Պուբլիոս Լիկինիոս Վալերիանոս, առավել հայտնի է որպես Վալերիանոս II (լատին․՝ Publius Licinius Сornelius Valerianus)), հռոմեական կայսր 253 թվականից։ Կառավարել է որդու՝ Գալիենոսի հետ համատեղ։ Հալածել է քրիստոնյաներին։ 256-ին արշավել է պարսիկների դեմ, նրանց վտարել Անտիոքից, սակայն Եդեսիայի մոտ պարտվել և գերի է ընկել (260)։ Հայոց թագավոր Արտավագդը (252/253-272/273) խորհուրդ է տվել Շապուհ I-ին՝ ազատել Վալերիանոսին միջազգային բարդություններից խուսափելու համար։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 11, էջ 232)։
.jpg)
