաքելական եկեղեցի
Տեղաբնականունկոթեցի
Ժամային գոտիUTC+4
Կոթի (Հայաստան)##
Կոթի (Հայաստան)

Կոթի (նախկինում՝ Շավարշավան, Կոթիգեղ), գյուղ Հայաստանի Տավուշի մարզում՝ հայ-ադրբեջանական շփման գծի մոտ։

Վերանվանվել է Շավարշավան 1964 թվականի հունիսի 16-ին ԽՍՀՄ կուսակցական և պետական գործիչ Շավարշ Ամիրխանյանի անունով։ 1991 թվականի ապրիլի 3-ին վերանվանվել է Կոթի[2]։

Ըստ ավանդության՝ գյուղը անվանվել է Կոթի կամ Կոթերի գյուղ այն պատճառով, որ տների կտուրներին դրված եղել է սնամեջ կոտ։ Հնում, ինչպես գիտենք, տները եղել են կտուրավոր։ Յուրաքանչյուր տուն ունեցել է երդիկ, իսկ տան կենտրոնում՝ թոնիր։ Թոնիրը եղել է տունը տաքացնելու և հաց թխելու համար։ Իսկ երդիկը կատարել է և՜ լուսամուտի, և՜ ծխնելյուզի դեր։ Տունը ծխից զերծ պահելու և ծխի ելքը ավելի արագ ու սահուն դարձնելու համար երդիկների վրա տեղադրել են կոտ։ Կոտը կատարել է ծխնելյուզի դեր։ Հարց է առաջանում. ինչո՞ւ կոտ դնել, երբ կարելի էր աղյուսից կամ քարից ծխնելյուզ պատել։ Բանը նրանում է, որ երդիկը կատարել է նաև լուսամուտի դեր, և այդ շարժական կոտը շատ հարմար է եղել։ Օտարները այդ կոտի պատճառով գյուղն անվանել են Կոտի կամ Կոթի գյուղ[3]։

Պատմամշակութային կառույցներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կոթիից 11 կմ արևելքում գտնվում է Գեղատեղ գյուղատեղին, IX-XVIII դարերի Սուրբ Սարգիս վանական համալիրը, 5 կմ արևելքում՝ մ.թ.ա. 1-ին հզմ. «Աղի աղբյուր» ամրոցը։

Կոթին Ռուսական կայսրության կազմում 1828-1840 թվականներին եղել է Վրացական նահանգապետության մաս, այնուհետև 1840-1845 թվականներին վրաց-Իմերեթի նահանգը, այնուհետև Թիֆլիսի նահանգը, մինչև որ նա վերջնականապես մտավ Ելիզավետպոլի նահանգի Ղազախական Ուեզդի կազմի մեջ 1868 թվականին։ 1918 թվականին Հայաստանի Առաջին Հանրապետությունը հռչակեց իր անկախությունը ՌԽՖՍՀ-ից և դարձավ Կոթիի վերահսկիչը, որն այն ժամանակ հայտնի էր Կոթիկենդ կամ Կոթիգեղ անունով։ Հայ-ադրբեջանական պատերազմի ժամանակ Կոթին և Կալաչան (ժամանակակից Բերդավան) օկուպացվել են Ադրբեջանի Դեմոկրատական Հանրապետության կողմից 1920 թվականի ապրիլի 7-ին Լեռնային Ղարաբաղում ռազմական գործողությունների արդյունքում; ավելի ուշ՝ ապրիլի 9-ի կարճատև հրադադարից հետո Կոթին և Քուրումսուլուն (Բարեկամավան) այրվեցին։ Խորհրդային Ադրբեջանի ներխուժումից հետո ՌԽՖՍՀ-ն և Հայաստանը 1920 թվականի օգոստոսի 10-ին պայմանագիր կնքեցին Խորհրդային Ադրբեջանի սահմանները սահմանազատելու վերաբերյալ, որով Կոթին հաստատվեց Հայաստանի կազմում։ 1930 թվականին Հայկական ԽՍՀ-ում տեղի ունեցավ վարչական վերակազմավորում, որի արդյունքում կոմսությունները վերածվեցին շրջանների։ Կոթին, որը նախկինում մտնում էր Դիլիջանի շրջանի մեջ, հետագայում դարձավ Իջևանի տարածաշրջանի մաս։

Բնակչություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Համաձայն Հայաստանի Հանրապետության 2011 թվականի մարդահամարի արդյունքների՝ Կոթիի մշտական բնակչությունը կազմել է 2014, առկա բնակչությունը՝ 1689 մարդ[1][2][4]։

Ստորև ներկայացված է Կոթի գյուղի բնակչության փոփոխությունն ըստ տարիների[5].

Տարի 1831 1873 1897 1926 1939 1959 1970 1979 1989 2001 2011 2023
Բնակիչ 777 1216[4] 1769 1889 2529 1950 2408 2311 3556 2225 2014[1] 1922

Գյուղի տոհմերը

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բացակայում են`

Ադամյան, Աթաբեկյան, Գաբրիելյան, Գալստյան, Գարդիշյան, Գրիգորյան, Զուրաբյան, Խանաղյան, Հակոբյան, Մանուչարյան, Մարգարյան, Մեհրաբյան, Մխիթարյան, Չիթչյան, Պողոսյան, Ռևազյան, Ստեփանյան, Օհանյան տոհմերը[6]։

Մարած են`

Ալիբեկյան, Բրուտյան, Գևորգյան, Դոդինյան, Խեչումյան, Մալյան, Չոբանյան, Սոսյան տոհմերը[6]։

Այժմ գյուղում բնակվող տոհմերը`

Աբովյան, Աբրահամյան, Ազիբեկյան, Ամիրխանյան, Անդրեասյան, Բաբլումյան, Բայրամյան, Բեջանյան, Գանջալյան, Գյոզալյան, Դավթյան, Եսայան, Երկնափեշյան, Էվանեսյան, Էվինյան, Թամազյան, Թումանյան, Խանումյան, Խաչատրյան, Խաչիկյան, Կիրակոսյան, Հախվերդյան, Հայրապետյան, Հարությունյան, Հեպինյան, Ղազարյան, Ղազինյան, Ղուշչյան, Մամաջանյան, Մամյան, Մանեսյան, Մանթաշյան, Մելիքյան, Մեջինյան, Մուրադխանյան, Նազարյան, Շահնազարյան, Շահումյան, Շահվերդյան, Ոսկանյան, Չախմախչյան, Պետրոսյան, Ջանվելյան, Սահակյան, Սարատիկյան, Սարգսյան, Սարուխանյան, Սեյրանյան, Սեփխանյան, Սիրադեղյան, Սուքիասյան, Վարդիկյան, Վերանյան, Փարսադանյան[7]։

Տնտեսություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնակչությունը զբաղվում է գյուղատնտեսությամբ, մասնավորապես՝ անասնապահությամբ, պտղաբուծությամբ, ծխախոտագործությամբ, հացահատիկի և կերային կուլտուրաների մշակությամբ։

Հայտնի կոթեցիներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Շավարշ Ամիրխանյան
Ռուբեն Հախվերդյան
Խորեն Բայրամյան

Ժողովրդական հերոսներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Վանիչկա Սարատիկյան Աղաբեկի (1894–1931)
  • Համբարձում Սարատիկյան Գիգոլի (1892–1932)
  • Ավետիք Էվինյան Հովհաննեսի (Խոլի) (1883–1943)
  • Մաթևոս Մանեսյան (1890–1972)
  • Դավիթ Թամազյան (Փլմազի Դավիթ) (18-րդ դար)
  • Հովսեփ Աբովյան Մկրտիչի (1841–1918)
  • Արզուման Տեր-Սահակյան Խաչատուրի (մոտ 1780–1870)
  • Սահակ Խաչատրյան (1925)
  • Մարատ Ջանվելյան Գեղամի (1948–2017)
  • Գրիգոր Սարատիկյան Ասլիբեկի (1954)
  • Արշավիր Ազիբեկյան Սարիբեկի (1961)
  • Սպարտակ Սահակյան Դրաստամատի (1959)
  • Սամսոն Սարատիկյան Աղաբեկի (1959)

Զինվորական գործիչներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Պետրոս Խեչումյան Օհանեսի (մոտ 1840–1890)
  • Արտեմ Ղազինյան Աբելի (1925–1993)
  • Մեսրոպ Սարատիկյան Հովհաննեսի (1870–1921)
  • Հովսեփ Սարատիկյան (1887–1931)

Քաղաքական գործիչներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Իշխան Ղազինյան Գիգոլի (1927)
  • Սուրեն Գյոզալյան Եղիշի (1930–2007)
  • Պետրոս Օհանյան (1825–1918)
  • Արտաշես Փարսադանյան Միկիչի (1954)
  • Արարատ Փարսադանյան Միկիչի (1957)

Ֆուտբոլիստներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1,0 1,1 1,2 2011 թ Հայաստանի մարդահամարի արդյունքները
  2. 2,0 2,1 Հակոբյան Թ. Խ., Մելիք-Բախշյան Ստ. Տ., Բարսեղյան Հ. Խ., Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան, հ. 4 [Ն-Վ] (խմբ. Մանուկյան Լ. Գ.), Երևան, «Երևանի Համալսարանի Հրատարակչություն», 1986, էջ 80 — 804 էջ։
  3. Ամիրխանյան, Յուրա (2022 թ). ԿՈԹԻ. էջեր 212֊213. ISBN 9789939865959.
  4. 4,0 4,1 Զավեն Կորկոտյան, «Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)»
  5. «Հայաստանի հանրապետության բնակավայրերի բառարան, էջ 112» (PDF). Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2014 թ․ սեպտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2014 Մայիսի 24-ին.
  6. 6,0 6,1 Ամիրխանյան, Յուրա (2022 թ). ԿՈԹԻ. էջ 260. ISBN 9789939865959.
  7. Ամիրխանյան, Յուրա (2022 թ). ԿՈԹԻ. էջեր 261֊293. ISBN 9789939865959.
  8. Ամիրխանյան, Յուրա (2022). ԿՈԹԻ. էջեր 336–357. ISBN 9789939865959.