Բելգիայի հոգևոր հովվություն
Բելգիայի հոգևոր հովվություն[1], Հայաստանյայց առաքելական սուրբ եկեղեցու՝ Եվրոպայի տարածքում գտնվող կրոնական կազմակերպություններից մեկը, որը ներկայացնում է բելգիահայության հոգևոր կյանքը[2]։ Ենթարկվում է Արևմտյան Եվրոպայի հայրապետական պատվիրակությանը (Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածին)։
Պատմություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բելգիայում հայերը սկսել են հաստատվել են Աշխարհագրական մեծ հայտնագործությունների շրջանում, երբ եվրոպական պետությունները սկսել էին աշխույժ առևտուր կատարել հարավային, հարավարևելյան և արևելյան Ասիայի, ինչպես նաև Աֆրիկայի ու Ամերիկայի հետ։ Նրանք զբաղվում էին առևտրով Բրյուգգե, ինչպես նաև՝ Բրյուսել և Անտվերպեն քաղաքներում։ 19-րդ դարից հայերի թիվն այստեղ սկսել է ավելանալ՝ ի հաշիվ արհեստավորների և ուսանողության։ Առաջին համաշխարհային պատերազմից հետո Բելգիայում սկսել են հաստատվել հայոց ցեղասպանությունից մազապուրծ հայ գաղթականների նոր խմբեր։
1985 թվականին Բրյուսելում ստեղծվել է Բելգիայի հայ եկեղեցու հիմնադրամ՝ հայ առաքելական եկեղեցու գործունեությունը հովանավորելու նպատակով։ 1986 թվականին կառուցվել է սուրբ Մարիամ Մագդաղենացի եկեղեցին, որն օծվել է 1990 թվականի մայիսի 6-ին՝ ամենայն հայոց Վազգեն Ա և Մեծի Տանն Կիլիկիո Գարեգին Բ կաթողիկոսների ներկայությամբ ու Արևմտյան Եվրոպայում Հայրապետական Պատվիրակ Գյուտ արքեպիսկոպոս Նագգաշյանի ձեռամբ[3]։
Բելգիայի հոգևոր հովվությունը կազմավորվել է 1990 թվականին՝ Հոլանդիայի հոգևոր հովվությունից մեկ տարի անց` Արևմտան Եվրոպայի հայրապետական պատվիրակության ենթակայությամբ։ Կենտրոնը Բրյուսելի սուրբ Մարիամ Մագդաղենացի եկեղեցին է։ Ունի վարչական խորհուրդ, որը համագործակցում է բելգիահայ համայնքի պատգամավորական ժողովի հետ։
Չնայած բելգիահայության մեծաքանակ համայնքին և սփյռվածությանը Բրյուգգե, Անտվերպեն, Գանտ և այլ քաղաքներում՝ հոգևոր հովվությունը ներկայանում է միայն մեկ եկեղեցական կառույցով, իսկ բնակավայրերում գործում են ծխական խորհուրդներ։
Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
- ↑ Հայաստանի Հանրապետության կառավարություն (2007 թվականի նոյեմբերի 23-ի N 1390-Ն որոշում). «Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիություն ստանալու, ինչպես նաև Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիությունը դադարեցնելու համար անհրաժեշտ փաստաթղթերի ցանկը և դրանք ներկայացնելու կարգը սահմանելու մասին (N 4 հավելված՝ Եկեղեցական այն կառույցների ցանկ, որոնց կողմից տրված մկրտության մասին փաստաթուղթը (հաստատված օտարերկրյա պետություններում Հայաստանի Հանրապետության դիվանագիտական ներկայացուցչության կամ հյուպատոսական հիմնարկի կողմից, մկրտվածի կամ նրա ծնողի ազգությամբ հայ լինելու մասին նշումով) համարվում է ազգությամբ հայ լինելը հաստատող փաստաթուղթ)». arlis.am.
- ↑ «Բելգիայի հայ համայնքը». belgium.mfa.am. Բելգիայում Հայաստանի դեսպանություն.
- ↑ «Հայերը Բելգիայում». armenian-church.eu. Արևմտյան Եվրոպայի Հայրապետական պատվիրակություն.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատված վերցված է Քրիստոնյա Հայաստան հանրագիտարանից, որի նյութերը թողարկված են՝ Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) թույլատրագրի ներքո: 
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
