ДПП (NN)
| ДПП ռուս.՝ ДПП (NN) | |
|---|---|
.jpg) | |
| Տեսակ | գիրք |
| Հեղինակ | Վիկտոր Պելևին |
| Բնագիր լեզու | ռուսերեն |
| Հրատարակչություն | Էքսմո |
| Հրատարակվել է | 2003 |
«ДПП (NN) (Անցումային շրջանի դիալեկտիկա ոչ մի տեղից դեպի ոչ մի տեղ)» (ռուս.՝ «ДПП (NN) (Диалектика Переходного Периода из Ниоткуда в Никуда)»), ռուս ժամանակակից գրող Վիկտոր Պելևինի հեղինակային ժողովածուն, որի մեծ մասը կազմում է հեղինակի հինգերորդ վեպը՝ «Թվերը», իսկ մնացածը՝ բովանդակությամբ կամ իմաստով նրա հետ կապված վիպակներ և պատմվածքներ։ Գիրքն առաջին անգամ հրատարակվել է 2003 թվականին։ Սա որոշակի դադարից հետո Պելևինի առաջին վեպն է. նախորդ վեպը՝ «Generation «П»», լույս էր տեսել 1999 թվականին։
Ժողովածուի բովանդակություն[1][խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Էլեգիա 2
- Մեծի հզորությունը
- Թվեր (վեպ)
- Ֆրանսիական մտքի մակեդոնական քննադատությունը (վիպակ)
- Մեկ վոգ (պատմվածք)
- Ակիկո (պատմվածք)
- Ֆոկուս խումբ (պատմվածք)
- Նշանավոր մարդկանց կյանք
- Բոն տոնի հյուրը (պատմվածք)
- Գրառում քամի որոնելու մասին (պատմվածք)
Սյուժե[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Թվեր» վեպ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վեպը պատմում է խորհրդային տղա Ստյոպայի կյանքի մասին, որն օգնության համար դիմում է թվերի մոգությանը։ Նա նախ ընտրում է յոթը որպես իր հովանավոր, բայց հետո իր ընտրությունը փոխում է հօգուտ 34-ի։ Նախ՝ յոթին «երկրպագում» էին շատ հայտնի մարդիկ, և Ստյոպան 7 համարի կողմից «լսված լինելու» իր հնարավորությունները գնահատում էր նվազագույն։ Երկրորդ՝ 3-ի և 4-ի գումարը նույն յոթն է։ Այս թվի հետ Ստյոպան անցնում է կյանքը։ Իր հաջողությունները նա կապում է 34 թվի հետ, իսկ անհաջողությունները՝ նրա հակոտնյայի՝ 43 թվի հետ։ Իրեն շրջապատող ամեն ինչի մեջ նա փնտրում է իր թվերի նշանները (օրինակ՝ պատառաքաղ՝ 3 ճեղք, 4 ատամ)[2]։
Վեպը կապված է ռուս գրականության տասնյակ դասական ստեղծագործությունների հետ՝ Դոստոևսկու «Ոճիր և պատիժ», «Կարամազով եղբայրներ», Սոլոգուբի «Չնչին սատանան», Կավերինի «Երկու կապիտան», Սոլժենիցինի «Արշիպելագ Գուլագ», կան նաև բազմաթիվ հղումներ Տոլստոյի, Պուշկինի (մասնավորապես՝ «Եվգենի Օնեգինին») և Մայակովսկու ստեղծագործություններին։ Եվրոպական և ամերիկյան գրականության հետ երկխոսությունը ներկայացված է Շեքսպիրի («Համլետ», «Ռոմեո և Ջուլիետ»), Ստենդալի («Կարմիրն ու Սևը») հիշատակումներով։ Ամենաուժեղ կապը ինչպես վեպի թեմատիկայում, այնպես էլ ստեղծագործական մեթոդում կարելի է նկատել Ռուսաստանի ավանգարդիստների, մասնավորապես՝ ОБЭРИУ-ի (Ռեալական արվեստի միավորում) բանաստեղծների հետ՝ Ալեքսանդր Վվեդենսկու, Դանիլ Խարմսի, Նիկոլայ Զաբոլոցկու հետ[3][4]։
Ժողովածուի այլ մասեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Ֆրանսիական մտքի մակեդոնական քննադատությունը»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պատմվածքի գլխավոր հերոսը թաթար գործարար Նասիխ Նասրատուլովիչ Նաֆիկովն է, որը հայտնի է Կիկա մականունով։ Նա նավթային մագնատի որդի է, որը ծնվել է Ռուսաստանում, բայց մեծացել և կրթվել է Եվրոպայում։ Կիկան հոր՝ մահափորձից մահանալուց հետո դառնում է հարուստ մարդ[5]։
Սորբոնում ստացած փիլիսոփայական կրթությունը տալիս է իր պտուղները. հերոսի մոտ զարգացնում է ատելությամբ գունավորված մոլուցք դեպի ֆրանսիական փիլիսոփայություն։ Կիկան, իրեն համարելով մեծ մտածող, սկսում է հրատարակել կեղծփիլիսոփայական աշխատություններ, որոնք հիմնականում ուղղված են ֆրանսիացի փիլիսոփաների դեմ՝ «Որտեղ սխալվեց Բոդրիյարը», «Դերիդան լճակից» և այլն։ Նրա ստեղծագործությունները ստանում են հակասական գնահատականներ[5]։
«Ակիկո»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պատմվածքում նկարագրվում է ЙЦУКЕН օգտատիրոջ շփումը վճարովի կայքի հետ, որը մասնագիտանում է կիբերսեքսում, ընդ որում՝ երկխոսությունների միայն այն մասը, որը գալիս է հենց կայքից[6]։
Գլխավոր հերոսի ինքնությունն անհայտ է։ Կայքից նրան հասած հաղորդագրություններից հայտնի է դառնում, որ նա տղամարդ է, որն ապրում է Մոսկվայի Մաշա Պորիվաևայի փողոցում։ Նա կայքում նախ գրանցվում է մեկամյա հասարակ անդամության համար 24,99 ԱՄՆ դոլարով, ապա 14,99 դոլարով այն բարձրանում է մինչև ոսկյա և 59,99 դոլարով գնում է «Գենձի արքայազնը և չարաճճիները» կայքի զեղչված բաժանորդագրությունը[6]։
Կայքի ադմինիստրատորները նրան մեղադրում են մանկապղծության մեջ, նշում են նրա IP հասցեն, բանկային քարտի համարը և այն փողոցը, որտեղ նա ապրում է, և նրան ստիպում են բաժանորդագրվել պլատինե անդամակցությանը[6]։
«Ֆոկուս խումբ»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Պատմվածքը հանդերձյալ կյանքի մասին եվրոպական պատկերացման չար ծաղրն է։ Մահից հետո յոթ հոգի հայտնվում են հանդերձյալ կյանքում և սկսում իրենց վերջին ճանապարհորդությունը։ Մահից հետո այն, ինչ նրանց թվում է որպես մարմին, ամենևին էլ մարմին չէ, այլ միայն հիշողություններ այն մասին, թե ովքեր էին իրենք նախկինում։ Հետևաբար ցանկացած միտք ակնթարթորեն հայտնվում է նրանց կերպարի վրա։ Այս ճանապարհին նրանք հանդիպում են խորհրդավոր «Լուսատու Էակին», որն իրեն անվանում է հոգիների ուղեկցող[7]։
«Լուսատու Էակը» խոսում է հումորով և շատ ծիծաղում, ինչպես նաև բոլորին զվարճալի մականուններ է տվել։ Զրույցի ընթացքում էակը յոթ անձանց հոգիներից իմանում է, թե կյանքի ընթացքում որ վայելքներն են նրանց բավականություն պատճառել[7]։
«Բոն տոնի հյուրը»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Համաձայն ժողովրդական համոզմունքների` մահացածների ճապոնական եռօրյա տոնին` Բոնին, մահացածների հոգիները վերադառնում են ողջերի մոտ և այցելում են իրենց հարազատներին ու մտերիմներին։ Այդպես էլ մեզանից յուրաքանչյուրը պարզապես հյուր է կյանքի անցողիկ տոնակատարությանը։ Մենք գալիս ենք կարճ ժամանակով, որպեսզի անհետանանք ընդմիշտ։ Փիլիսոփայական այս պատմվածքում ներկայացված են հեղինակի մտորումները կյանքի և մահվան, բարու և չարի, սիրո և ատելության մասին[8]։
«Գրառում քամի որոնելու մասին»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
«Գրառում քամի որոնելու մասին» պատմվածքը գրված է արևելյան փիլիսոփայական պատմվածքների ոգով և մարմնավորում է դաոսականության փիլիսոփայության որոշակի ասպեկտներ։ Ստեղծագործությունում նկատելի են բազմաթիվ հղումներ «Դաո Դե Ցզինին»[9]։
Քննադատություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- Лев Данилкин (2003 թ․ սեպտեմբերի 1). «Господин Гексаграмм». Афиша Воздух.
{{cite news}}: External link in|work= - Лев Данилкин (2003 թ․ սեպտեմբերի 15). ««Нет ничего слаще, чем дарить людям свободу». Лев Данилкин задает вопросы Виктору Пелевину». Афиша Воздух.
{{cite news}}: External link in|work= - Дмитрий Быков (2003 թ․ սեպտեմբերի 7). «Обнаружен Пелевин». Огонёк №32.
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Описание книги на сайте kniga.com
- ↑ Смирнова О. О. Знаки идентичности героев В. Пелевина (на примере романов «Омон Ра», «Generation „п“», «Числа») // Вестник Российского университета дружбы народов. Серия: Теория языка. Семиотика. Семантика. 2015. № 2.
- ↑ «Виктор Пелевин. Критика». md-eksperiment.org. Վերցված է 2021 թ․ փետրվարի 1-ին.
- ↑ Осьмухина О. Ю. Своеобразие интерпретации образов животных в романе В. Пелевина «Числа» // Вестник Нижегородского университета им. Н. И. Лобачевского, 2018, № 3, с. 211—215.
- ↑ 5,0 5,1 ««Македонская критика французской мысли» / Повести / Виктор Пелевин :: сайт творчества». pelevin.nov.ru. Վերցված է 2021 թ․ փետրվարի 10-ին.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 ««Акико» / Рассказы / Виктор Пелевин :: сайт творчества». pelevin.nov.ru. Վերցված է 2021 թ․ փետրվարի 28-ին.
- ↑ 7,0 7,1 ««Фокус-группа» / Рассказы / Виктор Пелевин :: сайт творчества». pelevin.nov.ru. Վերցված է 2021 թ․ փետրվարի 12-ին.
- ↑ Пелевин, Виктор (2020 թ․ հունվարի 31). «Гость на празднике Бон» (ռուսերեն). Litres. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 6-ին.
- ↑ Го Вэй. Диалог с китайской философией: «Дао дэ цзин» в рассказе Виктора Пелевина «Запись о поиске ветра» // Мир русского слова. — 2019. — № 2. — С. 76—80.