Տերն ու ծառան (հեքիաթ)

Տերն ու ծառան
Տեսակ	գրական ստեղծագործություն
Ժանր	հեքիաթ
Հեղինակ	Հովհաննես Թումանյան
Բնագիր լեզու	հայերեն
Գրվել է	1906-1914 թթ.
Վիքիդարան	Տերն ու ծառան

«Տերն ու ծառան», Հովհաննես Թումանյանի հեքիաթը, գրված 1906-1914 թվականներին։ Հեքիաթը պատմում է երկու եղբայրների մասին, որոնցից մեկը խելոք և խելացի է, իսկ մյուսը՝ միամիտ։

Հեքիաթի հիման վրա նկարահանվել է 22 րոպե տևողությամբ համանուն ֆիլմը։

Սյուժե

Մեծը վեր է կենում գնում մի հարուստի մոտ ծառա մտնում և պայման է կապում նրա. հետ Ժամանակ նշանակում են «մինչև կկվի ձեն ածելը»։ Հարուստը մի այլ չլսված պայման է դնում ծառայի առաջ։ Ասում է՝ «մինչև էն ժամանակը թե դու բարկանաս, դու հազար մանեթի տուգանք տաս ինձ, թե ես բարկանամ՝ ես տամ»։

Մեծ եղբայրը առավոտից երեկո անդադար աշխատում է, իսկ հարուստ աղան նրան հանգիստ չէր տալիս և շարունակում աշխատեցնել նրան։ Վերջիվերջո մեծ եղբայրը չի դիմանում և բարկանում է, ապա հարուստին պարտք մնում հազար մանեթ։

Հետո հարուստի մոտ աշխատանքի է անցնում փոքր եղբայրը, ով հարուստի հետ նույն պայմաններն է կապում։ Սակայն փոքր եղբայրը մտադիր չէր ձեռնունայն հեռանալ...