Չճանաչված կամ մասամբ ճանաչված պետությունների ցանկ
ՄԱԿ-ի անդամ չհանդիսացող պետություններ ՄԱԿ-ի ոչ անդամ պետությունները, որոնք ճանաչվում են միայն ՄԱԿ-ի ոչ անդամ պետությունների կողմից ՄԱԿ-ի ոչ անդամ պետությունները, որոնք ճանաչում ունեն ՄԱԿ-ի առնվազն մեկ անդամ պետության կողմից ՄԱԿ-ի անդամ պետությունները, որոնք ճանաչված չեն ՄԱԿ-ի առնվազն մեկ անդամ պետության կողմից
Տարածքներ, որոնք ինքնահռչակվել են, որպես անկախ պետություններ, վերահսկում են իրենց տարածքը և միևնույն ժամանակ չունեն դիվանագիտական հարաբերություններ ՄԱԿ-ի անդամ երկրների կամ նրանց մի մասի հետ։
Մասամբ ճանաչված պետություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Աբխազիա — ինքնահռչակվել է 1992 թ.։ 2008 թ-ից ճանաչվել է Ռուսաստանի, Վենեսուելայի, Նիկարագուայի և Նաուրուի կողմից[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17]։
Հարավային Օսիա — ինքնահռչակվել է 1991 թ.։ 2008 թ-ից ճանաչվել է Ռուսաստանի, Վենեսուելայի, Նիկարագուայի և Նաուրուի կողմից[13][14][15]։
Հյուսիսային Կիպրոս — հռչակվել է 1983 թ. այն ճանաչվում է միայն Թուրքիայի և Աբխազիայի կողմից։ Փաստացի մտնում է ԵՄ կազմի մեջ[18][19][20][21]։
Չինաստանի Հանրապետություն — ընդգրկում է Թայվան կղզու տարածքը, ճանաչվում է 23 երկրների կողմից։
Պաղեստին — հիմնադրվել է 1949 թ, և ճանաչվում է 110 պետությունների կողմից։ Ներկա պահին փաստացի բաժանված է 2 մասի[22][23][24][25][26]։
Սահարայի Արաբական Դեմոկրատական Հանրապետություն Սահարայի Հանրապետություն — ճանաչվում է 49 երկրի կողմից և հանդիսանում է Աֆրիկյան Միության անդամ։
Չճանաչված պետություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Արցախ — հռչակվել է 1991 թ.։ Արևելյան, հյուսիսային և հարավային մի քանի շրջաններ, ներառյալ, Շահումյանի շրջանը, գտնվում են Ադրբեջանի վերահսկողության տակ[27][28]։
Սոմալիլենդ — հռչակվել է 1991 թ.։ Փաստացի Սոմալիից բաժանված երկրամաս[27][29]։
Դոնեցկի Ժողովրդական Հանրապետություն - հռչակվել է 2014 թ.[30]։
Լուգանսկի Ժողովրդական Հանրապետություն - հռչակվել է 2014 թ.։
.svg){kind=small}
ՄԱԿ-ի անդամ երկրներ, որոնք չեն ճանաչվում որոշ պետությունների կողմից[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Հայաստան — հռչակվել է 1991 թ.։ Չի ճանաչվում Պակիստանի կողմից, որպես օժանդակություն Ադրբեջանի[31][32]։
Իսրայել — հռչակվել է 1948 թ.։ Չի ճանաչվում 24 մուսուլմանական պետությունների կողմից[33][34][35][36]
[37]։
Կիպրոս — հռչակվել է 1960 թ.։ Չի ճանաչվում Թուրքիայի կողմից։
Հյուսիսային Կորեա — հռչակվել է 1948 թ.։ Չի ճանաչվում Հարավային Կորեայի, Ճապոնիայի, ԱՄՆ-ի, Էստոնիայի[փա՞ստ] և Ֆրանսիայի կողմից[38][39][40][41][42][39][40][41][43][44][42]։
Հարավային Կորեա — հռչակվել է 1948 թ.։ Չի ճանաչվում Հյուսիսային Կորեայի կողմից[45][46]։
Չինաստան - հռչակվել է 1949 թ.։ Չի ճանաչվում ՄԱԿ-ի 13 անդամ երկրների կողմից[47]։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ «Regions and territories: Abkhazia»։ BBC news։ 8 February 2011։ Վերցված է 31 March 2011
- ↑ Government of Vanuatu (17 June 2011)։ «Vanuatu's recognition to the Republic of Abkhazia»։ Արխիվացված է օրիգինալից 24 June 2011-ին։ Վերցված է 24 September 2011
- ↑ Vanuatu's initial recognition was invalidated after the Kilman government was annulled by the Supreme Court. Kilman was subsequently re-elected and its recognition was re-confirmed by its Foreign Minister in July 2011: Natapei withdraws recognition of Abkhazia, Vanuatu Daily Post, 19 June 2011
- ↑ «Vanuatu official denies Abkhazia recognition»։ Solomon Star։ 6 June 2011։ Արխիվացված է օրիգինալից 11 June 2011-ին
- ↑ «Transparency International Vanuatu press release on recognition of Abkhazia»։ TI Georgia
- ↑ «Vanuatu annuls recognition of Abkhazia – report»։ Radio New Zealand International։ 19 June 2011։ Վերցված է 15 October 2011
- ↑ «Georgia Says Vanuatu Has Withdrawn Recognition of Abkhazia»։ Bloomberg L.P.։ 20 May 2013։ Վերցված է 30 September 2014
- ↑ «South Ossetia opens embassy in Abkhazia»։ The Tiraspol Times։ Արխիվացված է օրիգինալից 22 April 2008-ին
- ↑ Government of Tuvalu (20 September 2011)։ «On the establishment of diplomatic relations between Republic of Abkhazia and Tuvalu»։ Ministry of Foreign Affairs։ Արխիվացված է օրիգինալից 11 November 2011-ին։ Վերցված է 24 September 2011
- ↑ «Luhansk Recognizes Abkhazia»։ Civil Georgia։ 10 March 2022։ Վերցված է 10 March 2022
- ↑ «Tuvalu takes back recognition of independence of Abkhazia and so-called South Ossetia»։ 31 March 2014։ Արխիվացված է օրիգինալից 31 March 2014-ին։ Վերցված է 31 March 2014
- ↑ «Ministry of Foreign Affairs of Georgia – Ministry's Statements»։ Արխիվացված է օրիգինալից 6 October 2014-ին։ Վերցված է 30 September 2014
- ↑ 13,0 13,1 «Russia recognises Georgian rebels»։ 26 August 2008 – via news.bbc.co.uk
- ↑ 14,0 14,1 «Venezuela's Chavez draws closer to Moscow»։ Reuters։ 10 September 2009։ Վերցված է 20 October 2009
- ↑ 15,0 15,1 «Syria formally recognizes Abkhazia and South Ossetia»։ Eurasianet։ 29 May 2018։ Արխիվացված է օրիգինալից 29 May 2018-ին։ Վերցված է 30 May 2018
- ↑ Clogg, Rachel (2001)։ «Abkhazia: Ten Years On»։ Conciliation Resources։ Արխիվացված է օրիգինալից 16 February 2016-ին։ Վերցված է 26 February 2008
- ↑ John Pike։ «Georgia mocks Nauru's recognition of Abkhazia»։ Globalsecurity.org։ Վերցված է 25 June 2010
- ↑ European Parliament Directorate-General External Policies Policy Department "Turkey and the problem of the recognition of Cyprus" 20 January 2005 Retrieved 3 February 2011
- ↑ CIA World Factbook (28 February 2008)։ «Cyprus»։ Central Intelligence Agency։ Վերցված է 28 February 2008
- ↑ «Cyprus exists without Turkey's recognition: president»։ Xinhua Online։ XINHUA։ 1 October 2005։ Արխիվացված է օրիգինալից 2006-03-13-ին։ Վերցված է 7 March 2008
- ↑ European Parliament's Committee on Foreign Affairs "The influence of Turkish military forces on political agenda-setting in Turkey, analysed on the basis of the Cyprus question" 18 February 2008 Retrieved 3 February 2011
- ↑ «International Recognition of the State of Palestine»։ Official website of the Palestinian National Authority։ November 1988։ Արխիվացված է օրիգինալից 10 October 2003-ին . The PNA has publicly acknowledged recognition from 94 states, including the former Yugoslavia.
- ↑ "Costa Rica Recognizes 'Palestine'" Archived 15 February 2016 at the Wayback Machine., The Journal of Turkish Weekly 26 February 2008 Retrieved 7 February 2011
- ↑ «South African Representative Office to the Palestinian National Authority»։ Sarep.org։ Վերցված է 25 June 2010
- ↑ «Embassies of Palestine»։ Webgaza.net։ Վերցված է 25 June 2010
- ↑ «Embassy of the State of Palestine in Bratislava»։ Palestine.sk։ Արխիվացված է օրիգինալից 9 August 2009-ին։ Վերցված է 25 June 2010
- ↑ 27,0 27,1 Ker-Lindsay James (2012)։ The Foreign Policy of Counter Secession: Preventing the Recognition of Contested States։ Oxford University Press։ էջ 53։ ISBN 9780199698394։ «...there are three other territories that have unilaterally declared independence and are generally regarded as having met the Montevideo criteria for statehood but have not been recognized by any states: Transnistria, Nagorny Karabakh, and Somaliland.»
- ↑ BBC Country Profiles: Regions and territories: Nagorno-Karabakh. Retrieved 14 September 2009.
- ↑ BBC Country Profiles: Regions and territories: Somaliland. Retrieved 14 September 2009.
- ↑ «Ukraine: Putin to recognise Donetsk and Luhansk as independent states»։ the Guardian (անգլերեն)։ 2022-02-21։ Վերցված է 2022-02-21
- ↑ Pakistan Worldview – Report 21 – Visit to Azerbaijan Senate of Pakistan — Senate foreign relations committee, 2008
- ↑ Nilufer Bakhtiyar: "For Azerbaijan Pakistan does not recognise Armenia as a country" 13 September 2006 [14:03] – Today.Az
- ↑ Government of Israel (14 May 1948)։ «Declaration of Israel's Independence 1948»։ Yale University։ Վերցված է 28 February 2008
- ↑ United States Congress (5 June 2008)։ «H. RES. 1249»
- ↑ «'Reply' Online Book Chapter 1»։ Mythsandfacts.org։ Արխիվացված է օրիգինալից 27 July 2011-ին։ Վերցված է 25 June 2010
- ↑ «Khartoum Resolution»։ Council on Foreign Relations։ Արխիվացված է օրիգինալից 5 March 2016-ին
- ↑ Government of Israel։ «Israel's Diplomatic Missions Abroad: Status of relations»։ Ministry of Foreign Affairs։ Վերցված է 4 April 2011
- ↑ Seung-Ho Joo, Tae-Hwan Kwak – Korea in the 21st Century
- ↑ 39,0 39,1 «Treaty on Basic Relations between Japan and the Republic of Korea»։ Վերցված է 27 October 2008
- ↑ 40,0 40,1 Commission de la défense nationale et des forces armées (30 March 2010)։ «Audition de M. Jack Lang, envoyé spécial du Président de la République pour la Corée du Nord.» (ֆրանսերեն)։ Արխիվացված է օրիգինալից 5 June 2011-ին։ Վերցված է 2 May 2010
- ↑ 41,0 41,1 Goodman, David (2015)։ Handbook of the Politics of China։ ISBN 9781782544371։ Վերցված է 29 September 2017 "Seoul recognized Taiwan as the sole legitimate government of China"
- ↑ 42,0 42,1 Wertz, Oh, էջեր 1–2
- ↑ Declaration of Independence։ TIME։ 19 August 1966։ Արխիվացված է օրիգինալից 6 November 2010-ին։ Վերցված է 29 February 2008
- ↑ Scofield, David (4 January 2005)։ «Seoul's double-talk on reunification»։ Asia Times։ Արխիվացված է օրիգինալից 4 January 2005-ին։ Վերցված է 29 February 2008
- ↑ US Library of Congress (7 October 2000)։ «World War II and Korea»։ Country Studies։ Վերցված է 28 February 2008
- ↑ Sterngold, James (3 September 1994)։ «China, Backing North Korea, Quits Armistice Commission»։ The New York Times։ Վերցված է 29 February 2008
- ↑ «Constitution of the People's Republic of China»։ International Human Rights Treaties and Documents Database։ Արխիվացված է օրիգինալից 16 January 2000-ին։ Վերցված է 28 February 2008
Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Adrian Florea, "De Facto States: Survival and Disappearance (1945–2011)." International Studies Quarterly, Volume 61, Issue 2, June 2017, Pages 337–351
- Florea Adrian (6 May 2020)։ «Rebel governance in de facto states»։ European Journal of International Relations (SAGE Publishing) 26 (4): 1004–1031։ doi:10.1177/1354066120919481
- Geldenhuys Deon (2009)։ Contested States in World Politics։ Palgrave Macmillan։ ISBN 978-0-230-23418-5
- Ker-Lindsay James (2012)։ The Foreign Policy of Counter Secession: Preventing the Recognition of Contested States (1st ed.)։ Oxford: Oxford University Press։ ISBN 9780199698394
- Nationalities Papers. Special Issue on the Emergence and Resilience of Parastates.