Լուկա Մոդրիչ

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Jump to navigation Jump to search
Լավ հոդված
Football pictogram.svg
Լուկա Մոդրիչ
խորվ.՝ Luka Modrić
Luka Modric - Croatia vs. Portugal (cropped).jpg
Անձնական տվյալներ
Քաղաքացիությունը Flag of Croatia.svg Խորվաթիա
Ծննդյան ամսաթիվ սեպտեմբերի 9, 1985(1985-09-09)[1][2][3] (36 տարեկան)
Ծննդավայր Զադար, Խորվաթիայի Սոցիալիստական Հանրապետություն, ՀՍՖՀ
Հասակ 174 սմ
Քաշ 77 կգ
Դիրք Կիսապաշտպան
Ակումբային տեղեկություններ
Ներկա ակումբ Իսպանիա Ռեալ Մադրիդ
Համար 10
Մասնագիտական կարիերա*
Տարի Ակումբ Խաղ (Գոլ)
2003-2008 Խորվաթիա Դինամո Զագրեբ 94 (27)
2003-2004 → Խորվաթիա Ժրինսկի 22 (8)
2004-2005 → Խորվաթիա Ինտեր Զապրեսիչ
 		18 (4)
2008-2012 Անգլիա Տոտենհեմ 127 (13)
2012-մ.հ. Իսպանիա Ռեալ Մադրիդ 266 (20)
Ազգային հավաքական
2001 Խորվաթիա Խորվաթիա մինչև 15 2 (0)
2001 Խորվաթիա Խորվաթիա մինչև 17 2 (0)
2003 Խորվաթիա Խորվաթիա մինչև 18 7 (0)
2003-2004 Խորվաթիա Խորվաթիա մինչև 19 11 (2)
2004-2005 Խորվաթիա Խորվաթիա մինչև 21 15 (2)
2006-մ.հ. Խորվաթիա Խորվաթիա 142 (18)
* Մասնագիտական կարիերայում ընդգրկված են միայն առաջնության խաղերը և գոլերը:

Լուկա Մոդրիչ (խորվ.՝ Luka Modrić, [lûːka mǒːdritɕ][4][5], սեպտեմբերի 9, 1985(1985-09-09)[1][2][3], Զադար, Խորվաթիայի Սոցիալիստական Հանրապետություն, ՀՍՖՀ), խորվաթ ֆուտբոլիստ, իսպանական «Ռեալ Մադրիդ» ակումբի կիսապաշտպան, Խորվաթիայի ազգային հավաքականի ավագ։ Համարվում է իր ժամանակի լավագույն կիսապաշտպաններից մեկը[6][7] և բոլոր ժամանակների մեծագույն խորվաթ ֆուտբոլիստը[8]։ Իշխան Բրանիմիրի շքանշանի ասպետ է։ Խորվաթիայի հավաքականի ռեկորդակիր է անցկացված խաղերի քանակով։

Մոդրիչի մանկությունն անցել է Խորվաթիայում պատերազմի ժամանակ, ինչի պատճառով նա ընտանիքի հետ դարձել է փախստական։ 1996 թվականին Լուկան միացել է «Զադար» ակումբի մանկական թիմին, իսկ հետո տեղափոխվել է Զագրեբի «Դինամո»։ Այդ ակումբի երիտասարդական համակարգում անցկացրած մի քանի տարիներից հետո նա վարձավճարով տեղափոխվել է նախ «Զրինսկի», իսկ հետո խորվաթական «Ինտեր»։ 2005 թվականին նշել է նորամուտը «Դինամոյի» հիմնական թիմում։ Այդ ակումբի կազմում Մոդրիչը երեք անգամ անընդմեջ դարձել է Խորվաթիայի չեմպիոն, ինչպես նաև նվաճել է Սուպերգավաթը և Խորվաթիայի գավաթը։ 2008 թվականին տեղափոխվել է անգլիական «Տոտտենհեմ Հոտսպուր», սակայն այդ թիմի հետ ոչ մի տիտղոս չի նվաճել և 2012 թվականի ամռանը տեղափոխվել է «Ռեալ Մադրիդ»։ Այնտեղ նա դարձել է թիմի առանցքային խաղացողներից մեկը և նրա հետ նվաճել բազմաթիվ տիտղոսներ, այդ թվում՝ երկու անգամ դարձել է Իսպանիայի չեմպիոն և չորս անգամ հաղթել ՈւԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայում։ 2015 թվականին Մոդրիչը դարձել է առաջին խորվաթ ֆուտբոլիստը, որը FIFPro վարկածով ընդգրկվել է աշխարհի լավագույն խաղացողների խորհրդանշական հավաքականում, որտեղ հետագայում ընդգրկվել է ևս չորս անգամ։ 2018 թվականին Մոդրիչը դարձել է առաջին խորվաթ ֆուտբոլիստը, որն ստացել է Եվրոպայի Տարվա լավագույն ֆուտբոլիստի մրցանակը, ինչպես նաև The Best FIFA Men’s Player և «Ոսկե գնդակ» մրցանակները։ 2019 թվականին նա դարձել է առաջին խորվաթ ֆուտբոլիստը, որն ստացել է Golden Foot մրցանակը։

Խորվաթիայի հավաքականում Լուկա Մոդրիչը նորամուտը նշել է 2006 թվականի մարտին։ Այդ ժամանակից ի վեր նա ելույթ է ունեցել Եվրոպայի երեք առաջնություններում՝ 2008, 2012 և 2016 թվականներին, ինչպես նաև աշխարհի երեք առաջնություններում՝ 2006, 2014 և 2018 թվականներին։ Եվրո-2008-ից հետո Մոդրիչն ընդգրկվել է մրցաշարի լավագույն խաղացողների խորհրդանշական թիմում՝ դառնալով երկրորդ խորվաթը պատմության մեջ, որն արժանացել է նման պատվի։ ԱԱ-2018-ում Խորվաթիայի հավաքականի հետ դուրս է եկել եզրափակիչ, որտեղ խորվաթները զիջել են ֆրանսիացիներին։ Լուկան ճանաչվել է աշխարհի այդ առաջնության լավագույն ֆուտբոլիստ։ Բացի այդ, նա ռեկորդային ութ անգամ անընդմեջ ճանաչվել է Խորվաթիայի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ[9]։

Վաղ տարիներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լուկա Մոդրիչը ծնվել է 1985 թվականի սեպտեմբերի 9-ին Զադար քաղաքում։ Եղել է ընտանիքի առաջին երեխան[10], հետագայում ծնվել է քույրը՝ Յասմինան[11]։ Լուկան մեծացել է մի գյուղում, որը գտնվում էր Զադարի մոտ։ Մանուկ հասակում շատ ժամանակ է անցկացրել հոր ծնողների՝ Լուկա պապի, ում պատվին նրան անվանել են[11], ինչպես նաև Էլա տատի հետ։ Պապը եղել է ճանապարհային աշխատող, տատը՝ տնային տնտեսուհի, իսկ Լուկան հինգ տարեկանում արածեցրել է այծերի[12][13][14]։ Նրա ծնողներն աշխատել են Օբրովաց քաղաքից ոչ հեռու գտնվող տրիկոտաժի ֆաբրիկայում[15][16][17][18]։ Մայրը՝ Ռայդոկան, եղել է դերձակուհի, իսկ հայրը՝ Ստիպեն՝ մեխանիկ[19]։ Ծնվելուց մեկ տարի անց Լուկային ուղարկել են նույն քաղաքի մանկապարտեզ, սակայն որոշ ժամանակ անց ծնողները նրան այնտեղից հանել են։ Դա պայմանավորված է եղել Մոդրիչի՝ այդ վայրին դժվար հարմարվելով և մշտական առողջական խնդիրներով։ Նա հաճախ լաց է եղել, մրսել, հիվանդացել բրոնխաբորբով։ Արդյունքում ծնողները մանկապարտեզի փոխարեն նրան տարել են տատի ու պապի մոտ[20]։ Լուկան եղել է բավական ակտիվ և աղմկոտ երեխա[21]։ Մոդրիչը մանկուց մեծ հետաքրքրություն է ցուցաբերել ֆուտբոլի գնդակով խաղերի նկատմամբ։ Ըստ իր հոր՝ Լուկայի ֆուտբոլային տաղանդը նկատվել է արդեն վաղ տարիքում։ Ստիպե Մոդրիչն ինքն էլ է հետաքրքրվել ֆուտբոլով։ Նա խաղացել է Խորվաթիայի ցածր լիգաներից մեկի «Ռուդար» ակումբում, սակայն վնասվածքի պատճառով դադարեցրել է ելույթները[22]։

Լուկա Մոդրիչը ծնվել է խորվաթական Զադար քաղաքում, որտեղ հետագայում հայտնվել է տեղի ֆուտբոլային ակումբի երիտասարդական թիմում

Երբ Մոդրիչը դեռ երեխա էր, Խորվաթիայում պատերազմ է սկսվել, որի պատճառով ընտանիքն ստիպված է եղել փոխել բնակության վայրը[23]։ 1991 թվականի դեկտեմբերին նրա պապին սպանել են սերբ ազգայնականները տնից ոչ հեռու[24][25][26][27][28], իսկ այն բանից հետո, երբ ընտանիքը փախել է, տունն այրվել է[29][30]։ Լուկայի հայրը գնացել է պատերազմ, սակայն ավելի ուշ կարողացել է վերադառնալ ընտանիքի մոտ[31]։ Որպես փախստական՝ Լուկայի ընտանիքը մեկնել է Մակարսկա, որտեղ նրանք տեղավորվել են հատուկ ճամբարում։ Չորս ամիս անց նրանք տեղափոխվել են Զադար[32]։ Կարճ ժամանակ անց Լուկան սկսել է հաճախել դպրոց, ամենից շատ սիրել է պատմության և ֆիզկուլտուրայի դասերը, սակայն դպրոցում ուսուցումն առաջնային չէր։ Նա աշխատել է առավելագույն ժամանակ հատկացնել ֆուտբոլին և աչքի չի ընկել ուսումնական հաջողություններով։ Սկզբում Մոդրիչը խաղացել է տարբեր դիրքերում։ Կանգնել է դարպասի մոտ, եղել պաշտպան, սակայն ամենից շատ նրան դուր է եկել գնդակ վարելը և գոլ խփելը։ Հիմնական ֆուտբոլային հմտությունները նրան սովորեցրել է հայրը[33]։ Մոդրիչի առաջին մարզիչներից մեկի խոսքով՝ պատերազմի տարիներին մշտական ռմբակոծությունները դարձել են սովորական, իսկ ֆուտբոլը թույլ էր տալիս շեղվել[34]։ Ավելի ուշ Մոդրիչը կիսվել է իր մտքերով, թե որքան ծանր է ռազմական ժամանակն ազդել իր անձի կայացման վրա[35][36][37]։

Շուտով Մոդրիչին ընդունել են «Զադար» ակումբի ֆուտբոլային դպրոց։ Առաջին իսկ մարզումից հետո նրան տեղափոխել են տարիքով ավելի մեծ տղաների խումբ։ Նա թույլ էր ֆիզիկապես, սակայն վստահ էր և չէր խուսափում պայքարից[38]։ Մոդրիչը մանկուց որոշել է, որ ցանկանում է խաղալ դաշտի կենտրոնում և կրել տասներորդ համարը։ Նրա կուռքը խորվաթ ֆուտբոլիստ Զվոնիմիր Բոբանն էր, որը խաղացել է այդ համարի մարզաշապիկով[39]։ Հետագայում Լուկայի հայրն աշխատանք է ստացել Զադարից ոչ հեռու գտնվող Զեմունիլ-Դոնյայի մունիցիպալիտետի օդանավակայանում, ինչի պատճառով ընտանիքը տեղավորվել է տեղի հյուրանոցում[25][40][41]։ Լուկան ստիպված է եղել փոխել նաև դպրոցը։ 1998 թվականի հունիսին ծնվել է նրա երկրորդ քույրը՝ Դիորան[42]։ Ռազմական գործողություններից հետո վերականգնման շրջանում շատ մարդիկ աստիճանաբար վերադարձել են իրենց տները։ Դա կարող էր անել նաև Մոդրիչի ընտանիքը, սակայն նրանք որոշել են մնալ Զադարում։ Դա կապված էր Լուկայի համար զարգացման մեծ հնարավորությունների հետ, հայրը հավատում էր նրա ֆուտբոլային տաղանդին։ Ֆուտբոլով զբաղվելը մեծ ծախսեր էր պահանջում, ծնողները փորձում էին դրանք ապահովել, չնայած համեստ եկամուտներին, օգնում էր նաև Լուկայի հորեղբայրը՝ Ժելկոն[43]։ Մոդրիչն արագ առաջադիմել է կրտսեր խմբում, նրա թիմը դրական արդյունքներ է ցույց տվել, ինչի մասին բազմիցս գրել են տեղի թերթերը[44]։ Երիտասարդական թիմի մարզիչները նրան դնում էին հարձակողական կիսապաշտպանի դիրքում՝ նշելով նրա էներգիան, տեխնիկան և հարձակման գծում հաջող խաղը[45]։ «Զադարում» Լուկային մեծապես աջակցել է ակումբի երիտասարդական ակադեմիայի ղեկավար Տոմիսլավ Բաշիչը, ավելի ուշ Մոդրիչը Բաշիչին անվանել է իր «մարզական հայր»[46][47]։

Հետագայում Մոդրիչը փորձաշրջան է անցել «Հայդուկում»։ Նրա ընտանիքի մեծ մասը երկրպագում էր այդ ակումբին, ինչպես և ինքը՝ վաղ մանկությունից, սակայն արդյունքում «Հայդուկի» ներկայացուցիչները Մոդրիչին իրենց ակադեմիա տեղափոխելու ցանկություն չեն հայտնել։ Դա պայմանավորված էր ֆիզիկական տեսանկյունից նրա ոչ բավարար զարգացվածությամբ։ Մոդրիչի հայրը փորձաշրջան մեկնելուց առաջ որոշել է տեղյակ չպահել Բաշիչին, սակայն հետագայում նա իմացել է այդ մասին և երիտասարդ խորվաթին երեք ամսով հեռացրել մարզումներից[48]։ Այդ ընթացքում նրան հանձնարարել են մարզումների անհատական ծրագիր, որի նպատակն էր հասակի ավելացումը։ Բացի այդ, նա ամեն օր մարզվում էր հոր հետ։ Արդյունքում Մոդրիչին հաջողվել է ավելացնել հասակը, սակայն իր իսկ խոստովանությամբ՝ միանգամայն հավանական է, որ այդ մարզումների վրա ուժեղ ազդեցություն չեն ունեցել[49]։ Դպրոցն ավարտելուց հետո Լուկան ընդունվել է համալսարանի հյուրանոցային և ռեստորանային բիզնեսի ֆակուլտետ[50]։ «Հայդուկում» ձախողված դիտումից մոտ մեկ տարի անց Մոդրիչին խորհուրդ են տվել անցնել ավելի բարձր մակարդակի՝ զարգացումը շարունակելու համար։ Բաշիչը պայմանավորվել է Զագրեբի «Դինամոյի» ներկայացուցիչ Զդրավկո Մամիչի հետ Մոդրիչի տեղափոխության վերաբերյալ[51]։

Ակումբային կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Դինամո» Զագրեբ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Չնայած Բաշիչի և Մամիչի միջև ձեռք բերված պայմանավորվածությանը՝ «Զադարի» ղեկավարությունը միանգամից չի համաձայնել ֆուտբոլիստին թույլ տալ տեղափոխվել այլ ակումբ, սակայն արդյունքում համաձայնություն է ձեռք բերվել։ Քանի որ Մոդրիչն այդ ժամանակ անչափահաս էր, պայմանագիրը Մամիչի գործակալության հետ, որն զբաղվում էր «Դինամոյի» երիտասարդ խաղացողների աշխատանքի տեղավորմամբ, ստորագրվել է նրա ծնողների կողմից, ըստ դրա՝ նա պետք է ստանար սնունդ և կրթաթոշակ 500 գերմանական մարկի չափով։ Բացի այդ, Զագրեբում Մոդրիչն ավարտել է համալսարանը։ Այնուամենայնիվ, ֆուտբոլը մնացել է նրա կյանքի առաջնահերթությունը[52]։ «Դինամոյում» Լուկան միանգամից չի սովորել նոր պայմաններին․ դրանում դեր է ունեցել ինչպես ընտանիքի հետ բաժանումը, այնպես էլ մարզումների նոր, ավելի պրոֆեսիոնալ պայմանները[53]։ Նաև նկատվել է մարզիչների տարբերվող վերաբերմունքը խաղային գործընթացի նկատմամբ, որն արտացոլվել է նույնիսկ մարտավարության մեջ։ «Զադարում» Լուկան խաղադաշտում ավելի շատ ազատություն ուներ, մինչդեռ «Դինամոյում» նրան սկզբում քննադատել են մարզչական շտաբի տակտիկական մտահղացումներին չհամապատասխանելու համար։ Ավելի վաղ նա հիմնականում խաղացել էր միայն հարձակման գոտում, մինչդեռ նոր ակումբում նրանից պահանջում էին գործել ամբողջ դաշտում՝ ինչպես պաշտպանությունում, այնպես էլ հարձակման գծում։ Հանդես գալով «Դինամոյի» պատանեկան թիմում՝ Մոդրիչը շարունակել է իր խաղային որակների զարգացումը[54]։

Վարձավճարով «Զրինսկիում» և «Ինտերում»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2003 թվականի ամռանը «Դինամոն» հնարավորություն է ստացել երիտասարդական թիմի մի քանի խաղացողների վարձավճարով ուղարկել Բոսնիա և Հերցեգովինայի առաջնության «Զրինսկի» ակումբ։ Դա կապված էր այդ ակումբի նախագահի և Զագրեբի թիմի ղեկավարության միջև եղած լավ հարաբերություններով։ Արդյունքում ակումբները պայմանավորվել են վարձավճարով «Զրինսկի» ուղարկել երեք խաղացողների, այդ թվում՝ Մոդրիչի մտերիմ ընկերներին, որոնք նրան առաջարկել են վարձավճարով հանդես գալու մեկնել իրենց հետ։ «Դինամոն» հավանության է արժանացրել է այդ գաղափարը, և արդյունքում Լուկան մեկնել է նոր ակումբ[55]։ Մոդրիչի համար 2003/04 մրցաշրջանն առաջինն էր պրոֆեսիոնալ մակարդակում։ Բոսնիական ակումբում սկզբում կասկածով են վերաբերվել խորվաթին իր թույլ ֆիզիկական տվյալների պատճառով, իսկ այդ առաջնությունում շատ թիմեր կային, որոնք խաղում էին կոշտ և ագրեսիվ[56]։ Լուկան ստացել է 23 համարի մարզաշապիկ, որը նա ընտրել է Մայքլ Ջորդանի և Դեյվիդ Բեքհեմի հետ իր ասոցիացիաների պատճառով, որոնք խաղացել են այդ համարի ներքո իրենց թիմերում։ Այնուամենայնիվ, առաջնության առաջին՝ «Բորաց» ակումբի դեմ խաղին Մոդրիչը չի հայտավորվել նոր ակումբում գրանցվելու հետ կապված խնդիրների պատճառով։ Հաջորդ խաղից նա սկսել է հայտնվել խաղադաշտում, սակայն «Զրինսկին» մրցաշրջանն ավարտել է 16 թիմերի շարքում գրաված 11-րդ տեղում։ Մոդրիչը ճանաչվել է մրցաշրջանի լավագույն խաղացող թիմի երկրպագուների վարկածով և իր կարիերայի ընթացքում առաջին անգամ ստացել է անհատական մրցանակ[57]։ Բոսնիական լիգայում ելույթները Մոդրիչին տվել է շատ անհրաժեշտ փորձ։ Նա հանդես է եկել աջ կիսապաշտպանի դիրքում և բարելավել է իր վարպետությունը թիմի հարձակողական գործողություններում։ Բացի այդ, բազմաթիվ մրցակիցների կոպիտ խաղաոճը նրան սովորեցրել է գործել ավելի պարզ և արագ[58]։

Վարձավճարային պայմանագրի ժամկետի ավարտից հետո Մոդրիչը հինգ տարվա պայմանագիր է կնքել «Դինամոյի» հետ։ Լուկան ցանկանում էր վարձավճարով հանդես գալ «Զրինսկիում» ևս մեկ մրցաշրջան, քանի որ հասկանում էր, որ Զագրեբի ակումբի հիմնական խաղացողի տեղի համար դժվար կլինի մրցել, սակայն ղեկավարությունը որոշել է նրան և ևս մի քանի խաղացողների վարձավճարով ուղարկել Խորվաթիայի Զապրեշիչ քաղաքի «Ինտեր» ակումբ[59]։ Սկզբում Լուկան միշտ չէ, որ հայտնվել է իր թիմի կազմում, մարզչական շտաբը կրկին ուշադրություն է դարձրել ոչ բավարար ֆիզիկական զարգացվածությանը, սակայն նա կարողացել է օգտվել իրեն տրված հնարավորություններից և լավ խաղ ցուցադրել։ Լուկան կարողացել է ամրապնդվել թիմի կազմում և 18 հանդիպում է անցկացրել հիմնականում ձախ կիսապաշտպանի դիրքում, ինչպես նաև խփել է չորս գոլ։ Խորվաթիայի առաջնությունում իր առաջին գոլը նա խփել է 2004 թվականի սեպտեմբերի 18-ին «Վարտեքսի» դեմ խաղում, որն ավարտվել է «Ինտերի» հաղթանակով (3:2)[60]։ Լուկան ճանաչվել է նաև Խորվաթիայի տարվա լավագույն երիտասարդ ֆուտբոլիստ[61]։

Վերադարձ «Դինամո»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2005 թվականի ձմռանը «Դինամոն» Մոդրիչին հետ է կանչել վարձակալությունից։ Նրան վերադարձրել են «Հայդուկ» տեղափոխված կիսապաշտպան Նիկո Կրանչարի հեռանալու պատճառով։ «Դինամոն» այդ մրցաշրջանում անցկացրել է իր պատմության վատագույն ելույթներից մեկը՝ արդյունքում հայտնվելով դուրս մնալու վտանգի տակ, սակայն խաղերի արդյունքում Զագրեբի ակումբը մնացել է երկրի գլխավոր լիգայում։ Չնայած Կրանչարի հեռանալուն՝ Մոդրիչն աչքի չի ընկել թիմի կազմում արտահայտիչ ելույթներով՝ վնասվածքի պատճառով բաց թողնելով մի քանի խաղ[62]։ Ձախողված մրցաշրջանից հետո «Դինամոյում» տեղի են ունեցել փոփոխություններ։ Նոր գլխավոր մարզիչ է նշանակվել Յոսիպ Կուժեն։ Փոխվել է նաև թիմի կազմը, որի առաջատար պետք է դառնար Մոդրիչը։ Նա ստացել է տասներորդ համարը, որն ազատ էր Էդին Մույչինի՝ ակումբից հեռանալուց հետո։ 2005/06 մրցաշրջանում «Դինամոն» առավելություն է ունեցել առաջնությունում, ինչի արդյունքում մրցաշրջանի վերջում դարձել է խորվաթական լիգայի հաղթող[63]։ 2006/07 մրցաշրջանում Մոդրիչն արժանացել է Խորվաթիայի առաջնության լավագույն խաղացողի կոչմանը[64]։ Խորվաթական լիգայում շարունակվող գերիշխանության պատճառով ակումբի ղեկավարությունը նպատակադրվել է դուրս գալ Չեմպիոնների լիգայի կամ ՈՒԵՖԱ-ի Գավաթի խմբային փուլ, սակայն ակումբին դա չի հաջողվել։ Բացի այդ, «Դինամոյի» մոտ բացակայում էր խաղային մարզավիճակի կայունությունը, ինչի պատճառով Կուժեն հեռացվել էր աշխատանքից։ Նրան փոխարինել է Բրանկո Իվանկովիչը, որի գլխավորությամբ Զագրեբի ակումբը նվաճել է երկրորդ անընդմեջ չեմպիոնական տիտղոսը[65]։ 2007/08 մրցաշրջանում Մոդրիչը նշանակվել է թիմի ավագ[66]։ «Դինամոն» դարձյալ դուրս է մնացել Չեմպիոնների լիգայի որակավորման փուլից՝ 3:5 հաշվով զիջելով գերմանական «Վերդերին»։ Այնուամենայնիվ, ակումբը կարողացել է որակավորվել ՈՒԵՖԱ-ի գավաթի խաղարկության 2007/08 մրցաշրջանի համար, չնայած «Այաքսի» դեմ առաջին խաղում 0:1 հաշվով պարտությանը։ Պատասխան հանդիպումն ավարտվել է «Դինամոյի» հաղթանակով՝ 3:2 հաշվով, հենց Լուկան է առաջին գոլը խփել տուգանային հարվածից, իսկ մյուս երկուսը հեղինակել է Մարիո Մանջուկիչը։ Չնայած մրցաշարի խմբային փուլ դուրս գալուն, Զագրեբի ակումբը չի կարողացել առաջ անցնել[67]։

2006/07 մրցաշրջանից եվրոպական խոշոր ակումբներ սկսել են ուշադրություն դարձնել «Դինամոյի» շատ խաղացողների վրա, այդ թվում՝ Մոդրիչին։ Նա չէր ցանկանում հեռանալ խորվաթական թիմից, որը հայտարարել էր, որ մտադիր է ուժեղացնել կազմը՝ թիմի խաղի բարձր մակարդակը պահպանելու համար։ Այնուամենայնիվ, ժամանակի ընթացքում Զագրեբի ակումբից սկսել են հեռանալ նրա հիմնական խաղացողները։ 2007/08 մրցաշրջանից հետո «Դինամոն» մտադիր էր Լուկային վաճառել անգլիական «Չելսիին», որը վաղուց էր հետևում նրան։ Մոդրիչը կողմ է եղել տեղափոխությանը, սակայն տեղափոխությունը, այնուամենայնիվ, չի կայացել[68]։ 2008 թվականի ապրիլին «Դինամոն» պայմանագիր է կնքել մեկ այլ անգլիական ակումբի՝ «Տոտենհեմի» հետ, սակայն Մոդրիչը մրցաշրջանի մնացած մասն անցկացրել է «Դինամոյում»[69]։ Խորվաթիայի առաջնությունում Զագրեբի ակումբը կրկին հաղթանակ է տարել, ինչպես նաև երկրորդ անգամ նվաճել է Խորվաթիայի գավաթը[70][71]։

«Տոտենհեմ Հոտսպուր»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լուկա Մոդրիչը «Տոտենհեմ Հոտսպուրի» կազմում, 2010 թվականի նոյեմբեր

Նոր ակումբ Մոդրիչը ժամանել է արդեն նախամրցաշրջանային նախապատրաստության մեկնարկից հետո, ինչը պայմանավորված էր Եվրո-2008-ում հանդես գալու պատճառով ավելի երկար արձակուրդով[72]։ «Տոտենհեմում» Լուկան կարողացել է հարմարվել ոչ միանգամից։ Անգլիական թիմում ավելի ինտենսիվ և հաճախակի մարզումներ են անցկացվել, ինչն սկզբում զարմացրել է Մոդրիչին։ Խորվաթի մոտ աճող ծանրաբեռնվածության պատճառով նույնիսկ բորբոքվել է ջիլը[73]։ Նույն ամռանը «Տոտենհեմի» կազմ էր տեղափոխվել Վեդրան Չորլուկան, որը Մոդրիչի լավ ընկերն էր «Դինամոյում» համատեղ խաղալու ժամանակվանից, ինչը հեշտացրել է նրա հարմարվելու ընթացքը[74]։ Այնուամենայնիվ, թիմի մարզիչ Խուանդե Ռամոսը սկզբում նրան խաղադաշտ է դուրս բերել դաշտի եզրում, ոչ թե որպես կենտրոնական կիսապաշտպան։ «Տոտենհեմն» անհաջող է սկսել 2008/09 մրցաշրջանը։ Ութ տուրից հետո թիմն ուներ ընդամենը երկու միավոր, ինչի պատճառով Ռամոսը հեռացվել է պաշտոնից։ Նրան փոխարինող է նշանակվել Հարրի Ռեդնապը, որը թիմը վերակառուցել է տակտիկական տեսանկյունից։ Ընտրվել է նոր 4-4-1-1 խաղային սխեման, Մոդրիչը հայտնվել է դաշտի կենտրոնում հարձակվող Դարրեն Բենտի հետ, որից հետո թիմի արդյունքները բարելավվել են[75]։ Լուկան նաև ավելի շատ ազատություն է ստացել իր խաղում, որի շնորհիվ ավելի արդյունավետ է դարձել[76]։ «Տոտենհեմին» հաջողվել է դուրս գալ Ֆուտբոլային լիգայի գավաթի եզրափակիչ, սակայն հետխաղյա 11 մետրանոցներով հաղթել է «Մանչեսթեր Յունայթեդը»։ «Տոտենհեմը» մրցաշրջանն ավարտել է Անգլիայի առաջնության 8-րդ տեղում[76]։ Անգլիական Պրեմիեր լիգայի 2009/10 մրցաշրջանի առաջին հանդիպումներից մեկում Մոդրիչը վնասվածք է ստացել։ Պարզվել է, որ նա փոքր սրունքոսկրի կոտրվածք է ունեցել, ինչի պատճառով ստիպված է եղել բաց թողնել մրցաշրջանի մի մասը[77]։ Խաղադաշտ վերադառնալուց հետո Մոդրիչին հաջողվել է վերադարձնել լավ մարզավիճակը, իսկ «Տոտենհեմը» 49 տարվա մեջ առաջին անգամ կարողացել է դուրս գալ Չեմպիոնների Լիգա[78]։

2010/11 մրցաշրջանում Մոդրիչը նշել է նորամուտը Չեմպիոնների լիգայում, ինչպես նաև խփել է իր առաջին գոլն այդ մրցաշարում։ Դա տեղի է ունեցել գերմանական «Վերդերի» դեմ խմբային փուլի խաղում[79]։ «Ֆուլհեմի» դեմ խաղում 0:4 հաշվով պարտվելուց հետո Մոդրիչի մոտ ապենդիցիտ են հայտնաբերել, սակայն վիրահատությունից մեկ շաբաթ անց նա վերադարձել է խաղադաշտ։ Լուկան խաղադաշտ է դուրս եկել Չեմպիոնների Լիգայի 1/8 եզրափակչի երկրորդ խաղակեսում՝ փոխարինելով Ռաֆայել վան դեր Վարտին։ Այդ խաղում «Տոտենհեմը» հաղթել է, սակայն հաջորդ փուլում դուրս է մնացել պայքարից՝ պարտվելով Մադրիդի «Ռեալին»։ Այնուամենայնիվ, Անգլիայի առաջնությունում «Տոտենհեմը» հայտնվել է միայն 5-րդ տեղում և կարողացել է դուրս գալ միայն Եվրոպայի լիգա[80]։ 2011 թվականի ամռանը Լուկայի նկատմամբ կրկին ակտիվ հետաքրքրություն է ցուցաբերել «Չելսին»։ Մոդրիչը նույնիսկ հանդիպել է ակումբի սեփականատեր Ռոման Աբրամովիչի հետ, որպեսզի քննարկի տեղափոխության մանրամասները, և ինքը շահագրգռված է եղել դրանում՝ գրավոր խնդրագիր ուղարկելով տրանսֆերի վերաբերյալ։ Սակայն արդյունքում տրանսֆերը կրկին չի կայացել։ Ակումբի նախագահ Դենիել Լևին հրաժարվել է վաճառել խորվաթին[81]։

Մոդրիչի՝ «Չելսի» տեղափոխվելու ցանկության մասին բազմաթիվ լուրերը նրան հանել են հավասարակշռությունից, ինչը բացասաբար է անդրադարձել խաղային մարզավիճակի վրա։ Ռեդնապը նրան խաղադաշտ դուրս չի բերել ոչ «Հարթ օֆ Միդլոտիանի» դեմ Եվրոպայի լիգայի 2011/12 ընտրական խաղերում, ոչ էլ «Մանչեսթեր Յունայթեդի» դեմ Անգլիայի առաջնության առաջին տուրում։ «Յունայթեդի» հետ խաղում կրած պարտությունից հետո մարզիչը մտադիր էր Մոդրիչին օգտագործել «Մանչեսթեր Սիթիի» դեմ երկրորդ տուրի խաղում։ Այնուամենայնիվ, Լուկան դեռևս լավագույն մարզավիճակում չէր և փոխարինվել է երկրորդ խաղակեսում, իսկ «Տոտենհեմը» դարձյալ պարտվել է (1:5)[82]։ Այնուամենայնիվ, նա կարողացել է վերականգնել իր մարզավիճակը ազգային հավաքականների հանդիպումների ընդմիջման ժամանակ և արդեն երրորդ տուրից սկսել է կայուն խաղալ իր թիմի մեկնարկային կազմում՝ ընդհուպ մինչև մրցաշրջանի ավարտը։ Արդյունքում «Տոտենհեմը» չորրորդ տեղն է գրավել Պրեմիեր լիգայի ամփոփիչ աղյուսակում և կրկին որակավորվել է Չեմպիոնների լիգային մասնակցելու համար։ Սակայն հետագայում այդ մրցաշարի եզրափակչում «Չելսիի» հաղթանակից հետո հենց «կապույտներն» են որակավորվել Չեմպիոնների լիգայի համար՝ չնայած առաջնությունում զբաղեցրած 6-րդ տեղին, իսկ «Տոտենհեմը» մասնակցել է Եվրոպայի լիգային[83]։ 2012 թվականի Եվրոպայի առաջնությունից առաջ Մոդրիչի տրանսֆերին անդրադարձել է «Ռեալ Մադրիդը»[84]։ Լուկան շատ է հետաքրքրված եղել այդ տեղափոխությամբ, սակայն «Տոտենհեմը» չի ցանկացել հրաժարվել ֆուտբոլիստից։ Տրանսֆերի վերաբերյալ կարծիքների տարբերության պատճառով Մոդրիչը վիճել է թիմի գլխավոր մարզիչ Անդրե Վիլլաշ-Բոաշի հետ, ինչպես նաև չի մեկնել ԱՄՆ-ում կայանալիք նախամրցաշրջանային մրցաշարին։ Օգոստոսի վերջին՝ տրանսֆերի վերաբերյալ ակումբների միջև տեղի ունեցած բարդ բանակցություններից հետո, այնուամենայնիվ, հաջողվել է պայմանավորվածություն ձեռք բերել[85]։

«Ռեալ Մադրիդ»[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ադապտացիա Իսպանիային (2012-2013)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2012 թվականի օգոստոսի 27-ին «Ռեալ Մադրիդը» հայտարարել է Լուկա Մոդրիչի հետ հինգ տարվա պայմանագիր կնքելու մասին[86]։ Նոր ակումբում նա ընտրել է 19 համարը, քանի որ 10 համարն զբաղեցրել էր գերմանացի կիսապաշտպան Մեսութ Օզիլը[87]։ Թիմի առաջին մարզումներից հետո պորտուգալացի գլխավոր մարզիչ Ժոզե Մոուրինյոն Մոդրիչին ընդգրկել է թիմի կազմում՝ մասնակցելու «Բարսելոնայի» դեմ Իսպանիայի Սուպերգավաթի խաղին։ 2012 թվականի օգոստոսի 30-ին Լուկան խաղադաշտ է դուրս եկել այդ խաղում՝ փոխարինելով Օզիլին խաղի վերջին 20 րոպեների ընթացքում։ Արդյունքում «Ռեալը» հաղթել է՝ նվաճելով գավաթը[88]։ Հետագայում Մոդրիչը միշտ չէ, որ խաղադաշտ է դուրս եկել իր թիմի հիմնական կազմում, ինչը կապված էր ոչ թե լավագույն խաղային մարզավիճակի, այլ Մոուրինյոյի որոշումների հետ, որը զգուշություն է ցուցաբերել խորվաթին թիմի հիմնական կազմում ընդգրկելու հարցում[89]։ Նոյեմբերի 3-ին «Ռեալ Սարագոսայի» դեմ խաղում Մոդրիչը խփել է իր առաջին գոլը նոր ակումբում[90]։ Անհաջող ելույթների շարքից հետո Marca-ի ընթերցողները Լուկային ընտրել են վատագույն ֆուտբոլիստ Իսպանիայում կայացած տրանսֆերային պատուհանի ժամանակ տեղափոխվածների շարքում[91]։ Այնուամենայնիվ, նա շարունակել է ջանասիրաբար մարզվել և ակտիվորեն սովորել իսպաներեն[92]։

Մոդրիչը «Ռեալ Մադրիդ» տեղափոխվելուց հետո, 2013 թվականի փետրվար

Մարտի 5-ին Մոդրիչը փոխարինման է դուրս եկել «Մանչեսթեր Յունայթեդի» դեմ Չեմպիոնների լիգայի փլեյ-օֆֆի խաղում, որն անցկացվել է «Օլդ Թրաֆորդում»: Այդ խաղում Լուկան հավասարեցրել է հաշիվը հեռահար հարվածով, ինչպես նաև հաջող գործողությունների շարք անցկացրել խաղի մնացած հատվածում, և արդյունքում «Ռեալը» հաղթել է 2:1 հաշվով ու դուրս եկել քառորդ եզրափակիչ[93][94][95]։ «Կարմիր սատանաների» դեմ խաղը շրջադարձային պահ է համարվում «Ռեալում» Մոդրիչի կարիերայի համար[96][95]։ Մարտի 16-ին «Մալյորկայի» դեմ խաղում Մոդրիչը կրկին հաջող ելույթ է ունեցել։ Նա կրկին գոլ է խփել հեռահար հարվածով, ինչի շնորհիվ «Ռեալ Մադրիդն» առաջ է անցել և արդյունքում հաղթել 5:2 հաշվով[97]։ Այս հանդիպումներից հետո «Ռեալն» տարել է մի շարք հաղթանակներ, ինչի շնորհիվ Մադրիդի «Ռեալն» Իսպանիայի 2012/13 առաջնության աղյուսակում գրավել է երկրորդ տեղը։ Չեմպիոնների լիգայի կիսաեզրափակչի՝ Դորտմունդի «Բորուսիայի» դեմ խաղում «Ռեալը» պարտվել է երկու հանդիպումների արդյունքում, իսկ Իսպանիայի Գավաթի եզրափակիչում «գալակտիկոսի» նկատմամբ հաղթանակ է տարել Մադրիդի մեկ այլ ակումբ՝ «Ատլետիկոն»[98]։ Այս մրցաշրջանի ավարտից հետո Մոուրինյոն հեռացել է «Ռեալից»[99]։

Առաջին հաղթանակ Չեմպիոնների լիգայում ու վնասվածք (2013-2015)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2013/14 մրցաշրջանից առաջ թիմի նոր գլխավոր մարզիչ է նշանակվել Կառլո Անչելոտտին[100]։ Նրա հետ Մոդրիչն ի սկզբանե դրական հարաբերություններ է ունեցել, դարձել է մեկնարկային կազմի գլխավոր խաղացողներից մեկը[101] և թիմի առավել արդյունավետ գնդակը փոխանցողներից մեկը՝ Իսպանիայի առաջնության խաղերում միջինը ցույց տալով փոխանցումների 90 % ճշգրտություն[96][102]։ Այս մրցաշրջանում նա իր առաջին գոլը խփել է «Կոպենհագենի» դեմ Չեմպիոնների լիգայի խմբային փուլի վերջին խաղում, և դա դարձել է նրա հինգերորդ գոլը «Ռեալի» կազմում[103]։ Մոդրիչն իր թիմի հետ կրկին դուրս է եկել Իսպանիայի գավաթի խաղարկության եզրափակիչ, և այս անգամ «Ռեալը» կարողացել է նվաճել գավաթը՝ հաղթելով «Բարսելոնային»։ Սակայն Իսպանիայի առաջնությունում «Ռեալը» գրավել է միայն երրորդ տեղը՝ չեմպիոնությունը զիջելով Մադրիդի «Ատլետիկոյին»[104]։ Բացի այդ, «Ռեալը» 12 տարվա մեջ առաջին անգամ դուրս է եկել Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ[105]։ Եզրափակիչում հենց Մոդրիչի կողմից անկյունային փոխանցումից հետո է պաշտպան Սերխիո Ռամոսին հաջողվել գոլ խփել հանդիպման վերջին րոպեներին և խաղը տեղափոխել լրացուցիչ ժամանակ։ Արդյունքում «Ռեալը» կարողացել է ևս երեք գոլ խփել և հաղթել խաղում՝ ստանալով Եվրոպայի Չեմպիոնների տասներորդ գավաթը[106]։ Մոդրիչն ընդգրկվել է Չեմպիոնների լիգայի լավագույն խաղացողներից կազմված խորհրդանշական հավաքականում[107], ինչպես նաև ճանաչվել է Իսպանիայի առաջնության այդ մրցաշրջանի լավագույն կիսապաշտպան[108]։

2014 թվականի օգոստոսին Մոդրիչը նոր պայմանագիր է կնքել ակումբի հետ մինչև 2018 թվականը[109]։ 2014/15 մրցաշրջանից առաջ «Ռեալից» հեռացել է կիսապաշտպանությունում Լուկայի խաղընկեր Խավի Ալոնսոն, ինչից հետո նա սկսել է խաղալ գերմանական «Բավարիայից» ժամանած Թոնի Կրոսի հետ[110][111]։ «Ռեալը» նոր մրցաշրջանը սկսել է ՈՒԵՖԱ-ի Սուպերգավաթի խաղարկությունում «Սևիլիայի» նկատմամբ տարած հաղթանակով[112]։ Հետագայում Մոդրիչը լուրջ վնասվածք է ստացել Իտալիայի հավաքականի հետ հանդիպման ժամանակ, ինչի պատճառով ստիպված է եղել բաց թողնել 4 ամիս[113]։ 2015 թվական փետրվարի սկզբին խորվաթը վերադարձել է խաղադաշտ՝ փոխարինելով Սամի Խեդիրային «Շալկեի» հետ խաղի երկրորդ խաղակեսում[114]։ Ապրիլի 21-ին կայացած «Մալագայի» դեմ խաղում Լուկան ևս մեկ վնասվածք է ստացել, որի պատճառով ստիպված է եղել բաց թողնել 6 շաբաթ[115][116][117]։ Այդ մրցաշրջանում Մոդրիչը բաց է թողել մոտ վեց ամիս, նրա բացակայության ժամանակ «Ռեալը» դուրս է մնացել Չեմպիոնների լիգայի կիսաեզրափակչից՝ պարտվելով «Յուվենտուսին», իսկ Իսպանիայի առաջնությունում հաղթել է «Բարսելոնան»[118]։ Վնասվածք ստացած խորվաթ ֆուտբոլիստին որակյալ փոխարինողի բացակայությունը համարվել է 2014/15 մրցաշրջանի այդ մրցաշարերում թիմի անհաջողությունների հիմնական պատճառներից մեկը[119]։ Այնուամենայնիվ, չնայած երկար բացակայությանը, Լուկան ընդգրկվել է FIFPro-ի վարկածով 2015 թվականի լավագույն խաղացողներից կազմված խորհրդանշական հավաքականում[120]։

Չեմպիոնների լիգայի երկու գավաթներ անընդմեջ (2015-2017)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2015 թվականի ամռանն Անչելոտտին հեռացվել է աշխատանքից։ Նրան փոխարինող է նշանակվել Ռաֆայել Բենիտեսը[121]։ Նոր մարզիչը չի կարողացել նվաճել Մադրիդի «Ռեալի» ֆուտբոլիստների վստահությունը։ Մրցաշրջանի սկզբնական հանդիպումներից հետո բացասական էին նաև թիմի արդյունքները, շատ խաղացողներ դժգոհ էին Բենիտեսի որոշումներից։ Մարզչի վրա գործադրվող ճնշումն աճել է և «Վալենսիայի» դեմ հերթական պարտությունից հետո նա հեռացվել է աշխատանքից[122]։ Թիմը գլխավորել է Զինեդին Զիդանը, որը եղել էր մարզիչ «Կաստիլիայում» և Անչելոտիի օգնականը։ Զիդանը Մոդրիչին համարել է թիմի առանցքային խաղացողներից մեկը, ինչպես նաև նրանից պահանջել է ավելի շատ պատասխանատվություն ստանձնել, ավելի հաճախ հարվածել դարպասին և առաջնորդական որակներ դրսևորել[123]։ Ֆրանսիացի գլխավոր մարզչի գլխավորությամբ թիմի արդյունքները բարելավվել են։ Նա կարգավորել է մթնոլորտը ֆուտբոլիստների շրջանում, ինչը թիմին թույլ է տվել երկրորդ տեղն զբաղեցնել Իսպանիայի առաջնությունում։ Բացի այդ, «Ռեալ Մադրիդը» դուրս է եկել Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ, որտեղ, ինչպես և երկու տարի առաջ, «Ռեալի» դեմ խաղացել է Մադրիդի մեկ այլ ակումբ՝ «Ատլետիկոն»։ Խաղը հասել է հետխաղյա 11 մետրանոցների շարքին, որտեղ «Ռեալը» կարողացել է հաղթել Խուանֆրանի վրիպման, իսկ հետո նաև Կրիշտիանու Ռոնալդուի իրացրած վճռորոշ հարվածի շնորհիվ[124]։

Մոդրիչը Չեմպիոնների լիգայի խաղում, 2015 թվականի սեպտեմբեր

2016/17 մրցաշրջանի մեկնարկից առաջ Զիդանի գլխավորած թիմը մեծ ուշադրություն էր դարձնում ֆիզիկական պատրաստվածության որակի բարձրացմանը, ինչը պայմանավորված էր բազմաթիվ մրցաշարերում խաղերի խիտ ժամանակացույցով։ Այս մրցաշրջանը «Ռեալի» համար սկսվել է ՈՒԵՖԱ-ի Սուպերգավաթի խաղի լրացուցիչ ժամանակում «Սևիլիայի» նկատմամբ 3:2 հաշվով տարած հաղթանակով[125]։ Դրանից հետո «Ռեալն» առանց պարտության մի շարք հանդիպումներ է անցկացրել Պրիմերայում և Չեմպիոնների լիգայում՝ առաջին անգամ պարտվելով միայն 2017 թվականի հունվարի 15-ին նույն «Սևիլիայի» դեմ խաղում[126]։ Սեպտեմբերին Մոդրիչը վնասվածք է ստացել «Էսպանյոլի» դեմ խաղում։ Հետագայում պարզվել է, որ դրա պատճառով նա պետք է բաց թողնի մոտ մեկ ամիս[127]։ Շուտով նա վերադարձել է խաղադաշտ և վերականգնել լավ մարզավիճակը, իսկ դեկտեմբերին թիմի հետ դարձել է աշխարհի ակումբային առաջնության հաղթող՝ եզրափակչի լրացուցիչ ժամանակում 4:2 հաշվով հաղթելով ճապոնական «Կասիմա Անտլերսին»։ Մոդրիչը ստացել է «Արծաթե գնդակ» մրցանակը, որը տրվում է մրցաշարի երկրորդ լավագույն խաղացողին[128]։ «Ռեալը» կրկին կարողացել է դուրս գալ Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ, որտեղ զիջել է «Յուվենտուսին»։ Այս խաղից առաջ «Ռեալը» կարողացել էր հաղթել Իսպանիայի առաջնությունում՝ Պրիմերայի վերջին տուրում հաղթելով «Մալագային»։ Մոդրիչի համար այդ չեմպիոնական տիտղոսն առաջինն էր Մադրիդում գտնվելու ընթացքում[129]։ Հունիսի 3-ին կայացած եվրագավաթային մրցաշարի հենց եզրափակչում «Ռեալը» նույնպիսի հաղթանակ է տարել (4:1)՝ դրանով իսկ երկրորդ անգամ անընդմեջ հաղթելով Չեմպիոնների լիգայում, իսկ Մոդրիչն այդ խաղում աչքի է ընկել Ռոնալդուին կատարած գոլային փոխանցումով[130]։

Երրորդ Չեմպիոնների լիգա և «Ոսկե գնդակ» (2017-2018)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2017 թվականի ամռանը Խամես Ռոդրիգեսի՝ «Բավարիա» հեռանալուց հետո Մոդրիչը փոխել է իր համարը՝ 19-ի փոխարեն վերցնելով 10[131]։ «Ռեալի» համար 2017/18 մրցաշրջանը կրկին դրական է սկսվել՝ ՈՒԵՖԱ-ի Սուպերգավաթում «Մանչեսթեր Յունայթեդի» նկատմամբ տարած հաղթանակով, ինչպես նաև Իսպանիայի Սուպերգավաթում «Բարսելոնայի» նկատմամբ տարած հաղթանակով։ Սակայն «կապտանռնագույնների» դեմ առաջին խաղը Մոդրիչը ստիպված է եղել բաց թողնել երկու դեղին քարտերի պատճառով, որոնք ստացել էր երեք տարի առաջ այդ մրցաշարում։ Այնուամենայնիվ, Իսպանիայի առաջնությունում «Ռեալը» աչքի չի ընկել կայուն արդյունքներով[132]։ Դեկտեմբերի կեսերին «Ռեալը» կրկին հանդես է եկել աշխարհի ակումբային առաջնությունում և արդյունքում երկրորդ անգամ անընդմեջ հաղթել այդ մրցաշարում։ Այս անգամ մադրիդյան ակումբը եզրափակիչում 1:0 հաշվով հաղթել է բրազիլական «Գրեմիոյին»: Մոդրիչը ճանաչվել է ինչպես եզրափակչի, այնպես էլ ամբողջ մրցաշարի լավագույն խաղացող[133]։ Մրցաշրջանի գարնանային հատվածում «Ռեալը» դուրս է մնացել ինչպես Իսպանիայի գավաթի խաղարկությունից, այնպես էլ չեմպիոնական տիտղոսի համար մրցապայքարից[134]։ Բացի այդ, գարնանը Մոդրիչը վնասվածքի պատճառով բաց է թողել մեկ ամիս[135]։ Ակումբի համար վերջին մրցաշարը մնացել է Չեմպիոնների լիգան։ Հաղթելով «Պարի Սեն Ժերմենին» 1/8 եզրափակիչի խաղում[134], ինչպես նաև «Յուվենտուսին» ու «Բավարիային» քառորդ և 1/2 եզրափակիչներում համապատասխանաբար՝ Մադրիդի «Ռեալը» կրկին կարողացել է դուրս գալ Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ՝ վերջին հինգ տարիների ընթացքում չորրորդ անգամ[136]։ Անգլիական «Լիվերպուլի» դեմ եզրափակչում Գարեթ Բեյլի դուբլի շնորհիվ «Ռեալը» կրկին հաղթանակ է տարել և նվաճել է Չեմպիոնների լիգայի երրորդ տիտղոսը[137]։ Այդ խաղի ավարտից մի քանի օր անց թիմի գլխավոր մարզիչ Զիդանը հայտարարել է թիմից հեռանալու մասին[138]։ Այս մրցաշրջանում ակումբի և հավաքականի կազմում իր ելույթների արդյունքում Լուկան դարձել է The Best FIFA Men’s Player-ի մրցանակակիր և Եվրոպայի Տարվա լավագույն ֆուտբոլիստի մրցանակի դափնեկիր[139][140], իսկ դեկտեմբերին ստացել է նաև «Ոսկե գնդակը»․ Մոդրիչը դարձել է 2007 թվականից ի վեր առաջին մրցանակակիրը Կրիշտիանու Ռոնալդուից և Լիոնել Մեսիից բացի[141]։ Մոդրիչը դարձել է առաջին խորվաթ ֆուտբոլիստը, որն ստացել է այդ բոլոր պարգևները[142]։ Բացի այդ, ԶԼՄ-ների հաղորդումների համաձայն, «Ոսկե գնդակի» արժանանալու փաստն ակտիվացրել է Մոդրիչի պայմանագրի այն կետը, որը «Ռեալի» հետ պայմանագրի ժամկետը երկարաձգել է մինչև 2021 թվականը[143]։

Լուկա Մոդրիչը և Գարեթ Բեյլը Չեմպիոնների լիգայի եզրափակչում, 26 մայիսի, 2018 թվական

Իսպանիայի չեմպիոնի երկրորդ տիտղոս (2018-2021)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018/19 մրցաշրջանից առաջ թիմը գլխավորել է Յուլեն Լոպետեգին, նոր մարզիչը զգուշությամբ է օգտագործել Մոդրիչին մրցաշրջանի առաջին հանդիպումներում, ինչը կապված էր Ռուսաստանում կայացած աշխարհի առաջնության պատճառով այդ նախամրցաշրջանային նախապատրաստությունում նրա փաստացի բացակայության հետ[144][145]։ «Ատլետիկոյի» դեմ ՈւԵՖԱ-ի Սուպերգավաթի խաղում Լուկան խաղադաշտ է դուրս եկել երկրորդ խաղակեսում, սակայն չի կարողացել փրկել իր թիմին 2:4 հաշվով պարտությունից[146]։ Աշնանը Մոդրիչը չորրորդ անգամ ընդգրկվել է FIFPro-ի վարկածով Տարվա լավագույն խաղացողներից կազմված խորհրդանշական հավաքականում[147], ինչպես նաև Ֆուտբոլի պատմության և վիճակագրության միջազգային ֆեդերացիայի վարկածով ճանաչվել է տարվա լավագույն փլեյմեյքեր[148]։ Արդեն հոկտեմբերին Լոպետեգին հեռացվել է «Ռեալից» անբավարար արդյունքների պատճառով, նրան փոխարինել է Սանտյագո Սոլարին[149]։ Դեկտեմբերի 22-ին Մոդրիչն իր թիմի կազմում երրորդ անգամ դարձել է աշխարհի ակումբային առաջնության հաղթող, «Ալ Այնի» դեմ եզրափակիչ խաղում նա խփել է իր թիմի առաջին գոլը, ինչպես նաև գոլային փոխանցում կատարել Ռամոսին, ինչի արդյունքում «Ռեալը» հաղթել է 4:1 հաշվով[150]։ 2019 թվականի հունվարին Մոդրիչը «Ռեալի» կազմում առաջին անգամ գոլ է խփել երկու խաղում անընդմեջ՝ գրավելով «Բետիսի» և «Սևիլիայի» դարպասը[151][152]։ Նույն ամսում նա իր կարիերայում երրորդ անգամ է ընդգրկվել ՈՒԵՖԱ-ի վարկածով տարվա խորհրդանշական հավաքականում[153]։ Հետագայում «Ռեալը» դուրս է մնացել Իսպանիայի գավաթի խաղարկությունից, Չեմպիոնների լիգայից, ինչպես նաև Իսպանիայի չեմպիոնական մրցապայքարից[154]։ Չնայած անհաջող մրցաշրջանին[155]՝ Լուկան կրկին ընդգրկվել է FIFPro-ի վարկածով մրցաշրջանի խորհրդանշական հավաքականում[156]։

Ակումբում իր 7-րդ մրցաշրջանը Մոդրիչն սկսել է Զինեդին Զիդանի գլխավորությամբ[157], որը «Ռեալ» է վերադարձել 2019 թվականի գարնանը[158]։ Նոյեմբերին Լուկան արժանացել է Golden Foot մրցանակին[159]։ 2020 թվականի հունվարի 8-ին Մոդրիչն իր հինգերորդ գոլն է խփել մրցաշրջանում, որը նրա համար 100-րդն էր կարիերայում․ դա տեղի է ունեցել «Վալենսիայի» դեմ հաղթական խաղում (3:1)[160]։ Հունվարի 12-ին Լուկան հետխաղյա 11 մետրանոցների ժամանակ իրացրել է իրեն վստահված հարվածը, իսկ «Ռեալ Մադրիդը» հաղթել է «Ատլետիկոյին» և նվաճեց Իսպանիայի Սուպերգավաթը[161]։ Իսպանիայի առաջնության վերսկսումից հետո, որը դադարեցվել էր COVID-19 պանդեմիայի պատճառով, Մոդրիչին նշել են որպես «Ռեալի» լավագույն խաղացողներից մեկը՝ չնայած ֆուտբոլի համար նրա մեծ տարիքին[162]։ Հուլիսի 16-ին Լուկան գոլային փոխանցում է կատարել Կարիմ Բենզեմային «Վիլյառեալի» դեմ խաղում (2:1), ինչի շնորհիվ «Ռեալը» հաղթել է և նվաճել չեմպիոնի տիտղոսը[163][164]։

2020 թվականի հոկտեմբերի 21-ին Մոդրիչն իր առաջին գոլն է խփել 2020/21 մրցաշրջանում․ դա տեղի է ունեցել Չեմպիոնների լիգայի խմբային փուլի «Շախտյորի» հետ խաղում, որտեղ Մադրիդի «Ռեալը» պարտվել է 2:3 հաշվով[165]։ Այդ գոլի շնորհիվ Լուկան դարձել է ակումբի պատմության մեջ չորրորդ խաղացողը Ալֆրեդո դի Ստեֆանոյից, Ֆերենց Պուշկաշից և Ֆրանսիսկո Խենտոյից հետո, որն այդ մրցաշարում գոլ է խփել 35 տարեկան և ավելի բարձր տարիքում[166]։ ՈՒԵՖԱ-ն այդ գնդակն անվանել է Չեմպիոնների լիգայի շաբաթվա լավագույն գոլ[167]։ Երեք օր անց նա խփել է իր առաջին գոլը «Էլ Կլասիկոյում», երբ «Ռեալը» 3:1 հաշվով հաղթեց «Բարսելոնային»[168][169]։

Կարիերան հավաքականներում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Երիտասարդական հավաքականներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լուկա Մոդրիչի կարիերան ազգային հավաքականում սկսվել է երիտասարդական մակարդակում ունեցած ելույթներով․ նա խաղացել է Խորվաթիայի տարբեր երիտասարդական հավաքականներում[170]։ 2001 թվականի մարտին նշել է նորամուտը մինչև 15 տարեկանների հավաքականում, որը մարզել էր Մարտին Նովոսելացը, սակայն նրան չի հաջողվեց տեղ ամրագրել հիմնական կազմում, ինչին հասել է միայն այն ժամանակ, երբ ֆիզիկական առումով ամրապնդվել է մինչև 18 տարեկանների թիմում։ Նովոսելացը հետագայում նրան օրինակ է համարել բոլոր երիտասարդ խաղացողների համար, քանի որ նրա հաջողությունը ոչ միայն տաղանդի, այլև լուրջ ջանքերի, ինչպես նաև իր վրա աշխատելու արդյունք է[171]։ 2006 թվականի մարտի 1-ին Արգենտինայի դեմ ընկերական խաղում Մոդրիչն իր նորամուտն է նշել թիմի հիմնական կազմում, իսկ հանդիպման արդյունքում Խորվաթիան հաղթել է 3:2 հաշվով[172][173]։

Հիմնական հավաքական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2006 թվականի աշխարհի առաջնություն և Եվրո-2008[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լուկան մասնակցել է 2006 թվականի աշխարհի առաջնության եզրափակիչ փուլին, որտեղ խաղադաշտ է դուրս եկել երկու անգամ՝ երկու դեպքում էլ փոխարինման դուրս գալով խաղի ընթացքում։ Դա տեղի է ունեցել Ճապոնիայի և Ավստրալիայի դեմ խմբային փուլի հանդիպումներում[174][175]։ Նոր մարզիչ Սլավեն Բիլիչի նշանակումից հետո Մոդրիչը միջազգային մակարդակում ավելի մեծ ճանաչում է ստացել[176]։ 2008 թվականի Եվրոպայի առաջնության ընտրական մրցաշարի ժամանակ երկրպագուները հավաքականում փոփոխություններ են պահանջել աշխարհի անհաջող առաջնությունից հետո։ Բիլիչը, որը նախկինում մարզել էր երիտասարդական հավաքականը, թարմացրել է կազմը և հնարավորություն է տվել բազմաթիվ երիտասարդ ֆուտբոլիստների, այդ թվում՝ Լուկային[177]։ Նա իր առաջին գոլը խփել է Իտալիայի հավաքականի դեմ 2006 թվականի օգոստոսի 16-ին կայացած խաղում, որն ավարտվել է խորվաթների հաղթանակով (2:0)[176]։ Մոդրիչի հետ մեծ հույսեր են կապել, նրան հաճախ անվանել են «խորվաթ Կրոյֆ»[178][179]։

Մոդրիչը Խորվաթիայի հավաքականի կազմում, 2013 թվականի հունիս

Եվրո-2008-ի որակավորման փուլը հաջողությամբ անցնելուց հետո Խորվաթիայի հավաքականից ակնկալում էին դրական արդյունքների շարունակություն նաև բուն մրցաշարում։ Սակայն Եվրոպայի առաջնությունից առաջ վնասվածք է ստացել խորվաթական թիմի հիմնական հարձակվող Էդուարդոն, որը դարձել էր ընտրական փուլի լավագույն ռմբարկու[180]։ Հենց մրցաշարի ընթացքում Մոդրիչն իր թիմի կազմում խաղադաշտ է դուրս եկել Ավստրիայի հավաքականի դեմ առաջին իսկ խաղում, որտեղ նրան հաջողվել է 11 մետրանոցից հարվածն իրացնել խաղի հենց սկզբում, ինչի շնորհիվ հանդիպումն ավարտվել է խորվաթական թիմի հաղթանակով՝ նվազագույն հաշվով[181]։ Գերմանիայի դեմ հաջորդ խաղում Խորվաթիան կրկին հաղթել է, իսկ Լուկան ճանաչվել է հանդիպման լավագույն ֆուտբոլիստ[182]։ Թուրքիայի դեմ քառորդ եզրափակչի խաղում Մոդրիչն օգտվել է թուրքական թիմի դարպասապահ Ռյուշտյու Ռեչբերի սխալից և գոլային փոխանցում է կատարել Իվան Կլասնիչին, սակայն շուտով հաշիվը կրկին հավասարվել է Սեմիհ Շենտյուրքի գոլի շնորհիվ։ Հետխաղյա 11 մետրանոցների ժամանակ Լուկան շեղ է հարվածել դարպասին, և Թուրքիան 3:1 հաշվով հաղթել է 11 մետրանոցներով[183]։ Մրցաշարի ավարտից հետո Մոդրիչն ընդգրկվել է ՈՒԵՖԱ-ի վարկածով մրցաշարի լավագույն խաղացողների խորհրդանշական հավաքականում՝ դառնալով երկրորդ խորվաթը Դավոր Շուկերից հետո, որն արժանացել է նման պատվի[184]։

Անհաջողությունների շարք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

ԱԱ-2010-ի ընտրական խաղերում Մոդրիչը խփել է երեք գոլ՝ աչքի ընկնելով Ղազախստանի[185], Անդորրայի[186] և Ուկրաինայի[187] դեմ խաղերում։ Խորվաթիայի հավաքականին չի հաջողվել անցնել որակավորումը։ Թիմն զբաղեցրել է երրորդ տեղը՝ մեկ միավորով զիջելով երկրորդ տեղն զբաղեցրած Ուկրաինային։ Եվրո-2012-ի ընտրական փուլի հանդիպումներում Խորվաթիան ցուցադրել է անկայուն ելույթներ, ինչի պատճառով կրկին կարող էր բաց թողնել խոշոր մրցաշարը։ Վտանգի տակ է հայտնվել գլխավոր մարզիչ Բիլիչի տեղը, սակայն արդյունքում նա պաշտոնանկ չի արվել, և իրավիճակը կայունացել է, ինչի արդյունքում Խորվաթիայի հավաքականը կարողացել է մասնակցել մրցաշարին[188]։ Մոդրիչը խաղադաշտ է դուրս եկել Իռլանդիայի, Իտալիայի և Իսպանիայի դեմ խմբային փուլի բոլոր երեք խաղերում, սակայն Խորվաթիան չի կարողացել դուրս գալ փլեյ-օֆֆ[189]։ Մինչև կիսաեզրափակչի փուլը անգլիական The Daily Telegraph թերթը Մոդրիչին ընդգրկել է մրցաշարի լավագույն խաղացողների իր խորհրդանշական հավաքականում[190]։ Մրցաշարից հետո Բիլիչը հեռացել է հավաքականից[191]։ Հետագայում այն գլխավորել է Նիկո Կովաչը[192]։ Անցումային հանդիպումներից հետո Խորվաթիան անցել է ԱԱ-2014։ Խորվաթները հայտնվել են նույն խմբում Բրազիլիայի, Կամերունի և Մեքսիկայի հետ։ Բրազիլիայի դեմ առաջին խաղում Խորվաթիայի հավաքականը պարտվել է 1:3 հաշվով[193], իսկ Մոդրիչն ստացել է ներբանի փոքր վնասվածք[194]։ Երկրորդ խաղում Խորվաթիան 4:0 հաշվով հաղթել է Կամերունին[195], սակայն Մեքսիկայի դեմ խաղում 1:3 հաշվով պարտվելուց հետո չի կարողացել դուրս գալ փլեյ-օֆֆ[196], չնայած խորվաթական մամուլի և հասարակության մեծ ակնկալիքներին[197]։ Հետագայում Մոդրիչը Բրազիլիայում իր ելույթն անվանել է ամենաանարտահայտիչը հավաքականում իր կարիերայի ընթացքում[198]։

Լուկա Մոդրիչը և Բրազիլիայի հավաքականի խաղացող Նեյմարը ԱԱ-2014-ում

Եվրո-2016-ի ընտրական մրցաշարում Մոդրիչը խփել է իր առաջին գոլը վերջին երեք տարիների ընթացքում՝ աչքի ընկնելով իր ծննդյան օրը Մալթայի դեմ խաղում[199][172]։ Մեկ ամիս անց նա 11 մետրանոց է իրացրել Ադրբեջանի դեմ խաղում[200]։ 2015 թվականի մարտի 3-ին Մոդրիչն առաջին անգամ խաղադաշտ է դուրս եկել որպես Խորվաթիայի հավաքականի ավագ, քանի որ թիմի պաշտոնական ավագ Դարիո Սռնան չէր կարող մասնակցել հանդիպմանը․ դա տեղի է ունեցել Ադրբեջանի հետ հաջորդ խաղում[201]։ Եվրոպայի առաջնության խմբային փուլի առաջին խաղում Լուկան հաղթական գոլ է խփել Թուրքիայի դեմ խաղում[202]։ Այդպիսով նա դարձել է առաջին խորվաթը, որը գոլ է խփել Եվրոպայի երկու առանձին առաջնությունների եզրափակիչ հատվածներում։ Մինչ այդ նա 2008 թվականին գրավել էր Ավստրիայի հավաքականի դարպասը[203]։ Մոդրիչը ստիպված է եղել բաց թողնել Իսպանիայի դեմ վճռորոշ խաղը մկանային վնասվածքի պատճառով[204][205][206]։ Այնուամենայնիվ, Խորվաթիան հաղթել է և անցել մրցաշարի եզրափակիչ փուլ[207], սակայն արդեն 1/8 եզրափակչում Պորտուգալիայի դեմ խաղում նվազագույն հաշվով պարտություն է կրել լրացուցիչ ժամանակում Ռիկարդու Կուարեժմայից խփած գոլից հետո[208]։

ԱԱ-2018-ի որակավորում և անցում մրցաշարի եզրափակիչ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2018 թվականի աշխարհի առաջնության որակավորման փուլում Մոդրիչը դարձել է Խորվաթիայի հավաքականի նոր ավագ՝ թիմից Սռնայի հեռանալուց հետո[209]։ Ընտրական մրցաշարը խորվաթների համար սկսվել է դրական, սակայն Իսլանդիայի[210] ու Թուրքիայի[211] հավաքականների դեմ խաղերում կրած պարտություններից, ինչպես նաև Ֆինլանդիայի հետ ոչ-ոքիից հետո Խորվաթիան սպառնալիքի տակ է դրել առաջիկա մրցաշարի ամփոփիչ որակավորմանը մասնակցելու իր հնարավորությունները[212][213]։ Ընդ որում՝ ֆինների դեմ խաղը Լուկայի համար 100-րդն էր Խորվաթիայի հավաքականի կազմում[214]։ Այդ ժամանակ Մոդրիչն իր անվստահությունն է հայտնել գլխավոր մարզիչ Անտե Չաչիչի նկատմամբ[215][216][217]։ Ընտրական մրցաշարի եզրափակիչ խաղից առաջ հավաքականի գլխավոր մարզիչ Անտե Չաչիչին փոխարինել է Զլատկո Դալիչը։ Նոր մարզչի ղեկավարությամբ Խորվաթիան կարողացել է հաղթել Ուկրաինայի հավաքականին և դուրս գալ անցումային խաղերի փուլ[218]։ Հունաստանի դեմ երկու խաղերից մեկում Մոդրիչը 11 մետրանոցից հարված է իրացրել, ինչով օգնել է իր թիմին հաղթել 4:1 հաշվով և նվաճել աշխարհի առաջնության ուղեգիր[219]։

Մոդրիչը Ռուսաստանում 2018 թվականի աշխարհի առաջնությունում

Խորվաթիան Նիգերիայի, Արգենտինայի և Իսլանդիայի հավաքականների հետ հայտնվել է նույն խմբում։ Նիգերիայի դեմ առաջին խաղում Մոդրիչը կրկին գոլ է խփել 11 մետրանոցից, ինչպես նաև ճանաչվել է այդ խաղի լավագույն խաղացող[220]։ Խմբային փուլում Խորվաթիայի հավաքականի երկրորդ՝ Արգենտինայի դեմ խաղում Լուկան դարձյալ գոլ է խփել, ինչի շնորհիվ Խորվաթիան հաղթել է 3:0 հաշվով։ Մոդրիչը կրկին ճանաչվել է հանդիպման լավագույն խաղացող[221]։ Իսլանդիայի դեմ խմբային փուլի վերջին խաղում խորվաթական թիմը կրկին հաղթանակ է տարել, որից հետո FourFourTwo-ը, The Daily Telegraph-ը և ESPN-ը Մոդրիչին ճանաչել են ԱԱ-2018-ի խմբային փուլի լավագույն ֆուտբոլիստ[222][223][224]։ Հուլիսի 1-ին Դանիայի դեմ 1/8 եզրափակչում կայացած խաղի 1:1 հաշվի ժամանակ Մոդրիչը գոլային պահ է ստեղծել Անտե Ռեբիչի համար լրացուցիչ ժամանակի երկրորդ կեսին, սակայն նրան գցել են տուգանային հրապարակում։ Մրցավարը 11 մետրանոց է նշանակել, որը պետք է կատարեր հենց Մոդրիչը, սակայն նրա հարվածը հետ է մղել դարպասապահ Կասպեր Շմեյխելը[225]։ Այնուամենայնիվ, Մոդրիչին հաջողվել է իրացնել իր հարվածը հետխաղյա 11 մետրանոցների ժամանակ, և Խորվաթիան անցել է հաջորդ փուլ[226][227][228]։ Հուլիսի 7-ին Լուկան Ռուսաստանի հավաքականի դեմ քառորդ եզրափակչում գոլային փոխանցում է կատարել Դոմագոյ Վիդային հանդիպման լրացուցիչ ժամանակում անկյունային հարվածից և հետխաղյա 11 մետրանոցների ժամանակ կրկին իրացրել իր հարվածը։ Մոդրիչն այս մրցաշարում երրորդ անգամ ճանաչվել է հանդիպման լավագույն խաղացող[229]։ Հուլիսի 11-ին Անգլիայի դեմ կիսաեզրափակիչում Խորվաթիան կրկին հաղթել է և իր պատմության մեջ առաջին անգամ անցել աշխարհի առաջնության եզրափակիչ[230]։ Հուլիսի 15-ին, չնայած Ֆրանսիայի հավաքականի հետ եզրափակչում 2:4 հաշվով կրած պարտությանը[231], Մոդրիչը ճանաչվել է մրցաշարի լավագույն խաղացող և արժանացել աշխարհի առաջնության «Ոսկե գնդակի»[232]։ Դրանից բացի նա ընդգրկվել է ԱԱ-2018-ի լավագույն խաղացողներից կազմված խորհրդանշական հավաքականում[233][234]։

Աշխարհի առաջնությունից հետո (2018-2021)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մոդրիչը մասնակցել է ՈւԵՖԱ-ի Ազգերի լիգայի 2018/19 խմբային փուլի բոլոր հանդիպումներին, սակայն Խորվաթիան իր խմբում զբաղեցրել է վերջին տեղը[235][236][237]։ Եվրո-2020-ի ընտրական խաղերի ժամանակ Մոդրիչը խփել է երկու գոլ։ Առաջինը 11 մետրանոցից իրացրել է Ադրբեջանի հետ ոչ-ոքի ավարտված խաղում (1:1), երկրորդը՝ Հունգարիայի հետ հաղթական խաղում, և Խորվաթիան արդյունքում հաղթել է խմբում և որակավորվել մրցաշարի համար[238][239]։ COVID-19 համաճարակի պատճառով Եվրոպայի առաջնությունը հետաձգվել է մեկ տարով[240]։ 2021 թվականի մարտին Մոդրիչն անցկացրել է իր 135-րդ խաղը հավաքականում և այդ չափանիշով գերազանցել Դարիո Սռնային՝ դառնալով հավաքականի նոր ռեկորդակիրը[241]։

Խաղացողի բնութագիր[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Խաղաոճ և դիրք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լուկա Մոդրիչը կիսապաշտպան է, նա համարվում է արագ և ստեղծագործ փլեյմեյքեր, որը կարող է փոխել խաղի ընթացքն իր փոխանցումներով[242]։ Կարող է նույն արդյունավետությամբ օգտագործել երկու ոտքերը գնդակի հետ խաղում, ինչպես նաև առանձնանում է որոշումների կայացման արագությամբ[243]։ Սովորաբար Մոդրիչը մեկն է այն խաղացողներից, որոնք թելադրում են խաղի տեմպը[244][245][246]։ Լուկան նաև հայտնի է իր դրիբլինգի հմտություններով[247]։

Կարիերայի սկզբում Մոդրիչը խաղացել է հարձակողական ոճի կիսապաշտպանի դիրքում[248], սակայն «Տոտենհեմ» տեղափոխվելուց հետո սկսել է օգտագործվել որպես կենտրոնական կիսապաշտպան, որպես խորը փլեյմեյքեր (ռեջիստներ), որը ղեկավարում է խաղը և պահեր է ստեղծում է թիմակիցների համար դաշտի խորքից[249]։ Հետագայում ինքը` Մոդրիչը, խոստովանել է, որ դիրքերի փոփոխությունն իրեն թույլ է տվել սովորել ավելի լավ «կարդալ խաղը» և ցույց տալ իր ամբողջ ստեղծագործականությունը[250]։ Մոդրիչն աշխատասեր ֆուտբոլիստ է, որը հաճախ է հեռանում հետ և օգնում թիմի պաշտպանական գործողություններին, ինչը նրան դարձնում է ավելի ունիվերսալ խաղացող․ նա կարող է խաղալ կիապաշտպանության մի քանի դիրքերում[243][248]։ Մադրիդի «Ռեալում» Մոդրիչը խաղադաշտ է դուրս եկել և՛ հարձակման գծում, և՛ կենտրոնում, և՛ պաշտպանությանը մոտ՝ կախված մարտավարությունից։ 2012/13 մրցաշրջանում նա հանդես է եկել Խավի Ալոնսոյի կողքին որպես դասական խորը փլեյմեյքեր, որի ստեղծագործական ներուժն անհրաժեշտ էր, որ թիմին թույլ տա անցնել մրցակցի պաշտպանությունը[251][252]։ 2013/14 մրցաշրջանի առաջին կեսին, երբ Ալոնսոյի և Անխել դի Մարիայի հետ կիսապաշտպանական կենտրոնում արդյունավետ համագործակցություն է ձևավորվել, Մոդրիչն ավելի շատ գոլ է խփել (56), քան Լա լիգայում «Ռեալի» ցանկացած այլ խաղացող։ Իսպանիայի առաջնությունում նաև կատարել է ամենաբարձր ճշգրտությամբ (90 %)[96] ամենաշատ փոխանցումները մրցակցի կիսադաշտում (878) «Ռեալի» բոլոր խաղացողների մեջ։

Իմիջ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մոդրիչը լայնորեն հայտնի է որպես աշխարհի առավել բազմակողմանի և արդյունավետ կիսապաշտպաններից մեկը[253][254][255][256][257]։ Յոհան Կրոյֆը մի անգամ ասել է, որ Մոդրիչի որակը և ազդեցությունը խաղի վրա կախված է այն ազատությունից, որը նա ստանում է[258]։ Փոլ Սքոուլզը, որը մի քանի անգամ խաղացել է Մոդրիչի դեմ, 2011 թվականին Manchester Evening News թերթին տված հարցազրույցի ժամանակ հնչած այն հարցին, թե ում արժեր, որ «Մանչեսթեր Յունայթեդը» ձեռք բերեր՝ Մոդրիչին, Սամիր Նասրիին կամ Ուեսլի Սնեյդերը, պատասխանել է. «Այդ երեքից Մոդրիչն է առավել մեծ տպավորություն գործել, երբ մենք խաղում էինք «Տոտենհեմի» հետ․ նա առանձնանում էր»[259]։ 2014 թվականին Զինեդին Զիդանը Մոդրիչին ընդգրկել էր իր կարծիքով այդ պահին լավագույն ֆուտբոլիստների խորհրդանշական թիմում[260], իսկ 2016 թվականի հունվարին Մոդրիչի հետ անձնական շփման ժամանակ նա ասել է նրան, որ ի դեմ Լուկայի տեսնում է մի խաղացողի, որը հետագայում կարող է արժանանալ «Ոսկե գնդակի»[261]։ 2017 թվականին Անդրեյ Շևչենկոն հայտարարել է, որ Մոդրիչին համարում է պատմության մեծագույն կիսապաշտպաններից մեկը[262]։ 2018 թվականին Ջենարո Գատուզոն ասել է, որ կցանկանար խաղալ Մոդրիչի հետ, ինչպես նաև նրան անվանել է «անհավանական խաղացող, որն ուժեղ է նաև բարոյական տեսանկյունից»[263]։ Ռոբերտ Պրոսինեչկին, Իվան Ռակիտիչը և Դավոր Շուկերը նշել են, որ Մոդրիչը պատմության լավագույն խորվաթ ֆուտբոլիստն է[264][265][266]։ Պրեդրագ Միատովիչը նրան անվանել է Բալկանյան թերակղզու պատմության լավագույն ֆուտբոլիստ[267]։ 2012 թվականին Կառլո Անչելոտտին բարձր է գնահատել Մոդրիչի՝ որպես կիսապաշտպանի ունիվերսալությունը[268]։ Ալեքս Ֆերգյուսոնը դրական առումով է արտահայտվել Մոդրիչի մասին, իր ինքնակենսագրության մեջ նա նույնիսկ գրել է, որ ցանկացել է ձևակերպել նրա տեղափոխությունը «Մանչեսթեր Յունայթեդ», սակայն դա ի վերջո չի հաջողվել[269][270][271]։ Սլավեն Բիլիչը մի անգամ ասել է, որ Մոդրիչը «մի խաղացող է, որը ուրիշներին ավելի լավն է դարձնում, բոլորն էլ օգուտ են ստանում նրա՝ թիմում լինելուց։ Նա եսասեր չէ, նա խաղում է հանուն թիմի»[102]։ Խոսեպ Գվարդիոլան և Սվեն-Գյորան Էրիկսոնը նույնպես բարձր են գնահատել խորվաթ ֆուտբոլիստի խաղը[272][273]։

Անձնական կյանք[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մոդրիչն ամուսնացած է Վանա Բոսնիչի հետ[274]․ նրանք ծանոթացել են 2004 թվականին[275], իսկ 2010 թվականի մայիսին կայացել է նրանց հարսանիքը[276]։ Նույն տարվա հունիսին ծնվել է զույգի որդին` Իվանոն[277][278]։ 2013 թվականի ապրիլին Մոդրիչի ընտանիքում ծնվել է առաջին դուստրը` Էման[278][279], իսկ 2017 թվականի հոկտեմբերին՝ երկրորդը` Սոֆյան[280]։ Ֆուտբոլից դուրս Լուկան սովորաբար փորձում է իրեն զուսպ պահել՝ լուրջ ուշադրություն չհրավիրելով իր անձնական կյանքի վրա[281][96]։ Բացի մայրենի խորվաթերենից, Մոդրիչը նաև խոսում է անգլերեն[282][283] և իսպաներեն[284][285]։ Լուկան կաթոլիկ է[286][287]։ 2019 թվականի վերջին Մոդրիչը հրատարակել է իր ինքնակենսագրությունը, որը գրվել է խորվաթ լրագրող Ռոբերտ Մատեոնի հետ համահեղինակությամբ[288]։ Լուկան խորվաթական ծագում ունեցող ավստրալացի ֆուտբոլիստ Մարկ Վիդուկայի ազգականն է[289]։

2018 թվականին Զագրեբի «Դինամոյի» նախկին ղեկավար Զդրավկո Մամիչի դեմ գումարների հափշտակման և հարկերից խուսափելու գործով դատավարության ընթացքում Մոդրիչը հրավիրվել է որպես վկա[290]։ Դա կապված է եղել 2008 թվականին «Դինամոյից» «Տոտենհեմ» տեղափոխության հետ։ Քննության ընթացքում պարզվել է, որ Զագրեբի «Դինամոն» անձամբ Մոդրիչին վճարել է տրանսֆերի համար ստացված միջոցների մի մասը, որպեսզի վերջինս դրանք կիսի Մամիչի հետ։ Մամիչն ակումբի երիտասարդ ֆուտբոլիստների հետ պայմանագրեր է կնքել, որոնց համաձայն նրանք պարտավոր էին նման ֆինանսական մեքենայություններ կատարել[291]։ Դատավարության ընթացքում Մոդրիչը փոխել է իր ցուցմունքները, ինչի պատճառով նրան զրպարտության մեղադրանք է առաջադրվել։ Սկզբում նա խոստովանել է Մամիչի հետ մեքենայությունների կատարման մեղադրանքները, սակայն հետո հրաժարվել է հաստատել իր հայտարարությունները[292]։ Խորվաթական հասարակության մի մասը, որը հիասթափված է խորվաթական ֆուտբոլում տիրող կոռուպցիայից, ենթադրյալ կեղծ վկայությունն ընդունել է որպես Մամիչին պաշտպանելու փորձ, ինչի կապակցությամբ սկսել է քննադատել Մոդրիչին[293][294]։ Հետագայում Լուկայի վրայից հանվել են բոլոր մեղադրանքները[295][296]։

Ձեռքբերումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թիմային[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

«Դինամո» Զագրեբ
  • Խորվաթիայի չեմպիոն (3) – 2005/06, 2006/07, 2007/08
  • Խորվաթիայի գավաթակիր (2) – 2006/07, 2007/08
  • Խորվաթիայի սուպերգավաթակիր – 2006
«Ռեալ Մադրիդ»
Խորվաթիայի հավաքական

Անձնական[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Լուկա Մոդրիչն ստանում է 2018 թվականի աշխարհի առաջնության լավագույն ֆուտբոլիստի մրցանակը Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինից
  • Խորվաթիայի լավագույն ֆուտբոլիստ (7) – 2007, 2008, 2011, 2014, 2016, 2017, 2018
  • ՖԻՖԱ-ի վարկածով ընդգրկվել է Եվրոպայի 2008 թվականի առաջնության խորհրդանշական հավաքականում
  • Իսպանիայի առաջնության լավագույն կիսապաշտպանի կոչում (2) – 2013/14[297], 2015/16[298]
  • Ֆուտբոլային Օսկար խորվաթ ավագույն ֆուտբոլիստի համար – 2013[299], 2014[300], 2015[301], 2016[302], 2017[303], 2018[304], 2019[305], 2020[306]
  • Ընդգրկվել է ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի խորհրդանշական հավաքականում (4) – 2013/14[107], 2015/16[307], 2016/17[308], 2017/18[309]
  • Աշխարհի առաջնության «Ոսկե գնդակի» դափնեկիր – 2018[232]
  • Աշխարհի ակումբային առաջնության «Ոսկե գնդակի» դափնեկիր – 2017[310]
  • Աշխարհի ակումբային առաջնության «արծաթե գնդակի» դափնեկիր – 2016[311]
  • FIFPro-ի վարկածով ընդգրկվել է տարվա խորհրդանշական հավաքականում (5) – 2015[120], 2016[312], 2017[313], 2018[147], 2019[156]
  • ՈՒԵՖԱ-ի վարկածով ընդգրկվել է տարվա խորհրդանշական հավաքականում (3) – 2016[314], 2017[315], 2018[153]
  • ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների լիգայի մրցաշրջանի լավագույն կիսապաշտպանի կոչումը (2) – 2016/17[316], 2017/18[317]
  • Ընդգրկվել է աշխարհի առաջնության խորհրդանշական հավաքականի կազմում – 2018[318]
  • ՈՒԵՖԱ-ի վարկածով Եվրոպայի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ – 2018[140]
  • The Best FIFA Men’s Player մրցանակի դափնեկիր – 2018
  • «Ոսկե գնդակի» դափնեկիր – 2018
  • Տարվա լավագույն փլեյմեյքերը ըստ IFFHS-ի – 2018[148]
  • Golden Foot մրցանակի դափնեկիր – 2019[159]

Պետական մրցանակներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  • Բրանիմիր իշխանի շքանշան – 2018[319]
  • Զադար քաղաքի պատվավոր քաղաքացի – 2018[320]

Ելույթների վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակումբային վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2021 թվականի մարտի 20-ի դրությամբ[321]
Ելույթներ Լիգա[Ն 1] Գավաթներ[Ն 2] Այլ[Ն 3] Ընդհանուր
Ակումբ Լիգա Մրցաշրջան Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր
→ Զրինսկի
 ԲևԳՖԱ 2003/04 22 8 0 0 0 0 22 8
Ընդհանուր 22 8 0 0 0 0 22 8
→  Ինտեր Զապրեշիչ
 ԽՖԼ Առաջին լիգա 2004/05 18 4 0 0 0 0 18 4
Ընդհանուր 18 4 0 0 0 0 18 4
Դինամո Զագրեբ
 ԽՖԼ Առաջին լիգա 2004/05 7 0 1 0 0 0 8 0
2005/06 32 7 1 0 0 0 33 7
2006/07 30 6 7 1 6 0 43 7
2007/08 25 13 8 1 12 3 45 17
Ընդհանուր 94 26 17 2 18 3 129 31
Տոտտենհեմ Հոտսպուր

Պրեմիեր լիգա

2008/09 34 3 6 1 4 1 44 5
2009/10 25 3 7 0 0 0 32 3
2010/11 32 3 2 0 9 1 43 4
2011/12 36 4 3 0 2 1 41 5
Ընդհանուր 127 13 18 1 15 3 160 17
Ռեալ Մադրիդ
 Պրիմերա 2012/13 33 3 8 0 11 1 52 4
2013/14 34 1 6 0 11 1 51 2
2014/15 16 1 0 0 6 0 22 1
2015/16 32 2 0 0 12 1 44 3
2016/17 25 1 2 0 11 0 38 1
2017/18 26 1 2 0 11 1 39 2
2018/19 34 3 3 0 6 0 43 3
2019/20 31 3 3 1 6 1 40 5
2020/21 34 4 1 0 12 1 47 5
Ընդհանուր 265 19 29 1 96 7 390 27
Ամբողջ կարիերա 529 70 64 5 127 13 720 88
  1. ↑ Խորվաթիայի ֆուտբոլի առաջնություն, Բոսնիա և Հերցեգովինայի ֆուտբոլի առաջնություն, Անգլիայի Պրեմիեր լիգա, Իսպանիայի ֆուտբոլի առաջնություն։
  2. ↑ Խորվաթիայի գավաթ, Խորվաթիայի Սուպերգավաթ, Անգլիայի գավաթ, ֆուտբոլային լիգայի գավաթ, Իսպանիայի գավաթ, Իսպանիայի Սուպերգավաթ։
  3. ↑ ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա, ՈՒԵՖԱ Եվրոպայի Լիգա, ՈՒԵՖԱ Սուպեր գավաթ, Ֆուտբոլի աշխարհի ակումբային առաջնություն։

Միջազգային վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

2021 թվականի մարտի 27-ի դրությամբ[322][172]
Հավաքական Տարի Խաղեր Գոլեր
Խորվաթիա 2006 12 2
2007 10 1
2008 11 3
2009 3 1
2010 8 0
2011 9 1
2012 9 0
2013 10 0
2014 11 2
2015 4 0
2016 8 1
2017 8 1
2018 15 2
2019 9 2
2021 3 1
Ընդհանուր 136 17

Հավաքականի կազմում անցկացրած հանդիպումների ցանկ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ընդհանուր՝ 135 խաղ, 16 գոլ, 71 հաղթանակ, 34 ոչ-ոքի, 30 պարտություն[172][323]

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

  1. ↑ 1,0 1,1 Base de Datos del Futbol Argentino (իսպ.)
  2. ↑ 2,0 2,1 FBref.com(բազմ․)
  3. ↑ 3,0 3,1 As (իսպ.) — Madrid: Grupo PRISA, 1967.
  4. ↑ «Lȗka»։ Hrvatski jezični portal (սերբա-խորվաթերեն)։ Վերցված է 17 March 2018։ «Lȗka» 
  5. ↑ «mȍdar»։ Hrvatski jezični portal (սերբա-խորվաթերեն)։ Վերցված է 17 March 2018։ «Módrić» 
  6. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 7
  7. ↑ *Tweedale, Alistair (17 September 2014). "Modest Modric Madrid's Superstar in the Shadows". WhoScored.Com. Retrieved 16 June 2018.
  8. ↑ * Grim, David (22 November 2011). "The 10 Most Important Croatian Soccer Players of All Time". Bleacher Report. Retrieved 1 July 2018.
  9. ↑ Dasović Tomislav (2019-12-29)։ «Modrića nisu uljuljale silne nagrade, samo su ga motivirale da opet bude – najbolji!» (խորվաթերեն)։ Večernji list։ Վերցված է 2021-02-02 
  10. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 22
  11. ↑ 11,0 11,1 Модрич, Маттеони, 2020, էջ 27—28
  12. ↑ Elvir Islamović (18 September 2018)։ «How brilliant is Madrid and Croatia's Luka Modrić?»։ UEFA։ Վերցված է 24 September 2018։ «Ahead of the 2018 World Cup final, video footage emerged of the five-year-old Modrić shepherding goats in Croatia's Velebit mountains.» 
  13. ↑ Hugo Cerezo (24 September 2018)։ «Luka Modric: Miracle of the shepherd boy who rose to the top of the world»։ Marca (Spain)։ Վերցված է 24 September 2018 
  14. ↑ Mark Taylor (14 July 2018)։ «Incredible Footage Emerges Of Croatia Star Luka Modric As A Six Year Old Herding Goats With A Stick»։ The Scotsman։ Վերցված է 24 September 2018 
  15. ↑ Azpitarte, Puertas, էջ 17, 20, 22
  16. ↑ «Otac Luke Modrića serviser zrakoplova HRZ-a» [Father of Luka Modrić service aircraft of the Croatian Air Force] (խորվաթերեն)։ Jutarnji list։ 14 August 2007։ Արխիվացված է օրիգինալից 23 September 2013-ին։ Վերցված է 30 March 2013 
  17. ↑ Sinovčić Dean (14 August 2006)։ «Nogometna zvijezda iz obitelji prognanika» [Football star from family of exiles]։ Nacional (խորվաթերեն)։ Վերցված է 30 March 2013 
  18. ↑ Radoš Ivica (9 March 2013)։ «Luka Modrić, odrastanje i karijera» [Luka Modrić, rising up and career]։ Večernji list (խորվաթերեն)։ Վերցված է 23 June 2018 
  19. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 19
  20. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 19—20
  21. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 25
  22. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 26—27
  23. ↑ «Kako je stvaran Luka Modrić» (խորվաթերեն)։ Nogometni-magazin։ 2007-12-30։ Վերցված է 2021-02-12 
  24. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 18
  25. ↑ 25,0 25,1 «Kako je stvaran Luka Modrić» [Development of Luka Modrić] (խորվաթերեն)։ Nogometni-magazin։ 30 December 2007։ Վերցված է 20 January 2016 
  26. ↑ Holiga Aleksandar (4 October 2012)։ «Real Madrid's Luka Modric: from Balkan warzone to the Bernabéu»։ The Guardian։ Վերցված է 14 July 2017 
  27. ↑ Ivana Jakelić, Frane Šarić (30 June 2014)։ «Bivše milicajce u Srbiji će ispitati i o likvidaciji djeda Luke Modrića» [Former policemen in Serbia will be examined for the liquidation of grandfather of the Luka Modrić] (խորվաթերեն)։ Večernji list։ Վերցված է 18 January 2014 
  28. ↑ Justin Sherman (9 October 2017)։ «The making of Luka Modrić from war-torn Croatia to the world's best midfielder»։ These Football Times։ Վերցված է 20 October 2017 
  29. ↑ Azpitarte, Puertas, էջ 21–22
  30. ↑ Karlo Ledinski (3 June 2017)։ «Četnici su Luki Modriću ubili djeda i zapalili kuću» [Chetniks killed grandfather of Luka Modrić and burned his house] (խորվաթերեն)։ Večernji list։ Վերցված է 25 June 2018 
  31. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 30—31
  32. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 32—33
  33. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 36—37
  34. ↑ Holiga Aleksandar (4 October 2012)։ «Real Madrid's Luka Modric: from Balkan warzone to the Bernabéu» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2021-02-12 
  35. ↑ Nathanson Patrick (6 November 2008)։ «Luka Modric's return to Dinamo Zagreb with Tottenham revives tough childhood memories»։ The Daily Telegraph։ Վերցված է 9 July 2018 
  36. ↑ Smith Alan (19 December 2008)։ «Luka Modric puts war years behind him at Spurs»։ The Daily Telegraph։ Արխիվացված է օրիգինալից 10 February 2009-ին։ Վերցված է 11 May 2011 
  37. ↑ Castro Juan (29 June 2012)։ «The boy with the wooden shin pads» (անգլերեն)։ Marca։ Վերցված է 2021-02-11 
  38. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 39—40
  39. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 42
  40. ↑ «Modrić će nositi broj 19, donosimo biografiju dječaka iz Obrovca» [Modrić will wear number 19, we bring the biography of a boy from Obrovac] (խորվաթերեն)։ Portal Boboska։ 28 August 2012։ Արխիվացված է օրիգինալից 25 September 2013-ին։ Վերցված է 30 March 2013 
  41. ↑ Cerezo Hugo (9 July 2017)։ «Luka Modric's Beverly Hills»։ Marca։ Վերցված է 14 July 2017 
  42. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 41
  43. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 43
  44. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 44
  45. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 49
  46. ↑ Sherman Justin (9 October 2017)։ «The making of Luka Modrić from war-torn Croatia to the world's best midfielder» (անգլերեն)։ These Football Times։ Վերցված է 2021-02-12 
  47. ↑ Cerezo Hugo (9 July 2017)։ «Luka Modric's Beverly Hills» (անգլերեն)։ Marca։ Վերցված է 2021-02-12 
  48. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 50—53
  49. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 54
  50. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 56
  51. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 57—58
  52. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 58—60
  53. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 64—67
  54. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 67—69
  55. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 70
  56. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 71—72
  57. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 72—73
  58. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 74—75
  59. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 75
  60. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 75—76
  61. ↑ «U Bayernu će se još jednom klanjati Ivici Oliću»։ vecernji.hr (խորվաթերեն)։ 2010-12-31։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-08-31-ին։ Վերցված է 2021-02-05 
  62. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 77—78
  63. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 86
  64. ↑ «Kramarić nogometaš godine MAXtv Prve lige!»։ tportal.hr (խորվաթերեն)։ 2014-12-16։ Վերցված է 2021-02-12 
  65. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 95—96
  66. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 103
  67. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 97—98
  68. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 102—105
  69. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 107—109
  70. ↑ «Dinamo u Poljudu proslavio "dvostruku krunu"»։ sportnet.rtl.hr (խորվաթերեն)։ 2008-05-14։ Վերցված է 2021-02-05 
  71. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 109—110
  72. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 122
  73. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 123
  74. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 124
  75. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 126—127
  76. ↑ 76,0 76,1 Модрич, Маттеони, 2020, էջ 129
  77. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 132
  78. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 134—135
  79. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 139—140
  80. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 140—142
  81. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 143—145
  82. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 146—147
  83. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 147—148
  84. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 161
  85. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 164—168
  86. ↑ «Luka Modric: Real Madrid sign midfielder from Tottenham» (անգլերեն)։ BBC Sport։ 27 August 2012։ Վերցված է 2021-02-12 
  87. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 169—170
  88. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 172—174
  89. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 176—177
  90. ↑ «Modric thrilled to score first Real Madrid goal»։ tribalfootball.com (անգլերեն)։ Վերցված է 2021-02-12 
  91. ↑ Fortune Matt (2012-12-31)։ «Top of the flops! Modric and Song voted worst signings of the season in Spain» (անգլերեն)։ Daily Mail։ Վերցված է 2021-02-07 
  92. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 177—178
  93. ↑ «Mourinho: Modric made the difference» (անգլերեն)։ FIFA։ 2013-03-06։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-07-05-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  94. ↑ Burt Jason (2013-03-05)։ «Manchester United v Real Madrid: five things we learnt from the Champions League tie at Old Trafford» (անգլերեն)։ The Telegraph։ Արխիվացված օրիգինալից 2015-09-26-ին։ Վերցված է 2021-02-07 
  95. ↑ 95,0 95,1 Модрич, Маттеони, 2020, էջ 180—182
  96. ↑ 96,0 96,1 96,2 96,3 Ornstein David (21 February 2014)։ «Luka Modric: Real Madrid midfielder outshining the rest»։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-12 
  97. ↑ «Real Madrid recover against Real Mallorca with Luka Modric screamer» (անգլերեն)։ The Guardian։ 17 March 2013։ Վերցված է 2021-02-07 
  98. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 183—184
  99. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 193
  100. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 196
  101. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 197—198
  102. ↑ 102,0 102,1 Maw James (2014-12-02)։ «'Ice cold' Luka Modric now Real Madrid's second most important Galactico»։ FourFourTwo։ Վերցված է 2021-02-12 
  103. ↑ «Modric: Shades of Old Trafford» (անգլերեն)։ Marca։ 2013-12-11։ Վերցված է 2021-02-07 
  104. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 199
  105. ↑ Sheringham Sam (2014-04-29)։ «Bayern Munich 0–4 Real Madrid» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-07 
  106. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 205—207
  107. ↑ 107,0 107,1 «UEFA Champions League squad of the season» (անգլերեն)։ UEFA։ 2 June 2014։ Վերցված է 2021-02-07 
  108. ↑ «Luka Modrić, 'Best Midfielder in the 2013–14 Liga BBVA'» (անգլերեն)։ Liga de Fútbol Profesional։ 27 October 2014։ Արխիվացված օրիգինալից 2015-05-10-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  109. ↑ «Luka Modric signs Real Madrid deal until 2018» (անգլերեն)։ BBC Sport։ 20 August 2014։ Վերցված է 2021-02-08 
  110. ↑ Tweedale Alistair (19 September 2014)։ «Modest Modric Madrid's Superstar in the Shadows» (անգլերեն)։ HuffPost։ Վերցված է 2021-02-08 
  111. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 213
  112. ↑ Phillips Rob (12 August 2014)։ «Super Cup: Cristiano Ronaldo scores twice in Real Madrid win» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-08 
  113. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 215—216
  114. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 219
  115. ↑ Verschueren Gianni (19 April 2015)։ «Luka Modric Injury: Updates on Real Madrid Star's Knee and Return» (անգլերեն)։ Bleacher Report։ Վերցված է 2021-02-08 
  116. ↑ Corrigan Dermot (21 April 2015)։ «Luka Modric hopes to play for Real Madrid again this season» (անգլերեն)։ ESPN։ Վերցված է 2021-02-08 
  117. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 220
  118. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 221
  119. ↑ Siguero Santiago (9 September 2015)։ «Modric – Real Madrid's image of maturity» (անգլերեն)։ Marca։ Վերցված է 2021-02-08 
  120. ↑ 120,0 120,1 «2015 FIFA FIFPro World XI revealed» (անգլերեն)։ FIFA։ 11 January 2016։ Վերցված է 2021-02-08 
  121. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 221—222
  122. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 223—224
  123. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 229—230
  124. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 225—228
  125. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 243
  126. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 243—244
  127. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 244—246
  128. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 246
  129. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 248
  130. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 250—251
  131. ↑ Procter Tom (23 July 2017)։ «Real Madrid Announce Their New Number 10 Following James Rodriguez Departure»։ 90min.com (անգլերեն)։ Վերցված է 2021-02-11 
  132. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 262—263
  133. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 264
  134. ↑ 134,0 134,1 Модрич, Маттеони, 2020, էջ 267—268
  135. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 285
  136. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 277—280
  137. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 280—283
  138. ↑ «Зинедин Зидан ушел из «Реала», несмотря на три победы в Лиге чемпионов»։ BBC News։ 2018-05-31։ Վերցված է 2021-02-11 
  139. ↑ «The Best FIFA Men's Player» (անգլերեն)։ FIFA։ Արխիվացված օրիգինալից 2018-12-08-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  140. ↑ 140,0 140,1 «Luka Modrić wins UEFA Men's Player of the Year award» (անգլերեն)։ UEFA։ 30 August 2018։ Վերցված է 2021-02-11 
  141. ↑ «Ballon d'Or: Luka Modric ends dominance of Lionel Messi and Cristiano Ronaldo» (անգլերեն)։ BBC Sport։ 3 December 2018։ Վերցված է 2021-02-11 
  142. ↑ «Luka Modric wins FIFA The Best award, ends Cristiano Ronaldo, Lionel Messi duopoly» (անգլերեն)։ ESPN։ 24 September 2018։ Վերցված է 2021-02-11 
  143. ↑ «Modric will be the next to sign ... thanks to the Ballon D'Or» (անգլերեն)։ BeSoccer։ 23 May 2019։ Վերցված է 2021-02-11 
  144. ↑ «Modric: Three matches and he has started all on the bench» (անգլերեն)։ Marca։ 26 August 2018։ Վերցված է 2021-02-11 
  145. ↑ «Real Madrid boss Julen Lopetegui praises team mentality after Girona win» (անգլերեն)։ Sky Sports։ 27 August 2018։ Վերցված է 2021-02-11 
  146. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 336
  147. ↑ 147,0 147,1 «FIFA FIFPro World11» (անգլերեն)։ FIFA։ Արխիվացված օրիգինալից 2018-11-09-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  148. ↑ 148,0 148,1 «IFFHS awards – The world's best playmaker 2018: Luka Modric on the top!»։ iffhs.de (անգլերեն)։ 27 November 2018։ Արխիվացված օրիգինալից 2019-10-24-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  149. ↑ «Лопетеги уволен с поста главного тренера мадридского «Реала»»։ ТАСС։ 2018-10-29։ Վերցված է 2021-02-11 
  150. ↑ «Real Madrid 4–1 Al Ain: Spanish giants win Club World Cup again» (անգլերեն)։ BBC Sport։ 22 December 2018։ Վերցված է 2021-02-11 
  151. ↑ «The midfielders carry the goalscoring burden at Real Madrid»։ Marca։ 20 January 2019։ Վերցված է 2021-02-11 
  152. ↑ Khaymina Margarita (20 January 2019)։ «Modric has never scored in two consecutive La Liga games before»։ tribuna.com (անգլերեն) 
  153. ↑ 153,0 153,1 «UEFA.com fans' Team of the Year 2018 revealed» (անգլերեն)։ UEFA։ 11 January 2019։ Վերցված է 2021-02-11 
  154. ↑ Whelan Padraig (7 March 2019)։ «Modric:This has been the most difficult week of my career» (անգլերեն)։ Marca։ Վերցված է 2021-02-11 
  155. ↑ Siguero Santi (1 September 2019)։ «Modric returns, Zidane's midfield metronome»։ Marca։ Վերցված է 2021-02-11 
  156. ↑ 156,0 156,1 «Van Dijk among four debutants in men's world 11» (անգլերեն)։ FIFPro։ 23 September 2019։ Արխիվացված օրիգինալից 2019-09-24-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  157. ↑ «Real Madrid and Modric celebrate seven years together: It's been an incredible trip with the best club in the world» (անգլերեն)։ Marca։ 27 August 2019։ Վերցված է 2021-02-11 
  158. ↑ Городницкий Павел (2019-03-11)։ «Зинедин Зидан вернулся в «Реал Мадрид». Следующий — Криштиану Роналду?»։ Eurosport։ Վերցված է 2021-02-11 
  159. ↑ 159,0 159,1 «Modric wins the 2019 Golden Foot award»։ Marca։ 12 November 2019։ Վերցված է 2021-02-11 
  160. ↑ del Río Joel (8 January 2020)։ «Modric scores his 100th career goal in style» (անգլերեն)։ Marca։ Վերցված է 2021-02-11 
  161. ↑ «Real Madrid need penalties to beat Atletico, win Spanish Supercopa» (անգլերեն)։ ESPN։ 12 January 2020։ Վերցված է 2021-02-11 
  162. ↑ «Modric imposes himself again» (անգլերեն)։ Marca։ 13 July 2020։ Վերցված է 2021-02-11 
  163. ↑ «Real je prvak Španjolske: Sjajni Modrić asistirao, Barcelona izgubila!»։ gol.hr (խորվաթերեն)։ 2020-07-16։ Վերցված է 2021-02-11 
  164. ↑ Santos Chozas Sergio (16 July 2020)։ «1x1 del Real Madrid: nuevo recital de Modric y Benzema» (իսպաներեն)։ AS 
  165. ↑ «Video: Pogledajte čudesnu golčinu Modrića! Real je bio na rubu ponora, a onda se ukazao hrvatski Maestro»։ sportske.jutarnji.hr (խորվաթերեն)։ 2020-10-21։ Վերցված է 2021-02-11 
  166. ↑ «Blamaža Reala i senzacija u Madridu! Novi poraz Kraljeva, Modrić zabio jedan od najljepših golova godine!»։ sportske.jutarnji.hr (խորվաթերեն)։ 2020-10-21։ Վերցված է 2021-02-11 
  167. ↑ «Video: UEFA je proglasila Modrićev gol najljepšim, pogledajte majstoriju kapetana još jednom»։ sportske.jutarnji.hr (խորվաթերեն)։ 2020-10-23։ Վերցված է 2021-02-11 
  168. ↑ Arch Bell (24 October 2020)։ «Real Madrid rise up in Clasico»։ Marca (Spain)։ Վերցված է 24 October 2020 
  169. ↑ «Modrić prvi po ocjenama protiv Barcelone! 'Njegova uloga i važnost u ovoj momčadi je neupitna!'»։ Sportske novosti (hr-hr)։ 2020-10-24 
  170. ↑ «Modric in demand» (անգլերեն)։ The World Game։ 2 January 2008։ Արխիվացված է օրիգինալից 12 January 2009-ին 
  171. ↑ Azpitarte, Puertas, 2016, էջ 44—45
  172. ↑ 172,0 172,1 172,2 172,3 «Luka Modric»։ eu-football.info (անգլերեն)։ Վերցված է 2021-02-09 
  173. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 87
  174. ↑ Miladin Neven (2006-06-18)։ «Japan 0–0 Hrvatska: Neiskorišteni penal Srne i manjak sreće u završnici» (խորվաթերեն)։ Nogometni-magazin։ Վերցված է 2021-02-08 
  175. ↑ Miladin Neven (2006-06-22)։ «Hrvatska 2–2 Australija: Dvaput vodili i ispali sa SP-a» (խորվաթերեն)։ Nogometni-magazin։ Վերցված է 2021-02-08 
  176. ↑ 176,0 176,1 «Italija – Hrvatska 0–2: Slaven Bilić startao pobjedom» (խորվաթերեն)։ Jutarnji list։ 2006-11-16։ Արխիվացված է օրիգինալից 22 February 2016-ին 
  177. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 99
  178. ↑ Islamović Elvir (7 February 2008)։ «Dutch test for the Croatian Cruyff» (անգլերեն)։ UEFA։ Վերցված է 2021-02-12 
  179. ↑ Cerezo Hugo (1 April 2016)։ «Modric aiming to emulate Barcelona legend Cruyff»։ Marca 
  180. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 110—111
  181. ↑ Ian Hughes (8 June 2008)։ «Austria 0–1 Croatia»։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-08 
  182. ↑ «Croatia 2–1 Germany» (անգլերեն)։ UEFA։ 12 June 2008։ Արխիվացված օրիգինալից 2016-06-05-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  183. ↑ Harrold Michael (20 June 2008)։ «Turkey triumph in Vienna shoot-out» (անգլերեն)։ UEFA։ Վերցված է 2021-02-08 
  184. ↑ «Luka Modric In EURO's Best Team, Xavi Best Player»։ dalje.com։ 30 June 2008։ Արխիվացված է օրիգինալից 22 May 2011-ին 
  185. ↑ «Croatia cruise to Kazakhstan victory» (անգլերեն)։ UEFA։ 7 September 2008։ Արխիվացված օրիգինալից 2018-05-30-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  186. ↑ «Croatia 4–0 Andorra» (անգլերեն)։ FIFA։ 15 October 2008։ Արխիվացված օրիգինալից 2016-03-15-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  187. ↑ «Croatia 2–2 Ukraine» (անգլերեն)։ FIFA։ 6 June 2009։ Արխիվացված օրիգինալից 2017-06-28-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  188. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 153—158
  189. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 162—163
  190. ↑ Walsh Kristian (26 June 2012)։ «Euro 2012: the best eleven so far» (անգլերեն)։ The Daily Telegraph։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-06-26-ին։ Վերցված է 2021-02-09 
  191. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 164
  192. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 210
  193. ↑ Smith Ben (12 June 2014)։ «Brazil 3 Croatia 1» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-09 
  194. ↑ Stojanovic Dusan (14 June 2014)։ «Modric injury in loss against Brazil not serious» (անգլերեն)։ Yahoo։ Վերցված է 2021-02-09 
  195. ↑ Chowdhury Saj (18 June 2014)։ «Cameroon 0 Croatia 4» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-09 
  196. ↑ Sanghera Mandeep (23 June 2014)։ «Croatia 1 Mexico 3»։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-09 
  197. ↑ Islamović Elvir (24 June 2014)։ «Croatia's World Cup highs and lows» (անգլերեն)։ UEFA։ Արխիվացված օրիգինալից 2014-07-03-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  198. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 212—213
  199. ↑ Islamović Elvir (9 September 2014)։ «Modrić sets Croatia on course to sink Malta» (անգլերեն)։ UEFA։ Վերցված է 2021-02-09 
  200. ↑ Islamović Elvir (13 October 2014)։ «Croatia beat Azerbaijan for third straight win» (անգլերեն)։ UEFA։ Վերցված է 2021-02-09 
  201. ↑ Pavić Marko (2015-09-02)։ «Modrić uoči kapetanskog debija: Ponosan sam, vjerujem da ću na pravi način predstavljati Hrvatsku» (խորվաթերեն)։ Večernji list։ Վերցված է 2021-02-09 
  202. ↑ Haslam Andrew (12 June 2016)։ «Modrić magic helps Croatia down Turkey in EURO 2016 Group D» (անգլերեն)։ UEFA։ Վերցված է 2021-02-09 
  203. ↑ Chambers Miles (12 June 2016)։ «Modrić makes Euros history with two Croatia firsts» (անգլերեն)։ Goal։ Վերցված է 2021-02-09 
  204. ↑ Moallim Mohamed (2016-06-19)։ «Croatia midfielder Luka Modric advised to miss Spain game by doctor» (անգլերեն)։ Squawka։ Վերցված է 2021-02-09 
  205. ↑ «Modrić propušta Španjolsku! Još pet igrača propustilo trening» (խորվաթերեն)։ Վերցված է 6 July 2018 
  206. ↑ «Croatia midfielder Luka Modric advised to miss Spain game by doctor»։ Squawka Football News։ Վերցված է 6 July 2018 
  207. ↑ Brand Gerard (2016-06-22)։ «Croatia 2–1 Spain: Ivan Perišić hands Croatia dramatic win to top Group D» (անգլերեն)։ Sky Sports։ Վերցված է 2021-02-09 
  208. ↑ Chowdhury Saj (25 June 2016)։ «Croatia 0–1 Portugal» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-09 
  209. ↑ «Luka Modrić, the new captain: "I'm so proud"» (անգլերեն)։ Croatian Football Federation։ 29 August 2016։ Վերցված է 2021-02-09 
  210. ↑ «VIDEO Modrić: Nismo bili pravi, izgledali smo prazno i potrošeno» (խորվաթերեն)։ Hrvatska radiotelevizija։ 2017-06-12։ Վերցված է 2021-02-08 
  211. ↑ «Turska šokirala Hrvatsku! Bit će dramatično do kraja kvalifikacija» (խորվաթերեն)։ Večernji list։ 2017-09-05։ Վերցված է 2021-02-09 
  212. ↑ Starešinčić Danijel (2017-10-07)։ «Ovo je luda opcija u koju baš nitko u Hrvatskoj ne vjeruje!»։ Tportal.hr (խորվաթերեն)։ Վերցված է 2020-10-22 
  213. ↑ Jukić Ante (2017-10-07)։ «Real Madrid star Luka Modric unwilling to back Croatia coach in outburst»։ Goal։ Վերցված է 2021-02-09 
  214. ↑ «Luka Modrić obilježava 100. utakmicu za hrvatsku reprezentaciju»։ gol.hr (խորվաթերեն)։ 2017-10-06։ Վերցված է 2021-02-09 
  215. ↑ A. Ha. (2017-10-06)։ «MODRIĆ KONAČNO PROGOVORIO O RASULU "Ne znam je li Čačić izbornik za Hrvatsku"»։ Index.hr (խորվաթերեն)։ Վերցված է 2020-10-22 
  216. ↑ Jukić Ante (2017-10-07)։ «Real Madrid star Luka Modric unwilling to back Croatia coach in outburst»։ Goal.com։ Վերցված է 2020-10-22 
  217. ↑ Lovrić Dejan (2017-10-07)։ «Modrić: Jesmo li uz izbornika? Ha, što sad da radimo...»։ Goal.com (խորվաթերեն)։ Վերցված է 2020-10-22 
  218. ↑ Janković Ivan (2017-10-10)։ «Kramarić uništio Ukrajinu usred Kijeva, Hrvatska izborila dodatne kvalifikacije!»։ tportal.hr (խորվաթերեն)։ Վերցված է 2021-02-09 
  219. ↑ Hina (2017-11-09)։ «Briljantna Hrvatska pregazila Grčku i dala joj do znanja tko ide u Rusiju»։ gol.hr (խորվաթերեն)։ Վերցված է 2020-10-22 
  220. ↑ Whalley Mike (17 June 2018)։ «World Cup 2018: Luka Modric penalty secures 2–0 win for Croatia against Nigeria» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-29 
  221. ↑ Jennings Patrick (21 June 2018)։ «Croatia stun Argentina to reach World Cup last 16» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-09 
  222. ↑ Sarahs Paul (29 June 2018)։ «Ranked! The 10 best players of the 2018 World Cup group stage»։ FourFourTwo։ Վերցված է 2021-02-29 
  223. ↑ Wilson Jeremy (29 June 2018)։ «Top 10 best players of the World Cup group stages – but who has made the biggest impact in Russia so far?» (անգլերեն)։ The Daily Telegraph։ Արխիվացված օրիգինալից 2018-07-18-ին։ Վերցված է 2021-02-09 
  224. ↑ «Luka Modric beats Cristiano Ronaldo, tops World Cup Play Power Rankings» (անգլերեն)։ ESPN։ 29 June 2018։ Վերցված է 2021-02-09 
  225. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 310—311
  226. ↑ Fletcher Paul (1 July 2018)։ «Croatia beat Denmark in tense shootout» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-09 
  227. ↑ Gabriele Marcotti (2 July 2018)։ «Luka Modric vanquishes ghosts of penalties past in what could be his final World Cup»։ ESPN։ Վերցված է 2 July 2018 
  228. ↑ David Hytner (2 July 2018)։ «'Now we can forget Turkey': Modric and Croatia lay ghost of 2008 to rest»։ The Guardian։ Վերցված է 2 July 2018 
  229. ↑ Jennings Patrick (7 July 2018)։ «Croatia knock out Russia on penalties» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-09 
  230. ↑ McNulty Phil (11 July 2018)։ «Croatia 2–1 England» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-09 
  231. ↑ McNulty Phil (15 July 2018)։ «France 4–2 Croatia: France beat Croatia in thrilling World Cup final»։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-02-09 
  232. ↑ 232,0 232,1 «Golden consolation for magical Modric» (անգլերեն)։ FIFA։ 15 July 2018։ Վերցված է 2021-02-09 
  233. ↑ «FIFA World Cup Fan Dream Team»։ FIFA։ 17 July 2017։ Արխիվացված է օրիգինալից 26 June 2018-ին։ Վերցված է 17 July 2018 
  234. ↑ «Kane crowned King, Mina the PPG VIP»։ FIFA։ Վերցված է 25 July 2018 
  235. ↑ «Испания 6:0 Хорватия»։ Uefa Nations League։ 2018-09-11։ Վերցված է 2021-02-12 
  236. ↑ «Хорватия 0:0 Англия»։ Uefa Nations League։ 2018-10-12։ Վերցված է 2021-02-12 
  237. ↑ «Англия 2:1 Хорватия»։ Uefa Nations League։ 2018-11-18։ Վերցված է 2021-02-12 
  238. ↑ «Azerbaijan–Croatia» (անգլերեն)։ UEFA։ 9 September 2019։ Վերցված է 2021-02-09 
  239. ↑ «Croatia–Hungary» (անգլերեն)։ UEFA։ 10 October 2019։ Վերցված է 2021-02-09 
  240. ↑ Medo Ivica (2020-03-17)։ «Evo zašto Vatrenima odgovara odgoda Eura: Rodit će se idealan spoj, Modrić dobiva nasljednika»։ gol.hr (խորվաթերեն)։ Վերցված է 2021-02-09 
  241. ↑ «Croatia 1-0 Cyprus» (անգլերեն)։ BBC Sport։ Վերցված է 2021-03-28 
  242. ↑ «Luka Modrić Bio, Stats, News» (անգլերեն)։ ESPN։ Արխիվացված է օրիգինալից 19 August 2013-ին 
  243. ↑ 243,0 243,1 «Modrić the key man for Bilić» (անգլերեն)։ FIFA։ 11 June 2008։ Արխիվացված է օրիգինալից 14 October 2008-ին 
  244. ↑ Ronay Barney (12 May 2017)։ «All hail Luka Modric, the maestro who makes Real Madrid's superstars tick» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2021-02-09 
  245. ↑ Matchett Karl (2 July 2016)։ «A Complete Tactical Profile of Real Madrid Midfielder Luka Modric» (անգլերեն)։ Bleacher Report։ Վերցված է 2021-02-09 
  246. ↑ «FourFourTwo's Best 100 Football Players In The World 2016: No. 12 – Luka Modric» (անգլերեն)։ FourFourTwo։ 1 December 2016։ Վերցված է 2021-02-09 
  247. ↑ Price Greg (7 September 2012)։ «Real Madrid News: Jose Mourinho Warns His Players, Praises Luka Modric, Supports Kaka» (անգլերեն)։ International Business Times։ Վերցված է 2021-02-09 
  248. ↑ 248,0 248,1 «I can play anywhere in midfield» (անգլերեն)։ Real Madrid CF։ Արխիվացված օրիգինալից 2016-12-06-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  249. ↑ Davie Chris (20 June 2011)։ «How Luka Modric's Contribution Makes him Tottenham's Irreplaceable Asset» (անգլերեն)։ WhoScored.com։ Վերցված է 2021-02-09 
  250. ↑ «Ballon d'Or – Modric & Hegerberg win: Live reporting» (անգլերեն)։ BBC Sport։ 3 December 2018։ Վերցված է 2021-02-09 
  251. ↑ «Modrić treba Realu za plan C» (խորվաթերեն)։ Sportske Novosti։ 2012-09-27։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-10-05-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  252. ↑ Palmer Tim (3 May 2013)։ «Why Luka Modric, not Xabi Alonso, should be Real Madrid's heartbeat» (անգլերեն)։ SB Nation։ Վերցված է 2021-02-09 
  253. ↑ Balseiro Jesús (29 May 2016)։ «Madrid season player review» (անգլերեն)։ AS։ Վերցված է 2021-02-09 
  254. ↑ Marcotti Gabriele (14 November 2016)։ «#FC100: Real Madrid star Luka Modric is ranked as the best central midfielder» (անգլերեն)։ ESPN։ Վերցված է 2021-02-09 
  255. ↑ «Europe's best midfielder? Luka Modric biography» (անգլերեն)։ World Soccer։ 2018-09-18։ Վերցված է 2021-02-09 
  256. ↑ Madu Zito (3 June 2017)։ «Luka Modrić was the most important player in Real Madrid's run to back-to-back Champions League titles» (անգլերեն)։ SB Nation։ Վերցված է 2021-02-09 
  257. ↑ Kalvapalle Rahul (4 June 2017)։ «Magisterial Modric leaves Juventus chasing shadows» (անգլերեն)։ Marca։ Վերցված է 2021-02-09 
  258. ↑ Matteoni Robert (2013-03-20)։ «Cruyff o nasljedniku: 'Luka Modrić ima ogromnu kvalitetu, treba mu dati slobodu'» (խորվաթերեն)։ Sportske Novosti։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-03-23-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  259. ↑ Okwonga Musa (5 June 2012)։ «The Luka Modric mystique» (անգլերեն)։ ESPN։ Վերցված է 2021-02-09 
  260. ↑ Menezes Jack de (16 December 2014)։ «Zinedine Zidane best XI: Who joins usual suspects Cristiano Ronaldo and Lionel Messi in the former Real Madrid legend's dream team» (անգլերեն)։ The Independent։ Վերցված է 2021-02-09 
  261. ↑ «Modric: I'm happy that somebody normal can win the Ballon d'Or» (անգլերեն)։ Marca։ 4 December 2018։ Վերցված է 2021-02-12 
  262. ↑ «'Modric one of the best midfielders ever' - Madrid star saluted by Shevchenko» (անգլերեն)։ Goal։ 2017-10-05 
  263. ↑ Šmehil Dejan (2018-10-13)։ «Gattuso: Messi? Ronaldo? Ne, žalim što nikad nisam igrao s Modrićem!» (խորվաթերեն)։ Goal։ Վերցված է 2021-02-09 
  264. ↑ «Legendarni 'Žuti' Zna Kako Protiv Argentine: Jedan Vatreni imat će veliku odgovornost: 'Uspije li u tome imamo izgleda, ako ne, slijedi nam patnja'» (խորվաթերեն)։ Jutarnji List։ 2018-06-21։ Վերցված է 2021-02-09 
  265. ↑ «World Cup 2018: Luka Modric from a 'different planet', say Ivan Rakitic» (անգլերեն)։ BBC Sport։ 30 June 2018։ Վերցված է 2021-02-09 
  266. ↑ Cvijanović Marko (2018-08-24)։ «Šuker: Luka Modrić je najveći hrvatski nogometaš svih vremena!» (խորվաթերեն)։ Zadarski list։ Վերցված է 2021-02-09 
  267. ↑ Redžić Dea (2018-07-11)։ «Ekskluzivno: Peđa Mijatović naklonio se Hrvatskoj i Modriću: "Luka je najbolji igrač u povijesti Balkana"» (խորվաթերեն)։ Վերցված է 2021-02-09 
  268. ↑ «Ancelotti, a great admirer of Modric» (անգլերեն)։ Marca։ 23 May 2012։ Վերցված է 2021-02-09 
  269. ↑ «Ferguson: Modric has Scholes class» (անգլերեն)։ ESPN։ 3 March 2012։ Վերցված է 2021-02-09 
  270. ↑ «Hrvat u Sir Alexovoj Knjizi Ferguson: "Želio sam Modrića, on nikad ne simulira"» (խորվաթերեն)։ Jutarnji List։ 2013-10-30։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-11-02-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  271. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 7—8
  272. ↑ Bauer Dean (2011-01-11)։ «Direktor Barce za SN: 'Guardiola obožava Modrića, već godinama priča o njemu!'» (խորվաթերեն)։ Sportske Novosti։ Վերցված է 2021-02-09 
  273. ↑ «Luka Modrić je igrač za Barcelonu, nikako za Real!»։ sportski.net.hr (խորվաթերեն)։ 2012-07-18։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-07-21-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  274. ↑ «Luka Modrić i njegova trudna djevojka vjenčali se u tajnosti» (խորվաթերեն)։ Večernji list։ 2010-05-12։ Վերցված է 2021-02-03 
  275. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 79
  276. ↑ Модрич, Маттеони, 2020, էջ 134
  277. ↑ «Football star Luka Modric becomes a father» (անգլերեն)։ Croatian Times։ 7 June 2010։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-08-02-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  278. ↑ 278,0 278,1 «Obiteljska idila Luke Modrića» (խորվաթերեն)։ Gloria։ 2013-06-09։ Վերցված է 2021-02-03 
  279. ↑ «Vanja i Luka Modrić kćer nazvali Ema» (խորվաթերեն)։ Večernji list։ 2013-05-02։ Վերցված է 2021-02-03 
  280. ↑ «Luka Modrić nakon dva tjedna napokon pokazao kćerkicu preslatkog imena» (խորվաթերեն)։ Gloria։ 2017-11-16։ Վերցված է 2021-02-03 
  281. ↑ «Modric lives the quiet life»։ Marca։ 2014-02-10։ Վերցված է 2021-02-03 
  282. ↑ «Luka Modric wins the Ballon d'Or: 2018»։ YouTube (անգլերեն)։ 2018-12-04։ Վերցված է 2021-02-03 
  283. ↑ «Luka Modric reaction – The Best FIFA Men's Player 2018»։ FIFATV։ Վերցված է 15 April 2019 – via YouTube 
  284. ↑ «Modric: "La Liga no está perdida, vamos a luchar hasta el final"»։ YouTube (իսպաներեն)։ 2015-03-23։ Վերցված է 2021-02-03 
  285. ↑ «Modric: "Estamos muy satisfechos"»։ La Liga։ Վերցված է 15 April 2019 – via YouTube 
  286. ↑ Riano Miguel (2014-11-11)։ «Modric, el 'santo' del madridismo»։ elmundo.es (իսպաներեն)։ Վերցված է 2021-02-03 
  287. ↑ lanuovabq.it
  288. ↑ «Autobiografija Luke Modrića 'Moja igra' od danas u prodaji u cijeloj Hrvatskoj»։ tportal.hr (խորվաթերեն)։ 2019-11-04։ Վերցված է 2021-02-03 
  289. ↑ O'Sullivan Kyle (2020-08-10)։ «Footballers you had no idea were related - from Modric and Viduka to Messi and Bojan» (անգլերեն)։ Mirror։ Վերցված է 2021-02-03 
  290. ↑ Delauney Guy (14 July 2018)։ «Croatia's Luka Modric: Chequered past haunts World Cup star»։ BBC News։ Վերցված է 2021-02-12։ «Modric was supposed to be the star witness at the trial. He had told anti-corruption investigators that Mamic had altered paperwork in order to divert millions of euros of the transfer fee to his own pocket, swindling both Dinamo and Croatia's tax authorities. Many football fans had been longing for Mamic to be brought to justice for years. Dinamo supporters accused him of carrying out a "silent privatisation" of their club, which is supposed to be a non-profit organisation owned by its members.» 
  291. ↑ Holiga Aleksandar (2018-06-07)։ «How Luka Modric and Dejan Lovren got caught up in Croatian corruption case» (անգլերեն)։ The Guardian։ Վերցված է 2021-02-03 
  292. ↑ Чернов Гоша (2018-07-05)։ «Этот человек топит хорватский футбол»։ Спорт-Экспресс։ Վերցված է 2021-02-03 
  293. ↑ Fitzpatrick Richard (6 April 2018)։ «Luka Modric, His Mentor and the Perjury Case That Has Divided Croatia» (անգլերեն)։ Bleacher Report։ Վերցված է 2021-02-03 
  294. ↑ Miller Nick (10 July 2018)։ «What's Croatia's problem with Luka Modric?» (անգլերեն)։ ESPN։ Վերցված է 2018-07-10 
  295. ↑ «Croatian court rejects perjury charge against Luka Modric» (անգլերեն)։ BBC News։ 3 October 2018։ Վերցված է 2021-02-03 
  296. ↑ «Croatia court drops false testimony charges against Modric»։ Reuters։ 2018-12-03։ Վերցված է 2021-02-03 
  297. ↑ Rigg Nicholas (28 October 2014)։ «Atletico Madrid snubbed at La Liga awards despite winning league ahead of Spanish giants Real Madrid and Barcelona» (անգլերեն)։ The Independent։ Վերցված է 2021-02-12 
  298. ↑ «Модрич — лучший полузащитник Ла Лиги 2015/16»։ ua-football.com։ 2016-10-24։ Վերցված է 2021-02-12 
  299. ↑ «Prvi Nogometni Oscar» [First Football Oscar] (խորվաթերեն)։ Sportske Novosti։ 8 June 2013։ Վերցված է 2 June 2014 
  300. ↑ «Igrači i treneri drugu godinu za redom Luku Modrića proglasili najbolji igračem Hrvatske» [Players and coaches for the second year in a row declared Luka Modrić the best player of Croatia] (խորվաթերեն)։ Sportske Novosti։ 2 June 2014։ Վերցված է 2 June 2014 
  301. ↑ «Nogometni Oscari: Modrić najbolji hrvatski igrač, najtrener Mamić se ispričao» [Football Oscars: Modrić best Croatian player, the best coach Mamić apologized] (խորվաթերեն)։ Sportske Novosti։ 3 June 2015։ Վերցված է 3 June 2015 
  302. ↑ «Nogometni Oscar 2016» [Football Oscar 2016] (խորվաթերեն)։ Hrvatska udruga "Nogometni sindikat"։ Արխիվացված է օրիգինալից 17 August 2016-ին։ Վերցված է 21 June 2016 
  303. ↑ «Trofej Nogometaš 2017» (խորվաթերեն)։ Hrvatska udruga "Nogometni sindikat"։ Արխիվացված է օրիգինալից 12 August 2017-ին։ Վերցված է 8 July 2017 
  304. ↑ «Održana šesta dodjela nagrada Trofej Nogometaš» (խորվաթերեն)։ Hrvatska udruga "Nogometni sindikat"։ Վերցված է 17 June 2018 
  305. ↑ «Održana sedma dodjela nagrada Trofej Nogometaš» (խորվաթերեն)։ Hrvatska udruga "Nogometni sindikat"։ Վերցված է 25 November 2019 
  306. ↑ «Objavljeni dobitnici nagrade Trofej Nogometaš» (խորվաթերեն)։ nacional.hr։ 2 August 2020։ Վերցված է 3 August 2020 
  307. ↑ «UEFA Champions League Squad of the Season» (անգլերեն)։ UEFA։ 30 May 2016։ Վերցված է 2021-02-12 
  308. ↑ «UEFA Champions League Squad of the Season» (անգլերեն)։ UEFA։ 5 June 2017։ Վերցված է 2021-02-12 
  309. ↑ «UEFA Champions League Squad of the Season» (անգլերեն)։ UEFA։ 27 May 2018։ Վերցված է 2021-02-12 
  310. ↑ García-Ochoa Juan Ignacio (16 December 2017)։ «Modric claims 2017 Club World Cup golden ball» (անգլերեն)։ Marca։ Վերցված է 2021-02-12 
  311. ↑ «2016 FIFA Club World Cup awards»։ FIFA։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-12-20-ին 
  312. ↑ «The Best named at FIFA Football Awards» (անգլերեն)։ FIFA։ 9 January 2017։ Վերցված է 2021-02-12 
  313. ↑ «Cristiano Ronaldo and Lieke Martens cap dream season at The Best FIFA Football Awards» (անգլերեն)։ FIFA։ 23 October 2017։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-03-31-ին։ Վերցված է 2021-02-12 
  314. ↑ «Team of the Year 2016» (անգլերեն)։ UEFA։ 5 January 2017։ Վերցված է 2021-02-12 
  315. ↑ «UEFA.com Fans' Team of the Year 2017 announced» (անգլերեն)։ UEFA։ 11 January 2018։ Վերցված է 2021-02-12 
  316. ↑ «Luka Modrić named #UCL midfielder of the season» (անգլերեն)։ UEFA։ 24 August 2017։ Վերցված է 2021-02-12 
  317. ↑ «Luka Modrić: Champions League Midfielder of the Season» (անգլերեն)։ UEFA։ 30 August 2018։ Վերցված է 2021-02-12 
  318. ↑ «Kane crowned King, Mina the PPG VIP» (անգլերեն)։ FIFA։ 2018-07-17։ Վերցված է 2021-02-12 
  319. ↑ «President decorates Croatian national football team with Orders»։ croatiaweek.com (անգլերեն)։ 13 November 2018։ Վերցված է 2021-02-12 
  320. ↑ «Zadar slavi Dan grada — Luka Modrić počasni građanin» (խորվաթերեն)։ Hrvatska Radiotelevizija։ 2018-11-23։ Արխիվացված օրիգինալից 2018-11-24-ին։ Վերցված է 2021-03-30 
  321. ↑ «Modrić» (անգլերեն)։ BDFutbol։ Վերցված է 2021-02-12 
  322. ↑ Ֆուտբոլիստի էջը National Football Teams կայքում(անգլ.)
  323. ↑ «Modrić, Luka» (անգլերեն)։ National Football Teams։ Վերցված է 2021-02-12 

Գրականություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Արտաքին հղումներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիիքպահեստ
Ֆոտո, վիդեո և աուդիո
Թեմատիկ կայքեր
Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Չափորոշչային վերահսկողություն
BNE: XX5604356 · CONOR: 317161571 · GND: 1172769486 · LCCN: no2020004226 · VIAF: 28146574872938150987 · WorldCat VIAF: 28146574872938150987
Ռեալ Մադրիդ – ներկա կազմ

1 Արեոլա · 2 Կարվախալ · 3 Միլիտան · 4 Ռամոս (Ավագ) · 5 Վարան · 6 Նաչո · 7 Ազար · 8 Կրոս · 9 Բենզեմա · 10 Մոդրիչ · 11 Բեյլ · 12 Մարսելո · 13 Կուրտուա · 14 Կազեմիրո · 15 Վալվերդե · 16 Խամես · 17 Վասկես · 18 Յովիչ · 19 Օդրիոսոլա · 20 Ասենսիո · 21 Բրահիմ · 22 Իսկո · 23 Մենդի · 24 Մարիանո · 25 Վինիսիուս · 27 Ռոդրիգո · Մարզիչ` Զիդան

✯
 Այս հոդվածն ընտրվել է Հայերեն Վիքիպեդիայի՝ 2021 թվականի 19-րդ շաբաթվա հոդված։
✯ Այս հոդվածը ներառված է Հայերեն Վիքիպեդիայի լավ հոդվածների ցանկում
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Լուկա_Մոդրիչ&oldid=8079642» էջից