Պեսցենիոս Նիգեր

Վիքիպեդիայից՝ ազատ հանրագիտարանից
14:56, 30 Մայիսի 2020 տարբերակ, Nooberella (Քննարկում | ներդրում)
(տարբ) ←Նախորդ տարբերակ | Ընթացիկ տարբերակ (տարբ) | Հաջորդ տարբերակ→ (տարբ)


Պեսցենիոս Նիգեր
Gaius Pescennius Niger Augustus
Հռոմեական կայսրության ուզուրպատոր
Նիգերի մետաղադրամներից
Իշխանություն193 թվականի ապրիլի 9 - 194 թվականի մայիս
Լրիվ անունԳայոս Պեսցենիոս Նիգեր Ավգուստոս
Զինվորական կոչումԴուքս
Ծնվել է՝135/40 թվական
ԾննդավայրԱկվինո, Ֆրոզինոնե, Լացիո, Իտալիա
Մահացել է՝194 թվական (53-59 տարեկան)
Վախճանի վայրԱնտիոք, Հռոմեական կայսրություն
ԵրկիրՀին Հռոմ
Ազգությունհռոմեացի
Հարստությունչունի
ՆախորդԴիդիոս Հուլիանոս
ՀաջորդողՍեպտիմիոս Սևերոս
քաղաքական գործիչ
ՀայրԱնիոս Ֆուսքոս
ՄայրԼամպրիդիա
Երեխաներանհայտ
Հավատքհեթանոսություն

Պեսցենիոս Նիգեր (լատին․՝ Gaius Pescennius Niger Augustus[1], մոտ 135/140-194 թվականներ), Հռոմեական կայսրության ինքնակոչ կայսր 193-194 թվականների՝ Հինգ կայսրերի տարվա ընթացքում։ Նա կայսերական իշխանություն է հռչակել Պերտինաքսի սպանությունից և Դիդիոս Հուլիանոսի գահ բարձրանալուց հետո, սակայն շուտով հաղթվեց և սպանվեց իր քաղաքական հակառակորդի՝ Սեպտիմիոս Սևերոսի կողմից, երբ փորձում էր փախուստի դիմել Անտիոքից։

Վաղ գործունեություն

Նիգերի հատած դրամներից

Չնայած Նիգերը ծնվել է ձիավորի հին իտալական ընտանիքում մոտ 135 թվականին[2]՝ նա իր ընտանիքի առաջին անդամն էր, որը հասավ հռոմեական սենատորի պաշտոնին[3]։ Իր վաղ տարիների գործունեության վերաբերյալ քիչ բան է հայտնի․ հնարավոր է, որ նա Եգիպտոսում զբաղեցրել է ղեկավար պաշտոն և Կոմմոդոսի կառավարման սկզբնական շրջանում մասնակցել է Դակիայի դեմ արշավանքին[4]։ 180-ական թվականների վերջին Նիգերը ընտրվել է կոնսուլ, ինչից հետո՝ 191 թվականին, Կոմմոդոսը նրան նշանակել է Սիրիայի կառավարիչ[5]։

Կոմմոդոսի սպանությունից հետո նա դեռևս շարունակում էր կառավարել Սիրիան, երբ լուրեր են հասել Պերտինաքսի սպանության մասին, ինչին հաջորդել է կայսերական գահի փաստացի գնումը Դիդիոս Հուլիանոսի կողմից[6]։ Նիգերը Հռոմում քաղաքական հարգված գործիչ էր[4], ինչի արդյունքում Դիդիոսի դեմ տղեղի ունեցող քաղաքացիական ցույցերից ժամանակ քաղաքացիները Նիգերին կոչ արեցին գալ Հռոմ և ստանձնել կայսրի կոչումը[7]։ Այս ամենը հետևանք հանդիսացավ այն բանի, որ Հուլիանոսը իր ցենտուրիոններից մեկին ուղարկեց Արևելք՝ Անտիոքում Նիգերին սպանելու[8]։

Հռոմում տեղի ունեցած ցույցերի արդյունքում Նիգերը 193 թվականի ապրիլին[9], հիմնվելով արևելյան լեգեոնների վրա, իրեն հռչակում է կայսր։ Հռչակվելով կայսր՝ Նիգերը իր համար ընտրում է «Justus» մականունը[4]։ Չնայած հետագայում Սևերոսը հայտարարեց, որ Նիգերն առաջինն է ապստամբել ընդդեմ Դիդիոս Հուլիանոսի[10]՝ Սևերոսը ապրիլի 9-ին նույնպես հռչակել է իրեն Հռոմեական կայսրության կայսր[3]։ Նիգերը պատվիրակություն է ուղարկել Հռոմ, որպեսզի հայտարարի իր՝ կայսերական գահի հանդեպ հայտարարված իշխանության մասին, սկայան այդ պատվիրակությունը բռնվում է Սևերոսի կողմից[4]։ Մինչ Նիգերը արևելյան պրովինցիաներում ուժեր էր հավաքագրում, Սևերոսը ուղղվում է դեպի Հռոմ և 193 թվականի հունիսի սկզբին՝ Հուլիանոսի սպանությունից հետո, մուտք գործում այնտեղ[11]։

Հակամարտություն ընդդեմ Սեպտիմիոսի

Հինգ կայսրերի տարի
( 193 թվական)
Հռոմի կայսերական արքայատոհմեր
Ժամանակագրություն
193
193
193
193
193–211
Հաջորդականություն
Նախորդիվ
Անտոնինների
հարստություն
Հաջորդիվ
Սևերոսների
հարստութուն

Սևերոսը, ժամանակ չկորցնելով, ամրապնդեց իր իշխանությունը Հռոմում և հրամայեց Գայոս Ֆուլվիոս Պլավտիանոսին գերի վերցնել Նիգերի երեխաներին և նրանց պահել որպես պատանդներ[12]։ Նույն ժամանակ Նիգերը աշխատանքներ էր տանում ասիական բոլոր պրովինցիաների, ինչպես նաև Ասիայի պրոկոնսուլի՝ Ասելիոս Աեմիլիանոսի աջակցությունը ստանալու համար․ վերջինս Նիգերի անունից օկուպացրել էր Բյուզանդիոնը[13]։ Այնուհետ Նիգերը փորձել է իր իշխանությունը պահպանել Եգիպտոսի վրա, մինչ Սևերոսը իր ուժերի ներածի չափով ամեն ինչ արել է, որպեսզի պահպանի ցորենի մատակարարումը այնտեղից։ Նա հրամայել է իրեն հավատրիմ զորքերին վերահսկողություն սահամանել Եգիպտոսի արևմտյան սահմանի վրա և թույլ չտալ այնտեղ տեղակայված II Անվախ Տրայանոսյան լեգեոննին օգնություն ցուցաբերել Նիգերին։

Չնայած այս տարածքները ունեին ցորենի մեծ ռեսուրսներ՝ Նիգերի զորքերը իրենց մարտունակությամբ և որակով զիջում էին Սևերոսի զորքերին։ Սևերոսը իր տրամադրության տակ ուներ 16 դանուբյան լեգեոններ, մինչ Նիգերը ուներ ընդամենը 6 լեգեոն, որոնցից 3-ը տեղակայված էին Սիրիայում, 2-ը՝ Արաբական թերակղզում, 1-ը՝ Մելիտինեում[12]։ Այդ ժամանակ Նիգերը սկսում է ագրեսիվ գործել և զորքեր է ուղարկում Թրակիա, որոնք Պերինթոսի մոտ պարտության են մատնում Սևերոսի՝ Լուցիոս Ֆաբիոս Ցիլոյի կողմից գլխավորվող զորքերի մի մասին[14]։

Այս ամենից հետո Սևերոսը Հռոմից ուղղվում է դեպի Արևելք՝ իր զորավարներից մեկին՝ Կլաուդիոս Կանդիդոսին, իրենից շուտ ուղարկելով այնտեղ[15]։ Նիգերը իր իշխանության կենտրոնը դարձնում է Բյուզանդիոնը և Ասելիոս Աեմիլիանոսին հրամայում պաշտպանել Մարմարա ծովի հարավային ծովափը[15]։ Երբ Սևերոսը մոտենում է Նիգերին, առաջարկում է վերջինիս ինքնակամ հանձնվել և աքսորվել, բայց Նիգերը հրաժարվում է՝ հույսը դնելով ռազմական բախման արդյունքի վրա[16]։ 193 թվականի աշնանը Կանդիդոսը Կիզիկոսի ճակատամարտում պարտության է մատնում Նիգերի զորքերին, որոնք ղեկվարվում էին Աեմիլիանոսի կողմից․ վերջինս էլ զոհվում է ճակատամարտի ժամանակ[17]։ Շուտով պաշարվում է նաև Բյուզանդիոնը, ինչից հետո Նիգերը թողնում է քաղաքը և նահանջում դեպի Նիկեա[15], սակայն Բյուզանդիոնը հավատարիմ է մնում Նիգերին, ինչի արդյունքում Սևերոսը մինչև 195 թվականի ավարտ չէր կարողանում գրավել այն[18]։

Մեկ այլ ճակատամարտ տեղի է ունենում 193 թվականին Նիկեայում, որտեղ Նիգերը նորից պարտություն է կրում։ Այնուամենայնիվ, նա կարողանում է իր զորքերի հետ միասին նահանջել դեպի Տավրոսի լեռներ, որտեղ մի քանի ամիսներ շարունակ զորքերը պաշտպանում էին Կիլիկիայի դարպասները, իսկ Նիգերը վերադառնում է Անտիոք[19]։ Նիգերի համար այդժամ խնդիրներ են առաջանում, քանի որ իրեն ուղղված աջակցությունն Ասիայում նվազում էր։ Նախկինում Նիգերին հավատարիմ եղած քաղաքները՝ մասնավորապես Տյուրոսը և Լաոդիկեան, որոշում են փոխել սեփական դիրքորոշումը[18]։ Շուտով՝ 194 թվականի փետրվարի 13-ին Եգիպտոսը հայտարարեց Սևերոսին աջակցելու մասին։ Շուտով նույնը տեղին ունեցավ նաև Արաբիայի դեպքում, ինչն էլ սկսեց նվազեցնել Նիգերի շանսերը[20]։

Այն բանից հետո, երբ Կլաուդիոս Կանդիդոսը Սևերոսի կողմից փոխարինվեց մեկ այլ հրամանատարով՝ Պուբլիոս Կոռնելիոս Անուլինոսոս, 194 թվականի մայիսին տեղի ունեցավ Անուլինոսի և Նիգերի ճակատամարտը Իսոսի մոտ, որի երկար և բարդ ընթացքից հետո Պեսցենիոս Նիգերը վճռական պարտություն կրեց[21]։ Նա ստիպված փախչում է Անտիոք, սակայն շուտով բռնվում է, երբ փորձում էր փախուստի դիմել Պարթևստան[22]։ Շուտով Նիգերը գլխատվում է, իսկ նրա գլուխը տարվում է Բյուզանդիոն, սակայն քաղաքը հրաժարվում է անձնատուր լինել։ Սևերոսը գրահով վերցնում է քաղաքը, ապա հիմնահատակ ավերում, սակայն հետագայում վերանորոգում է այն[18]։ Նիգերի գլուխը տարվում է նաև Հռոմ, որտեղ ցուցադրվում է[14]։

Արևելքում հաղթանակ տանելու հետո Սևերոսը պատժում է Նիգերի բոլոր աջակիցներին[23]։ Նա մահապատժի է ենթարկում նաև Նիգերի կնոջը և երեխաներին, ապա առգրավում նաև նրանց կալվածքները[24]։

Անուն

«Նիգեր» անունը նշանակում է «սև», որով նա հակադրվում էր գահի համար մղվող պայքարում իր հակառակորդին՝ Կլոդիոս Ալբինոսին, որի անունը նշանակում է «սպիտակ»[25]։ Ըստ «Historia Augusta»-ի՝ նրան Նիգեր մականունն են տվել նրա սև վզի պատճառով[26]։

Մշակույթում

«Հռոմեական կայսրության անկումը» ֆիլմում Նիգերի դերակատարն է Դուգլաս Ուիլմերը, որտեղ Նիգերը ներկայացվում է որպես Կոմմոդոսի խառնակիչ կողմնակից։ Ֆիլմի ավարտին Նիգերը, Դիդիոս Հուլիանոսը և Կոմմոդոսի մեկ այլ մտերիմ աճուրդի ժամանակ մրցակցում են Հռոի գահի համար։

Տես նաև

Ծանոթագրություններ

  1. ↑ In Classical Latin, Niger's name would be inscribed as GAIVS PESCENNIVS NIGER AVGVSTVS.
  2. ↑ Potter, pg. 101; Meckler, Pescennius Niger, Cassius Dio, 75:6:1
  3. ↑ 3,0 3,1 Potter, pg. 101
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Meckler, Pescennius Niger
  5. ↑ Meckler, Pescennius Niger; Southern, pg. 28
  6. ↑ Bowman, pg. 2; Meckler, Pescennius Niger
  7. ↑ Meckler, Pescennius Niger; Potter, pg. 101; Bowman, pg. 2
  8. ↑ Potter, pg. 99
  9. ↑ Southern, pg. 28; Bowman, pg. 2
  10. ↑ Potter, pg. 99
  11. ↑ Bowman, pg. 4; Meckler, Pescennius Niger
  12. ↑ 12,0 12,1 Potter, pg. 103
  13. ↑ Southern, pg. 32; Meckler, Pescennius Niger
  14. ↑ 14,0 14,1 Potter, pg. 104
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 Bowman, pg. 4
  16. ↑ Meckler, Pescennius Niger
  17. ↑ Bowman, pg. 4; Potter, pg. 104; Southern, pg. 33
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Southern, pg. 33
  19. ↑ Meckler, Pescennius Niger; Bowman, pg. 4; Potter, pg. 104
  20. ↑ Bowman, pg. 4; Potter, pg. 104
  21. ↑ Southern, pg. 33; Potter, pg. 104; Bowman, pg. 4
  22. ↑ Meckler, Pescennius Niger; Southern, pg. 33
  23. ↑ Potter, pg. 106
  24. ↑ Historia Augusta, Life of Pescennius Niger, 6:1
  25. ↑ Southern, pg. 28
  26. ↑ Historian Augusta, Life of Pescennius Niger, 6:6

Աղբյուրներ

Առաջնային աղբյուրներ

Երկրորդային աղբյուրներ

  • Southern, Pat. The Roman Empire from Severus to Constantine, Routledge, 2001
  • Potter, David Stone, The Roman Empire at Bay, AD 180-395, Routledge, 2004
  • Bowman, Alan K., The Cambridge Ancient History: The Crisis of Empire, A.D. 193-337, Cambridge University Press, 2005
  • http://www.roman-emperors.org/pniger.htm Meckler, Michael L, "Pescennius Niger (193-194 A.D.)", De Imperatoribus Romanis (1998)

Արտաքին հղումներ

  • Herbermann, Charles, ed. (1913). «Pescennius Niger» . Catholic Encyclopedia. New York: Robert Appleton Company.
  • Պեսցենիոս Նիգերը Livius.org կայքում
Վիիքպահեստ
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պեսցենիոս Նիգեր» հոդվածին։
 ⛭ 
  Բառարաններ և հանրագիտարաններ
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Պեսցենիոս_Նիգեր&oldid=6957804» էջից