Ժյուլ Ռոմեն (Լուի Ֆարիգուլ, օգոստոսի 26, 1885(1885-08-26)[1][2][3][4][5][6][7][8][9], Սեն Ժյուլիեն Շապտյոյ - օգոստոսի 14, 1972(1972-08-14)[1][2][4][5][6][7][8][9], Փարիզ, Ֆրանսիա[10]), ֆրանսիացի գրող։ Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ (1946)։ Ավարտել է Փարիզի բարձրագույն նորմալ դպրոցը (1906)։ Գրական ասպարեզ է մտել որպես բանաստեղծ («Մարդկանց հոգին», 1904, «Միաբան կյանքը», 1908, ժողովածուներ)։ Եղել է ունանիմիզմ հոսանքի ղեկավարը, «ունանիմիստական զգացումներն ու պոեզիան» (1905) մանիֆեստի հեղինակը։ 20-ական թվականներին ստեղծել է գրոտեսկային ֆարսեր («Կնոք կամ Բժշկության հաղթանակը», 1923 բեմականացվել է 1924 թվականին, կինովեպ «Դոնոգոոնկա»,1920, բեմականացվել է 1930 թվականին, «Պարոն Լը Տրուադեկը անառակության ճանկերում», 1923), որոնցում մերկացրել է քաղաքական բարքերը, գիտական ու գրական շառլատանությունը։ 30-ական թվականներին․ Ռոմենի քաղաքական հայացքներում կատարվում է տեղաշարժ դեպի աջ։ Չըմբռնելով պատմական զարգացման միտումները՝ Ռոմենը չի կարողացել «Բարի կամքի մարդիկ» (հատոր 1—27, 1932—1946) վեպում ստեղծել 1908—1933 թվականների ֆրանսիական կյանքի էպոպեան։ Այս վեպին բնորոշ է գեղարվեստական հնարանքի արձանագրական օբյեկտիվիզմը։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի և Ֆրանսիայի ճակատագրի, բուրժուական դեմոկրատիայի մասին Ռոմենի հոդվածներն ու ճառերը (1939—1960) ամփոփված են «Ազատության բարձունքներն ու ներքևները» (1960) գրքում։ Հետագայում հրատարակվել են նրա «Բանականությունը պահպանելու համար», հ․ 1—3 (1960—1967) փիլիսոփայական էսսեների և «Համակրություններ ու հանդիպումներ» (1970) հուշերի ժողովածուները։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։
Ֆրանսիա
