Գետափ (Վայոց ձորի մարզ)

Գետափ
Գյուղ
	Գետափ
	Կոորդինատներ: 39°49′49″ հս․ լ. 45°18′22″ ավ. ե. / 39.83028° հս․. լ. 45.30611° ավ. ե.
Երկիր	Հայաստան
Մարզ	Վայոց ձորի մարզ
Հիմնադրված է	1828 թ.
Այլ անվանումներ	Կոթուր
ԲԾՄ	1310 մ
Պաշտոնական լեզու	Հայերեն
Բնակչություն	355 մարդ (2008)
Ազգային կազմ	Հայեր
Կրոնական կազմ	Հայ Առաքելական եկեղեցի
Ժամային գոտի	UTC+4
	Գետափ Վիքիպահեստում

Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Գետափ (այլ կիրառումներ)

Գետափ, գյուղ Հայաստանի Հանրապետության Վայոց ձորի մարզում^[1], մարզկենտրոնից 4 կմ արևմուտք, Արփայի աջակողմյան վտակ, Եղեգիս գետի ստորին հոսանքի աջ ափին։

Գետափ է վերանվանվել 1935 թ.-ին։

Աշխարհագրական դիրք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղը գտնվում է ծովի մակերևույթից 1310 մ բարձրության վրա, շրջապատված լեռներով, փռված է Երևան –Մեղրի մայրուղու ձախակողմյան մասում։ Վարչական տարածքը կազմում է 1977 հեկտար։ Մարզկենտրոնից հեռավորությունը 3 կմ է, Երևանից 119 կմ։ Գյուղի միջով հոսում է Եղեգիս գետը։ Գյուղ ունի 780 ծուխ, 2385 բնակիչ։ համայնքում կա 450 առանձնատուն, և 8 երկհարկանի բնակելի շենքեր, ընդանուը 39044 քմ տարածքով։

Կլիմա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղի կլիման ցամաքային է, ձմեռը չափավոր ցուրտ է, ոչ երկարատև, գարունը տաք է, երկարատև, ամառը շոգ է, աշունը՝ տաք։ Գերակշռում են հաստատուն պարզ եղանակները։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գյուղը հիմնադրվել է 1828 թ Պարսկաստանի Սալմաստ գավառի Խոյ գյուղից գաղթած հայերի կողմից։

Բնակչություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նախնիները այստեղ են գաղթել Սալմաստից 1828-1830 թթ.-ին։

Գետափի ազգաբնակչության փոփոխությունը^[2].

Տարի	1831	1897	1926	1939	1959	1976	1979	2001	2004
Բնակիչ	201	771	765	1112	1160	1528	1504	1980	2328

Տնտեսություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բնակչությունը զբաղվում է այգեգործությամբ, ծխախոտագործությամբ, անասնապահությամբ և դաշտավարությամբ։

Գյուղատնտեսության բնագավառում զբաղված են բնակչության 75%-ը։ Գյուղում արտադրվում է ցորեն,գարի բանջարբոստանային կուլտուրաներ, խաղող։ համայնքի վարելահողերից ոռոգելի են 153 հեկտար։

Գյուղի տարածքում գործում է Գետափի գինու գործարանը։

Պատմամշակութային կառույցներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Գետափի հին եկեղեցին XX դարի սկզբին դեռևս կանգուն էր։ Այժմ նրա տեղում կառուցված է աղբյուր-հուշարձան։ Գյուղից 2 կմ հյուսիս-արևելքում կան “Գոմավանք” եկեղեցու ավերակներ հին արձանագրություններով։