Սուրբ Պողոս-Պետրոս եկեղեցի (Գդանսկ)
Սուրբ Պողոս-Պետրոս եկեղեցի | |
---|---|
Հիմնական տվյալներ | |
Տեսակ | եկեղեցի |
Երկիր | Լեհաստան |
Տեղագրություն | Գդանսկ |
Դավանանք | Հայ Կաթողիկէ Եկեղեցի |
Հիմնական ամսաթվերը | 1397 |
Ժառանգության կարգավիճակ | անշարժ հուշարձան[1] |
Անվանված | Feast of Saints Peter and Paul? |
Ճարտարապետական ոճ | Աղյուսային գոթիկա |
Հիմնադրված | 1397 |
Շինանյութ | աղյուս |
Saints Peter and Paul church in Gdańsk Վիքիպահեստում | |
piotripawel.diecezja.gda.pl |
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Սուրբ Պողոս-Պետրոս եկեղեցի (այլ կիրառումներ)
Սուրբ Պողոս-Պետրոս եկեղեցի, Գդանսկ քաղաքում գտնվող կրոնական կառույց։ Պատկանում է Տանն Կիլիկիո կաթողիկե եկեղեցու Արևելյան Եվրոպայի թեմին, գտնվում է Լեհաստանի Պոմերանիայի վոյեվոդությունում։ Համակարգում է Գդանսկ քաղաքում և Լեհաստանի հյուսիսում բնակվող կաթողիկե լեհահայության հոգևոր կյանքը։
Կրոնական կառույցը Գդանսկի ամենամեծ գոթական եկեղեցիներից մեկն է։ 1590-1945 թվականներին այն եղել է Գդանսկի ավետարանականների գլխավոր եկեղեցին։ Այստեղ ծառայություններ էին մատուցվում լեհերեն, անգլերեն, ֆրանսերեն և գերմաներեն լեզուներով։ 1958 թվականին Լեհաստանի Ժողովրդական Հանրապետության իշխանությունների որոշմամբ այն հանձնվել է հռոմեական կաթոլիկներին և հայերին։
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- 1397 թվական - Սուրբ Պետրոս եկեղեցու կառուցումը որպես Գդանսկի Սուրբ Մարիամ Աստվածածին եկեղեցու մասնաճյուղ։
- 1424 թվական - Եկեղեցու ամբողջական հրդեհ, ինդուլգենցիայի նամակ նրա վերակառուցման համար։
- 1436 թվական - Եկեղեցուն կից կառուցվում է դպրոց, որն այստեղ գոյություն է ունեցել մինչև 1904 թվականը։
- 1456 թվական - Եկեղեցու վերակառուցում. Հունվարի 28-ին Գդանսկը բաժանվեց 6 ծխի։ Դրանցից մեկը սուրբ Պողոս-Պետրոս ծխական համայնքն է, և եկեղեցին դառնում է ծխական եկեղեցի:
- 1458 թվական - սուրբ Թովմաս մատուռի կառուցումը, որը ֆինանսավորվել է տեքստիլագործների կողմից:
- 1484 թվական - 11000 կույսերի մատուռի օծում։
- 1486-1514 թվականներ - Պարիսպների ընդարձակում և բարձրացում։ Հզոր աշտարակի կառուցում.
- 1516 թվական - Պահոցների ավարտը.
- 1521 թվական - Հրդեհ եկեղեցու աշտարակի ներսում.
- 1557 թվական - Քաղաքային խորհուրդը եկեղեցին հանձնեց լյութերականներին, որոնք դարձան Գդանսկի գերիշխող դավանանքը։
- 1579 թվական - Երեք իմաստունների, Սուրբ Թովմասի, 11000 Կույսերի, սուրբ Գևորգի, սուրբ Աննայի և Սուրբ Կույս Մարիամի մատուռների քանդում:
- 1589 թվական - առաջին կալվինական ծառայությունները լեհերենով. Գերակշռում են գերմաներենն ու հոլանդերենը
- 1590 թվական - Սուրբ Կույս Մարիամի արձանի հեռացում զոհասեղանից
- 1688 թվական - Եկեղեցին հասանելի է դարձել Ֆրանսիայից եկած հուգենոտ կրոնական փախստականներին՝ ֆրանսերեն կալվինական ծառայությունների համար:
- 1707 թվական - վերացվել է լեհ քարոզչի պաշտոնը, թեև լեհերենով ծառայությունները պարբերաբար տեղի են ունեցել մինչև 18-րդ դարի վերջը։
- 1734 թվական - Ռուսական բանակի կողմից Գդանսկի պաշարման ժամանակ եկեղեցու ներսում արկ ընկավ։
- 1769 թվական - Մեծ երգեհոնի կառուցում։
- 1807 թվական - Ֆրանսիացիների կողմից Գդանսկի պաշարման ժամանակ տաճարը ռմբակոծվել է և լուրջ վնասվել։
- 1807-1817 թվականներ - Եկեղեցին վերածուեցաւ խոտի եւ ծղոտի պահեստի։
- 1890-1900 թվական - Կարևորագույն վերանորոգման աշխատանքներ.
- 1945 թվական - Գդանսկի վրա Կարմիր բանակի հարձակման ժամանակ եկեղեցին ռմբակոծվել է, այնուհետև կրկին հրկիզվել: Այս պահին փլուզվել են երգչախմբի շրջանակները, հարավային միջանցքը և կենտրոնական նավի մի մասը։ Պահոցների մեծ մասը պոկվել է։
- 1945 թվական - ամառ, մուտքի բացերը պատված են. Սրբարանի հարմարեցումը հռոմեական կաթոլիկ մատուռի մեջ, առանց հիմքի կամ օրինական կոչման, Հարության քահանաների կողմից
- 1947 թվական - Ավետարանական բարեփոխված եկեղեցին վերականգնում է եկեղեցու իրավունքը, սակայն կաթոլիկների ներկայության պատճառով հետաձգում է դրա վերակառուցումը։
- 1949 թվական - Լեհաստանի իշխանությունները խլեցին եկեղեցին կալվինականներից՝ պատճառաբանելով վերակառուցման դանդաղությունը։
- 1958 թվական - մարտի 20-ին Լեհաստանի Ժողովրդական Հանրապետության իշխանությունները եկեղեցին հանձնեցին Գդանսկի Կուրիան՝ չնայած բարեփոխված ավետարանականների բողոքին։
- 1958-1959 թվականներ - նավերից մեկը վերակառուցվել է, և հին սրբարանում կառուցվել է մատուռ՝ Ստանիսլավովից Տիրամոր պատկերի համար:
- 1976-1977 թվականներ - Եկեղեցու վերակառուցում.
- 1982-1984 թվականներ - Նոր սալիկապատ տանիքի կառուցում.
- 1984 թվական - Զանգակատան և արևելյան ճակատի ձեղնահարկի վերակառուցումը։
- 1985 թվական - Մկրտության մատուռի վիտրաժների վերակառուցում և նոր ձևավորում։
- 1986 թվական - Առաջնորդարանի ներքին պատերի վերակառուցում։
- 1987 թվական - Հյուսիսային միջանցքի նոր դեկոր։
- 2009 Լեհաստանում Հայկական ծեսերի հավատարիմ արքեպիսկոպոս Կազիմիր Նիչի հրամանագրով եկեղեցում ստեղծվել է հայ կաթոլիկ ծխական համայնք[2]:
Տվյալներ և ներքին հարդարանք
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- երկարությունը՝ ներառյալ աշտարակների հենարանները՝ 62 մ
- լայնությունը՝ 26 մ
- աշտարակի բարձրությունը՝ 41 մ
- օգտակար մակերեսը` 1392 մ²
Հրդեհների և ռմբակոծությունների, ինչպես նաև եկեղեցու տնտեսական նպատակներով հարմարեցման պատճառով հարդարանքի մեծ մասը մինչ օրս չի պահպանվել:
Այն փաստը, որ եկեղեցին ավելի քան 300 տարի եղել է կալվինական տաճար, արտացոլված է ինտերիերի միակ բնօրինակ մասում՝ 1774 թվականի Ուֆագեն մատուռը՝ պահպանված հնագույն էպատաժով և ռոկոկոյի փայտե ծածկով: Պահպանվել են միջնադարյան քարե մկրտության ավազան, ռոկոկոյի բուխարի և Պյոտր Ուֆագենի 1774 թվականի տապանաքարը։ Արժեքավոր է նաև կործանումից փրկված 17-րդ դարի ջահերի հավաքածուն։
1958 թվականից հետո եկեղեցին թույլատրվել է վերակառուցել այնպիսի ձևով, որը չի արտացոլում եկեղեցու կալվինական պատմությունը, մասնավորապես եկեղեցու հատակագծի առումով, բայց որը հարմար է կաթոլիկ պաշտամունքին: Վանքում կա բարոկկո ոճի բարձրագույն խորան, որը բնօրինակ չէ եկեղեցու ներքին հարդարման համար։ Հյուսիսային միջանցքում գտնվում է 17-րդ դարի Վերածննդի դարաշրջանի կրպակը։ Եկեղեցու ներսում կան բարոկկո ոճի փայտի փորագրության տարրեր։ Նախատեսվում էր վերստեղծել երաժշտական պատկերասրահը հարավային միջանցքում՝ օգտագործելով իսկական փայտամշակում: Հյուսիսային միջանցքի վերջում պահպանված է 15-րդ դարի գոթական մկրտության ավազան։
Տիրամոր պատկեր
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Տիրամոր սրբապատկերը գտնվում էր Ստանիսլավովի (այժմ՝ Իվանո-Ֆրանկիվսկ) հայկական եկեղեցում։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո այն նվիրաբերությունների և բազմաթիվ եկեղեցական իրերի հետ միասին քահանա Կազիմիր Ֆիլիպիակը տեղափոխեց Գդանսկ։
Այս պատկերի չափերը՝ 56 × 70 սմ, ստեղծվել է 17-18-րդ դարերի վերջում՝ որպես Չեստոխովայի Տիրամոր պատկերի կրկնօրինակ։ Նկարի մասին առաջին հիշատակումը գալիս է Ստանիսլավովից և վերաբերում է 1742 թվականին։ Պատկերը պսակվել է պապական թագերով 19373 թվականի մայիսի 30-ին։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ register of objects of cultural heritage in Poland
- ↑ Pietrzak (2020-09-26). «Gotycki kościół św. Piotra i Pawła w Gdańsku odzyskuje blask po zeszłorocznym pożarze».
{{cite web}}
: More than one of|surname=
and|author=
specified (օգնություն)
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբանական տարբերակը վերցված է «Հայ Սփյուռք» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։ |