Մասնակից:Alvardn22/Ավազարկղ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից

Իմիպրամին (լատին․՝ Imipraminum), ամիտրիպտիլինի հետ միասին հանդիանում են եռցիկլիկ հակադեպրեսանտների հիմնական ներկայացուցիչները։ Պատմականորեն այն ամենաառաջին հակադեպրեսանտներից մեկն է և պայմանավորված իր բարձր արդյունավետությամբ ու կլինիկական արժողությամբ, այն կիրառվում է մինչև օրս[1]։ Թիմոանալեպտիկ (հակադեպրեսանտ) ակտիվությունը ուղեկցվում է հոգեխթանիչ ազդեցությամբ։

Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իմիպրամինը սինթեզվել է 1950-ականների վերջին[2] Ciba-Geigy (այժմ՝ Novartis) կազմակերպության կողմից։ Կլինիկական փորձարկումների ժամանակ այն ցուցաբերել է բարձր արդյունավետություն, նույնիսկ ամենածանր դեպրեսիաների ժամանակ[3]: Դրա հեր կապված հասկանալի է դառնում, թե ինչու է իմիպրամինը համեմատաբար հաճախ առաջացնում մանիակալ և հիպոմանիակալ ռեակցիաներ, հատկապես բիպոլյար (երկբևեռ) խանգարման բուժման ժամանակ։ Ըստ արևմտյան հետազոտողների, մանիայի կամ հիպոմանիայի դրսևորման հավանականությունը իմպրամինով I տիպի երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարման բուժման ժամանակ կազմում է մոտ 25%[4]: Այսպիսի ուժեղ հակադեպրեսանտ ազդեցությամբ դեղը նպատակահարմար է կիրառել հատկապես կայուն դեպրեսիայի բուժման ժամանակ։

Այժմ հակադեպրեսանտների նոր դասերի հայտնվելը, ինչպիսիք են սերոտոնինի հետզավթման ընտրողական արգելակիչները (SSRI), բժիշկներին ընտրության ավելի մեծ հնարավորություն են տվել, հատկապես այն դեպքերում, երբ իմիպրամինի կողմնակի ազդեցությունները վատ տանելի են հիվանդների կողմից:

Ֆարմակոդինամիկա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ըստ ազդեցության մեխանիզմի, իմիպրամինը հանդիսանում է մոնոամինային նյարդամիջնորդանյութերի հետզավթման արգելակիչ։ Իմիպրամինի ազդեցությունը ընտրողական չէ։ Այն միաժամանակ արգելակում է նորադրենալինի, դոֆամինի, սերոտոնինի և այլ նյարդամիջնորդանյութերի հետզավթումը, ինչը բերում է դրանց կուտակմանը սինապտիկ ճեղքում և, որպես հետևանք ուժեղացնում է դրանց ֆիզիոլոգիական ազդեցությունը: Իմիպրամինին բնորոշ է նաև խոլինոլիտիկ ակտիվությունը։

Դեղը նպաստում է կարոտի զգացողության նվազմանը, տրամադրութան լավացմանը (թիմոլեպտիկ ազդեցություն), առույգացմանը, շարժողական արգելակման նվազեցմանը, հոգեկան և օրգանիզմի ընդհանուր տոնուսի բարձրացմանը:

Ֆարմակոկինետիկա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ներընդունման դեպքում իմիպրամինը լավ է ներծծվում (կենսամատչելիությունը կազմում է 30-77%), ներս ընդունելուց հետո պլազմայում դեղի առավելագույն կոնցենտրացիան հասնում է 1-2 ժամ հետո և ներմկանային ներմուծումից՝ 30-60 րոպե հետո: Կիսատրոհման պարբերությունը կազմում է 4-ից 24 ժամ, ինչը՝ դեղաչափի աստիճանական բարձրացման գործընթացում պահանջում է դեղաչափի անհատական ​​ընտրություն:

Ցուցումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իմպրամինը կրառում են դեպրեսիայով ուղեկցվող տարբեր ծագման իրավիճակներում, հատկապես ասթենոդեպրեսիաների ժամանակ, որոնք ուղեկցվում են շարժողական և մտավոր ունակությունների արգելակմամբ, ինչպես նաև էնդոգեն դեպրեսիայի, ինվոլյուցիոն, կլիմակտերիկ դեպրեսիայի, ռեակտիվ դեպրեսիայի, անձի խանգարման (փսիխոպաթիա) և նևրոզի ժամանակ դրսևորվող դեպրեսիվ վիճակներում, նաև ալկոհոլային դեպրեսիաների ժամանակ։

Սովորաբար ծանր դեպրեսիաների ժամանակ այն ​​կիրառվում է որպես ընտրության երկրորդ միջոց։ Կիրառվում է նարկոլեպսիայի ժամանակ, ունի սահմանափակ կիրառություն միգրենի[5], ուշադրության պակասի և հիպերակտիվության համախտանիշի, գլխուղեղի ցնցումների հետևանքների բուժման մեջ: Իմիպրամինը կարող է նշանակվել նաև տագնապային գրոհների[6] և քրոնիկական ցավերի բուժման համար:

Կիրառման եղանակ և դեղաչափեր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Որպես կանոն, իմիպրամինը նշանակում են ներընդունման եղանակով ուտելուց հետո՝ սկսած օրական 75-100 մգ դեղաչափից, այնուհետև դեղաչափը օրական ավելացնում են 25 մգ-ով և հասցնում 200-250 մգ/օր: Հակադեպրեսանտ ազդեցության դրսևորման դեպքում խորհուրդ չի տրվում դեղաչափի հետագա ավելացում: Առանձին դեպքերում, ինչպիսիք են դեղի նկատմամբ կայունությունը և կողմնակի ազդեցությունների բացակայությունը, կիրառվում է օրական մինչև 300 մգ: Բուժման տևողությունը միջինում 4-6 շաբաթ է, այնուհետև դեղաչափը աստիճանաբար կրճատվում է ( յուրաքանչյուր 2-3 օրը մեկ՝ 25 մգ-ով) և անցնում են պահպանողական դեղաչափերին (սովորաբար 25 մգ՝ օրական 1-4 անգամ):

Իմպրամինով բուժումը պետք է իրականացվի բժշկի հսկողության տակ: Պետք է ի նկատի ունենալ, որ դեպրեսիայի նվազման և ակտիվության աճին զուգահեռ կարող են ուժգնանալ զառանցանքը, անհանգստությունը և հալյուցինացիաները:

Անհրաժեշտության դեպքում (շիզոֆրենիայով, ինվոլյուցիոն մելանխոլիայով (ինքնամփոփվածություն), տագնապային ագիտացիայի դեպքում և այլն), իմիպրամինը կարելի է զուգակցել նեյրոլեպտիկների հետ։

Ներհիվանդանոցային պայմաններում՝ ծանր դեպրեսիայով ուղեկցվող դեպքերում, կարելի է իրականացնել համակցված բուժում՝ միջմկանային ներարկումների տեսքով, որոնք այնուհետև փոխարինվում են դեղի ներընդունումով: Երբեմն բուժումը սկսում են հարվածային դեղաչափով՝ 100-150 մգ ներմկանային ներարկմամբ կամ 200-250 մգ բերանացի, հետո հակադեպրեսանտ ազդեցության դրսևորման հետ մեկտեղ դեղաչափը աստիճանաբար նվազեցնում են:

Երեխաների և տարեց հիվանդների համար իմիպրամինի դեղաչափերը պետք է լինեն ավելի փոքր: Տարեց հիվանդներին իմիպրամինը նշանակվում է սկսած 10 մգ դեղաչափից օրական 1 անգամ՝ դեղաչափը 10 օրվա ընթացքում աստիճանաբար ավելացնելով մինչև 30-50 մգ կամ նույնիսկ ավելի՝ մինչև տվյալ հիվանդի համար օպտիմալ դեղաչափը, հաշվի առնելով դեղի կողմնակի ազդեցությունները:

Մեծահասակների համար, բերանացի ընդունման դեպքում առավելագույն միանվագ դեղաչափը 100 մգ է, առավելագույն օրական դեղաչափը՝ 300 մգ, ներմկանայինի դեպքում ՝ առավելագույն միանվագ դեղաչափը՝ 50 մգ, առավելագույն օրական դեղաչափը՝ 200 մգ:

Կիրառում մանկական հասակում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մանկական պրակտիկայում իմիպրամինը երբեմն նշանակվում է (ցածր դեղաչափերով) գիշերային վախերի և ֆունկցիոնալ գիշերային էնուրեզի (անմիզապահություն) բուժման նպատակով: Ազդեցության մեխանիզմը, հավանաբար, կապված է այն բանի հետ, որ իմիպրամինի կիրառման դեպքում քունը դառնում է ավելի մակերեսային: Նմանատիպ ազդեցություն կարող են ունենալ նաև այլ հակադեպրեսանտներ, որոնցում թիմոլեպտիկ ազդեցությունը զուգորդվում է կենտրոնական նյարդային համակարգի վրա խթանիչ ազդեցությամբ:

Երեխաներին նշանակվում է ներս, սկսած 10 մգ դեղաչափից, օրական 1 անգամ։ 10 օրվա ընթացքում դեղաչափը աստիճանաբար ավելացվում է 1-ից 7 տարեկան երեխաների համար մինչև 20 մգ, 8-ից 14 տարեկանների համար՝ մինչև 20-50 մգ, 14 տարեկանից բարձր երեխաների համար՝ մինչև 50 մգ կամ ավելի:

Հատուկ ցուցումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դեղի կիրառման վաղ և/կամ կտրուկ դադարեցումը կարող է հանգեցնել դեպրեսիայի առաջացման կամ վերսկսման, այսինքն հանման համախտանիշի [7] զարգացման (տագնապ, անհանգստություն, գերքրտնարտադրություն, սրտխառնոց, փսխում և այլն) [8]: Հետևաբար, իմիպրամինի կիրառումը պետք է դադարեցվի աստիճանաբար՝ դեպրեսիայի ախտանշաների լիովին անհետանալուց հետո:

Բուժման ընթացքում արգելվում է ալկոհոլային խմիչքների օգտագործումը: Առաջարկվում է բուժման ընթացքում արյան բաղադրության և լյարդի ֆունկցիայի մշտադիտարկում: Շաքարային դիաբետով հիվանդների դեպքում անհրաժեշտ է կարգավորել ներընդունվող հիպոգլիկեմիկ դեղերի (օրինակ՝ մետֆորմինի) դեղաչափը՝ ըստ արյան մեջ գլյուկոզի մակարդակի: Բուժման սկզբնական շրջանում պետք է հրաժարվել մեքենա վարելուց և պոտենցիալ վտանգավոր այլ գործողություններից[1]:

Կողմնակի ազդեցություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Քնի խանգարումներ, վախի, անհանգստության և դրդվածության ուժեղացում, մինչև հոգեմարմնական դրդվածության ծանր վիճակներ[7]: Էնդոգեն հոգեկան խանգարումների ժամանակ հոգեկան ախտանիշների և ագրեսիվության հնարավոր ակտիվացում: Երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարման ժամանակ նպաստում է փուլի (մոլուցքի կամ հիպոմանիայի զարգացման) ինվերսիային [7][9]: Քանի որ իմիպրամինի կիրառման ժամանակ հնարավոր է անքնության առաջացում կամ ուժեղացում, դեպրեսիայի բուժման ժամանակ խորհուրդ է տրվում այն ​​ընդունել օրվա առաջին կեսին (մինչև 15-16 ժամ):

Իմիպրամինով բուժման ընթացքում հնարավոր կողմնակի ազդեցություններից են նաև գլխացավը, գլխապտույտը, գերքրտնարտադրությունը, հաճախասրտությունը, դիսպեպսիան և ստամոքսացավը, ագրանուլոցիտոզը[10], լյարդի դիսֆունկցիան, աղմուկը ականջներում , կաթնագեղձերի մեծացումը[11], ցնցումները, դիզարտրիան, ցնցումները, շարժումների կոորդնացիայի խանգարումը, պարէսթեզիան, կաթնահոսությունը (գալակտոռեա), լուսազգայունությունը[12]։ Կարող են զարգանալ նաև խոլինոլիտիկ կողմնակի ազդեցություններ[13] (բերանի չորություն, ակոմոդացիոն խանգարումներ, միզարձակման ուշացում, փորկապություն, շփոթություն, հիշողության խանգարում[14], հաճախասրտություն[8]), օրթոստատիկ հիպոտենզիա, նախասիրտ- փորոքային պաշարում, էքստրասիստոլա, զարկերակային ճնշման տատանումներ[14]։ Տարածված կողմնակի ազդեցություն է նաև քաշի ավելացումը[13]: Իմիպրամինը նվազեցնում է ցնցումային նոպաների շեմը: Երբեմն դրսևորվում են ալերգիկ ռեակցիաներ[14], էոզինոֆիլիա և ժամանակավոր լեյկոցիտոզ։ Հնարավոր է նաև խոլեստատիկ դեղնախտի զարգացում[14]։ Հազվադեպ կարող է առաջանալ սրտի իշեմիա, սրտի կաթված[8]:

Իմիպրամինը, ունենալով արտահայտված խթանիչ ազդեցություն, ինչպես մյուս խթանիչ հակադեպրեսանտները,կարող է բարձրացնել տագնապի զգացողությունը հոգեկան խանգարման կառուցվածքում, ծանրացնել հոգեկան համախտանիշի բարդ կառուցվածքով հիվանդների վիճակը: Սա կարող է բերել հիվանդների ինքնասպանության հակվածության մեծացմանը: Պարզ դեպրեսիվ ախտանշաներով իրավիճակներում (այսինքն՝ դեպրեսիայի ամենատիպիկ ձևերը, որոնք ընթանում են առանց տագնապի և դրդվածության, ախտանշանների բնորոշ եռյակով՝ տրամադրության անկում, հոգեմարմնական և մտավոր արգելակում), իմիպրամինը նպաստում է մտավոր արգելակման նվազմանը, որը կարող է հանգեցնել հիվանդների մոտ աուտոագրեսիվ գործողությունների[15]:

Երբեմն իմիպրամինի կիրառումը հանգեցնում է դելիրիայի դրսևորման, շատ հազվադեպ, նորմալ գիտակցության պայմաններում լսողական հալյուցինացիաների առաջացման, նաև՝ կատատոնիային համանման ստուպորի դրսևորման[7]:

Նևրոտիկ դեպրեսիայի և հոգեծին ցավերի առկայության պայմաններում իմիպրամինի ազդեցության ներքո կարող է ուժեղանալ անհանգստությունը, դրսևորվել տասիկինեզիա, ակատիզիա: Հիվանդների մոտ դա առաջացնում է գործելու կամ շարժվելու տանջալի, չմոտիվացված, անդիմադրելի ցանկություն: Այս վիճակում ինքնասպանության հակվածությունը մի քանի անգամ մեծանում է[15]։

Իմիպրամինի լուծույթները պարէնտերալ ներմուծման դեպքում երբեմն գրգռում են հյուսվածքները[12]

Մանիակալ համախտանիշ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իմիպրամինի կիրառմամբ ինդուկցված մանիակալ համախտանիշի կլինիկան կարող է էապես չտարբերվել երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարման մանիակալ փուլի սովորական դրսևորումներից։ Հիվանդները չափազանց ակտիվ են, շատախոս, շարժուն, բարձր տրամադրությամբ, մտածելու արագությունը և ուշադրության շեղվածությունը մեծացած են։ Հնարավոր է նաև ագրեսիվ մանիայի դրսևորում, որն արտահայտվում է դյուրագրգռությամբ, զայրույթով, ագրեսիվությամբ[7]։

Իմպրամինի ընդունման ֆոնի վրա առաջացած մանիակալ վիճակների տևողությունը տարբեր է։ Դրանք կարող են լնել կարճաժամկետ, ավարտվեն մի քանի օրվա ընթացքում կամ նույնիսկ դեղի ընդունման դադարեցումից հետո մի քանի ժամվա ընթացքում։ Բայց հիվանդների մի մասի մոտ մանիակալ վիճակները կարող են ձգձգվել և տևել մի քանի ամիս՝ չնայած իմիպրամինի կիրառման դադարեցմանը ու մանիայի բուժման համար դեղերի կիրառմանը[7]։

Չնայած հիվանդներից շատերը, որոնց մոտ դեպրեսիվ փուլից մանիակալ փուլի անցումը իրականացել է իմիպրամինով բուժման ազդեցությամբ, իսկապես տառապում են երկբևեռ աֆեկտիվ խանգարումով (հատկապես դա վերաբերում է նրանց, ում մոտ հակադեպրեսանտի կիրառման դադարեցումից հետո մանիակալ վիճակը պահպանվում է երկար ժամանակ), և հիվանդների զգալի մասի մոտ մանիայի զարգացումը պայմանավորված է միայն հակադեպրեսանտների ընդունումով: Հարկ է նշել, որ իմիպրամինով մակածված մանիայի համար հաճախ բնութագրական է դյուրագրգռությունը, խնդրահարույց լինելը, երբեմն ուրախության օտարումը, սակայն այս պատկերը յուրահատուկ չէ, և կոնկրետ հիվանդին հետազոտելիս հիմնվելով միայն մանիայի հոգեախտաբանական դրսևորումների առանձնահատկությունների վրա, հնարավոր չէ պարզել, թե որն է եղել պատճառը[7]:

Գերդեղաչափում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Դեղի գերդեղաչափման դեպքում կարող են դրսևորվել անքնություն և դրդվածություն[16]։ Իմիպրամինին բնորոշ է մահացության բարձր վտանգը[17]։

Փոխազդեցություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Իմիպրամինը չի կարելի նշանակել MAO-ի (մոնոամինօքսիդազ) արգելակիչների հետ համատեղ [16] կամ դրանց ընդունումը դադարեցնելուց անմիջապես հետո: Դեղը կարող է կրառել MAO արգելակիչների ընդունման դադարեցումից 1-2 շաբաթ անց՝ սկսած փոքր դեղաչափերից (օրական 0,025 գ)[1]: Չի կարելի իմիպրամինը զուգակցել ռեզերպինի հետ։ Խորհուրդ չի տրվում համակցել նաև SSRI (սերոտոնինի հետզավթման ընտրողական արգելակիչներ) հակադեպրեսանտների՝ ֆլուոքսետինի, պարոքսետինի և ֆլուվոքսամինի, ինչպես նաև ատիպիկ նեյրոլեպտիկ կլոզապինի հետ: Այն բարձրացնում է SSRI-ների կոնցենտրացիան[14]։

Իմիպրամինի և կենտրոնական նյարդային համակարգը ընկճող դեղերի միաժամանակյա ընդունումը կարող է բերել վտանգավոր արգելակման և նվազեցնել իմիպրամինի հակադեպրեսանտ ազդեցությունը[18]: Խոլինոլիտիկները, ֆենոթիազնային նեյրոլեպտիկները, ինչպես նաև բենզոդիազեպինները ուժեղացնում են իմիպրամինի հակախոլիներգիկ ազդեցությունը[1]: Անցանկալի է իմիպրամինը համատեղել ֆենոթիազինների և բենզոդիազեպինների հետ[11]։ Տարեց հիվանդների մոտ իմիպրամինի զուգորդումը ֆենոթիազինային նեյրոլեպտիկների հետ կարող է բերել տիմոնեյրոլեպտիկ համախտանիշի զարգացման[8]: Իմիպրամինի հետ համակցելիս կլոզապինը դրսևորում է թունավոր ազդեցություն կենտրոնական նյարդային համակարգի վրա: Իմիպրամինի և լիթիումի պատրաստուկների համակցված կիրառումը կարող է հանգեցնել տագնապային շեմի նվազմանը[18]:

Չի կարելի իմիպրամինը միաժամանակ նշանակել վահանաձև գեղձի պրեպարատների, ֆենիտոինի, ադրենոպաշարիչների[11], ադրենոմիմետիկների, զոլպիդեմի հետ: Ադրենոմիմետիկների հետ համատեղ կիրառման դեպքում ուժեղանում է իմիպրամինի հոգեխթանիչ ազդեցությունը։ Իմիպրամինը կարող է հակազդել ադրենոպաշարիչների հիպոտենզիվ ազդեցությանը: Իմիպրամինի և կլոնիդինի համակցման պայմաններում կա հիպերտոնիկ կրիզի զարգացման վտանգ, իսկ իմիպրամինի և մեթիլդոպայի համակցության դեպքում մեթիլդոպայի ազդեցությունը կարող է նվազել: Իմիպրամինը նվազեցնում է ֆենիտոինի արդյունավետությունը, այս համադրության դեպքում կարող են առաջանալ էպիլեպտիկ նոպաներ: Թիրեոիդային դեղերը ուժեղացնում են իմիպրամինի հոգեխթանիչ ազդեցությունը։ Բացի այդ, թիրեոիդային դեղերի և իմիպրամինը համակցման ժամանակ կարող են առաջանալ նաև սրտի ռիթմի խանգարումներ: Սրտի ռիթմի խանգարումներ հնարավոր են նաև իմիպրամինի և պրոկաինամիդի, իմիպրամինի և քինիդինի համակցման ժամանակ[18]:

M-խոլինոպաշարչները մեծացնում են իմիպրամինի կենտրոնական հակախոլիներգիկ և հանգստացնող ակտիվությունը[18]: Իմիպրամինը ուժեղացնում է հակահիստամինային դեղերի հակահիստամինային ազդեցությունը: Ցիմետիդինի հետ համատեղ կիրառելիս այն կարող է առաջացնել արտահայտված բերանի չորություն, տեսողության խանգարում, միզապահություն, հաճախասրտություն և օրթոստատիկ կոլապս[18]: Իմիպրամինի և ացետիլսալիցիլաթթվի (ասպիրին) միաժամանակյա ընդունումը կարող է հանգեցնել արյան մեջ դրա կոնցենտրացիայի վտանգավոր աճին [18]: Հորմոնալ հակաբեղմնավորիչների հետ իմիպրամինի համակցված կիրառումը կարող է բերել դեպրեսիայի ուժեղացմանը: Իմիպրամինի հետ միաժամանակ կիրառման դեպքում դիսուլֆիրամը կարող է առաջացնել դելիրիա: Լևոդոպայի և իմիպրամինի համակցված կիրառումը կարող է բերել զարկերաային ճնշման բարձրացման, իսկ ֆուրազոլիդոնի և իմիպրամինի զուգակցումը՝ զարկերաային ճնշման հանկարծակի խիստ բարձրացման [18]։

Ափիոնային ցավազրկողները իմիպրամինի հետ համատեղ առաջացնում են վտանգավոր արգելակում: Նիկոտինը ուժեղացնում է իմիպրամինի ազդեցությունը[18]: Իմիպրամինի հետ միասին ալկոհոլի օգտագործումը խստիվ հակացուցված է։

Հակացուցումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հակացուցված է իմիպրամինի և այլ եռիցիկլիկ հակադեպրեսանտների նկատմամբ գերզգայունության, հղիության, կրծքով կերակրման[11] ժամանակ, 2 տարեկանից ցածր երեխաներին, սուր հիվանդությունների և ներքին օրգանների (լյարդ, երիկամներ, սիրտ-անոթային համակարգ, խոցաին հիվանդության սրացում,

3-րդ աստիճանի գերճնշում)[14] արյունաստեղծ օրգանների (լեյկոպենիայի և ագրանուլոցիտոզի հավանականությունը) քրոնիկական հիվանդությունների դեկոմպենսացիայի դեպքում, աթերոսկլերոզի, շաքարային դիաբետի[16], թիրեոտոքսիկոզի[14] ժամանակ, սրտամկանի ինֆարկտի սուր փուլում[11], սրտի իշեմիկ հիվանդության դեպքում, հաճախասրտության, կանգային սրտային անբավարարության, շագանակագեղձի հիպերտրոֆիայի, միզապարկի ատոնիայի, փականկյուն գլաուկոմայի, բարձրացած ցնցումային ակտիվության, թոքային պալարախտի ակտիվ փուլի, ֆեոքրոմոցիտոմայի, նեյրոբլաստոմայի[14], վարակիչ հիվանդությունների, ուղեղում արյան շրջանառության խանգարումների դեպքում: Հղիության ընթացքում իմիպրամինի կիրառումը պտղի համար կարող է բերել ծանր հետևանքների՝ շնչառական օրգանների խանգարումներ, վերջույթների արատներ, հաճախասրտություն, միզապահություն, պտղի դիսթրես-համախտանիշ[19]:

Զգուշությամբ է պետք կիրառել էպիլեպսիայի ժամանակ, քանի որ իմիպրամինը կարող է մեծացնել ցնցումների առաջացման հավանականությունը:

Կիրառումը գլաուկոմայի ժամանակ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հաշվի առնելով իմիպրամինի հակախոլիներգիկ ակտիվությունը, հատուկ ուսումնասիրվել է գլաուկոմայի ժամանակ դրա կիրառման հնարավորության հարցը[20]։ Իմիպրամինը և մնացած եռիցիկլիկ հակադեպրեսանտները մեծացնում են ներակնային ճնշումը միայն տեղային անատոմիական նախատրամադրվածություն ունեցող աչքում` առաջնայն խցի նեղ անկյունում: Բացանկյունն գլաուկոմայի ժամանակ այս դեղերի ընդունումը սովորաբար չի հանգեցնում ներակնային ճնշման բարձրացմանը[1]:

Այնուամենայնիվ, բացանկյուն գլաուկոմայի ժամանակ նույնպես եռցիկլիկ հակադեպրեսանտներով բուժումը պետք է իրականացվի ակնաբույժի կանոնավոր հսկողության տակ: Նախընտրելի է կիրառել այնպիսի հակադեպրեսանտներ, որոնք չունեն հակախոլիներգիկ ակտիվություն (օրինակ՝ պիրազիդոլ, ազաֆեն, SSRI-ներ (սերոտոնինի հետզավթման ընտրողական արգելակիչներ) և այլ ոչ հակախոլիներգիկ հակադեպրեսանտներ[1]:

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Машковский М. Д. Лекарственные средства. — 15-е изд. — М.: Новая Волна, 2005. — С. 98—99. — 1200 с. — ISBN 5-7864-0203-7

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Машковский, 2005, էջ 98—99
  2. ↑ Azima H., Vispo R.H. IMIPRAMINE: A POTENT NEW ANTI-DEPRESSANT COMPOUND(անգլ.) // American Journal of Psychiatry : journal. — 1958. — Т. 115. — № 3. — С. 245—246. — PMID 13571443.
  3. ↑ Healy, David: The Antidepressant Era, p. 211. Harvard University Press, 1997.
  4. ↑ Bottlender R., Rudolf D., Strauss A., Möller H.J. Antidepressant-associated maniform states in acute treatment of patients with bipolar-I depression(անգլ.) // European Archives of Psychiatry and Clinical Neuroscience[en] : journal. — 1998. — Т. 248. — № 6. — С. 296—300. — doi:10.1007/s004060050053 — PMID 9928908.
  5. ↑ Vivette Glover et al. Migraine and depression: Biological aspects (und) // Journal of Psychiatric Research. — 1993. — Т. 27. — № 2. — С. 223—231. — doi:10.1016/0022-3956(93)90010-Y
  6. ↑ Lepola U., Arató M., Zhu Y., Austin C. Sertraline versus imipramine treatment of comorbid panic disorder and major depressive disorder(անգլ.) // J Clin Psychiatry[en] : journal. — 2003. — Т. 64. — № 6. — С. 654—662. — doi:10.4088/JCP.v64n0606 — PMID 12823079.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 Столяров Г.В. Лекарственные психозы и психотомиметические средства / Под ред. В.М. Банщикова. — Москва: Медицина, 1964. — 454 с.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Фармакотерапия психических заболеваний: монография / Г.Я. Авруцкий, И.Я. Гурович, В.В. Громова. — М. : Медицина, 1974. — 472 с.
  9. ↑ Կաղապար:Книга:Самохвалов-Психиатрия
  10. ↑ «Архивированная копия». Արխիվացված է օրիգինալից 2014-12-24-ին. Վերցված է 2014-11-13-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)«Архивированная копия». Արխիվացված է օրիգինալից 2017-04-04-ին. Վերցված է 2014-11-13-ին. {{cite web}}: Unknown parameter |deadlink= ignored (|url-status= suggested) (օգնություն)
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 Губский Ю. И., Шаповалова В. А., Кутько И. И., Шаповалов В. В. Лекарственные средства в психофармакологии. — Киев — Харьков: Здоров'я — Торсінг, 1997. — 288 с. — 20 000 экз. — ISBN 5-311-00922-5, 966-7300-04-8
  12. ↑ 12,0 12,1 Машковский, 2005
  13. ↑ 13,0 13,1 Мосолов С. Н. Основы психофармакотерапии. — Москва: Восток, 1996. — 288 с.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 14,5 14,6 14,7 Подкорытов В. С., Чайка Ю. Ю. Депрессии. Современная терапия. — Харьков: Торнадо, 2003. — 352 с. — ISBN 966-635-495-0
  15. ↑ 15,0 15,1 Юрьева Л.Н. Клиническая суицидология: Монография. — Днепропетровск: Пороги, 2006. — 472 с. — ISBN 9665257404
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 Рустанович А.В., Шамрей В.К. Клиническая психиатрия в схемах, таблицах и рисунках. — Издание 3-е, перераб. и доп. — Санкт-Петербург: ЭЛБИ-СПб, 2006. — 216 с. — ISBN 5-93979-012-7
  17. ↑ Бауэр М., Пфенниг А., Северус Э., Вайбрау П.С., Ж. Ангст, Мюллер Х.-Ю. от имени и по поручению Рабочей группы по униполярным депрессивным расстройствам. Клинические рекомендации Всемирной федерации обществ биологической психиатрии по биологической терапии униполярных депрессивных расстройств. Часть 2: Острое и продолженное лечение униполярных депрессивных расстройств по состоянию на 2013 год : [арх. 11 Հուլիսի 2021] // Современная терапия психических расстройств. — 2016. — № 1. — С. 31—48.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 18,4 18,5 18,6 18,7 Взаимодействие лекарств и эффективность фармакотерапии / Л. В. Деримедведь, И. М. Перцев, Е. В. Шуванова, И. А. Зупанец, В. Н. Хоменко; под ред. проф. И. М. Перцева. — Харьков: Издательство «Мегаполис», 2001. — 784 с. — 5000 экз. — ISBN 996-96421-0-X
  19. ↑ Глава 5. Лекарство и возраст. 4.1. Беременность и лекарства // Змушко Е.И., Белозеров Е.С. Медикаментозные осложнения. — Санкт-Петербург: Питер, 2001. — 448 с. — (Краткий справочник). — 3000 экз. — ISBN 5-272-00168-0
  20. ↑ Гольдовская И. Л. Психотропная терапия и орган зрения. — М.: Медицина, 1987.


Категория:Антидепрессанты Категория:Перечень ЖНВЛП

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Մասնակից:Alvardn22/Ավազարկղ&oldid=8859139» էջից