Լուրեր Նեպալից

Լուրեր Նեպալից;
Տեսակ	գրավոր աշխատություն
Ժանր	պատմվածք
Հեղինակ	Վիկտոր Պելևին
Բնագիր լեզու	ռուսերեն
Հրատարակվել է	1991

«Լուրեր Նեպալից» (ռուս.՝ «Вести из Непала»), ռուս ժամանակակից գրող Վիկտոր Պելևինի պատմվածքը, որն առաջին անգամ հրապարակվել է 1991 թվականին հեղինակային առաջին «Կապույտ լապտեր»^[1] և «Դեղին սլաքը»^[2] ժողովածուներում (1993)։

Բովանդակություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պատմվածքը սկսվում է տրոլեյբուսային հավաքակայանի ռացիոնալացման ինժեներ Լյուբոչկայի համար սովորական աշխատանքային առավոտվա նկարագրությամբ։ Նա շարժվող տրոլեյբուսի դռնից ցատկում է ուղիղ ջրափոսի մեջ և գնում աշխատանքի։ Աստիճանաբար սողոսկում են մանրամասներ, որոնք կասկածի տակ են դնում գործողության իրական լինելը, ինչպես նաև ավելանում է պատմվածքի ծանր տրամադրությունը։ Օրինակ, Լյուբոչկան հանդիպում է գիշերանոցներով երկու անծանոթի, որոնցից մեկը «Չե՞ք մրսում արդյոք» հարցին պատասխանում է, որ իրենք այս ամենը տեսնում են երազում։ Սեղանի վրա գանգերից պատրաստված ամաններ են, որոնց պատերին կպած են թեյի տերևներ^[3]։ Այնուհետև Լյուբոչկայի գլխավերևով թռչում է մեծ շան չափի «թաղանթաթևավոր մի արարած»։ Հետո Լյուբոչկան իր բամբակե բաճկոնի գրպանում հայտնաբերում է «Բազմադեմ Կատմանդուի» մասին հուշաթերթիկ, որը պատմում է Նեպալում դրախտային կյանքի մասին^[4]։ Ի վերջո, արտադրական ժողովի ընթացքում բացահայտվում է դառը ճշմարտությունը. սա պատմվածքի հերոսների առաջին օրն է մահից հետո ծաղրերգական հանդերձյալ աշխարհում, երբ, ըստ ուղղափառ դավանաբանության, սկսվում են այսպես կոչված օդային փորձությունները (տանջանքները)՝ հերոսները վերապրում են մոտավորապես նույնը, ինչ կյանքում։ Պատմվածքն ավարտվում է այնպես, ինչպես սկսվել էր, հավանաբար Պելևինի սիրելի գրողներից մեկի՝ Վլադիմիր Նաբոկովի պատմվածքների ազդեցությամբ։ Պարզվում է, որ հերոսուհու սպիտակ վերնաշապիկի վրայի սև շերտը պահպանաշերտի հետքն է^[3]։ Գիտակցելով սեփական մահը՝ Լյուբոչկան շտապում է դեպի դուռը, բայց պարզվում է, որ դա շարժվող տրոլեյբուսի դուռ է^[4]։

«Լուրեր Նեպալից» պատմվածքում հեղինակը ծաղրում է խորհրդային իրականությունը, որը հերոսների համար դժոխքին մոտ սարսափելի երազ էր դարձել։ Հենց սկզբից խոսվում է այս աշխարհում մարդկանց վիճակի անելանելիության մասին^[4]։ Ճշմարտությունն այն մասին, որ հերոսներն արդեն այլ աշխարհում են, ներկայացվում է քաղինֆորմացիայի տեսքով` ռադիոհաղորդավարի շուրթերով^[5]։

Հրապարակում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պատմվածքն առաջին անգամ տպագրվել է 1991 թվականին Պելևինի հեղինակային առաջին՝ «Կապույտ լապտեր» ժողովածուում։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ В. Пелевин. Синий фонарь. М.: Текст, 1991, стр. 125.
↑ В. Пелевин. Желтая стрела. М.: Вагриус, 1998, стр. 171.
↑ ^3,0 ^3,1 История русской литературы ХХ века. В 4 кн. Кн. 4. 1970-2000 годы под ред. Л. Ф. Алексеевой. М.: Высшая школа, 2008. — С. 79
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Щучкина Т. В. Циклическое единство малой прозы В. Пелевина (сборник рассказов «Синий фонарь») // Вестник Санкт-Петербургского университета. Язык и литература. 2009.
↑ Радуга. 2001. — С. 132.