Կոստանդին Ծիրանածին (905– 9 նոյեմբերի, 959), Բյուզանդիայի կայսր 913-920–ին և 944 թվականից։ Լևոն Զ-ի որդին է, պատկանում է Մակեդոնական (Հայկական) հարստությանը։
Կոստանդին Ծիրանածնի օրոք իշխանությունները պայքարել են ֆեոդալական ավագանու կենտրոնախույս նկրտումների դեմ, ձգտել են պահպանել գյուղական համայնքը։ Բյուզանդիան պատերազմել է բուլղարների և արաբների դեմ։ Ձգտելով ամրապնդել Բյուզանդիայի դիրքը Հայաստանում՝ Ատրպատականի ամիրա Յուսուֆի արշավանքի ժամանակ Կոստանդին Ծիրանածինը և պատրիարքը Աշոտ Բ Երկաթին և կաթողիկոս Հովհաննես Դրասխանակերտցուն հրավիրել են Կ. Պոլիս, օգնական զորք տվել Հայոց թագավորին։
Կոստանդին Ծիրանածնի օրոք աչքի են ընկել բյուզանդական հայազգի զորավորներ Բագարատուկը, Մանուկը[փա՞ստ], Մլեհը, Վարդաս, Լևոնը և Թոռնիկյանները։
Constantine VII, De ceremoniis, ed. J. Reiske (2 vols., 1829, 1830). English translation 'The Book of Ceremonies' accompanying the Greek text in 2 volumes by Ann Moffatt and Maxene Tall, Canberra 2012 (Byzantina Australiensia 18).
Constantine VII, De administrando imperio, ed. G. Moravcsik, tr. R.J.H. Jenkins (1967)
Constantine VII, 'Story of the Image of Edessa', tr. B. Slater, J. Jackson, in I. Wilson, The Turin Shroud (1978), p. 235-51
Constantine VII, Three treatises on Imperial military expeditions, ed. tr. J.F. Haldon (1990).
