Կղզու տարածքը կազմում է 1,24 կմ², ջրափնյա գծի երկարություն ը կազմում է 4800 մետր։ Կղզու ռելիեֆը ցածր է և ավազոտ։ Կլիման՝ հասարակածային։ Բնական աղբյուրները քաղցրահամ չեն։ Կղզու բուսականությունը հիմնականում ներկայացված է թփերի ու խոտաբույսերի տեսքով, ծառեր չկան։ Կղզին հանդիսանում բազմաթիվ ծովային թռչունների ապաստարան։
Կղզու կողքին ծագել է հայտնի կործնարար «Էլ Նինյո» տաք հոսանքը։
Կղզու ջերմաստիճանը ամբողջ տարվա 365 օր շարունակ մնում է ավելի քան +30 °C, իսկ կղզու օդի խոնավությունը փաստացի չի իջնում 90 %-ից։
1857 թվականին ԱՄՆ-ն հաստատում է իր իրավունքները կղզու վրա, անդրադառնալով Գուանի կղզինների օրենքի վրա, երկրների կողմից ճանաչում է ստացել 1856 թվականին[1][2]։ 1886 թվականից մինչև 1934 թվականը Բեյկերը կարգավիճակ է ստանում Մեծ Բրիտանիայի օտարերկրյա տարածքների կողմից։ Բոլոր երկրների ջանքերի շնորհիվ այստեղի տարածքները մաքրվել են թռչնաղբից։ Կղզու պաշտոնական հիմնադրումը տեղի է ունեցել Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից հետո։
Երկրագնդի երկիրների հանրագիտարան / Глав. ред. Н. А. Симония; редкол. В. Л. Макаров, А. Д. Некипелов, Е. М. Примаков; предисл. Н. А. Симонии; М.: ЗАО «Издательство „Экономика“», 2004.