Ռեալ Մադրիդ

Ռեալ Մադրիդ ՖԱ
Պատկեր:Real Madrid.png
Ամբողջական անուն	Real Madrid Club de Fútbol
Մականուն(ներ)	"Los Vikingos "(Վիկինգները) "Los Blancos" (Ճերմակները) "Los Merengues" (Մերինգեները)
Գույներ	Սև - ճերմակ
Հիմնադրում	1902
Երկիր	Իսպանիա
Մարզադաշտ	Սանտիագո Բերնաբեու, Մադրիդ
Տարողունակություն	85 454
Նախագահ	Ֆլորենտինո Պերես
Մարզիչ	Ժոզե Մոուրինյո
Կայք	http://www.realmadrid.com/
Լիգա	Լա Լիգա
2011/12	3-ին
Տան դաշտ Մրցակցի դաշտ Երրորդ համազգեստ

Ռեալ Մադրիդ ՖԱ (իսպ.՝ Real Madrid Club de Fútbol, անգլ.՝ Madrid Royal Football Club, առավել հայտնի որպես Real Madrid, Los Blancos, Los Merengues), իսպանական պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլային ակումբ։ Ստեղծվել է 1902 թվականին, մասնակցում է Լա Լիգային և համարվում է 20-րդ դարի ամենահաջողակ ակումբը, Լա Լիգայում ունի ռեկորդային 31 հաղթանակ, 17 Կոպա դել Ռեյ (արքայական գավաթ) և ռեկորդային ինը ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա գավաթ։

Ակումբն իր խաղերն անց է կացնում Մադրիդում գտնվող Սանտիագո Բերնաբեու ստադիոնում։ 2000 թ. դեկտեմբերի 23-ին, ՖԻՖԱ-ն Ռեալին պարգևատրել է «20-րդ դարի լավագույն ակումբ» մրցանակով։ Ռեալը ամենահաջողակ ակումբն է նաև ՈՒԵՖԱ-ի ակումբային մրցաշարերի պատմության մեջ` ինը Չեմպիոնների Լիգա գավաթներով և երկու ՈՒԵՖԱ-ի գավաթներով։

Ռեալը տարեկան եկամուտով աշխարհի ամենահարուստ ակումբն է (€ 351 միլիոն), իսկ «Ֆորբսի» տվյալներով՝ երկրորդ ամենաթանկ ակումբը. 2008 թվականին այն €950 միլիոն արժեր։

Պատմություն

1896 թվականին ստեղծվեց Ֆուտբոլ Սքայ ֆուտբոլային ակումբը` դառնալով մադրիդյան ակումբի հիմքը: Սակայն պաշտոնական ամսաթիվը ակումբի ստեղծված համարվում է 1902 թվականի Մարտի 6-ը, երբ Պադրոս և Խուլիան Պալասիոս եղբայրների կողմից բացվեց Madrid Football Club ակումբը : 1920 թվականի հունիսի 29-ին Իսպանիայի թագավոր Ալֆոնս XIII ակումբին շնորհեց Արքայական տիտղոսը, ինչը իսպաներեն հնչում է Ռեալ: Այստեղից է գալիս ակումբի անվանումը` Ռեալ Մադրիդ:

Առաջին իսկ տարիներից թիմը առաջատարների շարքերում է եղել,և արդեն 1903-ին Ռեալը դուրս է գալիս Իսպանիայի գավաթի եզրափակիչ, որտեղ սակայն պարտվում է Բիլբաոի Ատլետիկին: Մի քանի տարի անց հեղինակավոր այդ մրցանակը երկար տարիներ իր տեղը գտավ մադրիդյան ակումբում: 1905 - 1908թթ-ները Ռեալը չորս տարի անընդմեջ հաղթող ճանաչվեց Գավաթում: Իսկ երկրի առաջնությունում, որն առաջին անգամ անցկացվեց 1928 թվականին, թիմը երկու տարի շարունակ 1932-ից 1933 թվականները հաղթեց Պրիմերիայում:

1950-ից 1980-ական թվականներ

Ռեալի վերելքը կարելի է համարել 1950-ական թվականները: 1950-ական թվականների կեսերին Եվրոպայում որոշեցին ստեղծել աշխարհամասի ֆուտբոլի ֆեդերացիա, որն կկարգավորեր ինչպես ակումբային, այնպես էլ հավաքականների մակարդակով առայնություններ: ԵՎ հենց Ռեալը դարձավ Եվրոպայի չեմպիոնների գավաթի անդրանիկ խաղարկության հաղթողը 1954-55թթ մրցաշրջանում:

Այդ ժամանակից սկսած թիմը 5 տարի շարունակ հաղթող ճանաչվեց հեղինակավոր այդ առաջնությունում: Եվրոպական հաջողություններին զուգընթաց, ակումբը նաև անպարտելի էր Իսպանիայի ներքին առաջնությունում,1954-ից մինչև 1969թթ-ը նրանք 12 անգամ չեմպիոն ճանաչվեցին երկրում: Ռեալը 15 տարի անընդմեջ իրավունք ստացավ հանդես գալ Չեմպիոնների Լիգայում: Առաջին անգամ, որը դա նրանց չհաջողվեց մասնակցել Լիգային եղավ 1970թ-ը:Ռեալի անպարտելի կազմում այդ ժամանակ հանդես էին գալիս Եվրոպայի լավագույն խաղացողները` Ալֆրեդո դի Ստեֆանո (Եվրոպայի լավագույն ֆուտբոլիստը 1957, 1959 ), ֆրանսիացի Ռայմոն Կոպան (1958 թվականի Ոսկե գնդակի դափնեկիր), հունգար Ֆերենց Պուշկաշը (1960 թվականի երկրորդ տեղ զբաղեցրած Եվրոպայի լավագույն ֆուտբոլիստ), Ֆրանսիսկո Հենտոն: 1960-ական թվականներին թիմ տեղափոխվեցին Խոսե Սանտամարիան, Ամանսիոն, Պիրին: Երբ այս լեգենդար խաղացողները ավարտեցին իրենց կարիերան, Ռեալը կամաց-կամաց սկսեց զիջել իր դերքերը Եվրոպական ասպարեզում:

1980-1990-ական թվականներ

Հաջորդ վերելքին ակումբի երկրպագունեչին պահանջվեց սպասել 20 տարի, երբ թիմ եկան Էմիլիո Բուտրագենո գլխավորությամբ` Միչելը, Ուգո Սանչեսը, Մանոլո Սանչեսը, Մարտին Վասկեսը և Միգել Պարդեսան: Նրանք հաղթեցին անընդմեջ ՈՒԵՖԱ-ի գավաթը (1984-ից 1986թթ) և 5 անգամ դարձան Իսպանիայի չեմպիոն: Չեմպիոնների Լիգայում 7-րդ հաղթանակի հիմքը դրեց իտալացի մասնագետ Ֆաբիո Կապելոն, ով ակումբ հրավիրեց Ռոբերտո Կառլոսին, Սեեդորֆին, Միյատովիչին, Շուկերին, Պանուչիին: Այս խաղացոցները Ռաուլի, Հիերոյի, Ռեդոնդոյի, Կանիսարեսի հետ միասին կազմեցին թիմի կորիզը և արդեն նոր մարզիչը գերմանացի Յուպ Հայկեսի գլխավորությամբ 1997/98թթ. մրցաշրջանում հաղթող ճանաչվեցին ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների Լիգայում: Սակայն Պրիմերայում այդ տարի թիմը գրավեց 4-րդ հորիզոնականը մրցաշարային աղյուսակում և Հայնկեսը հրաժարական տվեց: Նրան փոխարինեց հոլանդացի Գուս Հիդինգը: Հոլանդացին երկար ժամանակ չմարզեց Արքայական ակումբը, նա Մադրիդում մնաց մինչև 1999 թվականի փետրվար:

Մեր ժամանակներ

Հիդինգի հեռանալուց հետո, թիմը սկսեց մարզել ուելսցի մասնագետ Ջոն Թոշակը, ում հեռացրեցին ակումբից այդ տարվա նոյեմբերին: Թիմը վստահեցին իսպանացի Վիսենտե Դել Բոսկեին, ով իր ֆուտբոլային կարիերայի մեծամասնությունը անցկացրել էր Ռեալում: Դել Բոսկեն Իսպանիայի առաջնությունում այդքան էլ հոջողություններ չունեցավ, 8-րդ հորիզոնականից թիմը բարձրացավ 5-րդ հորիզոնականը: Սակայն Արքայական ակումբին բերեց իր թվով 8-րդ չեմպիոնությունը Չեմպիոնների Լիգայում: Ակուբի նոր նախագահ ընտրվեց Ֆլորենտինո Պերեսը, ով որոշեց ակումբում հավաքել ֆուտբոլային «Աստղերի»: Առաջին ձեռք բերումը եղավ պորտուգալացի Լուիշ Ֆիգոն, ով թիմ տեղափոխվեց Ռեալի դարավոր մրցակից Բարսելոնից, ռեկորդային 71 մլն եվրոյով: Մեկ տարի անց ակում եկավ ֆրանսիացի Զինեդին Զիդանը, էլ ավելի մեծ տրանսֆերային գումարով` 75 մլն եվրոյով: Եվս մեկ տարի անց Մադրիդ եկան Ռոնալդոն, 2003 թվականի ամռանը Բեքհեմը, 2004թ-ին` Օուենը: Այդպիսով 2004/05թթ մրցաշրջանում միևնույն ակումբում խաղում էին միանգամից 4 ֆուտբոլիստներ, ովքեր «Ոսկե գնդակի» դափնեկիրներ էին` Ռոնալդո (1997 և 2002 Աշխարհի լավագույն ֆուտբոլիստ), Զինեդին Զիդան(1998), Լուիշ Ֆիգո(2000), Մայքլ Օուեն(2001թ): «Աստղերի» այդ բույլը սկսեցին անվանել «Գալակտիկոս»: Պերեսի 5 տարի ղեկավարելու ժամանակահատվածում Արքայական ակումբը երկու անգամ հաղթող ճանաչվեց Պրիմերայում և մեկ անգամ Չեմպիոնների Լիգայում:

Ֆլորենտինո Պերեսի հեռանալուց հետո ակումբի նոր նախագահ ընտրվեց Ռամոն Կալդերոնը: Նոր ղեկավարի գործելաոճը տարբերվում էր նախորդից: Կալդերոնի նպատակը չէր հավաքել ակումբում աստղերի, չնայած իր նախընտրական քաչոզարշավում խոստանում էր ձեռք բերել «Մանչեսթեր Յունայթեդի» կիսապաշտպան Կրիշտիանու Ռոնալդուին, ինչը նրա մոտ չստացվեց: Ռամոնի ղեկավարման տարիներին ակումբից հեռացան Ռոբերտո Կառլոսը, Բեքհեմը, Ռոբինիոն, Ռոնալդոն: 2009-ին Կալդերոնը հրաժարական տվեց, կապված մեծ աղմուկ հանած 2006-ի ընտրությունների կեղծելու մեջ: Նրա 4 տարիների ղեկավարման ընթացքում Ռեալը երկու անգամ չեմպիոն դարձավ Իսպանիայում և մեկ անգամ հաղթեց Իսպանիայի Սուպերգավաթում:

2009-ի հունիսի 1-ին Պերեսը նորից ստանձնեց ակուբի նախագահի պաշտոնը, ի դեպ առանց քվեարկության, քանի որ նրա բոլոր մրցակիցները հանեցին իրենց թեկնածությունը ընտրություններում: Նա սկսեց նոր «Գալակտիկոսի» ստղծումը: Առաջին քայլը, որ նա կատարեց դա Զինեդին Զիդանին իրեն խորհրդականի պաշտոնում նշանակելը եղավ: Հունիսի 9-ին երկար բանակցություններից հետո Պերեսը ձեռք բերեց իտալական «Միլանից» բրազիլացի կիսապաշտպան Կակային 68 մլն եվրոյով: Պայմանագիրը նախատեսված էր 6 տարի ժամկետով: Դա առաջին աստղային ձեռք բերումը եղավ: Հետո եղավ 2008 թվականի Աշխարի լավագույն ֆուտբոլիստ ճանաչված Կրիշիանու Ռոնալդուի տեղափոխությունը Արքայական ակումբ, ում համար Պերեսը վճարեց «Յունայթեդին» 80 մլն ֆունտ ստերլինգ: Հետո եկան Ռաուլ Ալբիոլը («Վալենսիայից» 15 մլն եվրո), Արբելոայի և Ալոնսոյի (երկուսն էլ «Լիվորպուլից», համապատասխանաբար 4 և 30 մլն եվրո), Բենզեմայի (Լիոնից 35 մլն եվրո) որանսֆերները: Չնայած այդ ձեռքբերումների ակումբը այդպես էլ չկարողացավ ոչ մի լուրջ մրցանակ նվաճել: 2009-10 մրցաշրջանում թիմը գրավեց 2-րդ հորիզոնականը` առաջ թողնելով «Բարսելոնին», այն դեպքում, երբ Սուպերկլասիկոյի երկու հանդիպումներում էլ նրանք պարտվեցին «Բարսային»: Չեմպիոնների Լիգայում նույնպես անհաջող հանդես եկան և 1/8 եզրափակիչից ստիպված եղան հրաժեշտ տալ առաջնությանը: Իսկ Իսպանիայի գավաթում նրանք արդեն իսկ առաջին տուրում պարտվեցին երկրի 3-րդ դիվիզիոնը ներկայացնող «Ալկորիկոնին»: Մրցաշրջանի ավարտից հետո ակումբի գլխավոր մարզչի պաշտոնից հեռացվեց Մանուել Պելեգրինին և նշանակվեց նոր մարզիչ` պորտուգալացի Ժոզե Մոուրինյոն:

Նոր սկսվող մրցաշրջանից առաջ Պերեսը իր նախորդ ձեռքբերումների համեմատ ավելի համեստ գտնվեց, նա տրանսֆերային պատուհանի ժամանակ ծախսեց 70 մլն եվրո և թիմ տեղափոխվեցին փորձառու պորտուգալացի պաշտպան Ռիկարդո Կարվալյոն, իսպանացիներ` Պեդրո Լեոնը և Սերխիո Կանալեսը, գերմանացիներ` Մեսուտ Օզիլը և Սամի Խեդրան, արգենտինացի Անխել Դի Մարիան: Սակայն ակումբից հեռացավ վերջին 20 տարիների խորհրդանիշ Ռաուլ Գոնսալոսը, ով տեղափոխվեց գերմանական «Շալկե-04»: 2012-2013 խախաշրջանում թիմին են միացել Մայկլ Էսսիենն ու Լուկա Մոդրիչը: Լուկա Մոդրիչը Ռեալ է տեղափոխվել Տոտենհեմից, տրանսֆրի արժեքը կազմում է մոտ 40 միլիոն եվրո, իսկ Մայկլ Էսսիենը վարձավճարով տեղափոխվել է Լոնդոնի Չելսիից:

Գլխավոր մրցակիցներ

• Բարսելոնա ( El Classico )
• Ատլետիկո Մադրիդ ( El derby Madrileno )

Ներկա կազմ

Կասիլյաս Ռամոս Պեպե Կառվալիու Մարսելու Խաբի Ալոնսո Խեդիրա Օզիլ Դի Մարիա Ռոնալդու Բենզեմա

Ռեալ Մադրիդի մեկնարկային կազմը 2011-12 մրցաշարում

Նշում. Դրոշները ցույց են տալիս ազգային հավաքականը ինչպես սահմանված է ՖԻՖԱ-ի իրավասության կանոններում: Խաղացողները կարող են ունենալ 1-ից ավելի ոչ-ՖԻՖԱ-ի քաղաքացիություն:

№ Դիրք Խաղացող 1 ԴՊ Իկեր Կասիլյաս 2 ՊՇ Ռաֆայել Վարան 3 ՊՇ Կլեպեր Լավերան Պեպե 4 ՊՇ Սերխիո Ռամոս 5 ՊՇ Ֆաբիո Կոենտրաո 6 ԿՊ Սամի Խեդիրա 7 ՀՐ Կրիշտիանու Ռոնալդու 8 ԿՊ Կակա 9 ՀՐ Կարիմ Բենզեմա 10 ԿՊ Մեզութ Օզիլ 11 ՊՇ Ռիկարդո Կարվալյու 12 ԿՊ Մարսելո 13 ԴՊ Անտոնիո Ադան 14 ԿՊ Չաբի Ալոնսո

№ Դիրք Խաղացող 15 ԿՊ Մայքլ Էսիեն 17 ՊՇ Ալվարո Արբելոա 18 ՊՇ Ռաուլ Ալբիոլ 19 ԿՊ Լուկա Մոդրիչ 20 ՀՐ Գոնսալո Իգուաին 21 ԿՊ Խոսե Մարիա Կալյեխոն 22 ՀՐ Անխել դի Մարիա 25 ԴՊ Դիեգո Լոպես 27 ՊՇ Նաչո 28 ՀՐ Խեսե Ռոդրիգես 29 ՀՐ Ալվարո Մորատա 30 ԿՊ Ալեքս Ֆերնանդես 34 ԿՊ Խոսե Ռոդրիգես 35 ԴՊ Խեսուս 36 ՀՐ Դենիս Չեռիշև

Տրանսֆերներ 2011/2012

Եկան

Դիրք	Խաղացող	Նախկին ակումբ
ԿՊ	Նուրի Շահին	Բորուսիա Դորտմունդ
ԿՊ	Համիդ Ալթինթոփ	Բավարիա Մյունխեն
ՀՐ	Խոսե Կալյեխոն	Էսպանյոլ ՖԱ
ԿՊ	Ռոյստոն Դրենտե**	Հերկուլես
ՊՇ	Ռաֆայել Վարանե	Լանս
ՊՇ	Ֆաբիո Կոետրաո	Բենֆիկա

Գնացին

Դիրք	Խաղացող	Նոր ակումբ
ԴՊ	Եժի Դուդեկ	Կարիերայի ավարտ
ՀՐ	Էմանուել Ադեբայոր**	Մանչեսթեր Սիթի
ՊՇ	Դավիդ Մատեոս*	Ռեալ Սարագոսա
ՊՇ	Էզեկյել Գարայ	Բենֆիկա
ԿՊ	Սերխիո Կանալես*	Վալենսիա
ԿՊ	Պեդրո Լեոն	Խետաֆե
ԿՊ	Ֆերնանդո Գագո*	Ռոմա
ԿՊ	Ռոյսթոն Դրենտե*	Էվերթոն

* Վարձավճարով
** Վարձավճարից

Գալակտիկոս

Գալակտիկոս

Գալակտիկոս

• Ռաուլ Գոնսալես (1994-2010)
• Ռոբեռտո Կառլոս (1996-2007)
• Լուիս Ֆիգո (2000-2005)
• Զինեդին Զիդան (2001-2006)
• Ռոնալդո (2002-2007)
• Դեվիդ Բեքհեմ (2003-2007)

Նեո Գալակտիկոս

• Կակա (2009-ից)
• Կրիշտիանու Ռոնալդու (2009-ից)
• Կարիմ Բենզեմա (2009-ից)
• Խաբի Ալոնսո (2009-ից)
• Մեզութ Օզիլ (2010-ից)
• Անխել դի Մարիա (2010-ից)
• Ֆաբիո Կոենտրաո (2011-ից)

Հայտնի ֆուտբոլիստներ

Ալֆրեդո դի Ստեֆանո (1953-1964) Ֆրանցիսկո Խենտո (1953-1971) Հեկտոր Ռիալ (1954-1961) Մարկիտոս (1954-1962) Ֆերենց Պուշկաշ (1958-1966) Ամանսիո (1962-1976) Սանտիլլանա (1971-1988) Միչել (1981-1996) Ֆերնանդո Հիերրո (1989-2003) Ռաուլ Գոնսալես (1994-2010) Գուտի (1995-2010) Իկեր Կասիլյաս (1998-?) Ստիվ Մակմանեման (1997-2003) Դեվիդ Բեքհեմ (2003-2007) Ջոնատան Վուտգեյտ (2003-2006) Մայքլ Օուեն (2004-2005)

Անտոնիո Կասսանո (2006-2007) Ֆաբիո Կանավառո (2006-2009) Ռոբերտո Կառլոս (1996-2007) Սավիո (1997-2002) Ֆլավիո Կոնսեսաո (2000-2002) Ռոնալդո (2002-2007) Ռոբինյո (2005-2008) Ժուլիո Բապտիշտա (2005-2008) Սիսինյո (2005-2007) Մարսելո (2007-?) Ռիկարդո Կակա (2009-?) Ֆերնանդո Ռեդոնդո (1994-2000) Սանտիագո Սոլարի (2000-2005) Վալտեր Սամուել (2002-2004)

Եստեբան Կամբիասո (2004-2006) Ֆերնանդո Գագո (2006-?) Գոնսալո Իգուաին (2007-?) Խավիեր Սավիոլա (2007-2009) Եզեկիլ Գարայ (2009-?) Անխել դի Մարիա (2010-?) Քրիստան Կարամբեու (1998-2001) Նիկոլյա Անելկա (1999-2000) Կլոդ Մակելելե (2000-2003) Զինեդին Զիդան (2001-2006) Լասսանա Դիարրա (2009-?) Կարիմ Բենզեմա (2009-?) Կրիստիանո Ռոնալդու (2009-?) Լուիս Ֆիգո (2000-2005)

Առաջնություններ

Հայրենական

• Լա Լիգա

Շահողներ (32 - ռեկորդ): 1931–32, 1932–33, 1953–54, 1954–55, 1956–57, 1957–58, 1960–61, 1961–62, 1962–63, 1963–64, 1964–65, 1966–67, 1967–68, 1968–69, 1971–72, 1974–75, 1975–76, 1977–78, 1978–79, 1979–80, 1985–86, 1986–87, 1987–88, 1988–89, 1989–90, 1994–95, 1996–97, 2000–01, 2002–03, 2006–07, 2007–08, 2011–12

Երկրորդ տեղ (20): 1928-29, 1933-34, 1934-35, 1935-36, 1941-42, 1944-45, 1958-59, 1959-60, 1965-66, 1980-81, 1982-83, 1983-84, 1991-92, 1992-93, 1998-99, 2004-05, 2005-06, 2008-09, 2009-10, 2010-11

• Կոպա դել Ռեյ

Շահողներ (18): 1904–05, 1905–06, 1906–07, 1907–08, 1916–17, 1933–34, 1935–36, 1945–46, 1946–47, 1961–62, 1969–70, 1973–74, 1974–75, 1979–80, 1981–82, 1988–89, 1992–93, 2010–11

Երկրորդ տեղ (19): 1902-03, 1915-16, 1917-18, 1923-24, 1928-29, 1929-30, 1932-33, 1939-40, 1942-43, 1957-58, 1959-60, 1960-61, 1967-68, 1978-79, 1982-83, 1989-90, 1991-92, 2001-02, 2003-04

• Սուպերկոպա դե Իսպանիա

Շահողներ (7): 1988, 1989*, 1990, 1993, 1997, 2001, 2003, 2012

Երկրորդ տեղ (3): 1982, 1995, 2007, 2011

(* Հաղթել են Կոպա դել Ռեյ և Լա Լիգա)

• Կոպա դե լա Լիգա

Հաղթողներ (1): 1984–85

Երկրորդ տեղ (1): 1982-83

Եվրոպական

• ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա

Հաղթողներ (9 - ռեկորդ): 1955–56*, 1956–57, 1957–58, 1958–59, 1959–60, 1965–66, 1997–98, 1999–00, 2001–02.

Երկրորդ տեղ (3): 1961-62, 1963-64, 1980-81

(* Առաջին անգամ հաղթողներ)

• Ինտերկոնտինենտալ գավաթ

Շահողներ (3): 1960, 1998, 2002

Երկրորդ տեղ (2): 1966, 2000

• ՈւԵՖԱ գավաթ

Շահողներ (2): 1984–85, 1985–86

• ՈւԵՖԱ գավաթակիրների գավաթ

Երկրորդ տեղ (2): 1970-71, 1982-83

• ՈւԵՖԱ սուպերգավաթ

Շահողներ (1): 2002

Երկրորդ տեղ (2): 1998, 2000

Գրքեր

• (Իսպաներեն) Dénes, Tamás & Rochy, Zoltán (2002). Real Madrid. Aréna 2000. ISBN 963-86167-5-X.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
• (անգլերեն) Ball, Phil (2003 New edition). Morbo: The Story of Spanish Football. WSC Books Limited. ISBN 0-9540134-6-8.
• (անգլերեն) Ball, Phil (2003). White Storm: The Story of Real Madrid. Mainstream. ISBN 1-84018-763-8.
• (անգլերեն) McManaman, Steve & Edworthy, Sarah (2003). El Macca: Four Years with Real Madrid. Simon & Schuster. ISBN 0-7434-8920-9.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)

Արտաքին հղումներ

Մեդիա ֆայլեր

Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Ռեալ Մադրիդ կատեգորիայում։

• Realmadrid.com Ակումբի պաշտոնական կայքը