Սովորել է ծննդավայրի Արամյան, ապա՝ Յոզղատի Վահանյան դպրոցում։ Եղել է «Փոքր Հայքի կազմակերպության» անդամ։ Գործել է Կեսարիայի շրջանում։ Թուրք իշխանություններին թյուրիմացության մեջ դնելու համար Ծառուկյանը և իր խումբը՝ Կ. Բարսեղյան, Մ. Խանապախյան, Փ. Յաղուպյան. Հ. Արզումանյան, հայտնի ավազակախմբի նմանությամբ անվանվել են «Չելլո»։ Ծառուկյանը հայ ժողովրդին կոչ է արել ինքնապաշտպանության, հարուստներից խլել և չքավոր գյուղացիներին բաժանել ունեցվածքը՝ սարսափ տարածելով պաշտոնյաների շրջաններում։ Թուրքական կառավարությանը հաջողվել է սկզբում ձերբակալել Ծառուկյանի ընկերներին, 1893 թվականի փետրվարի 17-ին՝ Ծառուկյանին։ Հուլիսի 18-ին բոլորին կախաղան են բարձրացրել։ Վերջին նամակում հույս հայտնելով, որ մոտենում է հայ ժողովրդի ազատագրության ժամը, Ծառուկյանը գրել է. «Հայու ազատությունը հայը պիտի գործե, մուրալը օգուտ չունի, միշտ պիտի խաբեն մեզի»։ Ծառուկյանի մասին ժողովուրդը շատ զրույցներ, ասքեր ու երգեր է հյուսել։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբանական տարբերակը վերցված է«Հայկական հարց» հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո։
