Սուրբ Փրկիչ եկեղեցի (Նաոխրեբ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սուրբ Փրկիչ եկեղեցի
Հիմնական տվյալներ
ԵրկիրՎրաստան Վրաստան
ՏարածաշրջանԱխալցխայի մունիցիպալիտետ
ՀասցեՆաոխրեբ գյուղ
ԴավանանքԿաթոլիկություն
Ճարտարապետական ոճՀայկական
Հիմնադրված1869

Սուրբ Փրկիչ եկեղեցի, հայ կաթողիկե եկեղեցի Վրաստանի Ախալցխայի մունիցիպալիտետում Նաոխրեբ գյուղում։ Կառուցվել է 1869 թվականին[1][2]։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Եկեղեցու պատմության մասին քիչ տեղեկություններ են հայտնի։ 1901 թվականին եկեղեցու շենքն արդեն վնասված էր[1][3][4]։ Խորհրդային տարիներին եկեղեցին վրացական իշխանությունները ցանկացել են փակել բազմաթիվ այլ հայկական եկեղեցիների հետ միասին, սակայն 1937-1938 թվականներին գյուղի բնակչությունը մեծ աղմուկ է բարձրացրել և շրջանի ղեկավարությանը թույլ չեն տվել իրագործելու իրենց նպատակը[4]։ 1989 թվականին եկեղեցին չնայած կանգուն էր, սակայն բավականին քայքայված վիճակում էր։ Քանի որ այն կառուցվա էր սողանքային գոտում, ապա գյուղի բնակչությունը եկեղեցու փլուզումը կանխելու համար այն շրջափակել են մետաղական շրջանակների մեջ[4]։

1886 թվականին Սուրբ Փրկիչ եկեղեցին հասարակական ֆինանսավորությամբ վերանորոգվել է[4][5]։ Նաոխրեբ գյուղի հարակից քարածխի հանքի շահագործման հետևանքով եկեղեցին կրկին վերանորոգման կարիք ԽՍՀՄ տարիներին։ 1965 թվականին եկեղեցին կրկին նորոգության է ենթարկվում[4]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 Սամվել Կարապետյան (2008). Ախալցխա (Սամցխե Ջավախք) (PDF). Երևան: Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող հասարակական կազմակերպություն. էջ 243. ISBN 978-99941-875-0-8. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2021 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 28-ին.
  2. «Արձագանք», 1885, N 26, էջ 368։
  3. Յ. Քօսեան (1902). «Հանդէս Ամսօրեայ». Ախալցխա. էջ 83.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Սամվել Կարապետյան (2008). Ախալցխա (Սամցխե Ջավախք) (PDF). Երևան: Հայկական ճարտարապետությունն ուսումնասիրող հասարակական կազմակերպություն. էջ 245. ISBN 978-99941-875-0-8. Արխիվացված է օրիգինալից (PDF) 2021 թ․ փետրվարի 28-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 28-ին.
  5. Օրացոյց եւ պատկեր տօնից, Թիֆլիս, 1916, էջ 79։