Սերգեյ Միլորադովիչ

Սերգեյ Միլորադովիչ; ռուս.՝ Сергей Милорадович
Ծնվել է	հուլիսի 4 (16), 1851
Ծննդավայր	Q4414624?, Մոժայսկի շրջան
Վախճանվել է	փետրվարի 4, 1943 (91 տարեկան)
Մահվան վայր	Մոսկվա, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն	Ռուսական կայսրություն, Ռուսական հանրապետություն, Խորհրդային Ռուսաստան և ԽՍՀՄ
Կրթություն	Մոսկվայի նկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ուսումնարան (1878)
Մասնագիտություն	նկարիչ
Ոճ	ռեալիզմ
Ժանր	պատմական, ժանրային գեղանկարչություն
Թեմաներ	գեղանկարչություն
	Sergey Miloradovich Վիքիպահեստում

Սերգեյ Դմիտրիևիչ Միլորադովիչ (ռուս.՝ Серге́й Дми́триевич Милора́дович, 4 (16) հուլիսի, 1851, Տյոսովո, Մոժայսկի գավառ, Մոսկվայի նահանգ, Ռուսական կայսրություն – 4 փետրվարի, 1943, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ռուս պատմական և կենցաղային գեղանկարիչ, մանկավարժ, Գեղարվեստի կայսերական ակադեմիայի ակադեմիկոս^[1], Գեղարվեստական շրջիկ ցուցահանդեսների ընկերության անդամ^[2]։

Կենսագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Սերգեյ Միլորադովիչը ծնվել է 1851 թվականի հուլիսի 4-ին (նոր տոմարով՝ հուլիսի 16) Մոսկվայի նահանգի Մոժայսկի գավառի Տյոսովո գյուղում, գյուղական սարկավագի ընտանիքում։ 1861-1872 թվականներին սովորել է սեմինարիայում, ապա 25 տարի որպես դպիր ծառայել Հարության եկեղեցում, որին կից ապրել է։ 1874-1878 թվականներին հաճախել է Մոսկվայի նկարչության, քանդակագործության և ճարտարապետության ուսումնարան, որտեղ պարապմունքները վարում էին Եֆգրաֆ Սորոկինը, Վասիլի Պերովը, Իլարիոն Պրյանիշնիկովը։ 1885-1923 թվականներին Սերգեյ Միլորադովիչը մասնակցել է Գեղարվեստական շրջիկ ցուցահանդեսների ընկերության ցուցահանդեսներին։

Սերգեյ Միլորադովիչը նկարել է տեսարաններ հոգևորականության, վանականության պատմությունից։ Նրա աշխատանքներից առավել հայտնի են «1666 թվականի Սև ժողովը» (ռուս.՝ «Чёрный собор 1666 года», Տրետյակովյան պատկերասրահ), «Գերմոգեն պատրիարքը», «Ավագերեց Ավվակումը Բրատսկի բերդում» (ռուս.՝ «Протопоп Аввакум в братском остроге»), «Ավակումը Սիբիր գնալիս» (ռուս.՝ «Аввакум, идущий в Сибирь»), «Զատկի նախօրեին» նկարները։ 1909 թվականին Սերգեյ Միլորադովիչն ստացել է ակադեմիկոսի կոչում^[3]։ 1914 թվականից հետո նա դասավանդել է Մոսկվայի գեղանկարչության ուսումնարանում, մասնակցել է Ուսպենսկի տաճարի վերանորոգման հանձնաժողովի աշխատանքներին։

Խորհրդային տարիներին Սերգեյ Միլորադովիչն իր տարիքի ու հոգևոր գեղանկարչության նկատմամբ պահանջարկի նվազման պատճառով դադարեցրել է իր ակտիվ նկարչական գործունեությունը, սակայն շարունակել է դասավանդել տարբեր ուսումնական հաստատություններում։

Սերգեյ Միլորադովիչը մահացել է 1943 թվականի փետրվարի 4-ին Մոսկվայում։

Պատկերասրահ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Սև ժողով: Սոլովեցկի վանքի ապստամբությունն ընդդեմ նոր տպագրված գրքերի 1666 թվականին», (1885), կտավ, յուղաներկ, Տրետյակովյան պատկերասրահ
«Оборона Троице-Сергиевой лавры»,
(1894), կտավ, յուղաներկ,
Ռուսական պետական թանգարան
«Ավվակումի ճանապարհորդությունը դեպի Սիբիր»
(1898), կտավ, յուղաներկ,
Կրոնի պատմության պետական թանգարան
«Պատրիարք Նիկոնի դատը»
(1885), կտավ, յուղաներկ, Կրոնի պատմության պետական թանգարան

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ Кондаков С. Н. Милорадовичъ, Сергѣй Дмитрiевичъ // Список русских художников к юбилейному справочнику Императорской Академии Художеств. = Списокъ русскихъ художниковъ къ юбилейному справочнику Императорской Академіи Художествъ. — СПб: Товарищество Р. Голике и А. Вильборг., 1914. — Т. II. — С. 129. — 454 с.
↑ Армеева Л. А. Сергей Дмитриевич Милорадович – художник и педагог. Деятельность в контексте проблемы возрождения православного иконописания в конце XIX столетия (к истории одного экспоната)(ռուս.) // Научный богословский портал Богослов.Ru. — М: Центр информационных технологий Московской духовной академии, 2010. — В. от 28 декабря.
↑ Милорадовичъ, Сергѣй Дмитрiевичъ // Новый энциклопедический словарь = Новый энциклопедическій словарь / под общей редакцией почётного академика К. К. Арсеньева. — Петроград: Ф. А. Брокгауз (Лейпциг), И. А. Ефрон (С.-Петербург), 1915. — Т. XXVI «Мацеёвскiй — Молочная кислота». — С. 533. — 960 с.

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Григорьева В. А. С. Д. Милорадович // Русское искусство. Очерки о жизни и творчестве художников второй половины XIX века. — М: «Искусство», 1971. — Т. 2. — С. 231-258. — 564 с. — 20 000 экз.
Лазарев С. Е., Курдюмов О. Г. Церковный раскол XVII века в произведениях русской живописи // Научные ведомости Белгородского государственного университета. Серия «История. Политология». 2015. № 19 (216). Выпуск 36. С. 77–83.

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Армеева Л. А. Сергей Дмитриевич Милорадович – художник и педагог. Деятельность в контексте проблемы возрождения православного иконописания в конце XIX столетия (к истории одного экспоната)(ռուս.) // Научный богословский портал Богослов.Ru. — М: Центр информационных технологий Московской духовной академии, 2010. — В. от 28 декабря.
«Милорадович Сергей Дмитриевич в «Энциклопедии русской живописи»» (ռուսերեն)։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-05-14-ին։ Վերցված է 2011-07-16
«Милорадович Сергей Дмитриевич в Галерее издательства «Белый Город»» (ռուսերեն)։ Издательство «Белый город»։ Վերցված է 2011-07-16 (չաշխատող հղում)
«Милорадович Сергей Дмитриевич в Энциклопедии живописи и графики Art-каталог» (ռուսերեն)։ Վերցված է 2011-07-16

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Սերգեյ Միլորադովիչ կատեգորիայում։

[Кондаков-1] Кондаков С. Н. Милорадовичъ, Сергѣй Дмитрiевичъ // Список русских художников к юбилейному справочнику Императорской Академии Художеств. = Списокъ русскихъ художниковъ къ юбилейному справочнику Императорской Академіи Художествъ. — СПб: Товарищество Р. Голике и А. Вильборг., 1914. — Т. II. — С. 129. — 454 с.

[Богослов-2] Армеева Л. А. Сергей Дмитриевич Милорадович – художник и педагог. Деятельность в контексте проблемы возрождения православного иконописания в конце XIX столетия (к истории одного экспоната)(ռուս.) // Научный богословский портал Богослов.Ru. — М: Центр информационных технологий Московской духовной академии, 2010. — В. от 28 декабря.

[БЕ-3] Милорадовичъ, Сергѣй Дмитрiевичъ // Новый энциклопедический словарь = Новый энциклопедическій словарь / под общей редакцией почётного академика К. К. Арсеньева. — Петроград: Ф. А. Брокгауз (Лейпциг), И. А. Ефрон (С.-Петербург), 1915. — Т. XXVI «Мацеёвскiй — Молочная кислота». — С. 533. — 960 с.

[1]

[2]

[3]