Յուպիտեր LXXII

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Յուպիտեր LXXII
Հիմնական տվյալներ
Հայտնաբերվել է27 սեպտեմբեր 2011[1] թ. (Սքոթ Շեփարդի կողմից)
Բացարձակ մեծություն (H)23,7[2]
Հեռավորությունը Յուպիտեր22 462 000 կմ[2]
Ուղեծրային տվյալներ
Էքսցենտրիսիտետ0,233[2]
Սիդերիկ պարբերություն686,6 օր[2]
Թեքվածություն163,3° (խավարածրի հարթության նկատմամբ)[2]
Ֆիզիկական հատկանիշներ
Շառավիղ~1 կմ (ենթադրված)[2]
Միջին խտություն2,6 գ/սմ3 (ենթադրված)
Ալբեդո0,04 (ենթադրություն)
Մթնոլորտային տվյալներ

Յուպիտեր LXXII, Յուպիտերի անկանոն բնական արբանյակներից է, ունի հակադարձ շարժում։ Հայտնաբերվել է Սքոթ Շեփարդի ղեկավարած խմբի կողմից 2011 թվականին, սկզբում արբանյակը ստացել է S/2011 J 1 ժամանակավոր անվանումը[1][3]։

Յուպիտեր LXXII արբանյակը ունի մոտ 2 կմ տրամագիծ, և պտտվում է Յուպիտերի շուրջ միջինում 22 462 000 միլիոն կմ հեռավորության վրա, 686,6 օրվա ընթացքում[1][2]։ Արբանյակի ուղեծրի թեքումը կազմում է 163,3° խավարածրի հարթության նկատմամբ, իսկ էքսցենտրիսիտետը 0,233 է[1][2]։

Յուպիտեր LXXII արբանյակը պատկանում է Կարմեի խմբին, որի արբանյակները ունեն հակադարձ շարժում, հեռավորությունը մոլորակից ընկնում է 23 - 24 գիգամետր միջակայքում, իսկ ուղեծրի թեքումը մոտ 165° է։

Արբանյակը չէր դիտարկվել հայտնաբերման պահից ի վեր, և համարվում էր կորսված[4][5][6][7], ակայն այն վերահայտնաբերվոց 2018 թվականի սեպտեմբերի 17-ին[8]։

Տես նաև[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 MPEC 2012-B97 : S/2011 J 1 AND S/2011 J 2 2012 Jan. 29 (issued)
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 Scott S. Sheppard's Moons of Jupiter page on Carnegie Science website
  3. Jupiter's Known Satellites
  4. Beatty, Kelly (2012 թ․ ապրիլի 4). «Outer-Planet Moons Found — and Lost». www.skyandtelescope.com. Sky & Telescope. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին.
  5. Brozović, Marina; Jacobson, Robert A. (2017 թ․ մարտի 9). «The Orbits of Jupiter's Irregular Satellites». The Astronomical Journal. 153 (4). Bibcode:2017AJ....153..147B. doi:10.3847/1538-3881/aa5e4d.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)
  6. Jacobson, B.; Brozović, M.; Gladman, B.; Alexandersen, M.; Nicholson, P. D.; Veillet, C. (2012 թ․ սեպտեմբերի 28). «Irregular Satellites of the Outer Planets: Orbital Uncertainties and Astrometric Recoveries in 2009–2011». The Astronomical Journal. 144 (5). Bibcode:2012AJ....144..132J. doi:10.1088/0004-6256/144/5/132. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին.
  7. Sheppard, Scott S. (2017). «New Moons of Jupiter Announced in 2017». home.dtm.ciw.edu. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 27-ին. «We likely have all of the lost moons in our new observations from 2017, but to link them back to the remaining lost 2003 objects requires more observations a year later to confirm the linkages, which will not happen until early 2018. ... There are likely a few more new moons as well in our 2017 observations, but we need to reobserve them in 2018 to determine which of the discoveries are new and which are lost 2003 moons.»
  8. Williams, Garreth W. (2018 թ․ սեպտեմբերի 17). «MPEC 2018-S24 : S/2011 J 1». Minor Planet Center.