Լեոնարդո Բոնուչի

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Football pictogram.svg
Լեոնարդո Բոնուչի
20150616 - Portugal - Italie - Genève - Leonardo Bonucci.jpg
Անձնական տվյալներ
Ամբողջական անուն Լեոնարդո Բոնուչի[1]
Քաղաքացիությունը Իտալիա Իտալիա
Ծննդյան ամսաթիվ մայիսի 1, 1987(1987-05-01)[3] (32 տարեկան)
Ծննդավայր Վիտերբո, Լացիո, Իտալիա
Հասակ 191 սմ[2]
Քաշ 82 կգ
Դիրք պաշտպան
Ակումբային տեղեկություններ
Ներկա ակումբ Իտալիա Միլան
Համար 19
Պատանեկան կարիերա
2004-2005 Իտալիա Վիտերբեզե
Մասնագիտական կարիերա*
Տարի Ակումբ Խաղ (գոլ)
2005-2006 Իտալիա Վիտերբեզե 0 (0)
2005-2006 →  Իտալիա Ինտերնացիոնալե 1 (0)
2006-2007 Իտալիա Ինտերնացիոնալե 0 (0)
2007-2008 Իտալիա Տրևիզո 27 (2)
2008-2009 Իտալիա Ինտերնացիոնալե 0 (0)
2008-2009 →  Իտալիա Տրևիզո 13 (2)
2009 →  Իտալիա Պիզա 18 (1)
2009 Իտալիա Ջենոա 0 (0)
2009-2010 Իտալիա Բարի 38 (1)
2010-2017 Իտալիա Յուվենտուս 227 (13)
2017-ներկա Իտալիա Միլան 18 (1)
Ազգային հավաքական‡
2010-ներկա Իտալիա Իտալիա 75 (5)

* Մասնագիտական կարիերայում ընդգրկված են միայն առաջնության խաղերը և գոլերը 
ըստ հունվարի 6-ի, 2018:

‡ Ազգային հավաքականի խաղերն ու գոլերը ըստ նոյեմբերի 13-ի, 2017

Լեոնարդո Բոնուչի (իտալ.` Leonardo Bonucci, մայիսի 1, 1987, Վիտերբո), իտալացի պաշտպան, որը հանդես է գալիս իտալական «Յուվենտուսում» և Իտալիայի ազգային հավաքականում:

Ակումբային կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ինտեր»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բոնուչին սկսել է կարիերան ծննդավայրի «Վիտերբեզե» ակումբում, բայց 2005 թ-ին վարձավճարով տեղափոխվել է Միլանի «Ինտեր»[4]: 2006 թվականի մայիսի 14-ին Բոնուչին իր դեբյուտն է նշել իտալական ակումբի կազմում` «Կալյարիի» դեմ խաղում[5][6]։

«Տրևիզո»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2007 թվականի հունվարին «Տրևիզոն» գնել է Բոնուչիի տրանսֆերի 50%-ը, Դանիել Մաա Բումսոնգի՝ «Պրիմավերայում» իր թիմակցի իրավունքների 50%-ի հետ միասին: Բոնուչին մնաց Ինտերում մինչև 2007 թ-ի հունիսի 30-ը: Բոնուչին «Ինտերի» մինչև 20 տարեկանների թիմի հետ հաղթել է իտալական «Պրիմավերա» երիտասարդական առաջնությունում:

2007 թ-ի հուլիսի 1-ին Բոնուչին և Մաա Բումսոնգը պաշտոնապես դարձան «Տրևիզոյի» խաղացողներ: «Տրևիզոյում» Բոնուչին խաղացել է Սերիա Բ-ի 27 խաղերից 20-ում որպես հիմնական կազմի խաղացող[7]:

2008 թ-ի հունիսին Բոնուչին միակ ֆուտբոլիստը դարձավ, ում «Ինտերը» ետ գնեց «Տրևիզոյից», բայց նա վարձավճարով մնաց «Տրևիզոյում»: Բոնուչին այդ ժամանակ գնահատվում էր 700 հազար եվրո:

Բոնուչին «Տրևիզոյում» խաղացել է Սերիա Բ-ի 13 խաղերում նախքան Սերիա Բ-ի մեկ այլ թիմ՝ «Պիզա Կալչիո» վարձավճարով տեղափոխվելը[8]:

«Ջենովա» և «Բարի»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2009 թվականի հունիսի 8-ին Բոնուչին տեղափոխվել է «Ջենովա»[9]։ Հուլիսի 1-ին «Ինտերը» պաշտոնապես հայտարարեց, որ Բոնուչին՝ Ռոբերտ Աքուաֆրեզկայի, Ֆրանչեսկո Բոլզոնիի և Ռիկարդո Մեգիորնիի հետ տեղափոխվում են «Ջենովա», և որպես գործարքի մաս Տիագո Մոտտան և Դիեգո Միլիտոն տեղափոխվեցին «Ինտեր»: Բոնուչիի տրանսֆերն այդ ժամանակ գնահատվում էր 3 մլն եվրո:

Բայց 2009 թվականի հուլիսի 2-ին Բոնուչին տեղափոխվել է իտալական «Բարի», համասեփականության իրավունքով, 1.75 մլն եվրոյի դիմաց։ Թիմի կազմում իր դեբյուտը նշել է «Ինտերի» դեմ խաղում, որտեղ գրանցվել է 1։1 հաշիվը։

«Բարի»-ում՝ մարզիչ Ջիամպերո Վենտուրայի գլխավորությամբ, նա դարձավ հիմնական կենտրոնական պաշտպանը, ցուցադրելով ուժեղ և արդյունավետ պաշտպանողական ոճ: Նա ամուր համագործակցություն սկսեց Անդրեա Ռանոկիայի հետ, որն այնքան արդյունավետ էր, որ 2009-2010 թթ մրցաշրջանի միջնամասում «Բարին» դարձավ Սերիա Ա-ի ամենալավ պաշտպանողական արդյունք ցուցաբերող 2-րդ թիմը: Ամուր համագործակցությունն ավարտվեց, երբ Ռանոկիան վնասվածք ստացավ և մրցաշրջանի հետագա խաղերից դուրս մնաց:

Յուվենտուս[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2010 թվականի հունիսի 28-ին Բոնուչին 15.5 միլիոն եվրոյի դիմաց տեղափոխվել է թուրինյան «Յուվենտուս»։ Նա ստացավ 19 համարի մարզաշապիկը:

Խաղալով ազգային հավաքականում իր թիմակից Ջորջիո Կիելլինիի հետ միասին, Բոնուչին միանգամից դարձավ հիմնական կազմի խաղացող: Անտոնիո Կոնտեի գլխավորությամբ «Յուվենտուսը» սկսեց խաղալ 3 պաշտպաններով. Կիելլինի, Բոնուչի և Անդրեա Բարձալի: Իրենց արդյունավետ համագործակցության շնորհիվ երեք-հոգանոց պաշտպանությունը ձեռք բերեց ''BBC'' մականունը: 2012 թ-ի ապրիլի 2-ին «Յուվենտուսը» հայտարարեց, որ Բոնուչիի հետ նոր՝ 5-ամյա պայմանագիր է ստորագրել, որն ուժի մեջ կմտնի 2012 թ-ի հուլիսի 1-ից: Բոնուչին իր առաջին խոշոր տիտղոսը՝ Իտալիայի Սկուդետտոն նվաճեց 2012 թ-ին: Այդ մրցաշրջանում նրա լավ մարզավիճակն ապահովեց Եվրո-2012-ում ազգային հավաքականում իր տեղը:

Թուրինյան ակումբի կազմում իր դեբյուտը նշել է հուլիսի 29-ին՝ Եվրոպայի լիգայի խաղարկության շրջանակներում կայացած «Շեմրոկ Ռովերսի» դեմ խաղում։ Իր առաջին գոլը խփել է սեպտեմբերի 13-ին «Ուդինեզեի» դեմ խաղում[10]։ 2012 թվականի հոկտեմբերի 2-ին իր առաջին գոլն է խփել եվրոգավաթներում՝ «Շախտյորի» դեմ խաղում։

Հաջորդ բոլոր մրցաշրջաններում Բոնուչին «Յուվենտուսի» հետ նվաճել է Սերիա Ա-ի չեմպիոնի տիտղոսը և ապահովել է Չեմպիոնների Լիգայում իր տեղը:

2014-2015 թթ մրցաշրջանում Բոնուչին «Յուվենտուսում» անցակցրեց իր 200-րդ խաղը: 2015 թ-ի հունիսի 6-ին Բոնուչին խաղացել է ՈւԵՖԱ-ի Չեմպիոնների Լիգայի եզրափակչում, որտեղ Ծեր Սինյորան 3-1 հաշվով պարտվեց «Բարսելոնային» Բեռլինի Օլիմպիաստադիոնում: 2015-թի նոյեմբերի 24-ին Բոնուչին առաջադրվել է որպես 2015 թ-ի ՈւԵՖԱ-ի տարվա թիմի անդամ: 2016 թ-ի մարտի 2-ին, Իտալիայի գավաթի կիսաեզրափակչում՝ «Ինտերի» դեմ խաղում, Բոնուչին՝ Բուֆֆոնի և Կիելլինիի բացակայությամբ, կրում էր «Յուվենտուսի» ավագի թևկապը: Այդ խաղում «Յուվենտուսը» հետխաղյա 11 մետրանոցների շնորհիվ դուրս եկավ եզրափակիչ, սակայն Բոնուչին, այդ խաղում ստանալով դեղին քարտ, բաց թողեց հաղթական եզրափակիչը «Միլանի» դեմ:

2016-2017 թվականներին ՉԼ-ի եզրափակիչը կարելի է ասել վերջինն էր Բոնուչիի համար Յուվենտուսի կազմում: Թիմը պարտվեց Մադրիդի Ռեալին 4-1 հաշվով, ինչը հանդերձարանում կոնֆլիկտ է առաջացել Բոնուչիի ու Ալեգրիի միջև:

Միլան[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի ամառային տրանսֆերային շուկայի ժամանակ անսպասելի նորություններից մեկը դարձավ այն, որ Բոնուչիի գործակալը հայտարարեց, որ Յուվենտուսը պատրաստվում է վաճառել ֆուտբոլիստին: Սկսեցին հետաքրքրվել ընդամենը երեք թիմ, Ինտերը, Չելսին և Միլանը: Մրցապայքարում հաջողության հասավ Միլանը, առաջարկելով Յուվենտուսին 40 մլն + 2 մլն եվրո բոնուսներ ու Բոնուչիին տարեկան 6.5 մլն եվրո + բոնուսներ աշխատավարձ` 5 տարվա պայմանագիր կնքելով (մինչև 2022 թվականը):

Վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի նոյեմբերի 4-ի տվյալներով

Ելույթներ Լիգա Գավաթ[11] Եվրագավաթ Այլ[12] Ընդհանուր
Ակումբ Լիգա Մրցաշրջան Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր
Իտալիա Ինտերնացիոնալե Սերիա Ա 2005-2006 1 0 0 0 0 0 0 0 1 0
2006-2007 0 0 3 0 0 0 0 0 3 0
Ընդհանուր 1 0 3 0 0 0 0 0 4 0
Իտալիա Տրեվիզո Սերիա Բ 2007-2008 27 2 0 0 0 0 0 0 27 2
2008-2009 13 2 1 0 0 0 0 0 14 2
Ընդհանուր 40 4 1 0 0 0 0 0 41 4
Իտալիա Պիզա →  Սերիա Բ 2008-2009 18 1 0 0 0 0 0 0 18 1
Ընդհանուր 18 1 0 0 0 0 0 0 18 1
Իտալիա Բարի Սերիա Ա 2009-2010 38 1 1 0 0 0 0 0 39 1
Ընդհանուր 38 1 1 0 0 0 0 0 39 1
Իտալիա Յուվենտուս Սերիա Ա 2010-2011 34 2 2 0 8 1 0 0 44 3
2011-2012 32 2 5 0 0 0 0 0 37 2
2012-2013 33 0 4 0 10 1 1 0 48 1
2013-2014 29 2 1 0 13 1 1 0 44 3
2014-2015 34 3 4 1 13 0 1 0 52 4
2015-2016 36 3 4 0 8 0 1 0 49 3
2016-2017 29 3 5 1 11 1 0 0 45 5
Ընդհանուր 227 15 25 2 63 4 4 0 319 21
Իտալիա Միլան Սերիա Ա 2017-2018 9 0 0 0 6 0 0 0 15 0
Ընդհանուր 9 0 0 0 6 0 0 0 15 0
Ամբողջ կարիերա 333 21 30 2 69 4 4 0 436 27

Ազգային հավաքական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բոնուչին ազգային հավաքականի կազմում

2010 թվականի մարտի 3-ի Բոնուչին իր դեբյուտն է նշել Իտալիայի հավաքականի կազմում մրցելով Կամերունի հավաքականի դեմ[13]։ 2010 թվականի մայիսին Բոնուչին ընդգրկվել է Աշխարհի առաջնության Իտալիայի հավաքականի նախնական հայտացուցակում։ Այդ առաջնությունում Բոնուչին մնաց պահեստայինների նստարանին Իտալիայի բոլոր 3 խաղերում, քանի որ հավաքականը չկարողացավ հաղթահարել խմբային փուլի արգելը՝ չհաղթելով ոչ մի խաղում:

2011-2012 թթ. մրցաշրջանում Բոնուչին կրկին հրավիրվեց ազգային հավաքական՝ Եվրո-2012-ին մասնակցելու համար, որտեղ Իտալիայի հավաքականը, Չեզարե Պրանդելիի գլխավորությամբ, հասավ մինչև եզրափակիչ, որտեղ 4:0 հաշվով պարտվեց Իսպանիայի հավաքականին:

2014 թ-ի Բրազիլիայում կայանալիք աշխարհի առաջնությունում Բոնուչին կրկին հավաքական հրավիրվեց Չեզար Պրանդելիի կողմից, չնայած այդ առաջնությունում ևս Իտալիան չհաղթահարեց խմբային փուլի արգելքը և Բոնուչին կրկին մնաց պահեստայինների նստարանին:

2014 թ-ի սեպտեմբերի 4-ին, նոր գլխավոր մարզչի՝ Անտոնիո Կոնտեի գլխավորությամբ, Բոնուչին առաջին անգամ կրեց Իտալիայի հավաքականի ավագի թևկապը՝ Հոլանդիայի հավաքականի դեմ ընկերական խաղում (2-0) Դանիելե դե Ռոսսիի փոխարինումից հետո:

2016 թ-ի մայիսի 31-ին Բոնուչին հրավիրվեց Կոնտեի գլխավորած Իտալիայի հավաքական՝ Եվրո-2016-ին մասնակցելու համար[14]: Իտալիայի հավաքականը հասավ մինչև քառորդ եզրափակիչ, որտեղ հետխաղյա 11 մետրանոցներով Գերմանիայի հավաքականին պարտվելով (6-5) դուրս մնաց հետագա պայքարից:

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2011 թ-ի հունիսին Բոնուչին ամուսնացավ իր ընկերուհի, նախկին մոդել Մարտինա Մակարիի հետ: Նրանք ունեն 2 որդի, Լորենցոն (ծնվ. 2012 թ. հուլիսին) և Մատեոն (ծնվ. 2014 թ-ի մայիսին):

2012 թ-ի հոկտեմբերին Բոնուչին, իր կինը և 5-ամսական որդին հարձակման են ենթարկվել զինված ավազակի կողմից, ով պահանջել է պաշտպանվողից իր ժամացույցը: Երբ ավազակը մեկնել է ձեռքը ժամացույցը վերցնելու համար, Բոնուչին, լուրերի համաձայն, հարվածել է նրան և հետապնդել է փողոցով: Գողը մոտոցիկլետով փախել է իր հանցակցի հետ:

Խաղաոճ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Բոնուչին նախկինում եղել է կիսապաշտպան, ով այժմ սակայն սովորաբար խաղում է երեք-հոգանոց պաշտպանության կենտրոնում (չնայած նա կարողանում է խաղալ նաև չորս հոգուց կազմված պաշտպանությունում): Բոնուչին հիմնականում հայտնի է իր տեխնիկայով, անցումներով և ետևից գրոհը երկար փոխանցումներով սկսելով: Բարձրահասակ և ուժեղ պաշտպան է, օժտված լավ տվյալներով, ամուր նպատակասլացությամբ և խաղը կարդալու ունակությամբ: Չնայած երիտասարդ տարիքում նրան քննադատում էին անկայունություն, սխալներ և թերություններ ունենալու համար, 2014-2015 թթ. մրցաշրջանում նա նշանակալի կերպով բարելավեց և հաստատեց իր՝ աշխարհի լավագույն պաշտպաններից մեկը լինելու փաստը: Անգամ մարզիչ Պեպ Գվարդիոլան Բոնուչիին ներկայացրել է որպես իր «ամենասիրելի ֆուտբոլիստներից մեկը»: Իր յուրահատուկ խաղաոճը թույլ է տվել Ջիովաննի Գալիին համեմատել իրեն նախկին պաշտպան Գաետանո Սչիրեայի հետ:

2012 թ-ին «The Guardian» օրաթերթի աշխարհի լավագույն ֆուտբոլիստների ցուցակում Բոնուչին եղել է 88-րդը: 2016 թ-ի իր պաշտպանողական հատկանիշները, ինչպես նաև իր մաքուր անցումները, գնդակով խաղալու որակները հնարավորություն են տվել «La Repubblica»-ին տալ իրեն «Բեկերբոնուչի» կեղծանունը, հիշատակելով գերմանացի նախկին պաշտպան Ֆրանց Բեկենբաուերին:

Ձեռքբերումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Ինտեր»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Իտալիայի չեմպիոն - 2007
  • Իտալիայի գավաթակիր - 2006[15]

«Յուվենտուս»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Իտալիայի չեմպիոն - 2012, 2013, 2014, 2015
  • Իտալիայի գավաթակիր - 2015
  • Իտալիայի սուպերգավաթակիր - 2012, 2013
  • ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների լիգայի եզրափակչի մասնակից - 2015

Իտալիայի հավաքական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Եվրոպայի փոխչեմպիոն - 2012
  • Կոնֆեդերացիաների գավաթի բրոնզե մեդալակիր - 2013

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ «FIFA World Cup South Africa 2010 – List of Players» (PDF)։ Fédération Internationale de Football Association (FIFA)։ Վերցված է 5 June 2013 
  2. ↑ «Leonardo Bonucci»։ gsports.live 
  3. ↑ Transfermarkt.com — 2000.
  4. ↑ «INTER'S SUMMER TRANSFERS: 62 DEALS DONE»։ inter.it (F.C. Internazionale Milano)։ 31 August 2005։ Վերցված է 3 June 2010 
  5. ↑ Inter hold Cagliari to draw
  6. ↑ Germinale, Aloe & Bonucci on debuts
  7. ↑ «Giocatori» [2007–08 Profile]։ La Gazzetta dello Sport (Italian)։ RCS MediaGroup։ Վերցված է 15 July 2017 
  8. ↑ «Academy ins and outs»։ inter.it (F.C. Internazionale Milano)։ 2 February 2009։ Վերցված է 2010-02-28 
  9. ↑ Bonucci: «Il Genoa? grande occasione»
  10. ↑ «Интер» и «Ювентус» добились успеха, «Рома» не удержала победу
  11. ↑ В графу «Кубки» входят игры и голы в национальных кубках, кубках лиги и суперкубках.
  12. ↑ Остальные официальные матчи
  13. ↑ Buon esordio di Bonucci
  14. ↑ «OFFICIAL: Italy squad for Euro 2016»։ Football Italia։ 31 May 2016։ Վերցված է 31 May 2016 
  15. ↑ Inter beat Milan to lift primavera cup

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Commons-logo.svg Լեոնարդո Բոնուչի Վիքիպահեստում
Թեմատիկ կայքեր
Միլան ՖԱ – ներկա կազմ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Լեոնարդո_Բոնուչի&oldid=6549604» էջից