Jump to content

Սուրբ Հովսեփ եկեղեցի (ալ-Կամիշլի)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Սուրբ Հովսեփ եկեղեցի
Հիմնական տվյալներ
Տեսակեկեղեցի
ԵրկիրՍիրիա Սիրիա
ՏեղագրությունԱլ-Կամիշլի
ԴավանանքՏանն Կիլիկիո կաթողիկե եկեղեցի
ԹեմԿամիշլիի թեմ
Ժառանգության կարգավիճակՀայ Կաթողիկէ Եկեղեցի
ԱնվանվածՍուրբ Հովսեփ
Քարտեզ
Քարտեզ
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Սուրբ Հովսեփ եկեղեցի (այլ կիրառումներ)

Սուրբ Հովսեփ եկեղեցի, ալ-Կամիշլի քաղաքում գտնվող կրոնական կառույց։ Պատկանում է Տանն Կիլիկիո կաթողիկե եկեղեցու Կամիշլիի թեմին, դրա առաջնորդանիստն է, գտնվում է Սիրիայի ալ-Հասաքայի մարզում։ Համակարգում է ալ-Կամիշլի քաղաքում բնակվող կաթողիկե սիրիահայության հոգևոր կյանքը։ Հանդիսանում է քաղաքի երկու հայկական եկեղեցիներից մեկը՝ առաքելական սուրբ Հակոբի հետ։

Տեղադրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Տաճարը գտնվում է Շուքրի ալ-Կուաթլիի անունը կրող փողոցի (արաբ․՝ شارع شكري القوتلي‎‎) արևելյան կողմում՝ ալ-Կամիշլիի հիվանդանոցի դիմաց և մոտ 300 մ հյուսիս-արևելք ալ-Կամիշլիի ալ-Ջիհադ ֆուտբոլային ակումբի մարզադաշտից, և Ջակջակ գետից (نهر جقجق) մոտ 500 մ դեպի արևմուտք։ Հարավ-արևմուտքում, անմիջապես եկեղեցու կողքին, գտնվում է «Խաղաղություն» հայկական մասնավոր դպրոցը (مدرسة سلام الخاصة للارمن), իսկ ավելի հարավ-արևմուտքում կա ևս մեկ դպրոց Շուքրի-ալ-Կուաթլի փողոցի մյուս կողմում:

Ալ-Կամիշլին, որը նորաստեղծ քաղաք էր Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո՝ Թուրքիայի հետ նոր սահմանին, 1920-1930-ական թվականներին ստվարացավ ասորիների և հայերի դեմ իրականացված ցեղասպանությունից հետո՝ հայ և ասորի փախստականների հոսքի պատճառով: Քրիստոնյաների բնակեցման շնորհիվ նրանք մեծամասնություն կազմեցին ալ-Կամիշլիում, ինչպես նաև ալ-Հասաքայում և ալ-Մալիքիայում 20-րդ դարի կեսերին, որոնցում հայերը և առավել ևս հայ կաթոլիկները փոքրամասնություն էին[1]։ Թուրքիայի հին հայկական թեմերը որբացել են հայերի իսպառ անհետացման պատճառով (բացառությամբ Պոլսի), մինչդեռ ալ-Կամիշլիում, որը ժամանակին պատկանել է Մարդինի այժմ դադարած արքեպիսկոպոսությանը, առաջին անգամ առաջացել է հայ կաթոլիկ համայնք։ 1938 թվականին հիմնադրվել է ալ-Կամիշլիի պատրիարքական փոխանորդությունը, որի կենտրոնակայանը գտնվում է նոր հայ կաթոլիկ սուրբ Հովսեփ եկեղեցում։ Վերջինս հիմնադրվել է 1954 թվականի հունիսի 29-ին Պիոս XII պապի կողմից։ Ալ-Կամիշլիի սուրբ Հովսեփ եկեղեցին այսպիսով վերածվել է տաճարի[2]:

2011 թվականից ի վեր Սիրիայի քաղաքացիական պատերազմի ժամանակ 2013 թվականից իսլամական ահաբեկչական խմբավորումների, մասնավորապես Իսլամական պետության կողմից ալ-Կամիշլի քաղաքին սպառնացող վտանգը մեծ անորոշության և վախի պատճառ դարձավ բնակչության շրջանում: Ալ-Կամիշլին անցել է քրդական «Ժողովրդական պաշտպանության միավորումներ» վերահսկողության տակ 2015 թվականից՝ որպես «Սիրիայի դեմոկրատական ​​ուժերի» մաս, որը կարողացել է քաղաքը պահել իսլամիստ թշնամիների դեմ: Այնուամենայնիվ, վտանգը մնաց և աճեց թուրքական օկուպացիոն զորքերի և նրանց իսլամիստ դաշնակիցների կողմից սիրիական տարածքի օկուպացիայի պատճառով, մասնավորապես 2019 թվականին Սիրիայի հյուսիսում թուրքական ռազմական հարձակման միջոցով: Մինչդեռ 2010 թվականին ալ-Կամիշլիում դեռ 1250 հայ կաթոլիկներ էին ապրում, այնտեղ էին ընդամենը 500-ը 2019 թվականին (Համեմատության համար՝ հայ առաքելական եկեղեցու Ջեզիրեի թեմը նույն ժամանակահատվածում 5000-ից նվազել է մինչև 2000 անդամի, իսկ 2004 թվականին քաղաքի բնակչությունը կազմում էր 184,231 մարդ)[3]: Պատերազմից առաջ տաճարը լի էր պատարագների համար, սակայն 2020 թվականի փետրվարին դրանում մասամբ դատարկ նստարաններ կային և այն լցված էր ընդամենը մեկ երրորդով[4]։

2019 թվականի նոյեմբերի 11-ին, Սիրիայի հյուսիսում թուրքական ագրեսիայից անմիջապես հետո, եկեղեցու 43-ամյա հովիվ Տեր Հովսեփ Հաննա Բեդոյանին իր դուստր Աբրահամ Հաննա Բեդոյանի հետ մոտոցիկլետով զինված անձինք գնդակահարել են։ Նրանք այդ ժամանակ ճանապարհվել էին դեպի Դեյր էզ-Զոր, որտեղ նրանք ցանկանում էին ստուգել ավերված հայ կաթոլիկ եկեղեցու վերակառուցումը։ Իսլամական պետությունը ստանձնեց այս հանցագործության պատասխանատվությունը կարճ ժամանակ անց[5]: Նույն օրը երեք ռումբ պայթեցվել է ալ-Կամիշլիում, այդ թվում՝ մեկը՝ անմիջապես տաճարի դիմաց։ Ընդհանուր առմամբ, դրա հետևանքով մահացել է վեց մարդ, սակայն այս դեպքում ոչ ոք չի տուժել հայ կաթոլիկից կամ որևէ հայկական համայնքից[6]։ Հովսեփ Հաննա Բեդոյանն ամուսնացած էր, ուներ երեք երեխա։ 2019 թվականի նոյեմբերի 12-ին նա թաղվել է հոգեհանգստի արարողությամբ իր սուրբ Հովսեփ տաճարում։ Հալեպի հայ կաթոլիկ արքեպիսկոպոս Բուտրոս Մարայաթին հասկացրեց, որ հակառակ ակնկալվողի, պատերազմը դեռ ավարտված չէ, և Հովսեփ և Հաննա Բեդոյանները մահացել են որպես քրիստոնյա նահատակներ[7]։ Մարայաթին ոճրագործությունը կապել է Հայոց ցեղասպանության հիշատակը կանխելու Թուրքիայի փորձի հետ։ Բեդոյանը փորձեց վերակառուցել համայնքը Դեյր էզ Զորում, մի վայրում, որտեղ ցեղասպանության զոհերի առանձնակի մեծ թիվը կա, բայց հատկապես Թուրքիան դա չցանկացավ[8]։ Թուրքիայի կառավարությունը դատապարտել է հանցագործությունը, բայց ոչ առանց ընդգծելու, որ տարածքը գտնվում է քուրդ «ահաբեկիչների» վերահսկողության տակ[9]։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. Die syrischen Christen in Nordost-Syrien. Mar-Gabriel-Verein, 2006, abgerufen am 21. April 2020.
  2. Armenian Diocese of Kameshli, Syria – Archbishop Boutros Marayati, Bishop Joseph Arnaouti. Gcatholic.org, 12. Mai 2020, abgerufen am 8. Juni 2020.
  3. Otmar Oehring: Zur Lage und den Perspektiven der Christen in Nord- und Nordostsyrien. Konrad-Adenauer-Stiftung, 2019, S. 82.
  4. Jane Arraf: It's A Dangerous Time For Christians In Northeastern Syria. NPR, 12. Februar 2020.
  5. Raffi Elliott: Armenian Catholic Priest Killed in Syria, Armenian Community Targeted. 12. November 2019.
  6. Siranush Ghazanchyan: Bomb detonates near Armenian Catholic Church in Qamishli, casualties reported. Public Radio of Armenia, 11. November 2019.
  7. Armenischer Priester und dessen Vater in Deir ez Zor ermordet: „Für uns sind sie Märyrer; der Krieg ist nicht zu Ende“. Agenzia Fides, 12. November 2019.
  8. Marta Petrosillo, John Newton: Syria: Murdered priest was gunned down for his faith. Independent Catholic News, 13. November 2019.
  9. Turkey condemns killing of Armenian Catholic priest in Syria. Hürriyet Daily News, 14. November 2019.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբանական տարբերակը վերցված է «Հայ Սփյուռք» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։