Սուրբ Վլասի եկեղեցի (Հռոմ)
Սուրբ Վլասի եկեղեցի | |
---|---|
Հիմնական տվյալներ | |
Տեսակ | եկեղեցի |
Երկիր | ![]() |
Տեղագրություն | Հռոմ[1] |
Դավանանք | Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի |
Թեմ | Հռոմի թեմ |
Ժառանգության կարգավիճակ | Իտալիայի մշակութային ժառանգություն[1] |
Նվիրված | Սուրբ Վլաս |
Անվանված | Սուրբ Վլաս |
![]() | |
![]() | |
![]() |
Սուրբ Վլասի եկեղեցի, Հռոմ քաղաքում գտնվող հայ կաթողիկե եկեղեցի, որը հայտնի է նաև որպես Սան Բյաջո դելա Պանյոտա[2] կամ Սան Բյաջո դեգլի Արմենի[3], եկեղեցի Հռոմում, Պոնտե թաղամասում, վիա Ջիուլիա փողոցի վրա, Սակետի պալատի մոտ։ Այն նվիրված է Սուրբ Վլասին և Հռոմի հայ համայնքի ազգային եկեղեցին է[4]։
Պատմություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Եկեղեցին հաճախ գրանցված է միջնադարյան գրացանկներում[5]։ Այն ստեղծվել է 10-րդ դարից առաջ, բայց առաջին անգամ արձանագրվել է 1072 թվականին դրա ներսում պահպանված արձանագրության մեջ, որում նշված է, որ կից վանքի (այժմ՝ հյուրանոց) վանահայր Դոմենիկոն վերակառուցել է եկեղեցին Ալեքսանդր II պապի օրոք։
Ջովանի Անտոնիո Պերֆետտին վերակառուցել է եկեղեցին, ինչպես նաև դրա ներկայիս ճակատամասը 18-րդ դարում։ Դրա վերևում պատկերված է Սուրբ Վլասի հրաշքը որմնանկարը: Ներսը վերակառուցել է Ֆիլիպո Նավոնեն 19-րդ դարի առաջին կեսին։ Այնտեղ պահվում է Սուրբ Վլասի կոկորդի մասունքը, ինչպես նաև Պիետրո դա Կորտոնայի նկարը, որտեղ հրեշտակները երկրպագում են Սուրբ Հաղորդությունը և Մադոննա դել Գրազիի նկարը, որը կանոնական կերպով թագադրվել է 1671 թվականին: 1836 թվականին Գրիգոր 16-րդ պապը եկեղեցին նվիրել է հայերին որպես ազգային եկեղեցի։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ 1,0 1,1 dati.beniculturali.it — 2014.
- ↑ 'Pagnotta' derives from the small loaves which were blessed and distributed to the poor on its patron saint's feast day (3 February).
- ↑ The church is referred to by several other names in medieval documents (San Biagio gastru secuta, gatta secuta, cantu securo, clatro secura, cantu secuta, monte secuto), which all derive from the expression de cantu secuta, in reference to the caput seccutae: in the 13th century 'seccuta' was the popular name for the bank of the Tiber where via Giulia now runs, where the river left a large deposit of sand and silt.
- ↑ «Biagio di Sebaste – San Biagio degli Armeni». Արխիվացված է օրիգինալից 2015-01-23-ին. Վերցված է 2024-10-15-ին.
- ↑ Cited at n.59 by the name sancto Blasio Gattusecuta in the Cencio Camerario catalogue.
Մատենագիտություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Mariano Armellini, Le chiese di Roma dal secolo IV al XIX, Roma 1891, pp. 355–357
- Christian Hulsen, Le chiese di Roma nel Medio Evo, Firenze 1927, pp. 214–216
- Filippo Titi, Descrizione delle Pitture, Sculture e Architetture esposte in Roma, Roma 1763, p. 421
- Claudio Rendina, Le Chiese di Roma, Newton & Compton Editori, Milano 2000
- Claudia Cerchiai, Rione V Ponte, in AA.VV, I rioni di Roma, Newton & Compton Editori, Milano 2000, Vol. I, pp. 335–382
![]() | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սուրբ Վլասի եկեղեցի (Հռոմ)» հոդվածին։ |