Տանձուտ (Արմավիրի մարզ)

Գյուղ
Երկիր	Հայաստան
Մարզ	Արմավիրի մարզ
Շրջան	Արմավիրի տարածաշրջան
Գյուղապետ	Մխիթար Պետրոսյան
Մակերես	8 կմ²
ԲԾՄ	854 մ
Պաշտոնական լեզու	հայերեն
Բնակչություն	▲2016 մարդ (2019)
Ազգային կազմ	Հայեր
Կրոնական կազմ	Հայ Առաքելական եկեղեցի
Տեղաբնականուն	տանձուտցի
Ժամային գոտի	UTC+4
Հեռախոսային կոդ	+374 (237)
Փոստային ինդեքս	0945
	Տանձուտ (Արմավիրի մարզ) (Հայաստան)
	Տանձուտ (Արմավիրի մարզ) (Արմավիրի մարզ)
	Տանձուտ Վիքիպահեստում

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Տանձուտ (այլ կիրառումներ)

Տանձուտ, գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Արմավիրի մարզի Արմավիրի տարածաշրջանում, Արմավիր քաղաքից մոտ 8 կմ հարավ-արևելք։ Տանձուտ է անվանվել 1946 թվականի ապրիլի 4-ին^[3]։

Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ ՀՀ 2011 թ. մարդահամարի արդյունքների` Տանձուտի մշտական բնակչությունը կազմել է 1735, առկա բնակչությունը` 1709 մարդ^[4]։ Բնակիչների մի մասի նախնիները գաղթել են Կարսի և Մուշի գյուղերից, իսկ մի մասն էլ հայրենադարձվել Իրանից։ Կան նաև Բերդի, Թալինի, Մարալիկի տարածաշրջաններից եկած վերաբնակիչներ^[3]։

Տանձուտի բնակչության փոփոխությունը ժամանակի ընթացքում` ստորև.

Բնակչության 1831-2019 թվականների վիճակագրություն

Տարի	Բնակչություն
1831	211 մարդ	^[5]
1873	496 մարդ	^[6]
1897	496 մարդ	^[5]
1926	769 մարդ	^[5]
1939	605 մարդ	^[5]
1959	596 մարդ	^[5]
1970	660 մարդ	^[5]
1979	561 մարդ	^[5]
1989	1131 մարդ	^[5]
2001	1389 մարդ	^[5]
2004	1679 մարդ	^[5]
2011	1735 մարդ	^[7]
2017	1996 մարդ
2018	2003 մարդ
2019	2016 մարդ

Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնակչության հիմնական զբաղմունքը այգեգործությունն, անասնապահություն և բանջարաբուծությունը։

Եկեղեցի[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տանձուտ գյուղում գործում է Ս. Սահակ եկեղեցին, որը կառուցվել է 1912 թ. Տանձուտ գյուղի բնակիչների ջանքերով։ Աստվածամերժության տարիներին մոտ 1937 թ. մինչև 1990-ականները եկեղեցին վերածվեց պահեստի։ Այնուհետև 1996 թ. Գարեգին Ա Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի կարգադրությամբ ու օրհնությամբ եկեղեցին վերաբացվում և վերաօծվում է։ 1997 թ. եկեղեցու վերակառուցումը հանձն է առնում Ամերիկահայ բարերար Մարգար Սահմանյանը, Նյու Ջերսիից։ Եկեղեցին վերաօծվում է 1997 թ. նոյեմբերի 6-ին Տ. Ասողիկ եպս. Արիստակեսյանի ձեռամբ^[8]։