Գի Ֆորժե

Գի Ֆորժե; ֆր.՝ Guy Forget
Սեռ	արական
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Ծննդյան ամսաթիվ	հունվարի 4, 1965[…] (59 տարեկան)
Ծննդավայր	Կասաբլանկա, Մարոկկո
Հասակ	190 սանտիմետր սմ
Քաշ	80 կիլոգրամ կգ
Կարիերայի սկիզբ	1982 թվական
Կարիերայի ավարտ	1997 թվական
Աշխատող ձեռք	ձախ
Հարված ձախից	մեկձեռքանի
Պարգևավճար, USD	5 669 934
Մենախաղ
Խաղեր Հ/Պ	378–290
Տիտղոսներ	11
Ամենաբարձր վարկանիշ	4 (1991 թվականի մարտի 25)
Մեծ Սաղավարտի մրցաշարեր
Ավստրալիա	1/4 եզրափակիչ (1991, 1993)
Ֆրանսիա	4-րդ շրջան (1986, 1991)
Ուիմբլդոն	1/4 եզրափակիչ (1991, 1992, 1994)
ԱՄՆ	4-րդ շրջան (1992, 1996)
Օլիմպիական խաղեր	1/4 եզրափակիչ (1984, ցուցադրական); 1/4 եզրափակիչ (1988, զուգախաղ)
Զուգախաղ
Խաղեր Հ/Պ	387–182
Տիտղոսներ	28
Ամենաբարձր վարկանիշ	3 (1986 թվականի օգոստոսի 18)
Մեծ Սաղավարտի մրցաշարեր
Ավստրալիա	1/2 եզրափակիչ (1996)
Ֆրանսիա	Եզրափակիչ (1987, 1996)
Ուիմբլդոն	1/2 եզրափակիչ (1992)
ԱՄՆ	1/2 եզրափակիչ (1996)
	Ավարտել է կարիերան

Գի Ֆորժե (ֆր.՝ Guy Forget, ծնվել է 1965 թվականի հունվարի 4-ին, Կասաբլանկա, Մարոկկո), ֆրանսիացի նախկին թենիսիստ և թենիսի մարզիչ։ Դևիսի Գավաթի կրկնակի հաղթող և Թիմային Աշխարհի գավաթի տիրակալ Ֆրանսիայի հավաքականի կազմում, 1990 թվականի «Մասթերս» մրցաշարի զուգախաղի հաղթող։

Մարզական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Կարիերայի սկիզբ. 1982-1985 թվականներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պրոֆեսիոնալ մրցաշարերում առաջին խաղերը Գի Ֆորժեն անց է կացրել 17 տարեկան հասակում, 1982 թվականին։ Ֆրանսիայի բաց առաջնության կորտում արդեն առաջին իսկ հայտնվելով նա հասնում է մինչև երրորդ շրջան, դրանից առաջ հաղթելով աշխարհի նախկին առաջին ռակետ Իլիե Նաստասեին։ Ավելի ուշ, նույն տարում, նա հասնում է մինչև Թայբեյի Գրան Պրի մրցաշարի կիսաեզրափակիչ և Ավստրալիայի բաց առաջնության երրորդ շրջան։ Այդ տարվա արդյունքներով նա զբաղեցնում է պատանիների շրջանում ITF վարկանիշի առաջին հորիզոնականը^[4]։ Հաջորդ տարի նա երկու անգամ հասնում է մինչև Գրան Պրի մրցաշարերի զուգախաղի կիսաեզրափակիչ։

1984 թվականի հուլիսին Ֆորժեն նորամուտում է Ֆրանսիայի հավաքականի կազմում Չեխոսլովակիայի դեմ Դևիսի Գավաթի խաղարկությունում և պարտվում է երկու մենախաղերում՝ Իվան Լենդլին և Տոմաշ Շմիդին։ Անմիջապես դրանից հետո նա մասնակցություն է ունենում Լոս Անջելեսի ցուցադրական Օլիմպիական թենիսի մրցաշարին, որի մանակիցների տարիքը սահմանավակվում էր 20 տարեկանով։ Ֆորժեն մրցաշարում «դասակարգված» էր 8-րդ համարի տակ և քառորդ եզրափակիչում պարտվում է ապագա հաղթող Ստեֆան Էդբերգին։ Սեպտեմբերին Բորդոյում, հայրենակից Լուակ Կուրտոի հետ, նա հասնում է կարիերայում Գրան Պրի մրցաշարի առաջին եզրափակիչ, գտնվելով զուգախաղտ թենիսիտների շրջանում դասակարգման աղյուսակի 203-րդ հորիզոնականում։ Նոյեմբերին նա դուրս է գալիս Ավստրալիայի բաց առաջնության չորրորդ շրջան, որտեղ զիջում է Բորիս Բեկկերին։

1985 թվականի նոյեմբերին Ստոկհոլմում և Լոնդոնում Ֆորժեն շահում է իր առաջին տիտղոսները Գրան Պրի մրցաշարի զուգախաղում։ Նրա խաղընկերներն են եղել, համապատասխանաբար, Անդրես Գոմեսը և Անդերս Յարիդը։ Մրցաշրջանում լավագույն արդունքը մենախաղում նա ցույց է տալիս Գշտադում, որտեղ կիսաեզրափակիչի ճանապարհին նա հաղթում է աշխարհի 19-րդ ռակետ Տոմաշ Շմիդին։

Հաջողությունները զուգախաղում. 1986-1988 թվականներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1986 թվականին Ֆորժեն զարգացնում է զուգախաղում իր հաջողությունները։ Մրցաշրջանի ընթացքում նա ութ անգամ հասնում է մինչև Գրան Պրի մրցաշարերի եզրափակիչ և նրանցից վեցում հաղթանակ է տանում։ Այդ հաղթանակներից երեքում նրա խաղընկերն է լինում ևս մեկ ֆրանսիացի՝ Յանիկ Նոան, ում հետ նրանք, մասնավորապես, հաղթում են Իտալիայի բաց առաջնությունում, իր նշանակությամբ աշխարհում երկրորդ գրունտային մրցաշարը։ Տորոնտոյի ևս մեկ հեղինակավոր մրցաշարի կիսաեզրափակիչ դուրս գալուց հետո, Ֆորժեն բարձրանում է զուգախաղի դասակարգման աղյուսակի երրորդ հորիզոնական, բարձրագույնը կարիերայի ընթացքում։ Նոան և Ֆորժեն իրավունք են նվաճում մասնակցելու «Մասթերս» մրցաշարում, մրցաշրջանի ամփոփիչ մրցաշարում և նրանում հասնում են մինչև եզրափակիչ, հաղթանակ տանելով չորս խաղում և պարտվելով միայն շվեդական Էդբերգ-Յարիդ զույգին։ Մայիսին Ֆորժեն Անրի Լեկոնտի հետ զույգով Ֆրանսիայի հավաքականի համար հաղթում են զուգախաղի երեք հանդիպումներում՝ Թիմային Աշխարհի գավաթի խաղարկության շրջանակներում և օգնում են նրան նվաճելու պատմության մեջ հավաքականի համար առաջին մրցանակը։ Նա հավաքականի հետ միասին հաղթում է նաև Դևիսի Գավաթի Եվրոպական փուլի մրցաշարում, հաղթանակ տանելով իր բոլոր հանդիպումներում, ինչպես մենախաղում, այնպես էլ զուգախաղում։ Մենախաղում նա հասնում է մինչև Ֆրանսիայի բաց առաջնության չորրորդ շրջան, իսկ հոկտեմբերին Թուլուզում հաղթանակ է տանում իր առաջին մենախաղային Գրան Պրի մրցաշարում։ Այդ նույն մրցաշրջանին է վերաբերվում նաև նրա առաջին հաղթանակը վարկանիշային աղյուսակի առաջին տասնյակի թենիսիստի նկատմամբ՝ Ռոտերդամի մրցաշարում նա առավելության է հասնում Ստեֆան Էդբերգի նկատմամբ, աշխարհի 5-րդ ռակետի, նրանից առաջ, երբ զիջում է մեկ այլ շվեդի՝ Յոակիմ Նյուստրեմին, նույնպես առաջին տասնյակի թենիսիստի։

1987 թվականին Ֆորժեի բոլոր հիմնական հաջողությունները կապված են զուգախաղի հետ։ Նա հաղթում է հինգ մրցաշարում (բոլորը Նոայի հետ) և ևս երկու անգամ խաղում է եզրափակիչում, այդ թվում նաև Ֆրանսիայի բաց առաջնությունում։ Այս անգամ տիտղոսի նրա ճանապարհին կանգնում է Անդերս Յարիդը, Բոբ Սեգուսոյի հետ զույգով։ Ֆորժեն մրցաշրջանն ավարտում է լավագույն տասնյակում, սակայն Մասթերս մրցաշարին նրանք Նոայի հետ չեն մասնակցում։ Ֆորժեն շարունակում է ելույթ ունենալ Ֆրանսիայի հավաքականի կազմում, հաղթանակ տանելով Թիմային Աշխարհի գավաթի երեք հանդիպումներից երկուսում և հաղթելով բոլոր չորս հանդիպումներում Դևիսի Գավաթի խաղարկությունում, այդ թվում է Լեկոնտի հետ միասին միակ միավորը բերելով շվեդներին քառորդ եզրափակիչում պարտված խաղում։

1988 թվականին Ֆորժեն զուգախաղում հաղթում է երեք մրցաշարում և հասնում է մինչև քառորդ եզրափակիչ Ուիմբլդոնի մրցաշարում և Սեուլի Օլիմպիադայում, որտեղ նրանք Լեկոնտի հետ միասին «դասակարգված» էին 4-րդ համարի տակ։ Լեկոնտը նրա խաղընկերն էր հանդիսանում մրցաշրջանի մեծ մասի ընթացքում, սակայն Մասթերս մրցաշար նրանք չեն անցնում։ մենախաղում նա հասնում է մինչև Գրան Պրի երկու մրցաշարում և մինչև երրորդ շրջան Ֆրանսիայի բաց առաջնությունում և Օլիմպիադայում, որտեղ պարտվում է մրցաշարի ապագա հաղթող Միլոսլավ Մեչիրժին։ Ֆորջեն նաև շարունակում է իր երեքամյա հաղթական շարքը Ֆրանսիայի հավաքականի կազմւոմ Դևիսի Գավաթում, հաղթանակ տանելով զուգախաղի իր բոլոր երեք հանդիպումներում, այդ թվում շվեդների հետ կիսաեզրափակիչ խաղում և այդ մրցաշարում իր հաղթանակների քանակը հասցնելով տասնմեկի։

Մենախաղի կարիերայի գագաթնակետ. 1989-1992 թվականներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1989 թվականը զուգախաղում անհաջող է ստացվում Ֆորժեի համար, ով ոչ մի անգամ չի կարողանում եզրափակիչ հասնել։ Նրա հաղթական շարքտ հավաքականի կազմում, որը նա շարունակում է իսրայելցիների հետ խաղում, ընդհատվում է ԱՄՆ հավաքականի հետ «չոր» հաշվով պարտությամբ քառորդ եզրափակիչում։ Նրանք Նոայի հետ միասին պարտվում են օլիմպիական չեմպիոններ Սեգուսոյին և Ֆլեքին։ Այդ խաղից հետո մրցաշրջանի ամբողջ միջնամասը, այդ թվում Մեծ Սաղավարտի երեք մրցաշարը, Ֆորժեն բաց է թողնում վնասվածքի պատճառով։ Սակայն մինչ այդ և այդ ընդմիջումից հետո, նրան հաջողվում է երկու անգամ հասնել Գրան Պրի մրցաշարի մենախաղի եզրափակիչ և նրանցից մեկում՝ Նանսիում, նա հաղթանակ է տանում։

Նույնպես երկու անգամ Ֆորժեն խաղում է մենախաղի եզրափակիչում հաջորդ տարի և կրկին հաղթում է նրանցից մեկում։ Տարվա ընթացքում նաչորս անգամ հաղթանակ է տանում Թոփ-10-յակից մրցակիցների նկատմամբ, այդ թվում երկուսին անընդմեջ Գերմանիայի բաց առաջնությունում, իսկ Ուիմբլդոնի մրցաշարում չորրորդ շրջան դուրս գալուց հետո, առաջին անգամ մտնում է մենաքաղի լավագույն թենիսիտների Թոփ-20-յակի մեջ։ Նա նաև վերսկսում է մենախաղի ելույթները Ֆրանսիայի հավաքականի կազմում, հաղթելով 1987 թվականից ի վեր իր առաջին մենախաղային հանդիպումներում Մեծ Բրիտանիայի հավաքականի մրցակիցների դեմ։ 1989 թվականի ընդմիջումից հետո նա կրկին հաջողությամբ խաղում է զուգախաղում, հաղթելով հինգ մրցաշարում, նրանցից չորսը շվեյցարիացի Յակոբ Հլասեկի հետ զույգով և մեկը՝ Բորիս Բեկկերի հետ։ Ֆորժեն և Հլասեկը իրավունք են նվաճում մասնակցելու ATP Աշխարհի առաջնությունում (այժմ այդպես էր անվանվում Պրոֆեսիոնալ թենիսիստների ասոցիացիայի վարկածով մրցաշրջանի ամփոփիչ մրցաշարը) և հաղթում են այն, առավելության հասնելով բոլոր հինգ զույգ մրցակիցների նկատմամբ, ներառյալ աշխարհի լավագույն զույգը՝ հարավաֆրիկացիներ Դանի Վիսերին և Պիտեր Օլդրիչին։ Ֆորժեն կրկին տարին ավարտում է զուգախաղի լավագույն թենիսիստների տասնյակում։

1991 թվականը Ֆորժեի համար նշանավորվում է մենախաղում առաջըթացով, որտեղ նա հաղթում է վեց մրցաշարում (զուգախաղում միակ հաղթանակի դեպքում)։ շահածների մեջ էին նաև Ցինցինատիի և Փարիզի մրցաշարերը, որոնք վերագրվում են ATP մրցաշարերի բարձր կատեգորիային։ Բացի այդ, Ֆորժեն հասնում է մինչև քառորդ եզրափակիչ Մեծ Սաղավարտի մրցաշարերում՝ Ավստրալիայի բաց առաջնությունում և Ուիմբլդոնի մրցաշարում։ Արդեն փետրվարին նա մտնում է մենաքաղի լավագույն թենիսիտների տասնյակի մեջ, իսկ մարտին բարձրանում է կարիերայում իր բարձրագույն վարկանիշին՝ 4-րդ հորիզոնական։ Մրցաշրջանի վերջում նա մասնակցում է Մեծ Սաղավարտի Գավաթին, որտեղ քառորդ եզրափակիչում զիջում է Ուիմբլդոնի հաղթող Միխաել Շտիխին։ Դևիսի Գավաթում նա մրցաշրջանի ընթացքում հաղթում է տասներկու խաղից տասում, այդ թվում զուգախաղի բոլոր չորս հանդիպումներում, ներառյալ եզրափակիչը, որտեղ նրանք Լեկոնտի հետ միասին ռևանշ են վերցնում Սեգուսո-Ֆլեկ զույգից և հավաքականի հետ միասին շահում են կարիերայում առաջին Դևիսի Գավաթը։

Ֆորժեի համար բավականին հաջող էր նաև հաջորդ մենախաղային մրցաշրջանը։ Նա հասնում է մինչև եզրափակիչ չորս մրցաշարում և երկրորդ տարին անընդմեջ քառորդ եզրափակիչ Ուիմբլդնի մրցաշարում, կրկին իր համար մասնակցություն ապահովելով տարվա վերջի Մեծ Սաղավարտի գավաթի խաղարկությունում։ Չնայած նա չի ամրապնդվում լավագույն տասնյակում, մրցաշրջանի ընթացքում նա հինգ անգամ հաղթանակ է տանում նրա ներկայացուցիչների նկատմամբ՝ Ստեֆան Էդբերգի (երկու անգամ), Իվան Լենդլի, Պետր Կորդայի և Փիթ Սամփրասի։ Այդ մրցաշրջանի զուգախաղում նրա հաշվին կա մասնակցություն ATP մրցաշարերի երեք եզրափակիչներում և Ուիմբլդոնի կիսաեզրափակիչում, որի ճանապարհին նրանք Հլասեկի հետ միասինհաղթանակ են տանում երկու «դասակարգված» զույգերի նկատմամբ։ Ֆորժեն մասնակցություն է ունենում Բարսելոնայի Օլիմպական մրցաշարին, սակայն պարտություն է կրում արդեն երկրորդ շրջանի ինչպես մենախաղում, այնպես էլ Լեկոնտի հետ զույգով։

Կարիերայի ավարտ. 1993-2000 թվականներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հաջող սկսելով 1993 թվականը, նա դուրս է գալիս Ավստրալիայի բաց առաջնության մենախաղի քառորդ եզրափակիչ և հաղթանակ է տանում Ինդիան Ուելսի բարձր կատեգորիայի մրցաշարում (այդ հաղթանակը արդեն հինգերորդն է դառնում նրա համար այս մրցաշարում), Ֆորժեն բաց է թողնում մրցաշրջանի ամբողջ մնացած մասը, սկսած մայիսից, վնասվածքի պատճառով։ Նա կորտ է վերադառնում միայն 1994 թվականի ապրիլին։ Կտրուկ պակասեցնելով մասնակցությունը զուգախաղերում, նա շարունակում էր ակտիվորեն խաղալ մենախաղում, հասնելով մինչև Ուիմբլդոնի մրցաշարի քառորդ եզրափակիչ և Բազելի մրցաշարի եզրափակիչ։ Զուգախաղում նա մասնակղում է ընդամենը ութ մրցաշարում, սակայն հաղթում է նրանցից երեքում։ Բոլոր դեպքերում նրա խաղընկերն է լինում Ֆրանսիայի ևս մեկ ներկայացուցիչ՝ Օլիվիե Դելատրը։ Մրցաշրջանի արդյունքներոջ Ֆորժեն արժանանում է ATP մրցանակի, «Տարվա վերադարձ» անվանակարգում։

1995 թվականին հավաքականի շարքերը վերադարձը անհաջող է ստացվում։ Ֆորժեն պարտվում է բոլոր երեք խաղերում ԱՄՆ հավաքականի դեմ առաջին շրջանի մրցախաղում, չնայած և հաղթանակի է հասնում Դևիսի Գավաթի փլեյ-օֆֆ շրջանի Մարոկկոյի հավաքականի հետ հանդիպման ժամանակ։ Մենախաղում նա մեկ անգամ հասնում է մինչև մրցաշարի եզրափակիչ (Լոնդոնում, որտեղ եզրափակիչի ճանապարհին հաղթում է առաջին տասնյակի երկու թենիսիստի), իսկ զուգախաղում դա նրան հաջողվում է երկու անգամ, այդ թվում հաղթելով Միլանի ATP Championship Series մրցաշարում։ Ուիմբլդոնում նա Հլասեկի հետ միասին հասնում են մինչև քառորդ եզրափակիչ, արդեն առաջին շրջանում հաղթելով աշխարհի առաջատար զույգերից մեկին՝ Պատրիկ Հելբրայթին և Գրանտ Կոնելին։

1996 թվականը Ֆորժեի համար դառնում է վերջին նշանակալից հաջողությունների տարի։ Նա մրցաշրջանը սկսում է Հլասեկի հետ միասին Ավստրալիայի բաց առաջնությունում զուգախաղի կիսաեզրափակիչ դուրս գալով և հաղթանակով Մարսելի մենախաղի մրցաշարում, շարունակում է երեք մրցաշարի զուգախաղի եզրափակիչ դուրս գալով, այդ թվում կարիերայում երկրորդ եզրափակիչը Ֆրանսիայի բաց առաջնությունում, քառորդ եզրափակիչ Ուիմբլդոնի մրցաշարում և ԱՄՆ բաց առաջնության կիսաեզրափակիչ և ավարիում է այն կարիերայում երկրորդ Դևիսի Գավաթով, որտեղ մրցաշրջանի ընթացքում անղ է կացնում վեց հանդիպում և բոլորում հաղթանակի է հասնում։ ԱՄՆ բաց առաջնությունից հետո Ֆորժեն ևս մեկ անգամ վերադառնում է զուգախաղի աշխարհի լավագույն թենիսիտների տասնյակի մեջ, սակայն այդպես էլ Հլասեկի հետ զույգով չի կարողանում ապահովել մասնակցությունը ATP աշխարհի առաջնությունում։

Գի Ֆորժեն պրոֆեսիոնալ թենիսային մրցաշարերում ակտիվ մասնակցությունը դադարեցնում է 1997 թվականի Ուիմբլդոնի մրցաշարից հետո, սակայն դրանից հետո ևս երեք տարի շարունակում է մասնակցել Ֆրանսիայի բաց առաջնությանը, որտեղ նրան հրավիրում էին անհատապես։

Տարվա վերջի վարկանիշ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Թվական	Մենախաղային վարկանիշ	Զուգախաղային վարկանիշ
1996	51	14
1995	71	32
1994	40	96
1993	158	114
1992	11	29
1991	7	84
1990	16	4
1989	36	152
1988	48	15
1987	54	6
1986	25	8
1985	61	23
1984	36	217
1983	188	166

Մրցաշարերի եզրափակիչների մասնակցություն կարիերայի ընթացքում[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մրցաշարեր
Մեծ Սաղավարտի մրցաշարեր (2)
ATP Մասթերս եզրափակիչներ (2)
ATP Մասթերս 1000 АТР Championship Series, Single WeekSuper 9 (10)
ATP Չեմպիոնների մրցաշար (6)
ATP 250 ATP World (19)
Գրան Պրի (25)

Մենախաղ (19)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հաղթանակներ (11)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

№	Ամսաթիվ	Մրցաշար	Ծածկույթ	Մրցակից	Հաշիվ
1.	1986 հոկտեմբերի 13	Թուլուզ, Ֆրանսիա	Հարդ(i)	Յան Գունարսոն	4–6, 6–3, 6–2
2.	1989 մարտի 6	Նանսի, Ֆրանսիա	Հարդ(i)	Միխիլ Սհապերս	6–3, 7–6⁵
3.	1990 սեպտեմբերի 17	Grand Prix Passing Shot, Բորդո, Ֆրանսիա	Գրունտ	Գորան Իվանիշևիչ	6–4, 6–3
4.	1991 հունվարի 14	Holden NSW Open, Սիդնեյ, Ավստրալիա	Հարդ	Միխաել Շտիխ	6–3, 6–4
5.	1991 փետրվարի 18	Բրյուսել, Բելգիա	Գորգ	Անդրեյ Չերկասով	6–3, 7–5, 3–6, 7–6⁴
6.	1991 օգոստոսի 12	Thriftway ATP Championships, Ցինցինատի, ԱՄՆ	Հարդ	Փիթ Սամփրաս	2–6, 7–6⁴, 6–4
7.	1991 սեպտեմբերի 16	Grand Prix Passing Shot Բորդո, Ֆրանսիա (2)	Հարդ	Օլիվիե Դելատր	6–1, 6–3
8.	1991 հոկտեմբերի 7	Թուլուզ (2)	Հարդ(i)	Ամոս Մոնսդորֆ	6–2, 7–6⁴
9.	1991 նոյեմբերի 4	Paris Open, Փարիզ, Ֆրանսիա	Գորգ	Փիթ Սամփրաս	7–6⁹, 4–6, 5–7, 6–4, 6–4
10.	1992 հոկտեմբերի 12	Թուլուզ (3)	Հարդ(i)	Պետր Կորդա	6–3, 6–2
11.	1996 փետրվարի 19	Open 13, Մարսել, Ֆրանսիա	Հարդ(i)	Սեդրիկ Պիոլին	7–5, 6–4

Պարտություններ (8)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

№	Ամսաթիվ	Մրցաշար	Ծածկույթ	Մրցակից	Հաշիվ
1.	1989 նոյեմբերի 13	Benson & Hedges Championships, Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա	Գորգ	Մայքլ Չանգ	2–6, 2–6, 1–6
2.	1990 ապրիլի 23	Նիցցայի թենիսի բաց առաջնություն, Ֆրանսիա	Գրունտ	Խուան Ագիլերա	6–2, 3–6, 4–6
3.	1991 մարտի 11	Newsweek Champions Cup, Ինդիան Ուելս, ԱՄՆ	Հարդ	Ջիմ Կուրիե	6–4, 3–6, 6–4, 3–6, 6–7⁴
4.	1992 հունվարի 13	NSW Open, Սիդնեյ, Ավստրալիա	Հարդ	Էմիլիո Սանչես	3–6, 4–6
5.	1992 նոյեմբերի 2	Ստոկհոլմ, Շվեդիա	Գորգ	Գորան Իվանիշևիչ	6–7², 6–4, 6–7⁵, 2–6
6.	1992 նոյեմբերի 9	Paris Open, Փարիզ, Ֆրանսիա	Գորգ	Բորիս Բեկկեր	6–7³, 3–6, 6–3, 3–6
7.	1994 հուլիսի 11	Allianz Suisse Open Gstaad, Շվեյցարիա	Գրունտ	Սերխի Բրուգերա	6–3, 5–7, 2–6, 1–6
8.	1995 հունիսի 19	Stella Artois Championships, Լոնդոն	Խոտածածկ	Փիթ Սամփրաս	6–7³, 6–7⁶

Զուգախաղ (45)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հաղթանակներ (28)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

№	Ամսաթիվ	Մրցաշար	Ծածկույթ	Խաղընկեր	Մրցակիցներ	Հաշիվ
1.	1985 նոյեմբերի 4	Ստոկհոլմ, Շվեդիա	Հարդ (i)	Անդրես Գոմես	Մայք դե Պալմեր Գերի Դոնելի	6–3, 6–4
2.	1985 նոյեմբերի 11	Benson & Hedges Championships, Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա	Գորգ	Անդերս Յարիդ	Բորիս Բեկկեր Սլոբոդան Ժիվոինովիչ	7–5, 4–6, 7–5
3.	1986 փետրվարի 24	Pilot Pen Classic, Լա Կվինտա, ԱՄՆ	Հարդ	Պիտեր Ֆլեմինգ	Յանիկ Նոա Շերվուդ Սթյուարթ	6–4, 6–3
4.	1986 մարտի 10	Մեց, Ֆրանսիա	Գորգ	Վոյցեխ Ֆիբակ	Ֆրանսիսկո Գոնսալես Միխիլ Սհապերս	2–6, 6–2, 6–4
5.	1986 ապրիլի 21	Monte-Carlo Open, Մոնտե Կարլո, Մոնակո	Գրունտ	Յանիկ Նոա	Матс Виландер Йоаким Нюстрем	6–4, 3–6, 6–4
6.	1986 մայիսի 12	Իտալիայի բաց առաջնություն, Հռոմ	Գրունտ	Յանիկ Նոա	Շերվուդ Սթյուարթ Մարկ Էդմոնդսոն	7–6, 6–2
7.	1986 հունիսի 9	Stella Artois Championships, Լոնդոն	Խոտածածկ	Կևին Կարեն	Մարկ Կրատցման Դարեն Կեհիլ	6–2, 7–6
8.	1986 հոկտեմբերի 13	Swiss Indoors, Բազել, Շվեյցարիա	Հարդ (i)	Յանիկ Նոա	Յան Գունարսոն Տոմաշ Շմիդ	7–6, 6–4
9.	1987 փետրվարի 2	Լիոն, Ֆրանսիա	Գորգ	Յանիկ Նոա	Կելի Ջոնս Դևիդ Փեյթ	4–6, 6–3, 6–4
10.	1987 փետրվարի 16	Pilot Pen Classic, Ինդիան Ուելս, ԱՄՆ (2)	Հարդ	Յանիկ Նոա	Բորիս Բեկկեր Էրիկ Ելեն	6–4, 7–6
11.	1987 մայիսի 4	Նյու Յորք, ԱՄՆ	Գրունտ	Յանիկ Նոա	Գերի Դոնելի Պիտեր Ֆլեմինգ	4–6, 6–4, 6–1
12.	1987 մայիսի 11	Իտալիայի թենիսի բաց առաջնություն, Հռոմ (2)	Գրունտ	Յանիկ Նոա	Միլոսլավ Մեչիրժ Տոմաշ Շմիդ	6–2, 6–7, 6–3
13.	1987 հունիսի 8	Stella Artois Championships, Լոնդոն (2)	Խոտածածկ	Յանիկ Նոա	Ռիկ Լիչ Թիմ Պոսատ	6–4, 6–4
14.	1988 փետրվարի 29	Newsweek Champions Cup, Ինդիան Ուելս, ԱՄՆ (3)	Հարդ	Բորիս Բեկկեր	Խորխե Լոսանո Թոդ Ուիտսկեն	6–4, 6–4
15.	1988 մարտի 7	Du Pont Classic, Օռլանդո, ԱՄՆ	Հարդ	Յանիկ Նոա	Շերվուդ Սթյուարթ Կիմ Ուորիկ	6–4, 6–4
16.	1988 ապրիլի 11	Նիցցա, Ֆրանսիա	Գրունտ	Անրի Լեկոնտ	Հայնց Գյունտհարդ Դիեգո Նարգիսո	4–6, 6–3, 6–4
17.	1990 փետրվարի 19	Շտուտգարտ, Գերմանիա	Գորգ	Յակոբ Հլասեկ	Միկաել Մորտենսեն Թոմ Նեյսեն	6–3, 6–2
18.	1990 մարտի 5	Newsweek Champions Cup, Ինդիան Ուելս (4)	Հարդ	Բորիս Բեկկեր	Ջիմ Գրաբ Պատրիկ Մաքինրոյ	4–6, 6–4, 6–3
19.	1990 օգոստոսի 20	Norstar Bank Hamlet Challenge Cup, Լոնգ Այլենդ, ԱՄՆ	Հարդ	Յակոբ Հլասեկ	Ուդո Ռիգլևսկի Միխաել Շտիխ	2–6, 6–3, 6–4
20.	1990 հոկտեմբերի 8	Seiko Super Tennis, Տոկիո, Ճապոնիա	Գորգ	Յակոբ Հլասեկ	Սքոթ Դևիս Դևիդ Փեյթ	7–6, 7–5
21.	1990 հոկտեմբերի 22	Ստոկհոլմ, Շվեդիա (2)	Գորգ	Յակոբ Հլասեկ	Ջոն Ֆիցջերալդ Անդերս Յարիդ	6–4, 6–2
22.	1990 նոյեմբերի 19	ATP Մասթերս, Ավստրալիա	Հարդ	Յակոբ Հլասեկ	Սերխիո Կասալ Էմիլիո Սանչես	6–4, 7–6, 5–7, 6–4
23.	1991 սեպտեմբերի 9	Grand Prix Passing Shot, Բորդո, Ֆրանսիա	Հարդ	Առնո Բյոչ	Պատրիկ Կյունեն Ալեքսանդր Մրոնց	6–2, 6–2
24.	1993 մարտի 1	Newsweek Champions Cup, Ինդիան Ուելս (5)	Հարդ	Անրի Լեկոնտ	Լյուկ Ջենսեն Սքոթ Մելվիլ	6–4, 7–5
25.	1994 հունիսի 13	Gerry Weber Open, Հալլե, Գերմանիա	Խոտածածկ	Օլիվիե Դելատր	Անրի Լեկոնտ Գերի Մյուլեր	6–4, 6–7, 6–4
26.	1994 օգոստոսի 22	Waldbaum's Hamlet Cup, Լոնգ Այլենդ, ԱՄՆ (2)	Հարդ	Օլիվիե Դելատր	Մատկ Պետչի Էնդրյու Ֆլորենտ	6–4, 7–6
27.	1994 սեպտեմբերի 12	Grand Prix Passing Shot Բորդո, Ֆրանսիա (2)	Հարդ	Օլիվիե Դելատր	Դիեգո Նարգիսո Գիյոմ Ռաու	6–2, 2–6, 7–5
28.	1995 փետրվարի 13	Milan Indoor, Միլան, Իտալիա	Գորգ	Բորիս Բեկկեր	Պետր Կորդա Կարել Նովաչեկ	6–2, 6–4

Պարտություններ (17)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

№	Ամսաթիվ	Մրցաշար	Ծածկույթ	Խաղընկեր	Մրցակիցներ	Հաշիվ
1.	1984 սեպտեմբերի 17	Grand Prix Passing Shot, Բորդո, Ֆրանսիա	Գրունտ	Լուակ Կուրտո	Պավել Սլոժիլ Բլեյն Ուիլենբորգ	1–6, 4–6
2.	1985 ապրիլի 8	Նիցցա, Ֆրանսիա	Գրունտ	Լուակ Կուրտո	Կլաուդիո Պանատա Պավել Սլոժիլ	6–3, 3–6, 6–8
3.	1986 փետրվարի 3	Volvo U.S. National Indoor, Մեմֆիս, ԱՄՆ	Գորգ	Անդերս Յարիդ	Ռոբերի Սեգուսո Կեն Ֆլեկ	4–6, 6–4, 6–7
4.	1986 նոյեմբերի 24	Sul America Open, Իտապարիկա, Բրազիլիա	Հարդ	Լուակ Կուրտո	Մայկ Լիչ Չիպ Հուպեր	5–7, 3–6
5.	1986 դեկտեմբերի 8	ATP Մասթերս, Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիա	Գորգ	Յանիկ Նոա	Ստեֆան Էդբերգ Անդերս Յարիդ	3–6, 6–7, 3–6
6.	1987 մայիսի 25	Ֆրանսիայի թենիսի բաց առաջնություն, Փարիզ	Գրունտ	Յանիկ Նոա	Ռոբերտ Սեգուսո Անդերս Յարիդ	7–6, 7–6, 3–6, 4–6, 2–6
7.	1987 հուլիսի 6	Allianz Suisse Open Gstaad, Շվեյցարիա	Գրունտ	Լուակ Կուրտո	Յան Գունարսոն Տոմաշ Շմիդ	6–7, 2–6
8.	1988 հոկտեմբերի 10	Թուլուզ, Ֆրանսիա	Հարդ(i)	Մանսուր Բահրամի	Թոմ Նեյսեն Ռիկի Օստերհուն	3–6, 4–6
9.	1991 մարտի 4	Newsweek Champions Cup, Ինդիան Ուելս, ԱՄՆ	Հարդ	Արի Լեկոնտ	Ջիմ Կուրիե Խավիեր Սանչես	6–7, 6–3, 3–6
10.	1991 հուլիսի 8	Allianz Suisse Open Gstaad, Շվեյցարիա (2)	Գրունտ	Յակոբ Հլասեկ	Դանի Վիսեր Գերի Մյուլեր	6–7, 4–6
11.	1992 փետրվարի 10	Բրյուսել, Բելգիա	Գորգ	Յակոբ Հլասեկ	Բորիս Բեկկեր Ջոն Մաքինրոյ	3–6, 2–6
12.	1992 սեպտեմբերի 14	Grand Prix Passing Shot, Բորդո, Ֆրանսիա (2)	Գրունտ	Առնո Բյոչ	Սերխիո Կասալ Էմիլիո Սանչես	1–6, 4–6
13.	1992 հոկտեմբերի 5	Թուլուզ, Ֆրանսիա (2)	Հարդ(i)	Անրի Լեկոնտ	Բրեդ Պիրս Բայրոն Թալբոտ	1–6, 6–3, 3–6
14.	1995 հոկտեմբերի 9	Օստրավա, Չեխիա	Գորգ	Պատրիկ Ռաֆտեր	Յոնաս Բյորկման Խավիեր Ֆրանա	7–6, 4–6, 6–7
15.	1996 փետրվարի 26	Milan Indoor, Միլան, Իտալիա	Գորգ	Յակոբ Հլասեկ	Անդրեա Գաուդենցի Գորան Իվանիշևիչ	4–6, 5–7
16.	1996 մայիսի 6	Գերմանիայի բաց առաջնություն, Համբուրգ	Գրունտ	Յակոբ Հլասեկ	Դանիել ՆեստորД Մարկ Նոուլս	2–6, 4–6
17.	1996 մայիսի 27	Ֆրանսիայի թենիսի բաց առաջնություն, Փարիզ (2)	Գրունտ	Յակոբ Հլասեկ	Դանիել Վացեկ Եվգենի Կաֆելնիկով	2–6, 3–6

Զուգախաղի մրցաշարերի մասնակցության վիճակագրություն[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Մրցաշար	1982	1983	1984	1985	1986	1987	1988	1989	1990	1991	1992	1993	1994	1995	1996	1997	1998	1999	2000	Ընդամենը	Հ/Պ կարիերայում
Մեծ Սաղավարտի մրցաշարեր
Ավստրալիայի բաց առաջնություն	ՉՄ	ՉՄ	1 շրջան	2 շրջան	-	ՉՄ	3 շրջան	2 շրջան	2 շրջան	1 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	1/2	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	0 / 7	8–6
Ֆրանսիայի բաց առաջնություն	1 շրջան	ՉՄ	3 շրջան	2 շրջան	3 շրջան	Ե	1 շրջան	ՉՄ	1 շրջան	3 շրջան	2 շրջան	ՉՄ	2 շրջան	3 շրջան	Ե	ՉՄ	1 շրջան	2 շրջան	2 շրջան	0 / 15	23–15
Ուիմբլդոնի մրցաշար	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	3 շրջան	1/4	1/4	ՉՄ	3 շրջան	ՉՄ	1/2	ՉՄ	ՉՄ	1/4	1/4	1 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	0 / 8	20–8
ԱՄՆ բաց առաջնություն	ՉՄ	ՉՄ	1 շրջան	2 շրջան	1/4	1 շրջան	3 շրջան	ՉՄ	1/4	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	2 շրջան	ՉՄ	1/2	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	0 / 8	13–8
ATP Championship Series, Single Week / ATP Super 9
Ինդիան Ուելս	Սահմանված չէր մինչ 1990								Հ	Ե	2 շրջան	Հ	ՉՄ	1/4	2 շրջան	1 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	2 / 7	18–5
Miami Masters Մայամի									1/2	2 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	2 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	0 / 3	3–3
Monte-Carlo Masters Մոնտե Կարլո									1/4	ՉՄ	1/4	1 շրջան	1 շրջան	1/2	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	0 / 5	6–5
Rome Masters Հռոմ									1 շրջան	ՉՄ	2 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	1 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	0 / 3	1–3
Hamburg Masters Համբուրգ									1/4	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	Ե	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	0 / 2	4–2
Canada Masters Մոնրեալ/Տորոնտո									ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	1 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	0 / 1	0–1
Cincinnati Masters Ցինցինատի									1/2	1 շրջան	1/2	ՉՄ	ՉՄ	1 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	0 / 4	6–4
Mutua Madrilena Madrid Open Ստոկհոլմ/Էսսեն/Շտուտգարտ									Հ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	2 շրջան	2 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	1 / 3	5–2
BNP Paribas Masters Փարիզ									1/4	1 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	2 շրջան	2 շրջան	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	ՉՄ	0 / 4	2–3

Թիմային մրցաշարեր (3)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Հաղթանակներ (3)[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

№	Թվական	Մրցաշար	Թիմ	Մրցակից	Հաշիվ
1.	1986	ARAG World Team Cup Թիմային Աշխարհի գավաթ	Ֆրանսիա Ա. Լեկոնտ, Թ. Տուլան, Գ. Ֆորժե	Շվեդիա Մ. Վիլանդեր, Ա. Յարիդ	2-1
2.	1991	Դևիսի Գավաթ	Ֆրանսիա Ա. Լեկոնտ, Գ. Ֆորժե	ԱՄՆ Ա. Աղասի, Փ. Սամփրաս, Ռ. Սեգուսո, Կ. Ֆլեկ	3-1
3.	1996	Դևիսի Գավաթ	Ֆրանսիա Ա. Բյոչ, Ս. Պիոլին, Գ. Ռաու, Գ. Ֆորժե	Շվեդիա Յ. Բյորկման, Ն. Կուլտի, Ս. Էդբերգ, Թ. Էնկվիստ	3-2

Մարզչական կարիերա[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Ակտիվ ելույթների ավարտից հետո Գի Ֆորժեն զբաղեցնում է Դևիսի Գավաթում Ֆրանսիայի հավաքականի ավագի պաշտոնը։ 1999 թվականից մինչ 2004 թվականը նա նաև եղել է Ֆեդերացիայի Գավաթում Ֆրանսիայի կանաց հավաքականի մարզիչը, սակայն այնուհետև պաշտոնաթող է լինում այդ պաշտոնից, որպեսզի կենտրոնանա տղամարդկանց հավաքականում աշխատանքի վրա^[5]։

Ֆորժեի ղեկավարությամբ Ֆրանսիայի հավաքականը երեք անգամ հասել է Դևիսի Գավաթի եզրափակիչ և մեկ անգամ, 2001 թվականին, տիրացել է այդ մրցանակին^[6]։ Ֆրանսիայի կանաց հավաքականը նույնպես Ֆորժեի ղեկավարությամբ մեկ անգամ տիրացել է Ֆեդերացիայի Գավաթին, 2003 թվականին^[7], իսկ հաջորդ տարի, հասնելով եզրափակիչ, Մոսկվայում զիջում է Ռուսաստանի հավաքականին^[8]։

Ծանոթագրություններ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ATP վեբկայք
↑ GeneaStar
↑ Roglo — 1997. — ed. size: 9000000
↑ Списки чемпионов мира среди юношей и девушек по версии ITF (անգլ.)
↑ Ги Форже на сайте Тура Чемпионов АТР Արխիվացված 2010-09-22 Wayback Machine(անգլ.)
↑ Финальный матч Кубка Дэвиса 2001 года Франция—Австралия (անգլ.)
↑ Финальный матч Кубка Федерации 2003 года Франция-США Արխիվացված 2008-06-01 Wayback Machine (անգլ.)
↑ Финальный матч Кубка Федерации 2004 года Россия-Франция Արխիվացված 2010-02-11 Wayback Machine (անգլ.)

Աղբյուրներ[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Նախորդող	Մրցանակ	Հաջորդող
Պետ Կեշ	ITF Junior Singles World Champion 1982	Ստեֆան էդբերգ
Միկաել Պերնֆորս	ATP Տարվա վերադարձ 1994	Դերիկ Ռոստանո

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գի Ֆորժե» հոդվածին։

[_c312e032e3018d1f-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ATP վեբկայք

[_e27c02165947706e-2] GeneaStar

[_fab743250d19962c-3] Roglo — 1997. — ed. size: 9000000

[4] Списки чемпионов мира среди юношей и девушек по версии ITF (անգլ.)

[5] Ги Форже на сайте Тура Чемпионов АТР Արխիվացված 2010-09-22 Wayback Machine(անգլ.)

[6] Финальный матч Кубка Дэвиса 2001 года Франция—Австралия (անգլ.)

[7] Финальный матч Кубка Федерации 2003 года Франция-США Արխիվացված 2008-06-01 Wayback Machine (անգլ.)

[8] Финальный матч Кубка Федерации 2004 года Россия-Франция Արխիվացված 2010-02-11 Wayback Machine (անգլ.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]