Ռոմի Շնայդեր

Ռոմի Շնայդեր ավստր․ Romy Schneider
Ծնվել է	սեպտեմբերի 23, 1938(1938-09-23)[…]
Ծննդավայր	Վիեննա, Նացիստական Գերմանիա
Մահացել է	մայիսի 29, 1982(1982-05-29)[…] (43 տարեկան)
Մահվան վայր	Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ
Գերեզման	Cemetery of Boissy-sans-Avoir, France
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա,  Գերմանիա և  Ավստրիա
Մասնագիտություն	կինոդերասանուհի և թատրոնի դերասանուհի
Ընտրանի	Սիսի, La Piscine?, That Most Important Thing: Love?, Le vieux fusil? և A Simple Story?
Ծնողներ	հայր՝ Վոլֆ Ալբախ Ռետի, մայր՝ Մագդա Շնայդեր
Ամուսին(ներ)	Harry Meyen? և Daniel Biasini?
Համատեղ ապրող(ներ)	Ալեն Դելոն և Laurent Pétin?
Երեխա(ներ)	Sarah Biasini? և David Haubenstock?
Պարգևներ և մրցանակներ	«Սեզար» մրցանակ լավագույն կանացի դերի համար

Ռոմի Շնայդեր (գերմ.՝ Romy Schneider, իրական անունը՝ Ռոզմարի Մագդալեն Ալբաչ-Ռեթթի, գերմ.՝ Rosemarie Magdalena Albach-Retty, սեպտեմբերի 23, 1938(1938-09-23)^[…], Վիեննա, Նացիստական Գերմանիա - մայիսի 29, 1982(1982-05-29)^[…], Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ), գերմանաֆրանսիական դերասանուհի, ավստրիական, գերմանական և ֆրանսիական կինոյի աստղ։ Մառլեն Դիտրիխի և Հիլդեգարդ Կնեֆի հետ միասին Ռոմի Շնայդերը հանդիսանում է XX դարի գերմանացի ամենահայտնի դերասանուհիներից մեկը, ոí արժանացել է միջազգային ճանաչման և փառքի։

Ռոմի Շնայդերը նորամուտը կինոյում կայացել է 15 տարեկան հասակում։ Մոր՝ Մագդա Շնայդերի հետ միասին նա խաղում է «Երբ ծաղկում է սպիտակ եղրևանին» («Wenn der weiße Flieder wieder blüht», 1953 թվական) և «Քայլերգ կայսրի համար» («Die Deutschmeister», 1955 թվական) մելոդրամատիկ ֆիլմերում։ 1955-1957 թվականներին Շնայդերը նկարահանվում է ավստրիական կայսրուհի Ելիզավետայի դերում Էռնստ Մարիշկայի «Սիսի» (« Sissi»), «Սիսի - երիտասարդ կայսրուհի» («Sissi — Die junge Kaiserin») և «Սիսի։ Կայսրուհու դժվար տարիները» («Sissi — Schicksalsjahre einer Kaiserin») կինոեռագրությունում և հասնում է միջազգային ճանաչման, սակայն դառնում է այդ նրբակիրթ կինոկերպարի պատանդը։

Առավել բարդ դերերի փնտրտուքում Շնայդերը 1958 թվականին ուղևորվում է Փարիզ, որտեղ կայանում է նրա թատերական նորամուտը Ջոն Ֆորդի «Ափսոս, որ նա անառակ է» ողբերգությունում։ 1963 թվականին Շնայդերը նկարահանվում է ԱՄՆ-ում, «Կարդինալ» («The Cardinal») ֆիլմում, որում դերակատարման համար արժանանում է նոմինացիայի «Ոսկե Գլոբուս» մրցանակի համար։ 1969 թվականին Շնայդերը Ալեն Դելոնի հետ նկարահանվում է «Լողավազան» («La Piscine») ֆիլմում։

1970-ական թվականներին Ռոմի Շնայդերը գտնվում էր իր դերասանական կարիերայի գագաթնակետին։ Նա նկարահանվում էր խառնվածքային դերերում հայտնի կինոռեժիսորներ Կլոդ Սոտեի, Անժեյ Ժուլավսկու և Լուկինո Վիսկոնտիի ֆիլմերում և դառնում է այն ժամանակների ֆրանսիական կինոյի ամենահաջողակ դերասանուհիներից մեկը։ «Կարևորը սիրել է» («L' Important C’Est D’Aimer», 1975 թվական) և «Հասարակ պատմություն» («Une histoire simple», 1978 թվական) ֆիլմերում իր դերերի համար Ռոմի Շնայդերը արժանանում է «Լավագույն դերասանուհու համար» «Սեզար» մրցանակի։

Ռոմի Շնայդերի մասնակցությամբ վերջին ֆիլմը՝ «Անցորդը Սան Սուսիից» («La passante du Sans-Souci»), վարձույթ է դուրս գալիս 1982 թվականին, դերասանուհու մահից մի քանի շաբաթ առաջ։ 2008 թվականին Ռոմի Շնայդերը հետմահու արժանանում է «Սեզար» մրցանակի «Կինեմատոգրաֆում բացառիկ վաստակի համար»։ Ռոմի Շնայդերի անունն է կրում ֆրանսիական «Ռոմի Շնայդերի մրցանակը», որը հանձնվում է երիտասարդ կինոդերասաններին և ավստրիական հեռուստատեսային «Ռոմի» մրցանակը։

Կենսագրություն

Մանկություն

Գոլդենշտայն ամրոցը Զալցբուրգի մոտ

Ռոմի Շնայդերը ծնվել է դերասանական ընտանիքում։ Ռոմի Շնայդերի մայրը գերմանացի կինոաստղ Մագդա Շնայդերն է, հայրը՝ ժառանգական ավստրիական դերասան Վոլֆ Ալբախ-Ռեթթին։ Հոր կողմից Ռոմիի տատիկը դերասանուհի Ռոզա Ալբախ-Ռետին է, դերասան և կինոռեժիսոր է եղել նաև Ռոմիի նախապապը՝ Ադոլֆ Ռեթթին։

Ռոմին կրտսեր եղբայր Վոլֆ-Դիտրիխի հետ դաստիարակվել է Շնայդերների տատիկի և պապիկի մոտ Մարիենգրունդ գյուղական տանը, բավարական Շյոնաո ամ Կյոնիգսզեում։ Դերասան ծնողները հազվադեպ էին տեսնվում զավակների հետ, հետագայում նրանք բաժանվում են 1943 թվականին, իսկ 1945 թվականին վերջնականապես ամուսնալուծվում են։ Ռոմիի հայրը կրկին ամուսնանում է 1947 թվականին ավստրիացի դերասանուհի Տրուդա Մարլենի հետ, Մագդա Շնայդերը ամուսնանում է Քյոլնի ռեստորանատեր Հանս Հերբերտ Բլացհեյմի հետ 1953 թվականին։ 1944 թվականին Ռոզմարի Մագդալենա Ալբախը գնում է Շյոնաոի տարրական դպրոց, որտեղ սովորում է չորս տարի։ Աղջկիկը լավ չէր մաթեմատիկայից, նա սիրում էր երգել, նրան հրապուրում էր գավառագիտությունը, պատմությունը և նկարչությունը։ 1949 թվականի հուլիսից նա դաստիարակվում էր Գոլդենշտայն ամրոցի աղջիկների համար ինտերնատում, Զալցբուրգի մոտակայքում գտնվող Էլսբետենի կանանց օգոստոսյան մենաստանին կից մասնավոր դպրոցում։ Ինչպես պնդում էր միանձնուհի քույր Ավգուստինան 1982 թվականի օգոստոսի 6-ին «Paris Match» ամսագրին տված հարցազրույցում, Ռոմիի մայրը հազվադեպ էր գալիս աղջկան տեսակցության, իսկ հայրը և Ռոզա տատիկը ընդհանրապես ոչ մի անգամ չեն եղել Գոլդենշտայնում։ Անձամբ Ռոմին հիշում էր, որ ինտերնատում եղել է մեծ երևակայող և կարող էր, օրինակ, պատմել Գերի Կուպերի մասին, ում հետ նա իբր թե ճաշել է հենց երեկ։ Ռոմիի մայրը հիշում էր, որ ինտերնատի ղեկավարուհին բողոքում էր Ռոմիից. նա հաճախ ինտերնատում կազմակերպում էր չարաճճի արարքներ, չէր առանձնանում հարմարվողականությամբ, բացակայում էր պարապմունքներից։ Այնուամենայնիվ, Ռոմին հրապուրված զբաղվում էր նկարչությամբ, հրապուրվում էր թատրոնով, հաճախ ելույթ էր ունենում դպրոցական ներկայացումներում, մեներգում էր եկեղեցական երգչախմբում, երազում էր դառնալ դերասանուհի և նկարահանվել կինոյում։ Իր օրագրում 13-ամյա Ռոզին գրում է. «Երաժշտություն, թատրոն, կինո, ճանապարհորդություն, մշակույթ։ Այս հինգ բառերը ստիպում են եռալ իմ թատերական արյանը»։ Ավարտելով ուսուցումը ինտերնատում, Ռոմին պատրաստվում էր ամառային արձակուրդներից հետո ընդունվել գեղարվեստական ուսումնարան Քյոլնում, որպեսզի զարգացնի իր ունակությունները գեղանկարչությունում և նկարչությունում, սակայն այդ ծրագրերից ստիպված է լինում հրաժարվել կինոյում առաջին դերի պատճառով։

Կարիերայի սկիզբ 1950-ական թվականներին

«Երբ ծաղկում է սպիտակ եղրևանին» զվարճալի ֆիլմում Ռոմիի մայր Մագդա Շնայդերը ստանում է գլխավոր կանացի դերը և պրոդյուսեր Կուրտ Ուլրիխին և ռեժիսոր Հանս Դեպեին առաջարկում է իր հերոսուհու աղջկա՝ Էֆհեն Ֆորստերի դերում փորձելու իր դուստր Ռոմիին, չնայած, ըստ սեփական խոստովանության, չէր ենթադրում ոչ աղջկա դերասանուհի դառնալու, ոչ նրա հնարավորությունների մասին։ 14-ամյա Ռոմի Շնայդերը հաջող է անցնում կինոփորձերը Բեռլինի UFA ստուդիայում 1953 թվականի սեպտեմբերի սկզբին և հաստատվում է դերում։ Հանրահայտ Վիլլի Ֆրիչի մասնակցությամբ ֆիլմի նկարահանումները, որը նշում է նորելուկի ապշեցուցիչ դերասանական ունակությունները, անց են կացվում Վիսբադենում և ավարտվում են 1953 թվականի նոյեմբերի 9-ին։ Առաջնախաղը կայանում է երկու օր անց Շտուտգարտի «Ունիվերսում» կինոթատրոնում։ Այդ ժամանակ արդեն Մագդա Շնայդերին մոտիկ հարաբերություններ էին կապում քյոլնցի ռեստորանատեր և գործարար Հանս Հերբերտ Բլացգեյմի հետ, ում հետ նա ամուսնանում է 1953 թվականի դեկտեմբերին։

1954 թվականի մայիսին Շնայդերը ձառնամուխ է լինում իր երկրորդ ֆիլմում նկարահանումներին՝ «Հրավառություն» («Feuerwerk»), Լիլի Պալմերի մասնակցությամբ, որտեղ խաղում է երիտասարդ աղջիկ Աննա Օբերհոլցերին, որը լքում է հարազատ տունը հանուն կրկես-շապիտոյի արենայում աշխատանքի։ Հենց այդ ֆիլմի տիտրերում դերասանուհին առաջին անգամ նշված է իր հանրահայտ կեղծանվան տակ։ Նկարահանումների ժամանակ տեղի է ունենում Շնայդերի ծանոթությունը Էռնստ Մարիշկայի հետ։ Մեծ Բրիտանիայի երիտասարդ թագուհի Վիկտորիայի մասին իր նոր ֆիլմի գլխավոր դերում ռեժիսորը արդեն հաստատել էր այլ դերասանուհու՝ Սոնյա Ցիմանին, սակայն Ռոմի Շնայդերի հետ հանդիպումից հետ Մարիշկան անսպասելիորեն այդ դերը տալիս է նրան։ «Թագուհու երիտասարդ տարիները» («Mädchenjahre einer Königin») ֆիլմում փայլուն խաղացած գլխավոր դերը, որն ունենում է հսկայական հաջողություն, սքանչելի Ռոմիին դարձնում է հանդիսատեսի սիրելին՝ նրա մորը՝ Մագդա Շնայդերին ստիպելով բավարարվել երկրորդական դերերով դստեր ստվերի տակ։

1955 թվականին Շնայդերը կրկին աշխատում է Էռնստ Մարիշկայի հետ և երրորդ անգամ մոր հետ նկարահանվում է «Քայլերգ կայսրի համար» («Die Deutschmeister») ֆիլմում, «Գարնանային շքերթ» (1934 թվական) ֆիլմի ռեմեյկում, իսկ տղամարդու գլխավոր դերը ֆիլմում խաղում է Ռոմիի հայրը։ Ֆիլմն արժանանում է հիասքանչ քննադատության, իսկ ֆիլմում Ռոմիի կատարած «Թռչունները երգում են երգեր» (Wenn die Vöglein musizieren) երգը շուտով թողարկվում է սկավառակի վրա։ Ամենակարճ ժամկետներում Ռոմին դառնում է գերմանալեզու կինոյի ամենահաջողակ դերասանուհիներից մեկը և աջակցում է մոր կինոկարիերայի նոր շրջադարձին հետպատերազմյան Գերմանիայում։ 1955 թվականին «Նոր ֆիլմ» ամսագիրը Ռոմիին շնորհում է նրա առաջին կինոմրցանակը որպես ամենահանրահայտ երիտասարդ կինոաստղի։ Նույն թվականին Շնայդերը խաղում է «Վերջին մարդը» («Der letzte Mann») ֆիլմում, 1924 թվականի նույնանուն ֆիլմի ռեմեյկում, որտեղ նկարահանման հրապարակում նրա խաղընկերներն են դառնում Իոահիմ Ֆուկսբերգերը և Հանս Ալբերսը։ Սակայն այդ սև-սպիտակ կինոնկարը չի արժանանում այնքան բարձր գնահատականների, ինչպես Ռոմի Շնայդերի առաջին ֆիլմերը։

«Սիսի» կինոեռագրության նպաստ և անեծք

«Սիսի» («Sissi») ֆիլմի նկարահանումները սկսվում են 1955 թվականի օգոստոսին։ Կայսրուհի Ելիզավետայի երիտասարդության մասին պատմող պատմական ֆիլմի գլխավոր դերում ընտրվում է 16-ամյա Ռոմին։ Ֆիլմում նաև նկարահանվել է Ռոմիի մայրը՝ դքսուհի Լյուդովիկի և Ելիզավետայի մոր դերում։ Ավստրո-Հունգարիայի կայսր Ֆրանց Յոզեֆ I-ի դերը բաժին է հասնում Կարլհայնց Բյոմին։ Ռոմին և Կարլհայնցը հիանալի են համագործակցում նկարահանման հրապարակում, սակայն նրանց հարաբերություները մնում են բացարձակապես մասնագիտական։ Թանկարժեք նկարահանումները շարունակվում են մինչև տարվա վերջ։

«Սիսի»-ի համաշխարհային պրեմիերան կայանում է 1955 թվականի դեկտեմբերի 21-ին Վիեննայի «Ապոլլո» թատրոնում, ֆիլմը Արևմտյան Գերմանիայում վարձույթ է դուրս գալիս հաջորդ օրը։ Շնորհիվ այդ ֆիլմում դերի Ռոմի Շնայդերը արժանանում է համաշխարհային ճանաչման, նրա հանրաճանաչությունը երկրում նույնպես բարձրանում է։ Ըստ հարցման արդյունքների Ռոմի Շնայդերը 1955 թվականի նոյեմբերին երկրորդ տեղ է գրավում Գերմանիայի ամենահանրահայտ դերասանուհիների շրջանում, զիջելով միայն Մարիա Շելին։ 1956 թվականի մարտին Ռոմի Շնայդերը հայտնվում է «Der Spiegel» ամսագրի շապիկին։ Գերմանիայում հաջորդ երկու տարիների ընթացքում, Սիսիի մասին երեք ֆիլմերից յուրաքանչյուրը, դիտել է մոտ վեց միլիոն մարդ։

Ռոմի Շնայդերի մենեջերն է դառնում նրա խորթ հայր Հանս Հերբերտ Բլացհեյմը։ Նա կառավարում էր նրա եկամուտները և վերահսկում էր առաջարկվող դերերը։ Չնայած առաջին ֆիլմի հսկայական հաջողությանը, Շնայդերը հրաժարվում էր նկարահանվել նրա շարունակությունում, սակայն, վերջնական արդյունքում, Բլացհեյմը և «Սիսի - երիտասարդ կայսրուհի» («Sissi — Die junge Kaiserin») ֆիլմի ստեղծագործական խումբը մտափոխում են նրան։ 1957 թվականի «Ռոբինզոնը չպետք է մահանա» («Robinson soll nicht sterben») ֆիլմին՝ Ռոմի Շնայդերի և Հորստ Բուհոլցի մասնակցությամբ, չի հաջողվում կրկնել Սիսիի մասին երկրորդ ֆիլմի հաջողությունը։ Ավստրիական կայսրուհու երկրորդ դերը 1957 թվականին Ռոմի Շնայդերին բերում է «Բեմբի» մրցանակիննոմինացիա։

1957 թվականին Ռոմի Շնայդերը հեքիաթասացի դերն է կատարում «Պետյան և գայլը» երաժշտական հեքիաթում, որը թողարկվել է սկավառակով Հերբերտ ֆոն Կարայանի ձայնագրությամբ և նկարահանվել է երեք ֆիլմերում՝ «Մոնպտի» («Monpti», 1957 թվական), որի համար Ռոմի Շնայդերը առաջին անգամ թռչում է Փարիզ, ռեժիսոր Ալֆրեդ Վայդենմանի «Սկամպոլո» («Scampolo», 1958 թվական) և «Սիսի։ Կայսրուհու վերջին տարիները» («Sissi — Schicksalsjahre einer Kaiserin», 1957 թվական), «Սիսի» եռագրության երրորդ և վերջին ֆիլմը։

Շնայդերը վախենում էր դառնալ մեկ դերի դերասանուհի և հրաժարվում է նկարահանվել Սիսիի մասին չորրորդ ֆիլմում։ Այդ որոշման հետևանքներից են լինում ոչ միայն ֆինանսական կորուստները, քանի որ Ռոմիի հոնորարը կազմում էր մեկ միլիոն գերմանական մարկ։ Մագդա Շնայդերը, 1959 թվականին մոտ, սկսում է զգալիորեն հազվադեպ նկարահանվել, հարաբերությունները խորթ հոր հետ փչանում են։ Բլացհայմը նախընտրություն էր տալիս ֆինանսապես շահավետ դերերին և հիմնական շեշտը դնում էր տպավորիչ գովազդային ելույթների վրա և հաշվի չէր նստում խորթ աղջկա ստեղծագործական կարիքների հետ։ Ռոմին հոգնում է խնամակալությունից և սկսում է բողոքել։

Խզում

«Հրեշտակը Երկրի վրա» ֆիլմի պաստառը

1958 թվականի սկզբին Ռոմին և Մագդա Շնայդերը ուղևորվում են երեքշաբաթյա ճամփորդության ԱՄՆ և լինում են Նյու Յորքում ու Հոլիվուդում։ Առիթ է հանդիսանում նրա մասնակցությամբ «Թագուհու երիտասարդ տարիները» («Mädchenjahre einer Königin») ֆիլմի նյու յորքյան պրեմիերան, որը ամերիկյան վարձույթ է դուրս գալիս «Վիկիի պատմությունը» անվանումով։ Շնայդերը մի քանի հարցազրույցներ է տալիս ռադիոյով և հեռուստատեսութամբ, այցելում է Հոլիվուդի խոշոր կինոընկերություններ, ներկայացվում է Ուոլթ Դիսնեյին և շփվում է գործընկերների հետ՝ Հելմուտ Կոյտների, Կուրտ Յուրգենսի և Սոֆի Լորենի։

Վերադառնալով Գերմանիա, Շնայդերը նկարահանվում է «Աղջիկը համազգեստով» («Mädchen in Uniform») ֆիլմում, որտեղ նկարահանման հրապարակում նրա խաղընկերուհիներն են լինում Լիլի Պալմերը, Թերեզա Գիզեն և Քրիստինա Կաուֆմանը։ Ռեժիսոր Գեզա ֆոն Ռադվանյի ֆիլմի գործողությունները տեղի են ունենում 1910 թվականին Պրուսիայում։ Ռոմի Շնայդերի կատարմամբ ինտերնատի սանուհի Մանուելա ֆոն Մայնհարդիսը սիրահարվում է իր ուսուցչուհում, որին խաղում է Պալմերը։ Ինքնաքննադատական Շնայդերը իր դերին վերաբերվում է ամբողջ պատասխանատվությամբ և արժանանում է գովասանքների մամուլի կողմից։

1958 թվականի հունիսին սկսվում են «Քրիստինիա» («Christine») ֆիլմի նկարահանումները, Արտուր Շնիցլերի «Սիրախաղ» պիեսի հիման վրա 1933 թվականին նկարահանված ֆիլմի ռեմեյկը, որում Ռոմին կատարում է նույն դերը, ինչ իր մայրը 1933 թվականին։ Այդ ֆիլմի համար Ռոմի Շնայդերի հոնորարը կազմում է 500 000 գերմանական մարկ. այդպիսով նա դառնում է 1958 թվականի ամենաբարձր վարձատրվող դերասանուհին Գերմանիայում։ «Քրիստինա» ֆիլմում նրա խաղընկերներն է լինում այն ժամանակ քիչ հայտնի Ալեն Դելոնը։ Այդ զույգի ռոմանտիկ հարաբերություները նրանց կապում են ոչ միայն էկրանում, այլ նաև կյանքում։ 1958 թվականին ֆիլմի նկարահանումների ավարտից հետո 20-ամյա Շնայդերը Դելոնի հետ ուղևորվում է Փարիզ։ Ռոմիի ընտանիքը չի ընդունում Դելոնին և չունենալով հնարավորություն արգելելու այդ հարաբերություները, Շնայդերի ծնողները պնդում են նրանց պաշտոնական ձևակերպումը և 1959 թվականի մարտի 22-ին Լուգանո լճում տեղի է ունենում Դելոնի և Շնայդերի նշանադրությունը։

Դերասանուհի Ռոմի Շնայդերը Փարիզ է ուղևորվում ոչ միայն սիրո համար։ Նրա համար Փարիզը նշանակում էր վերջնական խզում ծնողական տան հետ և կարիերայում նոր շրջադարձի հույս։ Ռոմին երես է թեքում գերմանական կինոարտադրությունից և հայրենիքում մամուլը երկար ժամանակ նրանից վիրավորված էր։ Ապրելով Փարիզում, Շնայդերը կատարում էր պայմանագրով իր վրա դրված պարտավորությունները և 1959 թվականին նկարահանվում է «Հրեշտակը Երկրի վրա» («Ein Engel auf Erden»), «Հիասքանչ ստախոսը» («La Belle et l’Empereur») և «Կատյա - չթագադրված թագուհի» («Katia») ֆիլմերում և 1961 թվականին գլխավոր դեր է խաղում Ֆրից Կորտների «Կատակերգություն Լիսիստրատի մասին» («Die Sendung der Lysistrata») հեռուստատեսային ֆիլմում։ Այնուհետև Շնայդերը սկսում է հարմարվել Ֆրանսիայում նոր կյանքին։

Առաջին ամիսներին կյանքը Փարիզում դերասանուհու համար միշտ չի թեթև եղել։ Հաջողությանը սովոր Շնայդերին նոր դերերի առաջարկներ չէին լինում, իսկ Ալեն Դելոնն այդ ընթացքում արագ ճանաչում է ձեռք բերում և շատ էր նկարահանվում։ Իրավիճակը լավին է փոխվում այն ժամանակ, երբ Դելոնը Շնայդերին ծանոթացնում է ռեժիսոր Լուկինո Վիսկոնտիի հետ, ով Ռոմիին առաջարկում է դեր Ջոն Ֆորդի «Ափսոս, որ նա անբարոյական չէ» թատերական բեմադրությունում։ Որպեսզի Դելոնի հետ խաղա Փարիզի թատրոնի բեմում ռենեսանսյան դրամայում, Ռոմի Շնայդերը ֆրանսերենի դասեր է վերցնում իր գործընկեր Ռայմոն Ժերոմից և ուսուցչի հետ զբաղվում էր ֆրանսերենի հնչյունաբանությամբ։ Շնայդերը, ով չուներ սովորական դերասանական կրթություն, ավելի ուշ Վիսկոնտիին անվանում էր իր ուսուցիչների շարքում։ Ներկայացման պրեմիերան, որին ներկա էին Ինգրիդ Բերգմանը, Շիռլի Մակլեյնը և Ժան Կոկտոն, կայանում է 1961 թվականի մարտի 29-ին և Շնայդերին բերում է առաջին հաջողությունը Ֆրանսիայում, որին հետևում են նոր դերերի առաջարկներ։

Նույն թվականին Շնայդերը նկարահանվում է Վիսկոնտիի «Բոկաչչո-70» («Boccaccio '70») ֆիլմում և երկարատև հյուրախաղերի է մեկնում Սաշա Պիտոեֆի բեմադրած Չեխովի «Ճայը» ներկայացման հետ։ Հետագայում Շնայդերը Լենիի դերն է կատարում Օրսոն Ուելսի «Գործընթաց» («Der Prozeß») ֆիլմում, Էնթոնի Պերկինսի հետ։ Ինքը, Շնայդերը, Կաֆկայի ստեղծագործության էկրանավորումը համարում էր ամենագլխավոր ֆիլմերից մեկը, նրանում դերակատարման համար նա արժանանում է ֆրանսիական «Բյուրեղյա աստղ» կինոմրցանակի որպես լավագույն օտարերկրյա դերասանուհի։ Ռեժիսոր Կառլ Ֆորմանի «Հաղթողները» («Die Sieger», 1963 թվական) ֆիլմում Ռնայդերը խաղում է երիտասարդ ջութակահարուհու, ում Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ ստիպում են զբաղվել անառակությամբ։ Դերի կատարման համոզչության համար Շնայդերը նույնիսկ դասեր է վերցրել Դևիդ Մակալումից։ Օտտո Պրեմինգերի «Կարդինալ» («The Cardinal», 1963 թվական) ֆիլմում Շնայդերը խաղում է բարոնուհի Աննամարիա ֆոն Հարտմանին և հորը տեղավորում է բարոն ֆոն Հարտմանի էպիզոդիկ դերում։ Այդ դերի համար Շնայդերը նոմինացվում է «Ոսկե Գլոբուս» մրցանակին, որպես «Գլխավոր դերի լավագույն դերասանուհի դրամայում»։

1963 թվականի աշնանը Շնայդերը մեկնում է Լոս Անջելես, իր առաջին հոլիվուդյան «Լավ հարևան Սեմը» («Good Neighbor Sam») ֆիլմի նկարահանումների համար, Ջեք Լեմոնի մասնակցությամբ։ Կարիերան հիանալի էր դասավորվում, սակայն անձնական կյանքում սկսվում է կործանում։ Թերթերից Ռոմին իմանում է Նատալի Բարտելեմիի հետ Դելոնի սիրավեպի մասին։ Երբ Շնայդերը վերադառնում է ԱՄՆ-ից տուն՝ Փարիզ, Դելոնն արդեն հեռացել էր նրանց համատեղ բնակարանից և շուտով ամուսնանում է Բարտելեմիի հետ։ Շնայդերը փորձում է ինքնասպանություն գործել և երկար ժամանակ հրաժարվում էր աշխատանքից։ «Լավ հարևան Սեմը» ֆիլմի շատ հաջողակ պրեմիերան կայանում է 1964 թվականի հուլիսի 24-ին։ Այդ ժամանակ Շնայդերը վերադառնում է աշխատանքի և նկարահանվում էր Անրի Ժորժ Կլուզոյի «Դժոխք» («L’Enfer») ֆիլմում, սակայն հենց սկզբից նախագիծը չի ստացվում։ Դերասան Սերժ Ռեդջանին, ֆիլմում Ռոմիի խաղընկերը, լուրջ հիվանդանում է, ինչը խառնում է բոլոր խաղաքարտերը, իսկ նկարահանումների սկզբից երեք շաբաթ անց ռեժիսորի մոտ կաթված է առաջանում։ Ֆիլմն այդպես էլ մնում է անավարտ։ Հաջորդ տարի Շնայդերը նկարահանվում է Փարիզում, Վուդի Ալենի սցենարով «Ի՞նչ նորություն, սիրունիկ» («What’s New Pussycat?», 1965 թվական) կատակերգությունում, Պիտեր Սելլերսի և Պիտեր Օ'Թուլի մասնակցությամբ։

Վերադարձ Գերմանիա

Ռոմի Շնայդերին ընդունում է Գերմանիայի կանցլեր Ռուդ Բրանդտը, 1971 թվական

1965 թվականի ապրիլին Շնայդերը Գերմանիա է ժամանում խորթ հոր երկրորդ ռեստորանի բացման կապակցությամբ, որտեղ ծանոթանում է ռեժիսոր և դերասան Հարրի Մայենի հետ։ Նրանց միջև առաջանում են ռոմանտիկ հարաբերություններ և զույգը բնակություն է հաստատում բեռլինյան Գրունևալդ շրջանում, Վինկլերշտրասեում։ Շնայդերը ցանկանում էր խաղալ թատրոնում և բանակցություններ էր վարում Բոլեսյավ Բարլոգի և Ֆրից Քորտների հետ, որպեսզի ընտրվի հարմար նյութ, սակայն այդ ծրագրերը չեն իրականանում։

Շնայդերի համար հաջորդ կինոաշխատանքը դառնում է գերմանա-ֆրանսիական համատեղ արտադրության «Գող կինը» («La voleuse», 1966 թվական) դրաման, որը համնականում նկարահանվում էր Օբերհաուզենում։ Շնայդերը առաջին անգամ խաղում էր Միշել Պիկոլիի հետ։ «Եռակի խաչ» («Triple Cross») ֆիլմի նկարահանման եզրափակիչ փուլում Շնայդերն ու Մայենը ամուսնանում են 1966 թվականի հուլիսի 15-ին, դերասանուհի Աննալիզա Ռյոմերից վերջինիս բաժանվելուց քիչ անց։ Նույն թվականի դեկտեմբերի 3-ին Ռոմի Շնայդերը տղա է ունենում՝ Դավիդ Քրիստոֆեր Հաուբենշտոկ և հետագա երկու տարիները նվիրում է ընտանիքին։ 1967 թվականի փետրվարին կաթվածից մահանում է Ռոմիի հայրը՝ Վոլֆ Ալբախ Ռետին։ Մեկ տարի անց, նույնպես կաթվածից, մահանում էլ Ռոմիի խորթ հայրը։

Որդու ծնունդից հետո կինո վերադարձած Ռոմի Շնայդերի առաջին ֆիլմը ժառնում է «Օթլի»-ն («Otley»), նկարահանված 1968 թվականին Լոնդոնում։ Նույն թվականի ամռանը Շնայդերը կրկին նկարահանվում է Ալեն Դելոնի հետ «Լողավազան» («La Piscine») ֆիլմում։ Դեղին մամուլը ակնկալում էր Շնայդերի և Դելոնի միջև հարաբերությունների սենսացիոն վերականգնմանը, սակայն սպասումները իզուր են անցում։ Ֆիլմի պրեմիերան կայանում է 1969 թվականի հունվարի 31-ին Փարիզում, ֆիլմը հանդիսանում է բավականին հաջողակ։ «Իմ սիրեկանը, իմ որդին» («My Lover My Son», 1970 թվական) ֆիլմից հետո Շնայդերը նկարահանվում է Կլոդ Սոտեի «Կյանքի մանրուքները» («Les Choses de la vie») ֆիլմում։ Նրանում նա նորից նկարահանման հրապարակում հանդիպում է Միշել Պիկոլիին։

1970-ականների Գրանդ-տիկին

Պատկեր:Romy Schneider in Max et les Ferrailleurs.jpg

Ռոմի Շնայդերը «Մաքսը և թիթեղագործները» ֆիլմում, 1971 թվական

1970-ական թվականներին Ռոմին նկարահանվում է առավելապես Ֆրանսիայում, որտեղ արժանանում է ֆրանսիական կինոյի Գրադ-տիկին կոչման։ Տասնամյակի սկզբում հայտնվում են միանգամից մի քանի ֆիլմեր գլխավոր դերում Շնայդերի մասնակցությամբ։ «Ո՞վ» («Qui?», 1970 թվական)ֆիլմից հետո 1971 թվականին վարձույթ են դուրս գալիս «Բլումֆիլդ» (« Bloomfield»), «Խալիֆա» («La Califfa») և «Մաքսը և թիթեղագործները» («Max Et Les Ferrailleurs») ֆիլմերը։ Շնայդերը երրորդ անգամ նկարահանվում է Ալեն Դելոնի հետ «Տրոցկու սպանությունը» («The Assassination Of Trotsky») պատմական ֆիլմում։

Մեկ տարի անց Շնայդերը վերադառնում է 1950-ական թվականներին իր համար ճակատագրական կայսրուհի Ելիզավետայի դերին, նկարահանվելով Լուկինո Վիսկոնտիի «Լյուդվիգ» («Ludwig») ֆիլմում և հանգամանորեն պատրաստվում էր դերին, որպեսզի իր հերոսուհին դիտվեր ճշմարտանման։ Նկարահանումները սկսվում են 1972 թվականի հունվարին Բադ Իշլում, Լյուդվիգի երը կատարում է Հելմուտ Բերգերը։ Ֆիլմը նկարահանվում էր անգլերեն լեզվով, գերմանական կրկնօրինակման ռեժիսոր է հանդիսանում Շնայդերի ամուսին Հարրի Մայենը։ 1972 թվականին էկրան է բարձրանում նաև «Սեզար և Ռոզալի» («César et Rosalie») ֆիլմը, որտեղ Շնայդերը խաղում է Իվ Մոնտանի հետ։

1973 թվականին Շնայդերը և Մայենը, ովքեր այդ ժամանակ բնակվում էին Համբուրգում, որոշում են բաժանվել, Շնայդերը որդու հետ տեղափոխվում է Փարիզ։ Նա գտնվում էր իր կարիերայի գագաթնակետին և կարող էր ազատորեն իր համար դերեր ընտրել, աշխատում էր ականավոր ռեժիսորների և դերասանների հետ՝ Ռիչարդ Բարթոնի, Ժան Լուի Տրենտինյանի, Կլաուս Կինսկիի և Ջեյն Բիրկինի։

1973-1974 թվականների ինը ամիսների ընթացքում Ռոմի Շնայդերը նկարահանվում է հինգ ֆիլմերում։ «Գնացք» («Le Train», 1973 թվական) ֆիլմում Շնայդերը խաղում է Աննա Կուպֆերին, հրեուհի-փախստականի։ «Սեր անձրևի տակ» («Un amour de pluie», 1974 թվական) շքեղ մելանխոլիկ ֆիլմին հետևում է «Խենթ ոչխարը» («Le Mouton Enrage», 1974 թվական), որում նա կերպարանավորում է լքված կնոջ կերպարը, ով համարձակվում է սիրային ինտրիգի, «Դժոխային եռյակ» («Le Trio infernal», 1974 թվական) տարօրինակ կատակերգությունում, որտեղ նրա խաղընկերներն են հանդիսանում Միշել Պիկոլին և Մաշա Գոնսկան, Ռոմի Շնայդերը փայլում է սպանության անսկզբունքային մասնակցի դերում։ 1974 թվականի նոյեմբերին Շնայդերը նկարահանվում է «Անմեղները կեղտոտ ձեռքերով» («Les Innocents Aux Mains Sales», 1975 թվական) ֆիլմում, իսկ 1975 թվականի ապրիլին ձեռնամուխ է լինում «Հին հրացան» («Le Vieux fusil», 1975 թվական) ֆիլմի նկարահանման աշխատանքներին, 1944 թվականին Օրադուրում ողբերգության մասին։ Նրանում Շնայդերը խաղում է ֆրանսուհի Կլարայի դերը, ով բռնաբարվում և սպանվում է գերմանական զինվորների կողմից։ «Գլխավորը սիրել» («L' Important C’Est D’Aimer», 1975 թվական) ֆիլմում դերի համար Շնայդերը 1976 թվականին արժանանում է իր առաջին «Սեզար»-ին «Լավագույն գլխավոր դերի համար» և մրցանակաբաշխության արարողոթյունում իր խոսքում շնորհակալություն է հայտնում իր մորը և ընկեր Լուկինո Վիսկոնտիին, ով մահացել էր դրանից մի քանի շաբաթ առաջ։

Հարրի Մայերի հետ ամուսնությունը լուծարվում է 1975 թվականի հուլիսի 8-ին։ Այդ ժամանակներին Շնայդերն արդեն մոտ հարաբերությունների մեջ էր իր անձնական քարտուղար Դանիել Բյազինիի հետ։ Սեպտեմբերին Շնայդերն իմանում է երկրորդ հղիության մասին։ 1975 թվականի դեկտեմբերի 18-ին կայանում է Շնայդերի և Բյազինիի ամուսնությունը, ով տարիքով փոքր էր հարսնացուից 11 տարով։ Ամուսնությունց քիչ անց հղի Ռոմի Շնայդերը ավտովթարի է ենթարկվում և կորցնում երեխային։ Շնայդերը նորից խորամուխ է լինում աշխատանքի մեջ։ Դերասանուհին համագործակցում է Սոտեի հետ «Մադո» («Mado», 1976 թվական) ֆիլմում, Լենի Գրույտենի դերն է խաղում Հայնրիխ Բյոլի «Խմբակյաին նկար տիկնոջ հետ» («Portrait de Groupe avec Dame») վեպի էկրանավորումում։ Նկարահանման ժամանակ նա իմանում է իր նոր հղիության մասին, և 1977 թվականի հուլիսի 21-ին լույս աշխարհ է գալիս Ռոմի Շնայդերի դուստր Սառա Մագդալենա Բյազինին։ Նույն թվականին, «Խմբակյաին նկար տիկնոջ հետ» ֆիլմում դերի համար, Շնայդերը արժանանում է «Ոսկե կինոժապավեն»-ի «Դերի լավագույն կատարում» անվանակարգում։ Երկրորդ երեխայի ծնունդից հետո Շնայդերը հինգերերդ և վերջին անգամ աշխատում է Կլոդ Սոտեի հետ։ «Հասարակ պատմություն» («Une histoire simple», 1978 թվական) ֆիլմում իր դերի համար 1979 թվականի փետրվարի 3-ին Շնայդերը պարգևատրվում է «Սեզար» մրցանակով «Լավագույն դերասանուհու» համար։

1970-ական թվականների վերջին Ռայներ Վերներ Ֆասբինդերը Շնայդերին գլխավոր դեր է առաջարկում «Մարիա Բրաունի ամուսնությունը» («Die Ehe der Maria Braun», 1979 թվական) ֆիլմում, սակայն համատեղ աշխատանք չի ստացվում Շնայդերի կողմից իր հոնորարի բարձրացման պահանջների և նրա անվճռական պահվածքի պատճառով։ 1978 թվականի նոյեմբերին Շնայդերը սկսում է նկարահանվել Սիդնի Շելդոնի «Արյունակցական կապ» («Bloodline», 1979 թվական) վեպի էկրանավորումում։ Չնայած աստղային կազմին՝ Օդրի Հեփբերն, Օմար Շարիֆ, Բեն Գազզարա, Ջեյմս Մեյսոն և Գերտ Ֆրյոբե, ֆիլմը քննադատների մոտ խանդավառություն չի առաջացնում։

1979 թվականի ապրիլի 14-ին Համբուրգում կախվում է Շնայդերի նախկին ամուսին Հարրի Մայենը, Շնայդերն իրեն մեղադրում է նրա համար, որ նրան բավականին ուշադրություն չէր հատկացնում։ 1979 թվականի ամռան վերջին էկրան է բարձրանում «Կնոջ լույսը» («Clair de femme») ֆիլմը, որի համար Շնայդերը կրկին նոմինացվում է «Սեզար» մրցանակի։ «Ուղիղ ռեպորտաժ մահվան մասին» («La Mort en direct») ֆիլմում, որը վարձույթ է դուրս գալիս մեկ տարի անց, Շնայդերը խաղում է մահացու հիվանդ կնոջ դեր, ով հեռուստաընկերությանն է վաճառում իր մահվան ցուցադրման իրավունքները։

Կյանքի վերջին տարիներ

1980 թվականի գարնանը Շնայդերը նկարահանվում է «Բանկիրուհին» («La Banquiere») ֆիլմում, որ հիմնված է ֆրանսիացի խարդախուհի Մարթա Անոյի կենսագրության վրա։ Նրա հաջորդ «Սիրո ուրվականը» («Fantasma d’amore», 1981 թվական) ֆիլմի նկարահանուները, ըստ Սյազինիի վկայությունների, հետաձգվում են մի քանի օրով դերասանուհու վատ ինքնազգացողության պատճառով, կապված ալկոհոլի և բժշկական պատրաստուկների չարաշահման հետ։ 1981 թվականի ապրիլին «Stern 23» ամսագրին տված հարցազրույցում Շնայդերը խոստովանում է, որ իր ուժերը գտնվում են սպառման եզրին։ Ամուսին Դանիել Բյազինիի հետ հարաբերություններում նույնպես հայտնաբերվում են անորոշ հակասություններ և 1981 թվականի մայիսին Շնայդերը փաստաթղթեր է ներկայացնում ամուսնալուծության համար։ Նույն ամսում դերասանուհին ենթարկվում է լուրջ վիրահատական միջամտության։ Հեռացվում է նրա աջ երիկամը, որի վրա հայտնաբերվել էր բարորակ ուռուցք։ Սակայն ճակատագրի ամենածանր հարվածը Ռոմի Շնայդերին սպասվում էր 1981 թվականի ամռանը։ Հուլիսի 5-ին դժբախտ պատահարի արդյունքում մահանում է նրա 14-ամյա որդին։ Նա ցանկանում էր անցնել Բյազինիի ծնողների հողամասին կից ցանկապատի վրայով, կորցնում է հավասարակշռությունը և ընկնում պատնեշի սուր մետաղական ցցի վրա։

«Նախնական հետաքննության տակ» («Garde A Vue»), Շնայդերի մասնակցությամբ նախավերջին ֆիլմը, ֆրանսիական էկրաններին է բարձրանում 1981 թվականի սեպտեմբերի 23-ին, նրա 43-րդ ծննդյան տարեդարձին։ Չնայած որդու մահից հետո թվում էր, որ Ռոմին չի կարողանա դիմանալ այդ կորստին, շուտով, 1981 թվականի հոկտեմբերին, նա հայտնվում է Բեռլինում, «Անցորդը Սան Սուսիից» («La passante du Sans-Souci») իր վերջին ֆիլմի նկարահանումներին։ Ֆիլմում նա խաղում է Էլզա Վիների դերը, ով իր խնամակալության տակ է վերցնում հրեա տղա Մաքս Բաումշտայնին, ում դերը կատարում է 13-ամյա Վենդելին Վերները։ Նկարահանումներից հետո Շնայդերը իր նոր սիրեցյալ, ֆրանսիացի պրոդյուսեր Լորան Պետենի հետ, զբաղվում է իր համար քաղաքից դուրս տան ընտրությամբ, որպեսզի այնտեղ դասավորի իր կյանքը։ 1982 թվականի մարտին նրանք տուն են գտնում Բուասի Սեն Ավուրում, Փարիզից 50 կիլոմետր հեռավորության վրա։ 1982 թվականի ապրիլին կայանում է «Անցորդը Սան Սուսիից» ֆիլմի պրեմիերան։ Շնայդերի աշխատանքը արժանանում է բարձր գնահատականների և նոմինացվում է «Սեզար» մրցանակին։ 1982 թվականի մայիսի 9-ին Շնայդերը Պետենի հետ մեկնում են Ցյուրիխ, անշարժ գույքի իր կառավարչի մոտ, որպեսզի լուծեն մերձքաղաքային տան ձեռքբերման ֆինանսական խնդիրները։ Չնայած իր բարձր վաստակներին, կյանքի վերջում Շնայդերը հայտնվում է պարտքերի մեջ։ Խորթ հայր Հանս Հերբերտ Բլացհեյմը, ով զբաղվում էր որդեգիր աղջկա հոնորարներով ընդհուպ մինչև 1968 թվականին իր մահը, չարաշահում էր նրա վստահությունը և ծախսում է նրա ամբողջ կարողությունը։ Դանիել Բյազինին ճոխ կյանք էր վարում դերասանուհու հաշվին, իսկ Ֆրանսիայի ֆինանսական ծառայությունները պահանջում են հարկերի վճարումը, որոնց գումարը կազմում էր միլիոններ։ 1982 թվականի մայիսի 10-ին Ցյուրիխում, Ռոմի Շնայդերը կտակ է ստորագրում, որով իր ժառանգորդներ է նշանակում դուստր Սառային Պետենին։

Մահ

Ռոմի Շնայդերի և նրա որդի Դավիդի գերեզմանը

Համարյա երեք շաբաթ անց, 1982 թվականի մայիսի 28-ի երեկոյան, Շնայդերը և նրա սիրեցյալը հրավիրվում են Փարիզ, Պետենի եղբոր մոտ ընթրիքի։ Իրենց ընդհանուր տան ճանապարհին նրանք քննարկում էին ազատ օրերի իրենց ծրագրերը։ Տանը Շնայդերը չի ցանկանում անմիջապես պառկել ու քնել և որոշում է երաժշտություն լսել։ 1982 թվականի մայիսի 29-ի վաղ առավոտյան Պետենը դերասանուհուն հայտնաբերում է առանց կյանքի նշույլների, հակված գրասեղանի վրա։

Շնայդերի անձնական լուսանկարիչը և մենեջերը իրենց հարցազրույցներում բացառում էին դերասանուհու ինքնասպանությունը և դա հիմնավորում էին նրանով, որ նա աշխատում էր Ալեն Դելոնի հետ համատեղ նոր նախագծի վրա և ծրագրում էր քաղաքից դուրս տեղափոխվել։ Մամուլը Ռոմի Շնայդերի մահվան մասին լուրը հաղորդում է որպես ինքնասպանություն, այնուամենայնիվ, մահվան մասին տեղեկանքի մեջ որպես պատճառ նշվում է սրտի անբավարարությունը։ Հայտնի է, որ դերասանուհին վիրահատությունից հետո չարաշահում էր ալկոհոլը, քնաբերները և թմրադեղերը՝ հակառակ բժիշկների կարգադրությունների։ Ըստ դատախազ Լորան Դավենի վկայությունների, ի նշան հարգանքի կինոաստղին և նրա հարազատներին, դիակի դիահերձում չի իրականացվում, քանի որ մահվան հանգամանքները բացառում էին երրորդ անձի միջամտությունը։

Ռոմի Շնայդերը հուղարկավորվում է Բուասի Սեն Ավուրի գերեզմանատանը։ Ըստ Ալեն Դելոնի պնդման, ով զբաղվում էր նրա թաղման արարողությամբ, նրա որդու մասունքները վերահուղարկավորվում են մոր գերեզմանում։

Մրցանակներ

• «Սեզար» կինոմրցանակ լավագույն դերասանուհու համար, «Գլխավորը սիրել» ֆիլմում դերի համար (1975 թվական)։
• «Սեզար» կինոմրցանակ լավագույն դերասանուհու համար, «Հասարակ պատմություն» ֆիլմում դերի համար (1978 թվական)։

Ֆիլմագրություն

1953 — Երբ ծաղկում է սպիտակ եղրևանին / Wenn der weiße Flieder wieder blüht 1954 — Հրավառություն / Feuerwerk 1954 — Թագուհու երիտասարդ տարիները / Mädchenjahre einer Königin 1955 — Քայլերգ կայսրի համար / Die Deutschmeister 1955 — Վերջին մարդը / Der letzte Mann 1955 — Սիսի / Sissi 1956 — Կիտին և հսկայական աշխարհը / Kitty und die große Welt 1956 — [Սիսի — երիտասարդ կայրսուհի / Sissi — Die junge Kaiserin 1957 — Սիսի։ Կայսրուհու դժվար տարիները / Sissi — Schicksalsjahre einer Kaiserin 1957 — Ռոբինզոնը չպետք է մահանա / Robinson soll nicht sterben 1957 — Մոնպտի / Monpti 1958 — Սկամպոլո / Scampolo 1958 — Քրիստինա / Christine 1958 — Աղջիկները համազգեստում / Mädchen in Uniform 1959 — Հիասքանչ ստախոսը / La Belle et l’Empereur 1959 — Հրեշտակը Երկրի վրա / Ein Engel auf Erden 1959 — Կիսով չափ նուրբ / Die Halbzarte 1959 — Կատյա — չթագադրված թագուհի / Katia 1960 — Վառ արևի տակ / Plein Soleil 1961 — Կատակերգություն Լիսիստրադայի մասին / Die Sendung der Lysistrata 1961 — Բոկաչչո-70 / Boccaccio '70 1962 — Գործընթաց / Der Prozeß 1962 — Մարի կղզու վրա / Le Combat dans l'île 1963 — Հաղթողները / Die Sieger 1963 — Կարդինալ / The Cardinal 1964 — Լավ հարևան Սեմը / Good Neighbor Sam 1964 — Դժոխք / L’Enfer (не закончен) 1965 — Ի՞նչ նորություն, սիրունիկ / What’s New Pussycat? 1966 — Գող կինը / La voleuse 1966 — Եռակի խաչ/ Triple Cross 1966 — 22:30-ին ամռանը / 10:30 P.M. Summer

1968 — Օտլի / Otley 1969 — Լողավազան/ La Piscine 1970 — Ո՞վ / Qui? 1970 — Կյանքի մանրուքները / Les Choses de la vie 1970 — Իմ սիրեկան, իմ որդի / My Lover My Son 1971 — Մաքսը և թիթեղագործները / Max Et Les Ferrailleurs 1971 — Սեզար և ռոզալի / César et Rosalie 1971 — Խալիֆա / La Califfa 1971 — Բլումֆիլդ / Bloomfield 1972 — Լյուդվիգ / Ludwig 1972 — Տրոցկու սպանությունը / The Assassination Of Trotsky 1973 — Գնացք / Le Train 1974 — Խելահեղ ոչխարը / Le Mouton Enrage 1974 — Սեր անձրևի տակ / Un amour de pluie 1974 — Դժոքային եռյակ / Le Trio infernal 1975 — Անմեղները կեղտոտ ձեռքերով / Les Innocents Aux Mains Sales 1975 — Հին հրացան / Le Vieux fusil 1975 — Գլխավորը՝ սիրել / L' Important C’Est D’Aimer 1976 — Մադո / Mado 1976 — Կինը պատուհանում / Une femme à sa fenêtre 1977 — Խմբակային նկար տիկնոջ հետ / Portrait de Groupe avec Dame 1978 — Հասարակ պատմություն / Une histoire simple 1979 — Արյունակցական կապ / Bloodline 1979 — Կնոջ լույսը / Clair de femme 1980 — Ուղիղ ռեպորտաժ մահվան մասին / La Mort en direct 1980 — Բանկիրուհին / La Banquiere 1981 — Նախնական հետաքննության տակ / Garde A Vue 1981 — Սիրո ուրվականը / Fantasma d’amore 1982 — Անցորդը Սան Սուսիից / La passante du Sans-Souci

Գրականություն

• Г. В. Краснова. Роми Шнайдер. — Искусство, 1993. — 191 с. — ISBN 5-210-02071-1.
• «Я, Роми Шнайдер. Дневник» / Сост. Р. Зайдель / Пер. с нем. Л. Крыловой. — М.: Зебра Е; СПб.: «Композитор» • Санкт-Петербург, 2011. — 296 с.
• «Делон и Роми: невозможная любовь» / Бертран Тессье / Пер. с фр. Т. Понятиной. — Нижний Новгород, ДЕКОМ, 2012. — 188 с.
• Г. В. Краснова. Роми Шнайдер. История жизни и любви. — Зеленая лампа, 2012. — 320 с. — ISBN 978-5-905629-28-0.

Արտաքին հղումներ

• Կենսագրությունը peoples.ru կայքում
• Ռոմի Շնայդերի լուսանկարները

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռոմի Շնայդեր» հոդվածին։