«Մեծ Բրիտանիայի Սահմանադրություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Տող 11. | Տող 11. | ||
Առանձնանում են Սահմանադրության երեք բաղադրիչներ, կարգավիճակային իրավունք (Statute Law), ընդհանուր իրավունք (Common Law) և սահմանադրական համաձայնագրից (Constitutional conventions), որոնք համապատասխանում են իրավունքի հետևյալ աղբյուրներին, կարգավիճակային, դատական նախադեպ և սահմանադրական համաձայնագիր։ |
Առանձնանում են Սահմանադրության երեք բաղադրիչներ, կարգավիճակային իրավունք (Statute Law), ընդհանուր իրավունք (Common Law) և սահմանադրական համաձայնագրից (Constitutional conventions), որոնք համապատասխանում են իրավունքի հետևյալ աղբյուրներին, կարգավիճակային, դատական նախադեպ և սահմանադրական համաձայնագիր։ |
||
Բրիտանիայի Սահմանադրական իրավունքում բացակայում է տարբերությունը «սահամնադրական» և «ընթացիկ» օրենքների միջև, որոնք սահմանում են ընդհանուր կարգ և օրենքների փոփոխություն, որը նաև սահմանում է հիմնական օրենքի «ճկուն» բնույթը։ |
Բրիտանիայի Սահմանադրական իրավունքում բացակայում է տարբերությունը «սահամնադրական» և «ընթացիկ» օրենքների միջև, որոնք սահմանում են ընդհանուր կարգ և օրենքների փոփոխություն, որը նաև սահմանում է հիմնական օրենքի «ճկուն» բնույթը։ Ընդ որում իրավունքների կայունությունը սահմանվում է [[Միջազգային սովորույթ|սովորույթներով]]։ |
||
Մեծ Բրիտանիայի Սահմանադրությունը ի տարբերություն շատ այլ սահմանադրական փաստաթղթերի, այն ծառայում է ողջ [[Միացյալ Թագավորություն|Միացյալ Թագավորության]] ([[Անգլիա]], [[Ուելս]], [[Շոտլանդիա]] և [[Հյուսիսային Իռլանդիա]]) համար։ |
Մեծ Բրիտանիայի Սահմանադրությունը ի տարբերություն շատ այլ սահմանադրական փաստաթղթերի, այն ծառայում է ողջ [[Միացյալ Թագավորություն|Միացյալ Թագավորության]] ([[Անգլիա]], [[Ուելս]], [[Շոտլանդիա]] և [[Հյուսիսային Իռլանդիա]]) համար։ |
13:50, 23 փետրվարի 2018-ի տարբերակ
Մեծ Բրիտանիայի Սահմանադրություն, չկոդիֆիկացված սահմանադրություն, որը բաղկացած է օրենքներից, նախադեպերից և Բրիտանիայի սահմանդրության ավանդույթներից, որոնք սահմանում են սահմանադրության ձևավորման կարգը և պետական մարմինների լիազորությունները, պետական մարմինների միջև եղած հարաբերությունների սկզբունքները, ինչպես նաև քաղաքացիների համար[1]։
Պատմություն
Անգլիկան հեղափոխության ընթացքում ստեղծվել էին մի շարք նախագծեր, որոնք պետք է հիմք դառնաին սահմանադրության ստեղծման համար։ Առաջին հերթին դա Ժողովրդական համաձայնությունը պետք է լիներ, քաղաքացիական իրավունքերը ամրապնդող Լեվելլերների մանիֆեստների շարքը, այդ թվում նաև համընդհանուր ընտրական իրավունքը և Հենրի Այրտոնի առաջարկությունը։ Այս երկու նախագծերը քննարկվեցին Պատնեական կոնֆերանցիայի ժամանակ՝ 1647 թվականի հոկտեմբերին, սակայն քննարկումները դադարեցվել են թագավորի բացակայության պատճառով։ 1657 թականի հունիսի 26-ին ընդունվեց նոր սահմանադրություն։
Սահմանադրության նկարագրություն
Բրիտանիայի սահմանադրությանը բնորոշ տարբերակիչներից է նրա չկոդիֆիկացված լինելը, այսինքն չկա որևէ փաստաթուղթ, որը կարելի է անվանել երկրի հիմնական օրենքը։ Ավելին ՝ չկա նույնիսկ փաստաթղթերի հստակ ցանկ, որը կապված կլինի Սահմանադրությա հետ։
Դա պայմանավորված է հատուկ (Եվրոպական այլ երկրների համեմատ) բնույթի Բրիտանական իրավունքներով, որը վերաբերում է անգլո-սաքսոնական համակարգին, հիմնական առանձնահատոկւթյուններից է նաև այն, որ այն օգտագործվում է որպես դատական իրավունքի նախադեպ, ինչպես նաև նրանց անհատական զարգացման ուղղին։
Առանձնանում են Սահմանադրության երեք բաղադրիչներ, կարգավիճակային իրավունք (Statute Law), ընդհանուր իրավունք (Common Law) և սահմանադրական համաձայնագրից (Constitutional conventions), որոնք համապատասխանում են իրավունքի հետևյալ աղբյուրներին, կարգավիճակային, դատական նախադեպ և սահմանադրական համաձայնագիր։
Բրիտանիայի Սահմանադրական իրավունքում բացակայում է տարբերությունը «սահամնադրական» և «ընթացիկ» օրենքների միջև, որոնք սահմանում են ընդհանուր կարգ և օրենքների փոփոխություն, որը նաև սահմանում է հիմնական օրենքի «ճկուն» բնույթը։ Ընդ որում իրավունքների կայունությունը սահմանվում է սովորույթներով։
Մեծ Բրիտանիայի Սահմանադրությունը ի տարբերություն շատ այլ սահմանադրական փաստաթղթերի, այն ծառայում է ողջ Միացյալ Թագավորության (Անգլիա, Ուելս, Շոտլանդիա և Հյուսիսային Իռլանդիա) համար։
Ծանոթագրություններ
- ↑ «Конституция Великобритании». www.2uk.ru. Վերցված է 2018-02-18-ին.
Արտաքին հղումներ
|
|