Ժան-Լուի Բարո

Ժան-Լուի Բարո; ֆր.՝ Jean-Louis Barrault
Ծնվել է	սեպտեմբերի 8, 1910[…]
Ծննդավայր	Լե Վեզինե, Սենա և Ուազա, Ֆրանսիա
Մահացել է	հունվարի 22, 1994[…] (83 տարեկան)
Մահվան վայր	Փարիզի 16-րդ շրջան, Ֆրանսիա
Գերեզման	Պասի գերեզմանատուն
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Մայրենի լեզու	ֆրանսերեն
Կրթություն	Շապտալ
Երկեր	Bizarre, Bizarre? և Children of Paradise?
Մասնագիտություն	դերասան, թատերական ռեժիսոր, միմոս, կինոռեժիսոր, թատրոնի դերասան, կինոդերասան, սցենարիստ, գրող և ռեժիսոր
Ամուսին	Ռենո Մադլեն
Զբաղեցրած պաշտոններ	«Կոմեդիյա Ֆրանսեզ» մասնակից
Անդամություն	Բավարիայի գեղարվեստի ակադեմիա և Եվրոպական ազատությունների համար մտավորականների կոմիտե
	Jean-Louis Barrault Վիքիպահեստում

Ժան-Լուի Բարո (ֆր.՝ Jean-Louis Barrault, սեպտեմբերի 8, 1910(1910-09-08)^[1]^[2]^[3]^[…], Լե Վեզինե, Սենա և Ուազա, Ֆրանսիա - հունվարի 22, 1994(1994-01-22)^[1]^[2]^[3]^[…], Փարիզի 16-րդ շրջան, Ֆրանսիա^[4]), ֆրանսիացի ականավոր դերասան և ռեժիսոր։

Կենսագրություն

Ավարտել է Փարիզի հեղինակավոր Շապտալ վարժարանը։ Սովորել է Շ. Դյուլենի մոտ, 1933-1935 թվականներին խաղացել վերջինիս թատերախմբում, հետագայում բեմադրել է մի շարք թատերգություններ Դյուլենի թատրոնում։ Հիմնականում բեմադրել է Ժյուլ Լաֆորգի, Ուիլյամ Ֆոլքների, Կնուտ Համսունի թատերգությունները (վերջինս՝ Ռոժե Բլենի հետ)։ Մի ժամանակ տարված է եղել միմոսական արվեստով։ 1940-1946 թվականներին Կոմեդի ֆրանսեզում՝ ֆրանսիական կատակերգական թատրոնում, բեմադրել է Ժան Ռասինի ստեղծագործությունները, Պոլ Լուի Շառլ Մարի Կլոդելի «Ատլասե կոշիկ»-ը։ 1945 թվականին մեծ հաջողությամբ խաղացել է Բատիստ Դեբյուրոյի դերը Մարսել Կառնեի «Երեխաները դրախտում» ֆիլմում (ըստ Ժակ Պրևերի սցենարի)։

1946 թվականին հիմնադրել է «Ռենո-Բարո» թատերական ընկերությունը կնոջ՝ դերասանուհի Մադլեն Ռենոյի (1900-1994) հետ, 1953 թվականից թողարկվել են ընկերության տետրերը։ Ներկայացումները բեմադրվել են «Մարինյի» թատրոնի շենքում։

1959 թվականին Մշակույթի նախարարի առաջարկով Անդրե Մալրոն գլխավորել է մայրաքաղաքային «Օդեոն» թատրոնը։

Թատրոնի բեմում դասական խաղացանկի (Ուիլյամ Շեքսպիր, Ռասին) պիեսներն էին լինում և ժամանակակից մի շարք ստեղծագործություններ՝ Սեմյուել Բեքետի, Ժան Ժենեի, Մարգերիտ Դյուրասի դրամաները։

1968 թվականի մայիսին Բարոն թատրոն է բացել խռոված ուսանողների համար, որոնք այնտեղ էին եղել մեկ ամիս շարունակ։ Անդրե Մալրոյի ճնշման տակ նա ստիպված էր լքել տնօրենի պաշտոնը և թատերախմբի հետ թողնել Օդեոնը։ Ստեղծել է Դ'Օրսե սեփական թատրոնը (ֆր.՝ Le théâtre du Rond-Point), որտեղ բեմադրել է բնօրինակ կոմպոզիցիաներ՝ Ֆրանսուա Ռաբլեի, Վոլտերի, Ֆրիդրիխ Նիցշեի, Ալֆրեդ Ժարիի ստեղծագործությունների հիման վրա։

Հարազատներ

Նրա զարմուհին՝ կինոդերասան Մարի-Կրիստին Բարոն՝ ռեժիսոր Ռոժե Վադիմի կինը՝ 1990-2000 թվականներին, խաղացել է Ֆոլկեր Շլյոնդորֆի, Վուդի Ալլենի, Անջեյ Վայդայի, Էրիկ Ռոմերի և այլոց հետ։

Ստեղծագործական մեթոդ

«Տոտալ թատրոն»-ի հետևորդ Բարոն ինքն իրեն ֆրանսիացի հայտնի դրամատուրգ, պոետ և դերասան Անտոնեն Արտոյի աշակերտ էր համարում։

Հատընտիր թատերական բեմադրություններ

1946 թվական-«Les Fausses Confidences» Պիեռ Կառլե դե Շամբլեն դե Մարիվո
1946 թվական-«Համլետ (ողբերգություն)», (Շեքսպիրի Hamlet-ը)
1947 թվական-«L’Ours», հեղինակ՝ Անտոն Չեխով
1947 թվական-«Amphitryon», հեղինակ՝ Մոլիեր
1947 թվական-«Le Procès», հեղինակ՝ Ֆրանց Կաֆկա, տեքստը՝ Անդրե Ժիդի և Ժան-Լուի Բարոյի
1948 թվական-«L’Etat de siege», հեղինակ՝ Ալբեր Կամյու
1948 թվական-«Occupe-toi d’Amélie», հեղինակ՝ Ժորժ Ֆեյդո
1949 թվական-«Les Fourberies de Scapin», հեղինակ՝ Մոլիեր
1950 թվական-«Marlborough s’en va-t-en guerre», հեղինակ՝ Մարսել Աշար
1950 թվական-«Le Répétition ou L’Amour puni», հեղինակ՝ Ժան Անույ
1950 թվական-«Les Mains sales», հեղինակ՝ Ժան Պոլ Սարտր
1951 թվական-«On ne badine pas avec l’Amour», հեղինակ՝ Ալֆրեդ դը Մյուսե
1951 թվական-«Bacchus», հեղինակ՝ Ժան Կոկտո
1953 թվական-«Christophe Colomb», հեղինակ՝ Կլոդել
1953 թվական-«Pour Lucrèce», հեղինակ՝ Ժիրոդ
1954 թվական-«Le Misanthrope», հեղինակ՝ Մոլիեր
1954 թվական-«Le Cerisale», հեղինակ՝ Անտոն Չեխով
1955 թվական-«L’Orestie», հեղինակ՝ Էսքիլես
1955 թվական-«Bérénice», հեղինակ՝ Ռասին
1955 թվական-«Intermezzo», հեղինակ՝ Ժիրոդ
1955 թվական-«Volpone», հեղինակ՝ Բենջամին Ջոնսոն, տեքստը՝ Ժյուլ Ռոմենի և Ստեֆան Ցվայգ
1958 թվական-«Le Soulier de satin», հեղինակ՝ Կլոդել

Ներկայացումներ-մնջախաղներ

1946 թվական-«Baptiste», մնջախաղ-բալետը՝ Ժակ Պրևերի, երաժշտությունը՝ Ժոզեֆ Կոսմայի (Մարսել Մարսոյի համահեղինակությամբ)
1947 թվական-«La Fontaine de Jouvence»՝ Բորիս Կոխնոյի, երաժշտությունը՝ Օրիկ Ժորժի
1954 թվական-«Renard», սցենարը՝ Շառլ Ֆերդինանդ Ռամյու, երաժշտությունը՝ Իգոր Ստրավինսկի
1955 թվական-«Les Suites d’une course», միմոֆարսը՝ Ժյուլ Սյուպերվիելի, երաժշտությունը՝ Անրի Սոգեի

Կինոմատոգրաֆիա

1942 թվական-«Ֆանտաստիկ սիմֆոնիա» (La symphonie fantastique)
1945 թվական-Երեխաները դրախտում (Les Enfants du paradis)
1948 թվական-Մարդկանց մարդը (D’homme à hommes)
1950 թվական-Կարուսել (La Ronde)
1959 թվական-Կարմելիտոկ երկխոսություն (Le Dialogue des Carmélites)
1961 թվական-Բուրգունդյան բակի գաղտնիքները (Le Miracle des loups)

Խաղացել է այնպիսի ֆիլմերում, որոնց ռեժիսորներն են

Տեքստեր

«Réflexions sur le théâtre». Paris: J. Vautrain, 1949 թվական
«Je suis homme de théâtre». Paris: Éditions du Conquistador, 1955 թվական
«Nouvelles réflexions sur le théâtre». Paris: Flammarion, 1959 թվական
«Souvenirs pour demain». Paris: Éditions du Seuil, 1972 թվական
«Comme je le pense». Paris: Gallimard, 1975 թվական
«Մտորումներ թատրոնի մասին», 1963 թվական

Ծանոթագրություններ

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
↑ ^2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Encyclopædia Britannica
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Internet Broadway Database — 2000.
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 Fichier des personnes décédées mirror
↑ https://lesbelleslettresblog.com/2018/02/15/tous-au-ciel-un-combat-intellectuel-antitotalitaire-1978-1986-presente-par-alain-laurent/

Գրականություն

Frank A. Jean-Louis Barrault. Textes de Jean-Louis Barrault. Points de vue critiques, témoignages, chronologie, bibliographie. Paris: Seghers, 1971
Jean-Louis Barrault: écrits, répertoire, filmographie et critique, 1935—1989/ Hélène Volat-Shapiro, Gerhard M. Vasco, eds. Paris: Lettres modernes; Minard, 1992
Mignon P.-L. Jean-Louis Barrault: le théatre total. Monaco: Editions du Rocher, 1999
Lorelle Y. Dullin-Barrault: l'éducation dramatique en mouvement. Paris: Amandier, 2007

Արտաքին հղումներ

IMDB կայքում
«Թատրոնի թագավորը», «Նոր Հայացք»-ի ակնարկը

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժան-Լուի Բարո» հոդվածին։

[_32b2484991a8bc49-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.

[_27b3afd6c3eb59ff-2] 2,0 ^2,1 ^2,2 ^2,3 ^2,4 Encyclopædia Britannica

[_16f1142c7ab51128-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 ^3,4 Internet Broadway Database — 2000.

[_069202fe7ad090fd-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 Fichier des personnes décédées mirror

[_e930817d570a81ef-5] ttps://lesbelleslettresblog.com/2018/02/15/tous-au-ciel-un-combat-intellectuel-antitotalitaire-1978-1986-presente-par-alain-laurent/

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]