Jump to content

Քաջ Նազարը (հեքիաթ)

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
Քաջ Նազարը
Տեսակգրական ստեղծագործություն
Ժանրհեքիաթ
ՀեղինակՀովհաննես Թումանյան
Բնագիր լեզուհայերեն
Գրվել է1912
Թվային տարբերակabcd.am/abcd/bookview_v2_4.php?p_id_text=937#.V7fhEPkrLIV
ՎիքիքաղվածքՔաջ Նազարը

Քաջ Նազար, Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթը, գրված 1912 թվականին։

Հեքիաթում մշակված է հավերժական թեման վախկոտ մարդու մասին, որն բախտի բերմամբ իշխանության է հասնում։ Հեքիաթը գրելիս Թումանյանը ձեռքի տակ ունեցել է այս պատմության բազմաթիվ տարբերակներ՝ գերմանական, ռուսական, վրացական, թուրքական և հայկական[1]։

Նազարը վախկոտ ու ալարկոտ մարդ է, բայց միաժամանակ անչափ պարծենկոտ։ Մի գիշեր կինը դուռը փակում է՝ Նազարին թողնելով դրսում։ Վերջինս վախեցած նստում է պատի տակ ու մնում մինչև լույսը բացվելը։ Առավոտյան, երբ ճանճերը հավաքվում են նրա շուրջը, ձեռքով խփում է ու սպանում մի քանի ճանճ։ Չկարողանալով հաշվել սատկած ճանճերին՝ որոշում է, որ հազարից պակաս չեն լինի, գնում է գյուղի տերտերի մոտ, պատմում իր քաջագործությունը և խնդրում գրել այդ մասին, որ բոլորն իմանան։ Տերտերը կատակով մի փալասի վրա գրում է.

Անհաղթ հերոս Քաջըն Նազար,

Որ մին զարկի՝ ջարդի հազար։

Նազարն այդ փալասն անցկացնում է մի փայտի, նստում հարևանի էշին ու ճանապարհ ընկնում։

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. Հայ դրամատուրգիա, Երևան, 1985, էջ 10։